Lesson 12: นิมิตสำหรับพันธกิจต่าง ๆ

กำหนดเวลาทดสอบและตรวจสอบให้แน่ใจว่ากลุ่มเตรียมตัวสำหรับการทดสอบท้ายบท

มีสามวัฒนธรรมที่หล่อหลอมโลกซึ่งได้รับข่าวประเสริฐในศตวรรษที่หนึ่ง พระเจ้าเตรียมโลกให้อยู่ในสภาวะที่ข่าวประเสริฐเกิดผลสูงสุด

วัฒนธรรมกรีก

อเล็กซานเดอร์มหาราชพิชิตโลกที่เจริญแล้วและก่อตั้งจักรวรรดิของพระองค์ขึ้น พระองค์เผยแพร่วัฒนธรรมกรีกอย่างมีวัตถุประสงค์เพราะว่าพระองค์เชื่อว่าวัฒนธรรมกรีกเหนือวัฒนธรรมทั้งปวงและเพราะจะช่วยให้จักรวรรดิของพระองค์มีความเป็นเอกภาพ พระองค์ประสงค์ให้ทุกคนพูดภาษากรีกและปฏิบัติตามประเพณีกรีก นี่จัดเตรียมสำหรับข่าวประเสริฐเพราะว่าผู้เผยแพร่เทศนาข่าวประเสริฐด้วยภาษากรีกได้ตลอดทั่วจักรวรรดิ

วิธีการคิดแบบกรีกทำให้คนมองตนเองในฐานะปัจเจกบุคคลเป็นสำคัญ แทนที่จะมองตนเองว่าเป็นสมาชิกของเผ่าและครอบครัว ดังนั้น พวกเขาจะเปิดใจต่อการตัดสินใจเลือกศาสนาส่วนตัว คนตระหนักว่าเป็นไปได้ที่จะเปลี่ยนศาสนาของพวกเขา

ชาวกรีกมองตนเองว่าเป็นพลเมืองของโลก แทนที่จะมองตนเองว่าเป็นเพียงพลเมืองของรัฐของตน พวกเขาตระหนักว่า มีความจริงที่นำไปประยุกต์ใช้ได้กับทุกคน แทนความจริงเฉพาะสำหรับแต่ละกลุ่มคน นี่ทำให้พวกเขาตระหนักว่า ความจริงอาจมาถึงพวกเขาจากที่อื่น ไม่ได้มาจากธรรมเนียมของตนเท่านั้น

บรรดานักปรัชญาชาวกรีกพยายามตอบคำถามต่าง ๆ เกี่ยวกับความหมายของชีวิตและจักรวาล พวกเขาเชื่อว่าคำตอบที่มีอยู่จะอธิบายชีวิตให้แก่ทุกคน

นักปรัชญาชาวกรีกใช้เหตุผล เพื่อแสดงให้เห็นว่าศาสนาเดิมต่าง ๆ ผิด พวกเขาทำให้คนไม่รู้สึกพอใจกับตำนานเทพเจ้าต่าง ๆ เทพเจ้าต่าง ๆ เป็นการกล่าวเกินจริงถึงมนุษยชาติโดยมีตำหนิต่าง ๆ ของมนุษย์ และมีความผิดอันเสื่อมศีลธรรมและการกระทำอันชั่วร้ายต่าง ๆ

นักปรัชญาชาวกรีกเสนอคำอธิบายใหม่ ๆ ให้กับชีวิตและความเป็นจริง แต่ละปรัชญาใหม่ได้รับการโต้เถียงและไม่มีปรัชญาไหนประสบความสำเร็จในการตอบคำถามต่าง ๆ อย่างสมบูรณ์ พวกเขาค้นพบและอภิปรายคำถาม ๆ ที่สำคัญแต่ไม่อาจตอบคำถามเหล่านั้น

ปรัชญาไม่อาจสนองความต้องการฝ่ายวิญญาณของมนุษย์ได้

ศาสนาคริสต์ตอบคำถาม ๆ ต่างที่ถูกถามโดยปรัชญาและสนองความต้องการฝ่ายวิญญาณได้

► วัฒนธรรมกรีกเปลี่ยนแปลงโลกและเตรียมพร้อมสำหรับการประกาศข่าวประเสริฐอย่างไร?

วัฒนธรรมโรมัน

จักรวรรดิโรมันพัฒนาขึ้นหลังจากที่จักรวรรดิกรีกได้ล่มสลายออกเป็นเขตแดนต่าง ๆ คนโรมันพิชิตและรวมหลายชนชาติเข้าเป็นหนึ่งเดียว แต่วัฒนธรรมร่วมส่วนใหญ่ยังคงเป็นวัฒนธรรมกรีก

การพิชิตของจักรวรรดิโรมันทำให้ผู้คนสูญเสียความเชื่อในเทพเจ้าท้องถิ่น ซึ่งไม่สามารถช่วยเหลืออะไรพวกเขาได้ คนเต็มใจจะฟังเกี่ยวกับพระเจ้าผู้ทรงสากลและทรงสรรพสถิตมากขึ้น

คนโรมันเชื่อในเทพเจ้าหลายองค์และมีตำนานเช่นเทวตำนานกรีก คนโรมันที่ได้รับการศึกษาจำนวนมากไม่เชื่อในเทพเจ้าจริง ๆ แต่ปฏิบัติตามศาสนาในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรม

กฎหมายโรมันนำไปสู่แนวคิดที่ชัดเจนเกี่ยวกับความยุติธรรม ศาลโรมันมองว่าหลักฐานในวิธีที่มีเหตุผล นี่ช่วยวางรากฐานสำหรับหลักคำสอนเกี่ยวกับความผิดและการถูกนับว่าเป็นคนชอบธรรมของคน

การปกครองของจักรวรรดิโรมันทำให้สงครามเล็ก ๆ ระหว่างชนชาติจบสิ้นลง นำไปสู่สิ่งที่เรียกว่า แพ็กส์ โรมานา หรือสันติภาพโรมัน สันติภาพนี้ทำให้การเดินทางปลอดภัยขึ้นและผู้ประกาศข่าวประเสริฐข้ามเขตแดนต่าง ๆ ได้โดยไม่มีปัญหา

► วัฒนธรรมโรมันเปลี่ยนแปลงโลกและเตรียมพร้อมสำหรับการประกาศข่าวประเสริฐอย่างไรบ้าง?

วัฒนธรรมคนยิว

คนยิวกระจัดกระจายไปยังทั่วโลกที่เจริญแล้ว พวกเขาก่อตั้งศาลาธรรมและสั่งสอนความเชื่อทุกแห่ง บรรดาอัครทูตสังเกตว่าโมเสสถูกสั่งสอนในทุกเมือง (กิจการ 15:21) คนยิวที่สัตย์ซื่อต่อศาสนาของคนอิสราเอลมีอิทธิพลในกรุงโรม

แนวคิดของลัทธิยูดาเกี่ยวกับพระเจ้าผู้บริสุทธิ์และมีอำนาจอธิปไตยเป็นที่น่าเคารพมากกว่าเทวตำนาน ซึ่งมีเทพเจ้าต่าง ๆ ซึ่งผิดศีลธรรมและทำผิดได้ จริยธรรมอันสูงส่งของลัทธิยูดาเป็นที่ดึงดูดใจในโลกที่ศีลธรรมวุ่นวาย ศาสนาคริสต์มีจริยธรรมเหล่านี้ ยกระดับจริยธรรมเหล่านี้ และเทศนาศักยภาพแห่งพระคุณที่เปลี่ยนแปลงคนบาปให้เป็นคนใหม่และช่วยให้ดำเนินชีวิตที่บริสุทธิ์ได้

แนวคิดของลัทธิยูดาเกี่ยวกับวัตถุประสงค์ของพระเจ้าในประวัติศาสตร์และความคาดหวังเกี่ยวกับพระเมสสิยาห์ให้ความหวังสำหรับอนาคต ความหวังอยู่ในการแทรกแซงของพระเจ้า ไม่ใช่วิธีการแก้ไขปัญหาของมนุษย์ ศาสนาคริสต์ประกาศว่าพระเมสสิยาห์ได้เสด็จมาและยุคใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

► วัฒนธรรมคนยิวเปลี่ยนแปลงโลกและเตรียมพร้อมสำหรับการประกาศข่าวประเสริฐอย่างไรบ้าง?

ในข้อความนี้ อัครทูตเปาโลอธิบายว่า เพราะอะไรเขาจึงเขียนจดหมาย เขาอยากมาเยี่ยมเยียนพวกเขา จากนั้น รับความช่วยเหลือจากพวกเขา เพื่อเริ่มต้นงานประกาศข่าวประเสริฐในประเทศสเปน วัตถุประสงค์ของจดหมายกำหนดโครงสร้างของจดหมาย เพราะเปาโลอธิบายว่าข่าวประเสริฐคืออะไร เพราะอะไรทุกคนจึงต้องการข่าวประเสริฐ เพราะอะไรผู้ส่งสารจึงสำคัญ และเพราะอะไรเขาจึงมีคุณสมบัติที่จะไป เขาแสดงให้เห็นว่าพันธกิจทั่วโลกเป็นแผนการของพระเจ้าเสมอ

► ให้นักศึกษาหนึ่งคนอ่าน โรม 15:8-33 ให้กลุ่มฟัง

บันทึก ศึกษาไปทีละข้อ

(โรม 15:8) พระเยซูกระทำให้พระสัญญาเกี่ยวกับพระเมสสิยาห์ที่ประทานแก่บรรดาปิตาจารย์ชาวยิวสำเร็จ และมาถึงชนชาติและศาสนายิว

(โรม 15:9-12) อัครทูตเปาโลแสดงให้เห็นว่า พระเจ้าวางแผนให้ข่าวประเสริฐไปถึงคนต่างชาติเสมอ ผ่านคำอ้างอิงจากพันธสัญญาเดิมหลายแห่ง ในพระคัมภีร์ที่เปาโลอ้างอิง บรรดาผู้เผยพระวจนะได้พยากรณ์ว่า

• คนต่างชาติจะกลายเป็นผู้นมัสการพระเจ้า

• พระเมสสิยาห์จะปกครองเหนือคนต่างชาติ

• คนต่างชาติจะไว้วางใจพระเมสสิยาห์

(โรม 15:13-14) อัครทูตเปาโลอธิษฐานอวยพรคริสตจักรที่กรุงโรม และกล่าวว่าเขาเชื่อว่าพวกเขาเข้มแข็งฝ่ายวิญญาณ ในพระคัมภีร์ข้อถัดมา เขาเรียกร้องพวกเขาให้มีนิมิตสำหรับงานพันธกิจ แม้กระทั่งคริสตจักรที่ได้รับการอวยพรและเป็นคริสตจักรที่เข้มแข็งฝ่ายวิญญาณก็ไม่สมบูรณ์ เมื่อปราศจากนิมิตและการมีส่วนเกี่ยวข้องกับทำงานเป็นมิชชันนารี

► เกิดอะไรขึ้นถ้าหากคริสตจักรไม่มีความปรารถนาจะสนับสนุนการทำงานเป็นมิชชันนารีในพื้นที่ห่างไกลต่าง ๆ?

(โรม 15:15-16) เขาบอกพวกเขาเกี่ยวกับการทรงเรียกพิเศษของเขาที่จะนำข่าวประเสริฐไปถึงคนต่างชาติ พระเจ้าประทานของประทานฝ่ายวิญญาณพิเศษต่าง ๆ สำหรับการงานนี้ ความปรารถนาของเขาคือให้คริสตจักรของคนต่างชาติเป็นคริสตจักรที่บริสุทธิ์ แท้จริง และเป็นที่พอพระทัยของพระเจ้า

(โรม 15:17-19) พระเจ้าประทานความสำเร็จให้แก่พันธกิจของเขา คนต่างชาติจำนวนมากเชื่อฟังพระวจนะของพระเจ้า ผลลัพธ์สำคัญที่สุดของพันธกิจคือผู้คนที่กลับใจใหม่และดำเนินชีวิตด้วยการเชื่อฟังพระเจ้า ไม่มีเครื่องหมายแห่งความสำเร็จใดจะสำคัญไปกว่านี้ เขากล่าวว่าพระเจ้ากระทำหมายสำคัญแก่พันธกิจของเขาด้วยการอัศจรรย์จากพระเจ้าเช่นกัน เขาประกาศข่าวประเสริฐไปตลอดภูมิภาคใหญ่ต่าง ๆ

(โรม 15:20-22) วิธีปฏิบัติของเขาคือเทศนาไปตามสถานที่ต่าง ๆ ที่ข่าวประเสริฐยังไม่เคยถูกเทศนามาก่อน เขาครอบคลุมภูมิภาคต่าง ๆ อย่างเป็นระบบ นั่นเป็นเหตุผลสำคัญอันดับแรกที่เขาไม่ได้เดินทางไปยังกรุงโรม เพราะมีผู้เทศนาข่าวประเสริฐที่กรุงโรมแล้ว

(โรม 15:23-24) เขาได้เทศนาข่าวประเสริฐในทุกพื้นที่ใกล้เขา เขาอยากให้คริสตจักรที่กรุงโรมช่วยเขาเดินทางเผยแพร่ไปถึงประเทศสเปน การเดินทางนั้นจะเปิดโอกาสให้เขาได้เทศนาและมีสามัคคีธรรมที่กรุงโรมและช่วยให้เขาเข้าถึงภูมิภาคที่ข่าวประเสริฐยังเข้าไม่ถึง

► จงอธิบายว่าคริสเตียนทุกคนและคริสตจักรทุกที่เป็นหนี้ต้องสนับสนุนการประกาศข่าวประเสริฐอย่างไรบ้าง? (หากจำเป็น ให้ดูหมายเหตุ 1:15 ในบทแรก)

(โรม 15:25-29) ประการแรก เขาจะเดินทางไปยังกรุงเยรูซาเล็ม เพื่อนำของถวายจากคริสตจักรของคนต่างชาติไปมอบให้แก่คริสตจักรของคนยิว ของถวายนี้สำคัญมาก โดยการส่งมอบของถวายนี้ คนต่างชาติจะยอมรับว่าตนเป็นหนี้คนยิว เพราะคริสเตียนชาวยิวนำข่าวประเสริฐมาให้พวกเขา คนยิวยอมรับว่าคนต่างชาติอยู่ในคริสตจักรเดียวกันโดยยอมรับของถวาย จะไม่มีการแบ่งแยกศาสนาคริสต์ นี่จึงเป็นเหตุผลที่เปาโลขอให้พวกเขาอธิษฐานที่ผู้เชื่อชาวยิวจะยอมรับของถวาย

(โรม 15:30-33) เขาขอให้พวกเขาอธิษฐานที่เขาจะได้รับการปลดปล่อยจากอันตรายคนยิวที่ไม่เชื่อที่กรุงเยรูซาเล็ม เพื่อเขาจะมากรุงโรมได้ คำอธิษฐานนี้ได้รับคำตอบ ถึงแม้ว่าไม่ใช่ในลักษณะที่เขาเลือกก็ตาม เปาโลมาถึงกรุงโรมในฐานะนักโทษหลังจากที่ถูกผู้ปกครองชาวยิวจับกุมที่กรุงเยรูซาเล็ม ถูกผู้ปกครองชาวโรมันนำตัวส่งไปยังกรุงโรมเพื่อการไต่สวน (เรื่องราวอยู่ในพระธรรมกิจการ เริ่มต้นที่กิจการ 21:26 ไปจนจบ) เราไม่รู้ว่าเปาโลได้เดินทางไปยังประเทศสเปนหรือเปล่า

► เรามองเห็นถึงการจัดเตรียมของพระเจ้าในเหตุการณ์ต่าง ๆ ในชีวิตของเปาโลอย่างไรบ้าง ถึงแม้ว่าการเดินทางไปยังประเทศสเปนไม่ได้เกิดขึ้นอย่างที่เขาวางแผนไว้?

บทสรุปของบทที่ 16

ในจดหมายฝากฉบับนี้มีคำทักทายซึ่งระบุชื่อมากกว่าจดหมายฝากฉบับอื่น ๆ ของเปาโล อาจเป็นเพราะว่าเขาไม่เคยไปที่กรุงโรมมาก่อน เขากล่าวถึงคนรู้จักทั้งหมดของเขาซึ่งอยู่ที่นั่น เพื่อจะช่วยเขาสานความสัมพันธ์กับคริสตจักร

► ให้นักศึกษาคนหนึ่งอ่านพระธรรมโรม 16 ให้กลุ่มฟัง

หมายเหตุ ศึกษาไปทีละข้อ

(โรม 16:1-2) เฟบีอาจจะอยู่กับคนที่ถือจดหมายฉบับนี้ เปาโลบอกกับพวกเขาให้ช่วยนางในพันธกิจของนาง เพราะนางช่วยตอบสนองความจำเป็นต่าง ๆ ของคนจำนวนมาก คนที่เราควรจะช่วยเหลือสนับสนุนมากที่สุดก็คือคนที่เป็นพรต่อคนอื่นอยู่แล้ว

(โรม 16:3-4) อควิลลากับนางปริสคาได้เสี่ยงชีวิตเพื่อเปาโล (ดูที่ โรม 18:1-3, 24-26 เกี่ยวกับประวัติเพิ่มเติมของพวกเขา)

(โรม 16:7, 11, 21) เปาโลระบุชื่อญาติของเขาในพระคัมภีร์ข้อเหล่านี้

(โรม 16:13) หญิงที่ถูกกล่าวถึงอาจจะไม่ใช่มารดาของเปาโลตามตัวอักษร รูฟัสอาจเป็นบุตรของซีโมนแห่งไซรีนซึ่งแบกไม้กางเขนของพระเยซูเนื่องจากในพระธรรมมาระโก 15:21 กล่าวถึงชื่อของเขาราวกับว่าเขาเป็นที่รู้จักต่อคริสตจักรในภายหลัง

(โรม 16:17-18) มีคนที่พยายามแยกคนอื่น ๆ ออกจากความจริงซึ่งเป็นรากฐานของคริสตจักร เพื่อจะสร้างผู้ติดตามของตนเอง พวกเขาไม่ได้กำลังรับใช้พระคริสต์ แต่กำลังรับใช้ความปรารถนาของตนเอง คำสอนของพวกเขาขัดแย้งกับหลักคำสอนที่ถูกต้องเกี่ยวกับความรอด (ดูใน 3 ยอห์น 1:9-10 และใน 2 เปโตร 2:1-3)

(โรม 16:19) เราจำเป็นต้องเรียนรู้เกี่ยวกับความจริงให้มากเท่าที่มากได้ เราไม่จำเป็นต้องรู้มากเกี่ยวกับความชั่วร้าย ผู้คนที่ศึกษาสิ่งชั่วร้ายต่าง ๆ ก็เผชิญหน้ากับอันตรายของการดึงดูดอันล่อแหลมและความคิดที่บิดเบือน

(โรม 16:20) คริสตจักรจะมีชัยชนะสุดท้ายเหนือซาตานผ่านพระราชกิจแห่งพระคริสต์ (ปฐมกาล 3:15)

(โรม 16:22) เทอร์ทิอัสไม่ได้เป็นผู้เขียน แต่เป็นคนช่วยเขียนข้อความในจดหมายตามที่เปาโลบอกให้เขียน

(โรม 16:25-27) ข้อพระคัมภีร์เหล่านี้อ้างอิงถึงสาระสำคัญหลักของจดหมาย สังเกตวลี “ข่าวประเสริฐซึ่งข้าพเจ้า” และ”เรื่องราวแห่งพระเยซูคริสต์” เขากล่าวอีกครั้งหนึ่งว่า ข่าวประเสริฐเป็นทั้งการเปิดเผยอันสดใหม่ และเป็นข่าวสารดั้งเดิมของบรรดาผู้เผยพระวจนะ เขาส่งท้ายด้วยการอ้างอิงสุดท้ายถึงพันธกิจต่าง ๆ โดยย้ำเตือนพวกเขาว่าข่าวสารมีเพื่อชนชาติทั้งปวง เป้าหมายของงานพันธกิจก็เป็นเป้าหมายเดียวกันกับที่พระเยซูกล่าวถึงในพระมหาบัญชา (มัทธิว 28:19-20) คือ เป็นการนำผู้คนเข้าสู่การเชื่อฟังพระคริสต์ พระธรรมนี้สรุปจดหมายดังที่เริ่มต้น ดังที่ โรม 1:5 กล่าวว่า เหตุผลสำหรับพันธกิจคือเพื่อนำผู้คนทุกชนชาติเข้าสู่การเชื่อฟังพระเจ้า

เราอาจอธิบายข่าวประเสริฐโดยใช้พระคัมภีร์ข้อต่าง ๆ จากพระธรรมโรม บางครั้งการนำเสนอข่าวประเสริฐเรียกว่า “ถนนสู่กรุงโรม”

ประโยคแรกของคำอธิบายสำหรับข้ออ้างอิงแต่ละข้อมีความสำคัญที่สุดที่ต้องจดจำ

โรม 3:23

“เพราะว่าทุกคนทำบาป และเสื่อมจากพระสิริของพระเจ้า”

ทุกคนทำบาปโดยทำสิ่งต่าง ๆ ที่รู้ว่าผิด พระคัมภีร์ข้อนี้แสดงให้เห็นถึงปัญหาที่แท้จริงที่ผู้คนมีอยู่ พวกเขาไม่เชื่อฟังพระเจ้า พวกเขาจงใจไม่เชื่อฟังพระเจ้า ไม่ยกเว้นใคร ไม่มีใครเป็นที่ยอมรับต่อพระเจ้าบนพื้นฐานแห่งการทำสิ่งที่ถูกต้องอยู่เสมอ

การเน้นเพิ่มเติมเกี่ยวกับประเด็นนี้ เขาใช้ โรม 3:10 (“ไม่มีผู้ใดเป็นคนชอบธรรมสักคนเดียวไม่มีเลย”) และ โรม 5:12 (“และความตายก็ได้แผ่ไปถึงมวลมนุษย์ทุกคน เพราะมนุษย์ทุกคนทำบาป”)

โรม 6:23

“เพราะว่าค่าจ้างของบาปคือความตาย แต่ของประทานจากพระเจ้าคือชีวิตนิรันดร์ในพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา”

คนบาปได้รับความตายนิรันดร์ แต่พระเจ้าทรงเสนอชีวิตนิรันดร์ให้เป็นของประทานทางพระเยซู

พระคัมภีร์ข้อนี้แสดงเห็นว่าเพราะอะไรบาปจึงเป็นสิ่งร้ายแรง โทษทัณฑ์แห่งบาปถูกส่งต่อไปยังทุกคนเนื่องจากบาป บาปเป็นความตายนิรันดร์ ความตายนิรันดร์เป็นการพิพากษาของพระเจ้าที่คนบาปทุกคนสมควรได้รับ

ตรงกันข้ามกับความตายซึ่งเป็นสิ่งที่เรากระทำแล้วจึงได้รับ พระเจ้าทรงเสนอของประทานแห่งชีวิต ซึ่งไม่ได้เป็นสิ่งที่เรากระทำแล้วจึงได้รับ

โรม 5:8

“แต่พระเจ้าทรงสำแดงความรักของพระองค์แก่เรา คือขณะที่เรายังเป็นคนบาปอยู่นั้น พระคริสต์สิ้นพระชนม์เพื่อเรา”

การสิ้นพระชนม์ของพระคริสต์จัดเตรียมของประทานของพระเจ้าเพื่อเรา

พระเจ้าไม่เต็มพระทัยให้เรารับการพิพากษาที่เราสมควรได้รับ เพราะว่าพระองค์รักเรา พระองค์จึงจัดเตรียมวิธีสำหรับเราเพื่อได้รับพระคุณ พระเยซูสิ้นพระชนม์เป็นเครื่องบูชาเพื่อเราจะได้รับการยกโทษ พระเจ้าไม่คอยให้เราทำสิ่งที่ทำให้สมควรได้รับความรอด ความรอดมาถึงเราในขณะที่เรายังเป็นคนบาป พระเจ้าไม่ได้เสนอความรอดให้แก่คนดี แต่เสนอความรอดให้แก่คนบาป

โรม 10:9

“คือว่าถ้าเขาจะยอมรับด้วยปาก...และเชื่อในใจ...เขาจะรอด”

ข้อกำหนดเดียวสำหรับความรอด คือการที่คนบาปยอมรับว่าตนเองเป็นคนบาปและเชื่อในพระสัญญาของพระเจ้าสำหรับการยกโทษ

แล้วการกลับใจใหม่เล่า? ถ้าหากคนยอมรับว่าเขาทำผิดและต้องการได้รับการยกโทษแล้ว เขาก็บอกเป็นนัยว่าเขาเต็มใจจะเลิกทำบาป

โรม 10:13

“เพราะว่า ผู้ที่ร้องออกพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะรอด”

ข้อเสนอแห่งความรอดมีเพื่อทุกคน ไม่มีใครถูกยกเว้น ไม่มีคุณสมบัติอื่น ๆ อีก

โรม 5:1

“เพราะฉะนั้น เมื่อเราถูกชำระให้ชอบธรรมโดยความเชื่อแล้ว เราจึงอยู่อย่างสงบเฉพาะพระพักตร์พระเจ้า”

การเชื่อในพระสัญญาของพระเจ้าทำให้เราเป็นสหายของพระองค์ ไม่ถูกนับว่ามีความผิดอีกต่อไป

การมีสันติกับพระเจ้าหมายความว่า เราไม่เป็นศัตรูของพระองค์อีกต่อไป เราคืนดีกับพระเจ้า บาปที่แยกเราออกจากพระเจ้าถูกนำออกไปแล้ว การถูกนับว่าเป็นคนชอบธรรมหมายถึงการถูกนับว่าไม่มีความผิด การถูกนับว่าเป็นคนชอบธรรมโดยความเชื่อหมายถึง การเชื่อในพระสัญญาของพระเจ้าว่าเป็นสิ่งที่จำเป็นทั้งหมดสำหรับการยกโทษของเรา

โรม 8:1

“เพราะฉะนั้นไม่มีการลงโทษคนที่อยู่ในพระเยซูคริสต์”

เนื่องจากเราได้รับการเชื่อมต่อกับพระเจ้า เราจึงไม่ถูกลงโทษเนื่องจากบาปที่ได้กระทำอีกต่อไป

พระคริสต์ดำเนินชีวิตอันไร้บาป และทำให้ข้อเรียกร้องเกี่ยวกับความยุติธรรมสำเร็จด้วยการสิ้นพระชนม์ของพระองค์บนไม้กางเขน โดยความเชื่อเรามองว่าเราเป็นเหมือนกับพระองค์ และพระเจ้ายอมรับเราพร้อมกับพระองค์ พระเจ้าปฏิบัติต่อเราราวกับว่าเราไม่เคยทำบาปมาก่อน

บทสรุป

จงอธิบายว่าผู้ไม่เชื่อได้รับความรอดได้โดยอธิษฐานต่อพระเจ้า สารภาพว่าคุณเป็นคนบาป และขอการยกโทษบนพื้นฐานของเครื่องบูชาของพระเยซูสำหรับคุณ

สำหรับการเรียนรู้และฝึกฝน

วิธีที่ดีที่สุดสำหรับการเรียนรู้และฝึกฝนใช้เครื่องมือนี้ คือให้ทำเครื่องหมายพระคัมภีร์ที่จะใช้ในพระธรรมโรมโดยวงกลมหรือขีดเส้นใต้ในพระคัมภีร์ของคุณก่อน จากนั้นใส่หมายเลขข้าง ๆ แต่ละข้อแสดงลำดับที่จะใช้ ตัวอย่าง เช่น เขียนเลข 1 ข้างพระคัมภีร์ข้อที่จะใช้เป็นอันดับแรก

ฝึกฝนนำเสนอข่าวประเสริฐ อ่านพระคัมภีร์แต่ละข้อและให้คำอธิบายแต่ละข้อ ให้แน่ใจว่าคุณได้รวมแนวคิดต่าง ๆ ที่อยู่ในประโยคแรกของแต่ละข้อเอาไว้ด้วย จากนั้น เพิ่มคำอธิบายต่าง ๆ ที่จำเป็นโดยประโยคอื่น ๆ ที่เป็นประโยชน์ ไม่จำเป็นต้องใช้คำที่จัดให้ไว้ในบทเรียนนี้

ฝึกฝนจนกว่าคุณจะทำได้โดยไม่ต้องดูเครื่องมืออะไร ยกเว้นพระคัมภีร์

ไฟล์ PDF ที่สามารถดูหรือพิมพ์ได้ของคำถามเพื่อการทบทวนทั้งหมดมีให้ที่นี่

(1) จงอธิบายวิธีการที่วัฒนธรรมใหญ่สามวัฒนธรรมได้จัดเตรียมโลกสำหรับการประกาศข่าวประเสริฐในศตวรรษที่ 1

(2) อัครทูตเปาโลแสดงให้เห็นว่าพระเจ้าวางแผนให้ข่าวประเสริฐไปถึงคนต่างชาติเสมอได้อย่างไร?

(3) ของถวายสำหรับคริสตจักรที่กรุงเยรูซาเล็มมีความสำคัญมากเพราะอะไร?

(4) เปาโลไปถึงกรุงโรมได้อย่างไร?