Lesson 10: ฝึกปฏิบัติในการศึกษาพระคัมภีร์เป็นตอนๆ

(1) ฝึกปฏิบัติในการนำขั้นตอนการตีความมาใช้กับพระคัมภีร์ตอนที่เลือกไว้

(2) จัดทำเอกสารหรือเตรียมการนำเสนอด้วยวาจาเกี่ยวกับการศึกษาพระคัมภีร์ตอนนั้นอย่างละเอียด

บันทึกสำหรับหัวหน้าชั้นเรียน: จัดสรรเวลาในชั้นเรียนให้เพียงพอสำหรับการทำกิจกรรมภาคปฏิบัติในบทเรียนนี้ แม้ว่าจะต้องเรียนมากกว่าหนึ่งคาบเรียนก็ตาม

ในหลักสูตรนี้ เราได้ศึกษาขั้นตอนการตีความพระคัมภีร์ ได้แก่ การสังเกต การตีความ และการประยุกต์ใช้ เราได้เรียนรู้เกี่ยวกับการหลีกเลี่ยงข้อผิดพลาดที่มักจะเกิดขึ้นในการตีความพระคัมภีร์ เราได้อภิปรายกันถึงหลักการที่สำคัญสำหรับการศึกษาพระคัมภีร์ เราได้ฝึกปฏิบัติในแต่ละขั้นตอน ในบทเรียนนี้ เราจะทบทวนกระบวนการทั้งหมดก่อน จากนั้นร่วมกันทั้งชั้นเรียน เราจะศึกษาพระคัมภีร์เป็นตอนๆ จากทั้งพันธสัญญาเดิมและพันธสัญญาใหม่โดยใช้กระบวนการนี้ คุณจะได้ฝึกใช้ทักษะของคุณเองด้วย จากนั้นคุณจะทำโครงการของหลักสูตรที่เริ่มต้นในบทที่ 1 ให้เสร็จสมบูรณ์

ในการเริ่มต้น ขอให้ทบทวนภาพด้านล่างนี้

การตีความพระคัมภีร์[1]

ไฟล์ PDF ที่สามารถดูหรือพิมพ์ได้มีให้ที่นี่

ในส่วนต่อไปของบทเรียนนี้จะทบทวนกระบวนการทั้งหมดของการตีความพระคัมภีร์ ในแต่ละขั้นตอนของกระบวนการตีความ ผู้ตีความควรถามคำถามที่จะช่วยให้พวกเขาได้ข้อสรุปที่ถูกต้อง คำถามเหล่านี้มีพื้นฐานมาจากหลักการตีความ

คำถามต่างๆ ที่ควรถามในแต่ละจุดของกระบวนการนี้ได้เขียนเป็นรายการไว้แล้ว ตัวอย่างต่างๆ แสดงถึงวิธีการใช้คำถามและบอกว่าเพราะเหตุใดคำถามเหล่านี้จึงเป็นประโยชน์ต่อการตีความอย่างถูกต้อง

ชุดคำถามควรได้รับการพิจารณาว่าเป็นกล่องเครื่องมือสำหรับการตีความ เช่นเดียวกับช่างก่อสร้างที่อาจไม่จำเป็นต้องใช้เครื่องมือทุกชิ้นในโปรเจคก่อสร้างที่เจาะจง ในที่นี้เราก็ไม่จำเป็นต้องใช้ทุกคำถามกับพระคัมภีร์ทุกตอน แต่ละคำถามอาจถือว่าไม่เกี่ยวข้องกับพระคัมภีร์ตอนหนึ่งได้ หากดูเหมือนว่าคำตอบนั้นไม่มีอยู่จริงหรือหากดูเหมือนว่าไม่ได้ให้ความเข้าใจอะไรเลย

ผู้เขียน

• ใครคือผู้เขียน?

• เขามีบทบาทอะไร?

• เขามีความสัมพันธ์กับผู้รับอย่างไร?

1 ทิโมธี 5:20: “ส่วนพวกที่ยังคงทำบาปอยู่นั้น จงตักเตือนเขาทั้งหลายต่อหน้าทุกคน...”

อัครทูตเปาโล ผู้เขียน 1 ทิโมธี เป็นพี่เลี้ยงของทิโมธี นี่เป็นคำสั่งสอนที่เปาโลให้ไว้กับทิโมธีผู้เป็น
ศิษยาภิบาลหนุ่ม

การเข้าใจสิ่งเหล่านี้ช่วยให้เราตระหนักว่าคำสั่งสอนของเปาโลอาจไม่ได้ประยุกต์ใช้โดยตรงกับ
คริสเตียนทุกคน

ผู้ฟังดั้งเดิม

• พวกเขาเป็นใคร?

• อะไรคือลักษณะเฉพาะของพวกเขา?

ฟีเลโมนถูกเขียนถึงผู้เชื่อคนหนึ่ง

ฮีบรูถูกเขียนถึงบรรดาผู้เชื่อชาวยิวที่ถูกข่มเหง

สถานการณ์

• พระคัมภีร์ตอนนี้ถูกเขียนขึ้นในช่วงใดของประวัติศาสตร์แห่งความรอด?

2 พงศาวดาร 7:14: “ถ้าประชากรของเราผู้ซึ่งเขาเรียกกันโดยนามของเรานั้นจะถ่อมตัวลง อธิษฐานและแสวงหาหน้าของเรา ทั้งหันเสียจากทางชั่วของพวกเขา เราก็จะฟังจากสวรรค์ และจะให้อภัยแก่บาปของเขาและจะรักษาแผ่นดินของเขาให้หาย”

“ประชากรของเรา” หมายถึงชนชาติเจาะจงชนชาติหนึ่งที่เป็นประชากรของพระเจ้า คำสัญญาว่าจะ “รักษาแผ่นดินของเขา” ไม่จำเป็นต้องนำมาใช้โดยตรงกับคริสตจักร

• วัฒนธรรมดั้งเดิมเป็นอย่างไร? หากเป็นไปได้ ขอให้ใช้พจนานุกรมพระคัมภีร์เพื่อศึกษาวัฒนธรรมดั้งเดิม วิธีนี้จะช่วยให้คุณเปรียบเทียบความเหมือน/ความแตกต่างระหว่างวัฒนธรรมของพวกเขากับของเราได้

2 โครินธ์ 13:12: “จงทักทายกันด้วยธรรมเนียมจูบอันบริสุทธิ์”

การทักทายด้วยจูบอันบริสุทธิ์เป็นวัฒนธรรมปกติในท่ามกลางคริสเตียนสมัยนั้น

• ขณะนั้นมีเหตุการณ์อะไร?

• สถานการณ์คริสตจักรเป็นอย่างไร? (เฉพาะข้อพระคัมภีร์ในพันธสัญญาใหม่เท่านั้น)

พิจารณาลักษณะเฉพาะของรูปแบบวรรณกรรมของพระธรรมและพระคัมภีร์ตอนนั้น

• พระธรรม/พระคัมภีร์ตอนนี้ มีรูปแบบวรรณกรรมอะไร?

• อะไรคือลักษณะเฉพาะของรูปแบบวรรณกรรมนี้?

สดุดี 124:4-5:

• รูปแบบวรรณกรรม: บทกวี

• ลักษณะเฉพาะ: ข้อความคู่ขนาน

วิวรณ์ 12:3:

• รูปแบบวรรณกรรม: วรรณกรรมเกี่ยวกับอวสานของโลก

• ลักษณะเฉพาะ: มีสัญลักษณ์เป็นสัตว์ต่างๆ

• จุดประสงค์ของการเขียนคืออะไร? มองหาสิ่งที่ผู้เขียนเน้นย้ำหรือมีเรื่องใดที่ผู้เขียนได้แสดงออกถึงความกังวล ให้คำอธิบาย หรือท้าทายผู้อ่าน

1 โครินธ์ 7:1: “เกี่ยวกับเรื่องที่พวกท่านเขียนมานั้น…”

1 โครินธ์เขียนขึ้นเพื่อเป็นการตอบจดหมายที่คริสตจักรโครินธ์เขียนถึงเปาโลเพื่อถามคำถามต่างๆ

• ดูเหมือนว่าอะไรคือปัญหา/ความจำเป็นของผู้รับจดหมายบ้าง?

1 โครินธ์ 1:10: “พี่น้องทั้งหลาย ข้าพเจ้าวิงวอนท่านในพระนามของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา ขอให้ปรองดองกัน อย่ามีความแตกแยกในพวกท่าน แต่ขอให้เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันในความคิดและความเห็น ”

ความแตกแยก เป็นเรื่องที่พูดถึงบ่อยครั้งตลอดทั้งจดหมาย

• ผู้เขียนกำลังพูดถึงเรื่องอะไรต่อผู้รับ? มีคำสั่งใดที่ให้ไว้หลังจากผู้เขียนสังเกตเห็นซึ่งเป็นข้อบ่งชี้ที่-ชัดเจนว่าเป็นความคาดหวังของผู้เขียน? คำสั่งเหล่านี้บ่งชี้ว่าเราควรประยุกต์ใช้พระคัมภีร์ตอนนี้อย่างไร

บ่อยครั้งแต่ไม่เสมอไป ที่การแบ่งบทๆ หนึ่งจะใช้เป็นจุดสิ้นสุดหรือจุดเริ่มต้นของเนื้อหา บางครั้งบททั้งบทอาจเป็นเนื้อหาตอนเดียวรวด ในบางครั้งการแบ่งบทก็ไม่ได้แบ่งอย่างเหมาะสมและไม่ควรเป็นจุดแบ่งเนื้อหาตอนต่างๆ ขอให้คอยดูการเปลี่ยนหัวข้อซึ่งมักจะมีสัญลักษณ์เป็นข้อความเชื่อมโยง หากคุณพยายามใส่เนื้อหาเข้าไปในพระคัมภีร์ตอนนั้นมากเกินก็จะทำให้ไม่มีใจความสำคัญเดียวที่เป็นหลัก หากคุณใส่เนื้อหาเข้าไปไม่เพียงพอ พระคัมภีร์ตอนนั้นก็จะไม่มีแนวคิดที่ครบถ้วน

• มีข้อพระคัมภีร์อะไรที่รวมอยู่ในพระคัมภีร์ตอนนี้?

2 โครินธ์ 7:1: “ท่านที่รักทั้งหลาย ในเมื่อเรามีพระสัญญาเช่นนี้ ขอให้เรา…”

นี่คือส่วนหนึ่งของเนื้อหาที่อยู่ในตอนท้ายของบทก่อนหน้าคือ 2 โครินธ์ 6:14-18

อิสยาห์ 52:13-15 เป็นเนื้อหาที่อยู่ในตอนเดียวกันกับ อิสยาห์ 53

• เรื่องเล่านี้สอดคล้องกันกับใจความสำคัญที่ใหญ่กว่าไหม?

ผู้วินิจฉัย 17:5: “มีคาห์คนนี้มีสถานที่บูชาพระ แห่งหนึ่ง เขาทำเอโฟด และรูปเคารพประจำบ้าน และแต่งตั้งบุตรคนหนึ่งของเขาเป็นปุโรหิต”

ชายคนหนึ่งมีปุโรหิตและรูปเคารพสำหรับตัวเอง ข้อพระคัมภีร์นี้และเรื่องเล่าที่อยู่แวดล้อมใน ผู้วินิจฉัย 17-18 บรรยายภาพใจความสำคัญโดยรวมของพระธรรมผู้วินิจฉัย นั่นคือ “…ทุกคนก็ทำตามที่ตนเองเห็นชอบ” (ผู้วินิจฉัย 17:6 ผู้วินิจฉัย 21:25)

• มีศาสนศาสตร์อะไรที่ไห้ไว้เพื่อการประยุกต์ใช้ภายหลังไหม?

• นี่เป็นการประยุกต์ใช้ของพระคัมภีร์ตอนก่อนหน้าในพระธรรมนี้ใช่ไหม?

เอเฟซัส 4-6 เป็นการประยุกต์ใช้ในเชิงปฏิบัติของศาสนศาสตร์ที่สอนไว้ใน เอเฟซัส 1-3 ใน เอเฟซัส 4:1 คำว่า “เพราะฉะนั้น” ระบุถึงจุดเปลี่ยนจากคำสอนเรื่องศาสนศาสตร์มาสู่คำสอนเพื่อการประยุกต์ใช้ในเชิงปฏิบัติ

เอเฟซัส 4:1: “เพราะฉะนั้น ข้าพเจ้า... ขอวิงวอนพวกท่านให้ดำเนินชีวิตสมกับการทรงเรียกที่ท่านได้รับการทรงเรียกมานั้น”

• เนื้อหาบางอย่างเป็นการปูทางไปสู่เนื้อหาหลักเท่านั้นไหม?

มาระโก 2:2: “คนจำนวนมากก็มาชุมนุมกันจนล้นออกไปถึงนอกประตู….”

รายละเอียดเหล่านี้ปูทางให้ผู้อ่านพร้อมที่จะได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับชายที่ถูกหย่อนลงไปจากหลังคา

• มีคำอะไรที่ใช้เชื่อมโยงความคิดตามลำดับเวลา?

การใช้คำซ้ำคำว่า เมื่อนั้น ใน มัทธิว 24

• มีการนำเสนอคำถามหรือปัญหาอะไรไหม?

โรม 6:1: “ถ้าอย่างนั้น เราจะว่าอย่างไร? เราจะอยู่ในบาปต่อไปเพื่อให้พระคุณเพิ่มทวีขึ้นหรือ?”

• มีคำอะไรที่ใช้เพื่อเชื่อมโยงแนวคิดแบบมีเหตุผลไหม?

คำซ้ำคำว่า เพราะ ใน โรม 6 แสดงให้เห็นถึงลำดับของเหตุผล

• มีการเปรียบเทียบความเหมือนหรือความแตกต่างไหม?

โรม 6:19-20: “…เพราะท่านเคยยกอวัยวะของท่านเป็นทาสของการโสโครกและของการบาปซ้อนบาปอย่างไร บัดนี้จงยกอวัยวะของท่านเป็นทาสของความชอบธรรม เพื่อการชำระให้บริสุทธิ์อย่างนั้น…”

การเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างการเป็นทาสในอดีต (การโสโครกและบาปซ้อนบาป) กับการเป็นทาสในปัจจุบัน (ความชอบธรรม)

• มีการใช้คำซ้ำหรือคำศัพท์ที่คล้ายกันไหม?

โรม 6 มีคำซ้ำ/คำศัพท์ที่คล้ายกัน คือ ตาย, ทรงตาย, ความตาย, ถูกตรึงไว้, ถูกฝัง, ถูกทำลายให้สิ้นไป

คำทั้งหมดเหล่านี้เป็นการสรุป

• มีรายการสิ่งใดๆ เขียนไว้ไหม?

1 ทิโมธี 4:12: “…แต่จงเป็นแบบอย่างแก่บรรดาผู้เชื่อ ทั้งในด้านวาจาและการประพฤติ ทั้งในด้านความรัก ความเชื่อ และความบริสุทธิ์”

• มีการใช้ภาพอธิบายหรือภาษาภาพพจน์ไหม?

โรม 6 ใช้การตรึงบนไม้กางเขนเป็นภาษาภาพพจน์

• มีการอธิบายวิธีการบรรลุเป้าหมายไว้หรือไม่?

โรม 8:13: “…ถ้าโดยทางพระวิญญาณ ท่านทำลายกิจการของร่างกาย ท่านก็จะดำรงชีวิตได้”

“โดยทางพระวิญญาณ” – วิธี

“ทำลายกิจการของร่างกาย” – เป้าหมาย

“ท่านก็จะดำรงชีวิตได้” – เป้าหมายสูงสุด

• มีการให้เหตุผลสำหรับคำกล่าวหรือข้อเรียกร้องไหม?

คำซ้ำคำว่า เพราะว่า นำเข้าสู่คำอธิบายเกี่ยวกับคำยืนยันใน โรม 6

• มีจุดสูงสุดของเรื่องหรือจุดพลิกผันไหม? นี่เป็นคำถามเจาะจงสำหรับเรื่องเล่า

ในคำอุปมาที่เล่าไว้ใน มัทธิว 21:33-41 จุดสูงสุดของเรื่องคือข้อ 38-39

• มีการอธิบายถึงสาเหตุและผลกระทบไหม?

กาลาเทีย 5:16: “แต่ข้าพเจ้าขอบอกว่าจงดำเนินชีวิตตามพระวิญญาณ แล้วท่านจะไม่สนองความต้องการของเนื้อหนัง”

สาเหตุ: “ดำเนินชีวิตตามพระวิญญาณ”

ผลกระทบ: “ท่านจะไม่สนองความต้องการของเนื้อหนัง”

• ส่วนนี้ทำหน้าที่เป็นข้อสรุปของสิ่งที่อยู่ก่อนหน้าหรือสิ่งที่ตามมาไหม?

ผู้วินิจฉัย 2:11-23 สรุปพระธรรมผู้วินิจฉัย

เอเฟซัส 5:1 สรุป เอเฟซัส 4:25-32

• ส่วนนี้กล่าวถึงหรืออ้างอิงถึงพระคัมภีร์ตอนอื่นไหม? ผู้เขียนพันธสัญญาใหม่มักจะใช้ข้อพระคัมภีร์อ้างอิงหรือภาพอธิบายจากพันธสัญญาเดิม

โรม 12:1: “ดังนั้น พี่น้องทั้งหลาย โดยเห็นแก่ความเมตตากรุณาของพระเจ้า ข้าพเจ้าจึงวิงวอนท่านทั้งหลายให้ถวายตัวของท่านแด่พระองค์ เพื่อเป็นเครื่องบูชาอันบริสุทธิ์ที่มีชีวิต และเป็นที่พอพระทัยพระเจ้า ซึ่งเป็นการนมัสการโดยวิญญาณจิตของท่าน”

ในข้อนี้ เครื่องบูชา เป็นภาพที่สื่อถึงบางสิ่งในพันธสัญญาเดิม

• มีคำศัพท์อะไรที่สำคัญที่พระคัมภีร์ตอนนี้?
  • คำศัพท์สำคัญจาก 1 โครินธ์ 2:14-15:
    • คนทั่วไป
    • คนฝ่ายจิตวิญญาณ
  • คำศัพท์สำคัญจาก โรม 8:
    • เนื้อหนัง
    • พระวิญญาณ
• คำเหล่านี้หมายถึงอะไรในบริบทนี้? ทำการศึกษาคำแต่ละคำ

• ข้อความนี้หมายถึงอะไร? ถอดความสิ่งที่ข้อความนั้นกำลังพูดถึงจริงๆ

• ทำไมถึงมีข้อความนี้และทำไมถึงถูกวางไว้ที่นี่? พิจารณาว่าจะมีความแตกต่างอย่างไรหากไม่มีข้อความนี้

คุณได้ทำการสังเกตรายละเอียดของข้อพระคัมภีร์หรือเนื้อหาตอนนั้นอย่างถี่ถ้วนแล้ว ขอให้สรุปเนื้อหาที่ผู้เขียนพูดกับผู้ฟังดั้งเดิม สรุปข้อพระคัมภีร์หนึ่งข้ออาจเป็นหนึ่งประโยค แต่สรุปเนื้อหาเป็นตอนจะต้องมีหลายประโยคหรือหลายย่อหน้า

เป้าหมายของขั้นตอนนี้คือการบอกเล่าสิ่งที่ผู้เขียนต้องการจะพูดกับผู้อ่านกลุ่มแรก นี่ไม่ใช่เวลาที่จะจินตนาการและสร้างสรรค์ คุณสามารถสร้างสรรค์ได้เมื่อคุณพัฒนาวิธีการสื่อสารข้อความผ่านการเทศนาหรือการสอน แต่ตอนนี้คุณกำลังพยายามค้นหาความหมายของข้อพระคัมภีร์ ความหมายควรมาจากข้อพระคัมภีร์ ไม่ใช่จากจินตนาการของคุณ

• ผู้เขียนกำลังพูดอะไรกับผู้อ่านที่เป็นกลุ่มเป้าหมายกลุ่มแรก?

1 โครินธ์ 1:10-13 สามารถสรุปได้ทำนองนี้ว่า “ได้โปรดมีความเห็นตรงกันในเรื่องหลักคำสอนและการสามัคคีธรรมในพวกท่าน และอย่าแบ่งฝ่ายต่อสู้กันเอง ข้าพเจ้าได้ยินมาจากครอบครัวของนางคะโลเอว่าพวกท่านกำลังโต้เถียงกัน ท่านกำลังเลือกติดตามผู้นำหลายคน แต่มีเพียงพระคริสต์เท่านั้นที่ตายเพื่อพวกท่าน”

ตรวจสอบการสรุปของคุณ พิจารณาคำถามต่อไปนี้โดยใช้รายละเอียดที่คุณได้มาจากการสังเกต

• ฉันได้พิจารณาถึงสถานการณ์เดิมของงานเขียนนี้อย่างเพียงพอแล้วหรือยัง?

• ผู้เขียนมีความกังวลและจุดประสงค์อะไรในการเขียนพระคัมภีร์ตอนนี้?

• การตีความข้อความของฉันสอดคล้องกับใจความสำคัญของพระธรรมนี้หรือไม่?

• การตีความของฉันทำให้พระคัมภีร์ตอนนี้มีบทบาทที่เหมาะสมในพระธรรมหรือไม่?

• จุดเน้นโครงสร้างของพระคัมภีร์ตอนนี้สอดคล้องกับบทสรุปของฉันหรือไม่?

• ความหมายของแต่ละข้อความในพระคัมภีร์ตอนนี้สนับสนุนบทสรุปของฉันหรือไม่?

• ฉันกำลังตีความการใช้คำศัพท์สำคัญของผู้เขียนได้อย่างเหมาะสมหรือไม่?

ในพระคัมภีร์ตอนนั้น จงหาหลักการหนึ่งอย่างที่สามารถนำไปใช้ได้กับทุกยุคสมัยและกับทุกคน (พระคัมภีร์หนึ่งตอนอาจสอนหลักการหลายอย่าง แต่สำหรับการฝึกปฏิบัติ ให้เลือกมาหนึ่งอย่าง) ระบุหลักการนั้นในประโยคเดียว

หนึ่งในหลักการที่พบได้ใน เอเฟซัส 4:25 คือ “จงพูดความจริงในการสื่อสารทุกครั้ง”

จากนั้นตรวจสอบให้แน่ใจว่าหลักการที่คุณพบนั้นสะท้อนถึงข่าวสารดั้งเดิมของข้อความนั้นอย่างถูกต้องแม่นยำ:

• หลักการนี้สอนไว้อย่างชัดเจนในข้อความนี้ไหม?

• หลักการนี้สอดคล้องกับพระคัมภีร์ส่วนที่เหลือไหม?

• หลักการนี้เป็นจริงสำหรับทุกยุคสมัยและกับทุกคนหรือไม่?

เชื่อมโยงหลักการกับความจริงอย่างอื่น

• มีความจริงที่เชื่อมโยงกันอะไรบ้างที่เปิดเผยในตอนอื่นของพระคัมภีร์?

• ความจริงนี้ช่วยเพิ่มพูนความรู้ของเราได้อย่างไร?

• การตีความของฉันจะต้องแก้ไขอะไรไหมเมื่อพิจารณาภาพรวมทั้งหมดของพระคัมภีร์?

• ความจริงนี้ดูเหมือนขัดแย้งกับพระคัมภีร์ตอนอื่นไหม? หากเป็นเช่นนั้น จะสามารถทำให้สอดคล้องกันได้หรือไม่?

หลักการที่คุณพบสามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้หลายวิธี ให้ทำการประยุกต์ใช้ที่ร่วมสมัยอย่างหนึ่งแบบเจาะจง

• มีสถานการณ์ใดในสมัยใหม่ที่ความจริงนี้สามารถนำมาประยุกต์ใช้ได้?

• เมื่อใด ที่ไหน และกับใครที่ข้อความนี้มีความเกี่ยวข้อง?

• ความจริงนี้สามารถนำไปประยุกต์ใช้ในเชิงปฏิบัติและตลอดจนในเชิงแนวคิดได้อย่างไร?

• ถ้าฉันประยุกต์ใช้พระคัมภีร์ตอนนี้อย่างจริงจัง ชีวิตของฉันจะเปลี่ยนแปลงอย่างไร?

ขอพระวิญญาณบริสุทธิ์นำคุณให้ดำเนินตามพระวจนะของพระเจ้าในทุกๆ วันของชีวิต

เมื่อตีความจดหมายฝากในพันธสัญญาใหม่ เราเริ่มต้นโดยการสังเกตให้มากที่สุดเกี่ยวกับจดหมาย จากนั้นเราก็ศึกษาจดหมายเพื่อกำหนดว่าเนื้อหาที่ต้องการสื่อคืออะไร และเราก็จบลงด้วยการประยุกต์ใช้หลักการกับโลกที่เราอยู่ เส้นทางแห่งการตีความนี้นำพาเราจากโลกของผู้รับดั้งเดิมไปยังผู้อ่านในยุคสมัยใหม่

ฝึกปฏิบัติร่วมกัน

► ทำงานร่วมกันในชั้นเรียนโดยใช้กระบวนการตีความสำหรับ 1 ยอห์น 2:15-17 นอกเหนือจากคำถามและกระบวนการตีความที่อธิบายไว้ข้างต้น อย่าลืมพิจารณาลักษณะเฉพาะของจดหมายในพันธสัญญาใหม่ตามรูปแบบวรรณกรรม (ดูบทที่ 6)

ฝึกปฏิบัติด้วยตนเอง

► ให้นักศึกษาแต่ละคนเลือกพระคัมภีร์ตอนใดตอนหนึ่งต่อไปนี้เพื่อเข้าสู่กระบวนการตีความ จากนั้นให้นักศึกษาแบ่งปันข้อสรุปร่วมกันกับสมาชิกคนอื่นๆ ในกลุ่ม

• โรม 13:8-10

• เอเฟซัส 6:18-20

• 2 ทิโมธี 4:6-8

• ยากอบ 3:13-18

• 1 เปโตร 2:9-10

เมื่อเราตีความกฎบัญญัติในพันธสัญญาเดิม ก่อนอื่นเราต้องเข้าใจว่ากฎบัญญัตินั้นมีความหมายต่อผู้ฟังดั้งเดิมอย่างไร เราต้องพิจารณาความแตกต่างระหว่างสถานการณ์ของพวกเขากับสถานการณ์ของเรา โดยเฉพาะอย่างยิ่งความแตกต่างใดๆ ที่เกี่ยวข้องกับความจริงที่ว่าเรากำลังดำเนินชีวิตภายใต้พันธสัญญาใหม่ ในกฎบัญญัติของพันธสัญญาเดิม เราต้องสังเกตแยกแยะหลักการที่ประยุกต์ใช้ได้กับทุกคนในทุกยุคสมัย จากนั้นเราจึงสามารถนำหลักการนั้นมาประยุกต์ใช้ในชีวิตของเราได้

ฝึกปฏิบัติร่วมกัน

► ทำงานร่วมกันในชั้นเรียนโดยใช้กระบวนการตีความสำหรับ กันดารวิถี 15:37-41 นอกเหนือจากคำถามและกระบวนการตีความที่อธิบายไว้ข้างต้น อย่าลืมพิจารณาลักษณะเฉพาะของกฎบัญญัติในพันธสัญญาเดิมตามรูปแบบวรรณกรรมและใช้คำถามที่ให้ไว้ในบทที่ 6

ฝึกปฏิบัติด้วยตนเอง

► ให้นักศึกษาแต่ละคนเลือกพระคัมภีร์ตอนใดตอนหนึ่งต่อไปนี้เพื่อเข้าสู่กระบวนการตีความ จากนั้นให้นักศึกษาแบ่งปันข้อสรุปร่วมกันกับสมาชิกคนอื่นๆ ในกลุ่ม

• เลวีนิติ 19:9-10

• อพยพ 20:4-6

• อพยพ 22:10-13

• เฉลยธรรมบัญญัติ 14:1-2

บทที่ 10 งานมอบหมาย

ในบทที่ 1 คุณเลือกพระคัมภีร์ตอนหนึ่งจากพระคัมภีร์เหล่านี้

• เฉลยธรรมบัญญัติ 6:1-9

• โยชูวา 1:1-9

• มัทธิว 6:25-34

• เอเฟซัส 3:14-21

• โคโลสี 3:1-16

คุณได้ฝึกแต่ละขั้นตอนบนเส้นทางแห่งการตีความแล้ว ขอให้คุณศึกษาพระคัมภีร์ตอนที่เลือกไว้ เมื่อทำเสร็จแล้ว ให้เตรียมนำเสนอการศึกษาของคุณในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่งต่อไปนี้

1. หากคุณเรียนหลักสูตรนี้ร่วมกันเป็นกลุ่ม คุณควรทำการนำเสนอที่แบ่งปันถึงการศึกษาของคุณดังนี้ (1) แสดงถึงการสังเกตของคุณ (2) สอนหลักการต่างๆ จากเนื้อหา และ (3) แสดงถึงวิธีที่เนื้อหานั้นประยุกต์ใช้กับผู้เชื่อในปัจจุบัน

2. หากคุณศึกษาตามลำพัง ขอให้เขียนอธิบายสิ่งต่อไปนี้มา 5-6 หน้ากระดาษ (1) การสังเกตของคุณ (2) หลักการต่างๆ ที่สอนไว้ในเนื้อหาตอนนั้น และ (3) การประยุกต์ใช้สำหรับผู้เชื่อในปัจจุบัน