Lesson 6: ความบริสุทธิ์คือความชอบธรรม

เมื่อจบบทเรียน นักศึกษาควรบรรลุจุดประสงค์ดังต่อไปนี้

(1) ยอมรับว่าความชอบธรรมภายในต้องสะท้อนออกมาให้เห็นทางพฤติกรรมภายนอก

(2) นำหลักการของความบริสุทธิ์มาใช้กับการตัดสินใจเชิงจริยธรรมในทางปฏิบัติ

(3) ประเมินจริยธรรมส่วนบุคคลของตัวเองได้

(4) ท่องจำ มีคาห์ 6:8

อิสราเอลไม่เป็นชนชาติที่บริสุทธิ์อีกต่อไป เพราะกราบไหว้บูชารูปเคารพ ข่มขู่คนยากจน และไม่ให้เกียรติวันสะบาโต พระเจ้าพิพากษาอิสราเอลโดยส่งให้คนของพระองค์ตกไปเป็นเชลย พระองค์อนุญาตให้กองทัพบาบิโลนพิชิตเยรูซาเล็มและทำลายพระวิหาร เนื่องจากคนของพระเจ้าไม่บริสุทธิ์อีกแล้ว พระองค์จึงไม่ยอมรับการนมัสการของพวกเขา เนื่องจากคนของพระเจ้าไม่ได้แยกออกจากความบาป พระองค์จึงไม่ยอมรับการนมัสการของพวกเขาอีกแล้ว

อย่างไรก็ตาม พระเจ้ายังคงมีพระประสงค์สำหรับคนของพระองค์ สิบปีหลังจากการทำลายพระวิหาร พระเจ้าให้นิมิตแก่เอเสเคียล ผู้เผยพระวจนะที่มีชีวิตอยู่เมื่อครั้งเป็นเชลยแถบใกล้บาบิโลน เอเสเคียลมองเห็นแผนการของพระเจ้าสำหรับอนาคต

ในนิมิตของเอเสเคียล การเป็นเชลยได้จบสิ้นลง การพิพากษาจบสิ้นลง การทรงสถิตของพระเจ้าคืนกลับมา พระวิหารเต็มไปด้วยพระสิริของพระเจ้า พระเจ้าได้ชำระคนของพระองค์ด้วยน้ำและทำให้พวกเขาสะอาดจากความอธรรมภายนอก พระองค์ขจัด “ใจหิน” และให้ “ใจใหม่กับวิญญาณใหม่” แก่พวกเขา พระองค์ทำตามพระสัญญาของพระองค์คือ “เราจะใส่วิญญาณของเราไว้ภายในของเจ้าทั้งหลาย แล้วทำให้เจ้าดำเนินตามกฎเกณฑ์ของเรา และรักษากฎหมายของเรา ทั้งทำตามนั้น” (เอเสเคียล 36:25-27) อิสราเอลจึงบริสุทธิ์ทั้งภายในและภายนอก

เอเสเคียลมองเห็นพระวิหารที่เป็นพรต่อชนทุกชาติ น้ำสะอาดลจากพระวิหารที่ได้รับการสร้างใหม่ไหลไปสู่ทะเลตาย ต้นไม้ออกผลเป็นอาหารและใบของมันใช้ในการรักษาโรค ความงดงามของสวนเอเดนได้รับการรื้อฟื้นกลับคืนมาใหม่

ส่วนที่มีสง่าราศีมากที่สุดของนิมิตนี้อยู่ในประโยคสุดท้ายของพระธรรมเอเสเคียลคือ “ตั้งแต่นี้ไปนครนี้จะได้ชื่อว่า ‘พระยาห์เวห์สถิตที่นั่น’” (เอเสเคียล 48:35) พระประสงค์ของพระเจ้าที่มีต่อคนของพระองค์บรรลุผลสำเร็จได้ คนที่บริสุทธิ์มีชีวิตอยู่ในการทรงสถิตของพระเจ้าผู้บริสุทธิ์!

► อภิปรายร่วมกันถึงหลักฐานภายนอกที่บอกว่าคน ๆ หนึ่งบริสุทธิ์ การกระทำอะไรภายนอกที่เราควรคาดหวังจากคนที่มีใจบริสุทธิ์?

พวกผู้เผยพระวจนะประกาศการลงโทษจากพระเจ้าเหนือชนชาติหนึ่งที่ได้หักล้างพันธสัญญา เหมือนกันกับในพระธรรมโทราห์ ในพระธรรมหมวดผู้เผยพระวจนะ คำว่า “บริสุทธิ์” หมายถึงบางสิ่งที่เป็นของพระเจ้าและแยกไว้สำหรับพระองค์ เยรูซาเล็มและพระวิหารบริสุทธิ์เพราะเป็นของพระเจ้า

พระเจ้าบริสุทธิ์

ยี่สิบเอ็ดครั้งที่อิสยาห์พูดถึง “องค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล” เสราฟิมร้องว่า “บริสุทธิ์ บริสุทธิ์ บริสุทธิ์ พระยาห์เวห์จอมทัพฏ แผ่นดินโลกทั้งสิ้นเต็มด้วยพระสิริของพระองค์” (อิสยาห์ 6:3)

พระเจ้าเป็นพระเจ้าผู้ “สำแดงความบริสุทธิ์โดยความชอบธรรม” (อิสยาห์ 5:16) เอเสเคียลมองเห็นวันหนึ่งที่เมื่อพระเจ้าจะสำแดงความบริสุทธิ์ของพระองค์ต่อทุกชนชาติ “เราจะสำแดงความยิ่งใหญ่และความบริสุทธิ์ของเรา และทำให้เราเป็นที่รู้จักในสายตาของประชาชาติมากมาย แล้วพวกเขาจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์” (เอเสเคียล 38:23)

การพิพากษาของพระเจ้าแสดงให้เห็นถึงพระลักษณะที่เป็นธรรมชาติของพระองค์ มีคาห์เตือนว่าเนื่องจากความบาปของอิสราเอล “พระยาห์เวห์เสด็จออกจากที่ประทับของพระองค์ และจะเสด็จลงมาและจะทรงย่างเหยียบบนที่สูงทั้งหลายของพิภพ” (มีคาห์ 1:2-3) พระเจ้าพิพากษาอิสราเอลเพราะพระเจ้าผู้บริสุทธิ์ไม่สามารถปล่อยให้ความบาปลอยนวลโดยไม่ได้รับการลงโทษ

การทรงไถ่ของพระเจ้าแห่งอิสราเอลแสดงให้เห็นว่าพระองค์บริสุทธิ์ พระเจ้าไถ่อิสราเอลไม่ใช่เพราะอิสราเอลสมควรได้รับการช่วยกู้ แต่เพราะเห็นแก่พระนามอันบริสุทธิ์ของพระองค์ในท่ามกลางชนชาติทั้งหลาย

“พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย ที่เรากำลังจะทำอยู่นั้นไม่ใช่เพราะเห็นแก่เจ้า แต่เพราะเห็นแก่นามบริสุทธิ์ของเรา ซึ่งเจ้าได้ทำให้เสื่อมเกียรติท่ามกลางประชาชาติซึ่งเจ้าเข้าไปอยู่นั้น และเราจะสำแดงความศักดิ์สิทธิ์ของนามยิ่งใหญ่ของเราซึ่งถูกลบหลู่ท่ามกลางประชาชาติ คือนามที่เจ้าทำให้เสื่อมเกียรติท่ามกลางพวกเขา” (เอเสเคียล 36:22-23)

พระเจ้าจะไม่ยอมให้พระนามอันบริสุทธิ์ของพระองค์ถูกลบหลู่เพราะความบาปของอิสราเอล พระองค์สัญญาไว้ว่าจะให้อิสราเอลคืนกลับสู่ดินแดนนั้นเพื่อแสดงให้เห็นถึงความบริสุทธิ์ของพระองค์ต่อหน้าต่อตาชนชาติอื่น ๆ

“พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า ‘เมื่อเรารวบรวมพงศ์พันธุ์อิสราเอลจากท่ามกลางชนชาติทั้งหลายที่พวกเขาถูกกระจายไปอยู่นั้น เราจะสำแดงความบริสุทธิ์ของเราท่ามกลางพวกเขาต่อหน้าต่อตาประชาชาติทั้งหลาย แล้วพวกเขาจะได้อาศัยอยู่ในแผ่นดินของเขาเอง ซึ่งเราได้ให้แก่ยาโคบผู้รับใช้ของเรา’” (เอเสเคียล 28:25)

นี่คือพระสัญญาที่โดดเด่น พระเจ้าสัญญาว่าจะแสดงให้เห็นถึงความบริสุทธิ์ของพระองค์โดยการไถ่อิสราเอลและนำอิสราเอลกลับบ้าน พระเจ้าสัญญาว่าจะสำแดงความบริสุทธิ์ของพระองค์ท่ามกลางประชาชนนั้นที่พระองค์ส่งให้เป็นเป็นเชลย ความบริสุทธิ์เป็นของพระเจ้า

อิสราเอลไม่บริสุทธิ์

เนื่องจากความบริสุทธิ์เป็นของพระเจ้า เราบริสุทธิ์ก็ต่อเมื่อเราอยู่ในความสัมพันธ์กับพระเจ้าผู้บริสุทธิ์เท่านั้น พวกผู้เผยพระวจนะประกาศว่าอิสราเอลไม่บริสุทธิ์อีกต่อไปเพราะใช้ชีวิตตามความปรารถนาบาป แทนที่จะใช้ชีวิตอยู่ในการเชื่อฟังและในความสัมพันธ์แห่งรักกับพระเจ้า

ในพระธรรมอิสยาห์ พระเจ้าตรัสว่าพระองค์แยกออกจากยูดาห์เพราะว่ายูดาห์ทำบาป พระเจ้าปฏิเสธอิสราเอลเพราะอิสราเอลปฏิเสธที่จะใช้ชีวิตอย่างชอบธรรม

“ผลงานของพวกเขาเป็นผลงานชั่วร้าย และการกระทำรุนแรงก็อยู่ในมือของเขา เท้าของพวกเขาวิ่งไปหาความชั่ว และเขารีบไปหลั่งเลือดของผู้ไร้ความผิด ความคิดของพวกเขาเป็นความคิดชั่วร้าย การล้างผลาญและการทำลายอยู่ในหนทางของเขา” (อิสยาห์ 59:6-7)

พระเจ้าสั่งให้เยเรมีย์ฝังกลบเสื้อผ้าลินินตัวหนึ่ง ผ้าลินินสีขาวเป็นสัญลักษณ์ของความบริสุทธิ์ เยเรมีย์ฝังกลบเสื้อผ้าลินินจนผ้านั้นสกปรกแปดเปื้อนเสียหาย นี่คือภาพสัญลักษณ์ของความไม่บริสุทธิ์ของยูดาห์ พระเจ้าเลือกยูดาห์ให้เป็นประชาชนที่ชอบธรรม แต่ประชาชนของพระเจ้ากลับดำเนินชีวิตในความบาป (เยเรมีย์ 13:1-11)

ในพระธรรมเอเสเคียล พระเจ้าตัดสินลงโทษอิสราเอลว่าเป็นชนชาติที่กบฏหัวแข็ง “ผู้ซึ่งได้กบฏต่อเรา” (เอเสเคียล 2:3) แทนที่จะเชื่อฟังพระเจ้าผู้บริสุทธิ์ อิสราเอลกลับใช้ชีวิตเหมือนชนชาติต่าง ๆ ที่ไม่นับถือพระเจ้า “พวกเจ้าไม่ได้ดำเนินตามกฎเกณฑ์ของเรา หรือทำตามกฎหมายของเรา แต่ได้ทำตามกฎหมายของประชาชาติทั้งหลายที่อยู่รอบๆ เจ้า” (เอเสเคียล 11:12) อิสราเอลไม่ชอบธรรมอีกแล้ว

ในช่วงระหว่างการเป็นเชลยดาเนียลสารภาพว่าชนชาติที่ได้รับการเลือกเพื่อถวายเกียรติแด่พระเจ้าต่อหน้าชนชาติทั้งหลาย ก็สมควรได้รับ “ความอับอาย” (ดาเนียล 9:7) ทำไมหรือ?

“เออ อิสราเอลทั้งผองได้ละเมิดต่อพระราชบัญญัติของพระองค์ และได้หันไปเสียไม่เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระองค์ และการสาปแช่งและการปฏิญาณ ซึ่งจารึกไว้ในพระราชบัญญัติของโมเสสผู้รับใช้ของพระเจ้า จึงถูกเทลงเหนือข้าพระองค์ทั้งหลาย เพราะว่าข้าพระองค์ทั้งหลายได้กระทำบาปต่อพระองค์” (ดาเนียล 9:11)

พวกผู้เผยพระวจนะน้อยประณามอิสราเอลเรื่องความบาป โฮเชยากล่าวโทษอิสราเอลว่า “มีแต่การสบถสาบาน การโกหก การฆ่าคน การลักขโมยและการล่วงประเวณี” (โฮเชยา 4:2) มีคาห์เทศนาต่อประชาชน “ผู้เกลียดชังความดีและรักความชั่ว” (มีคาห์ 3:2)

เศฟันยาห์เป็นเชื้อสายของเฮเซคียาห์ เขาเป็นสมาชิกในครอบครัวที่ทรงพลังมากที่สุดในเผ่ายูดาห์ แต่เขาไม่ลังเลที่จะตำหนิพวกผู้นำของยูดาห์ที่ทำบาป

“พวกเจ้านายที่อยู่ในเมืองนี้ เป็นเหมือนสิงโตที่คำราม พวกผู้พิพากษาของเธอก็เป็นเหมือนหมาป่าในยามเย็น ที่ไม่ยอมเหลืออะไรไว้ถึงรุ่งเช้า พวกผู้เผยพระวจนะของเธอเป็นคนไม่รับผิดชอบ ทั้งยังเป็นคนทรยศ บรรดาปุโรหิตของเธอก็ดูหมิ่นสิ่งของศักดิ์สิทธิ์ และฝ่าฝืนธรรมบัญญัติ” (เศฟันยาห์ 3:3-4)

จากพวกเจ้านายมาจนถึงพวกผู้นำศาสนา อิสราเอลทำบาปต่อกฎบัญญัติของพระเจ้า อะไรคือปัญหา? อิสราเอลหลงลืมว่าความบริสุทธิ์นั้นลึกซึ้งกว่าพิธีกรรมทางศาสนา อิสราเอลเอาพิธีกรรมที่ว่างเปล่ามาแทนที่ความชอบธรรมที่แท้จริง

วัตถุประสงค์เดียวของกฎบัญญัติคือเพื่อสอนว่าอิสราเอลเป็นของพระเจ้า น่าเสียดายที่ไม่ช้านานอิสราเอลก็หลงลืมความหมายที่แท้จริงของกฎบัญญัติ ประชาชนทำตามพิธีกรรมอย่างเหมาะสม แต่ใจของพวกเขาไม่บริสุทธิ์ ชนชาตินี้ที่พระเจ้าได้แยกไว้เป็นพิเศษเพื่อสะท้อนพระฉายของพระองค์ บัดนี้กลับไม่บริสุทธิ์ พระธรรมหมวดผู้เผยพระวจนะสอนว่าการเป็นคนบริสุทธิ์หมายถึงเป็นคนชอบธรรมทั้งภายในและภายนอก

เอเสเคียลถูกนำตัวไปยังบาบิโลนในปี 597 กคศ. เมื่ออายุสามสิบปี พระเจ้าเริ่มต้นพูดกับเอเสเคียลคือผู้เผยพระวจนะผ่านทางนิมิต เอเสเคียล
มองเห็นผู้อาวุโสของยูดาห์กำลังนมัสการรูปเคารพในสถานที่อันบริสุทธิ์ (เอเสเคียล 8) พระเจ้าสั่งให้เหล่าทูตสวรรค์นำการพิพากษามาจนกระทั่งลานพระวิหารเต็มไปด้วยศพคนตาย พระสิริของพระเจ้าพรากไปจากพระวิหาร (เอเสเคียล 10) พระวิหารและพิธีกรรมต่าง ๆ ในพระวิหารกลายเป็นสิ่งไร้ค่าเพราะประชาชนไม่บริสุทธิ์

ชีวิตที่บริสุทธิ์ไม่ได้เป็นเพียงแค่พิธีกรรม

อิสราเอลอ้างว่าตนบริสุทธิ์ แต่กลับเต็มไปด้วยความบาปและความไม่บริสุทธิ์ ประชาชนทำตามพิธีกรรมเพื่อความบริสุทธิ์ แต่พวกเขาไม่ได้ใช้ชีวิตที่ชอบธรรม “เขาทั้งหลายละทิ้งพระยาห์เวห์ พวกเขาดูหมิ่นองค์บริสุทธิ์ของอิสราเอล เขาทั้งหลายหันหลังให้พระองค์” (อิสยาห์ 1:4) ประชาชนทำตามพิธีกรรมอย่างเหมาะสม แต่พวกเขาใช้ชีวิตที่เต็มไปด้วยความบาป พวกผู้เผยพระวจนะเทศนาว่าพิธีกรรมต่าง ๆ ไร้ค่าถ้าหากประชาชนอิสราเอลใช้ชีวิตอยู่ในความบาป ความบริสุทธิ์สำคัญยิ่งกว่าเทศกาลและการถวายเครื่องบูชา

อิสยาห์พูดว่าพระเจ้าได้ปฏิเสธการถวายเครื่องบูชาของยูดาห์เพราะยูดาห์ไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างชอบธรรม

“อย่านำของถวายอนิจจังมาอีกเลย...เราทนไม่ได้กับการทำชั่วพร้อมกับการประชุมศักดิ์สิทธิ์ ใจของเราเกลียดชัง วันเทศกาลเลี้ยงข้างขึ้นและวันเทศกาลเลี้ยงตามกำหนดของเจ้า มันกลายเป็นภาระหนักบนตัวเรา เราแบกจนเหน็ดเหนื่อยแล้ว...” (อิสยาห์ 1:13-14)

เยเรมีย์ยืนอยู่หน้าพระวิหารร้องประกาศว่า “อย่าไว้วางใจในคำหลอกลวงเหล่านี้ที่ว่า ‘นี่เป็นพระวิหารของพระยาห์เวห์ พระวิหารของพระยาห์เวห์ พระวิหารของพระยาห์เวห์’” (เยเรมีย์ 7:4) พระวิหารไม่บริสุทธิ์อีกแล้ว ทำไมหรือ? เพราะผู้นมัสการไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างชอบธรรม พระเจ้าเตือนว่า “แม้ว่าเขาอดอาหารเราก็จะไม่ฟังเสียงร้องของเขา แม้เขาถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวและธัญบูชาเราก็จะไม่ยอมรับ” (เยเรมีย์ 14:12) พระเจ้าประสงค์มากกว่าพิธีกรรมที่ว่างเปล่า

พระเจ้าตรัสกับโฮเชยาว่า “เพราะเราประสงค์ความเมตตา ไม่ประสงค์เครื่องสัตวบูชา เราประสงค์ให้รู้จักพระเจ้า ยิ่งกว่าประสงค์เครื่องบูชาเผาทั้งตัว” (โฮเชยา 6:6) อิสราเอลถวายเครื่องบูชาแต่กลับหักล้างพันธสัญญากับพระเจ้า การเผาเครื่องบูชาถวายโดยปราศจากชีวิตที่ชอบธรรมนั้นเป็นสิ่งไร้ค่า พระเจ้าไม่สนใจการถวายเครื่องบูชาของอิสราเอล แต่พระองค์ “จะทรงระลึกถึงความผิดของเขา และจะทรงลงโทษเขาเพราะบาปของเขา” (โฮเชยา 8:13) เพราะอะไรหรือ?

“เพราะในแผ่นดินนั้น ไม่มีความซื่อสัตย์สุจริต ความเมตตา หรือการรู้จักพระเจ้า มีแต่การสบถสาบาน การโกหก การฆ่าคน การลักขโมยและการล่วงประเวณี สิ่งเหล่านี้แพร่ไปทั่ว มีการฆาตกรรมซ้อนการฆาตกรรม” (โฮเชยา 4:1-2)

อาโมสเทศนาประกาศต่ออาณาจักรทางตอนเหนือไม่นานก่อนที่อัสซีเรียจะพิชิตอาณาจักรนี้ได้ อาโมสหยิบยื่นโอกาสสุดท้ายให้กลับใจใหม่ อาโมสเผชิญหน้าอิสราเอลด้วยเรื่องความบาป “ประชาชนของพระเจ้า”ที่นับถือพระเจ้าเพียงเปลือกนอกทำบาปทุกอย่างตั้งแต่การกระทำอย่างอยุติธรรมในสังคมไปจนถึงการทำบาปทางเพศอย่างน่าอับอาย ชาวอิสราเอลที่ร่ำรวยริบเสื้อผ้ามาอย่างมิชอบและใช้เงินซื้อเหล้าองุ่นมาเฉลิมฉลองพิธีทางศาสนา (อพยพ 22:26; อาโมส 2:8) เนื่องจากชีวิตที่เต็มไปด้วยความบาป การนมัสการของพวกเขาจึงไร้ประโยชน์ พระเจ้าตรัสว่า...

“เราเกลียด เราชังบรรดาวันเทศกาลเลี้ยงของเจ้า และเราไม่ชอบการประชุมตามพิธีของเจ้าเลย แม้ว่าเจ้าถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวและธัญบูชาแก่เรา เราก็จะไม่ยอมรับสิ่งเหล่านั้น และเราจะไม่มองดู ศานติบูชาที่เป็นสัตว์อ้วนพีของเจ้านั้น จงนำเสียงเพลงของเจ้าไปจากเรา เราจะไม่ฟังเสียงพิณใหญ่ของเจ้า.” (อาโมส 5:21-23)

แม้หลังจากการเป็นเชลย ยูดาห์ได้พยายามเปลี่ยนการทำตามพิธีกรรมให้เป็นการเชื่อฟังอย่างเต็มที่ ในปี 516 กคศ. ประชาชนเริ่มต้นสร้างพระวิหารขึ้นมาใหม่ ถึงแม้พวกเขาจะทำงานต่าง ๆ ในทางศาสนา แต่ชีวิตของพวกเขาไม่บริสุทธิ์ ฮักกัยเตือนประชาชนให้ระลึกถึงปุโรหิตคนหนึ่งที่แตะต้องศพก็เป็นมลทิน ในทำนองเดียวกัน มลทินที่เกิดขึ้นจากความบาปของประชาชนทำให้การงานในพระวิหารเป็นมลทิน (ฮักกัย 2:10-14) พิธีกรรมต่าง ๆ ที่ปราศจากความชอบธรรมาเป็นเพียงการแสดงออกที่ว่างเปล่า ความบริสุทธิ์ไม่ได้เป็นเพียงแค่พิธีกรรม

มาลาคีเตือนว่าพระเจ้าได้ปฏิเสธการนมัสการของยูดาห์ “เราไม่พอใจเจ้า และเราจะไม่รับเครื่องบูชาจากมือของเจ้า” (มาลาคี 1:10) พระเจ้าปฏิเสธที่จะยอมรับเครื่องบูชาของยูดาห์ก็เพราะความบาปของประชาชน

พระธรรมหมวดผู้เผยพระวจนะพูดชัดเจนว่า ความบริสุทธิ์ไม่ได้เป็นเพียงแค่พิธีกรรม คนที่ไม่ดำเนินชีวิตที่ชอบธรรมก็ไม่บริสุทธิ์ เราไม่สามารถนมัสการพระเจ้าด้วยมือที่ไม่สะอาดได้

ชีวิตที่บริสุทธิ์ไม่ได้เป็นเพียงแค่การเอ่ยถึงพระนามของพระเจ้า

พระเจ้าปฏิเสธประชาชนที่อ้างพระนามของพระองค์ เพราะพวกเขาปฏิเสธที่จะละทิ้งความบาป ในพันธสัญญาใหม่ พระเยซูเตือนว่า...

“ไม่ใช่ทุกคนที่เรียกเราว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้า’ จะได้เข้าในแผ่นดินสวรรค์ แต่ผู้ที่ปฏิบัติตามพระทัยพระบิดาของเรา ผู้สถิตในสวรรค์จึงจะเข้าได้ เมื่อถึงวันนั้นจะมีคนจำนวนมากร้องแก่เราว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์ได้เผยพระวจนะในพระนามของพระองค์ และได้ขับผีออกในพระนามของพระองค์ และได้ทำการแห่งฤทธานุภาพมากมายในพระนามของพระองค์ไม่ใช่หรือ?’ เมื่อนั้นเราจะกล่าวแก่พวกเขาว่า ‘เราไม่เคยรู้จักพวกเจ้าเลย เจ้าผู้ทำความชั่ว จงไปเสียให้พ้นหน้าเรา” (มัทธิว 7:21-23)

[1]ความบริสุทธิ์ไม่ได้เป็นเพียงการเอ่ยถึงพระนามของพระเจ้า ความบริสุทธิ์คือความชอบธรรมภายในที่แสดงออกมาให้เห็นเป็นพฤติกรรมภายนอก พระเจ้าประสงค์ใจที่บริสุทธิ์และมือที่สะอาด

วันนี้ก็เหมือนกับสมัยของเยเรมีย์ พระเจ้าตรัสกับศิษยาภิบาลที่สร้างบ้านสวยงามจากเงินถวายของคนยากจนว่า “วิบัติแก่เขาผู้สร้างวังของตนด้วยความไม่ชอบธรรม และสร้างห้องชั้นบนไว้ด้วยความไม่ยุติธรรม” (เยเรมีย์ 22:13)

วันนี้ก็เหมือนกับในสมัยของอาโมส พระเจ้าตรัสกับนักดนตรีของคริสตจักรผู้ใช้ชีวิตอยู่ในความบาปว่า “จงนำเสียงเพลงของเจ้าไปจากเรา เราจะไม่ฟังเสียงพิณใหญ่ของเจ้า” (อาโมส 5:23)

วันนี้ก็เหมือนในสมัยของมีคาห์ พระเจ้าตรัสกับนักธุรกิจที่เอ่ยนามของพระเยซูในขณะที่โกงลูกค้าว่า “มนุษย์เอ๋ย พระองค์ทรงสำแดงแก่เจ้าแล้วว่าอะไรดี? และพระยาห์เวห์ทรงประสงค์อะไรจากเจ้า? นอกจากให้ทำความยุติธรรมและให้รักความเมตตา และให้ดำเนินชีวิตไปกับพระเจ้าของเจ้าด้วยความถ่อมใจ” (มีคาห์ 6:8)

ความบริสุทธิ์ไม่ได้เป็นเพียงการเอ่ยถึงพระนามของพระเจ้า ในวันนี้ก็เหมือนกับสมัยของพวกผู้เผยพระวจนะ พระเจ้ามองหาพฤติกรรมที่ชอบธรรม

ใจบริสุทธิ์แสดงให้เห็นผ่านทางพฤติกรรมที่ชอบธรรม ใจบริสุทธิ์แสดงให้เห็นผ่านทางมือที่บริสุทธิ์ อิสราเอลไม่สามารถอ้างว่าเป็นคนบริสุทธิ์ได้ในขณะที่ใช้ชีวิตในความอธรรม

เพราะพระเจ้าทรงชอบธรรม คนของพระองค์จึงต้องชอบธรรม คนของพระเจ้าต้องมีอุปนิสัยแบบเดียวกับพระเจ้าของพวกเขา คนเหล่านั้นที่กราบไหว้บูชารูปเคารพก็มีลักษณะทางศีลธรรมอย่างเดียวกันกับรูปเคารพของพวกเขา คนที่นมัสการพระเยโฮวาห์ต้องมีลักษณะทางศีลธรรมอย่างเดียวกันกับพระเยโฮวาห์ พระประสงค์ของพระเจ้าคือสร้างคนที่ชอบธรรมและบริสุทธิ์

อิสยาห์อธิบายถึงพระลักษณะที่เป็นธรรมชาติของพระเจ้าว่า “พระยาห์เวห์ทรงเป็นที่ยกย่อง เพราะพระองค์ประทับ ณ ที่สูง พระองค์ทรงให้ศิโยนเต็มด้วยความยุติธรรมและความชอบธรรม” (อิสยาห์ 33:5) ในบทเดียวกัน อิสยาห์อธิบายถึงผู้ที่ชอบธรรมซึ่งสามารถมีชีวิตอยู่ในการทรงสถิตของพระเจ้าได้

“มีใครในพวกเราอยู่กับไฟที่เผาผลาญได้? มีใครในพวกเราอยู่กับการเผาไหม้เป็นนิตย์ได้? คือผู้ดำเนินอย่างชอบธรรม และพูดอย่างเที่ยงตรง ผู้ดูหมิ่นผลได้จากการบีบบังคับ ผู้สลัดมือของเขาจากการถือสินบน ผู้อุดหูไม่ฟังอุบายเรื่องทำให้โลหิตตก และปิดตาของเขาไม่มองความชั่วร้าย” (อิสยาห์ 33:15)

มีเพียงบุคคลที่มีความชอบธรรมและมีคุณลักษณะของพระเจ้าเท่านั้นที่สามารถใช้ชีวิตอยู่ในการทรงสถิตของพระเจ้าได้ คนที่บริสุทธิ์กระทำอย่างเดียวกันกับที่พระเจ้ากระทำ พวกเขาสะท้อนถึงพระลักษณะที่เป็นธรรมชาติของพระเจ้าผู้บริสุทธิ์

ความบริสุทธิ์คือความชอบธรรมที่อยู่ภายใน: ใจ

ความชอบธรรมแท้จริงเริ่มต้นจากในใจ พวกผู้เผยพระวจนะรู้ดีว่าพิธีกรรมตามกฎบัญญัติในตัวมันเองนั้นยังไม่เพียงพอ การเชื่อฟังภายนอกที่ปราศจากความชอบธรรมภายในเป็นความหน้าซื่อใจคด ความชอบธรรมเริ่มต้นจากในใจ

อิสราเอลปฏิเสธกฎบัญญัติเพราะปฏิเสธพระเจ้าผู้ประทานกฎบัญญัติ การไม่เชื่อฟังเริ่มต้นจากในใจ อิสราเอลหักล้างพันธสัญญาของพระเจ้าเพราะ “จิตใจพวกเขาไปติดตามรูปเคารพของเขา” (เอเสเคียล 20:16) พระเจ้ามองเห็นว่า “จิตใจของเขาหลอกลวง” (โฮเชยา 10:2)

การไม่เชื่อฟังเริ่มต้นจากในใจ ความชอบธรรมเริ่มต้นจากในใจ พระเจ้าตรัสผ่านทางอิสยาห์ว่า “จงฟังเรา พวกเจ้าผู้รู้จักความชอบธรรม ชนชาติที่มีธรรมบัญญัติของเราอยู่ในใจ” (อิสยาห์ 51:7) คนเหล่านั้นที่รู้จักความชอบธรรมคือคนที่มีกฎบัญญัติของพระเจ้าอยู่ในใจ

เยเรมีย์และเอเสเคียลมองไปยังวันที่กฎบัญญัติของพระเจ้าจะถูกปลูกไว้ในใจผู้คนของพระองค์

“แต่นี่จะเป็นพันธสัญญาซึ่งเราจะทำกับเชื้อสายของอิสราเอลภายหลังสมัยนั้น” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ ‘เราจะบรรจุธรรมบัญญัติไว้ในเขาทั้งหลาย และเราจะจารึกมันไว้บนดวงใจของเขา และเราจะเป็นพระเจ้าของเขา และเขาจะเป็นประชากรของเรา’” (เยเรมีย์ 31:33)

“และเราจะให้ใจเดียวแก่เขาทั้งหลาย และเราจะใส่วิญญาณใหม่ไว้ภายในพวกเขา เราจะนำใจหินออกไปจากเนื้อของเขา และให้ใจเนื้อแก่เขาทั้งหลาย เพื่อเขาจะดำเนินตามกฎเกณฑ์ของเราและรักษากฎหมายของเรา ทั้งทำตามสิ่งเหล่านั้น แล้วเขาทั้งหลายจะเป็นประชาชนของเรา และเราเองจะเป็นพระเจ้าของเขาทั้งหลาย” (เอเสเคียล 11:19-20)

ความชอบธรรมเริ่มต้นจากในใจ โยเอลเรียกประชาชนให้กลับใจไม่ใช่เพียงแค่การแสดงออกภายนอกเท่านั้น การอดอาหารและร่ำไห้ต้องมาจากใจที่กลับใจใหม่

“พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า ‘ถึงกระนั้นก็ดี บัดนี้ พวกเจ้าจงกลับมาหาเราด้วยสุดใจ ด้วยการอดอาหาร การร้องไห้ และการโอดครวญ จงฉีกใจของพวกเจ้า ไม่ใช่ฉีกเสื้อของเจ้า’ จงกลับมาหาพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกท่าน เพราะว่าพระองค์ทรงเปี่ยมด้วยพระคุณและพระกรุณา พระองค์กริ้วช้าและบริบูรณ์ด้วยความรักมั่นคง และเปลี่ยนพระทัยไม่ลงโทษ” (โยเอล 2:12-13)

การแสดงออกภายนอกยังไม่เพียงพอ ความชอบธรรมต้องเริ่มต้นจากในใจ

ความบริสุทธิ์คือความชอบธรรมภายนอก: มือ

ในพระธรรมหมวดผู้เผยพระวจนะ พฤติกรรมทางศีลธรรมเป็นตัวชี้วัดสำหรับความบริสุทธิ์ ความบริสุทธิ์จำเป็นต้องมีอุปนิสัยและการประพฤติที่ชอบธรรม หนึ่งในคำอธิบายที่ง่ายที่สุดในพันธสัญญาเดิมเกี่ยวกับชีวิตที่ชอบธรรมอยู่ในพระธรรมมีคาห์ มีคาห์ให้คำนิยามสำหรับความคาดหวังของพระเจ้าต่อประชาชนของพระองค์

“มนุษย์เอ๋ย พระองค์ทรงสำแดงแก่เจ้าแล้วว่าอะไรดี? และพระยาห์เวห์ทรงประสงค์อะไรจากเจ้า? นอกจากให้ทำความยุติธรรมและให้รักความเมตตา และให้ดำเนินชีวิตไปกับพระเจ้าของเจ้าด้วยความถ่อมใจ” (มีคาห์ 6:8)

นี่คือความหมายของการมีชีวิตที่ชอบธรรม คือ ให้ความยุติธรรมและเมตตาคนอื่น และถ่อมใจต่อพระเจ้า ในพระธรรมหมวดผู้เผยพระวจนะ ความยุติธรรม ความเมตตา และความถ่อมใจ เป็นคำนิยามของชีวิตที่ชอบธรรม

ความชอบธรรมคือความยุติธรรมและความเมตตาต่อคนอื่น

มีบางคนต้องการแยกใจกับมือออกจากกัน พวกเขาพูดว่า “ใจของฉันบริสุทธิ์ แต่มือของฉันทำบาป ใจฉันรักพระเจ้า แต่ฉันไม่ดำเนินชีวิตในทางชอบธรรม” พระธรรมหมวดผู้เผยพระวจนะไม่อนุญาตให้มีการแยกออกจากกันนี้ ใจบริสุทธิ์จะแสดงออกให้เห็นผ่านทางความชอบธรรมภายนอก ใจบริสุทธิ์หมดจดจะให้ผลลัพธ์เป็นการประพฤติที่ชอบธรรม คนบริสุทธิ์มีมือที่บริสุทธิ์

เศคาริยาห์ให้คำนิยามความชอบธรรมว่าเป็นดั่งพฤติกรรมที่ถูกต้องต่อคนอื่น

“พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า จงพิพากษาตามความจริง จงแสดงความกรุณาและความปรานีต่อพี่น้องของตน อย่าบีบบังคับหญิงม่าย ลูกกำพร้าพ่อ คนต่างด้าวหรือคนยากจน และอย่าคิดอุบายชั่วในใจต่อพี่น้องของตน” (เศคาริยาห์ 7:10)

อาโมส เทศนาต่อชนชาติหนึ่งที่ได้หลงลืมความชอบธรรม อิสราเอลบิดเบือน “ความยุติธรรม และเหยียบย่ำความชอบธรรม” วิธีแก้ไขการละทิ้งความเชื่อของอิสราเอลคืออะไร? “แต่จงให้ความยุติธรรมหลั่งไหลลงอย่างน้ำ และให้ความชอบธรรมเป็นอย่างลำธารที่ไหลอยู่เป็นนิตย์” (อาโมส 5:7, 24)

อิสยาห์แบ่งปันภาระใจของอาโมสเกี่ยวกับความชอบธรรม ข้อความแรกของอิสยาห์คือเรียกให้ยูดาห์มาสู่ชีวิตที่ชอบธรรม

“จงชำระตัว และทำตัวเจ้าให้สะอาด จงเอาความชั่วของเจ้าไปให้พ้นจากสายตาเรา จงเลิกทำชั่ว จงฝึกทำดี จงเสาะหาความเป็นธรรม จงแก้ไขการบีบบังคับ จงแก้ต่างให้ลูกกำพร้าพ่อ จงสู้ความเพื่อหญิงม่าย” (อิสยาห์ 1:16-17)

พระเจ้าตรัสผ่านทางเยเรมีย์เพื่อเรียกยูดาห์มาสู่ความยุติธรรมและความชอบธรรม

“พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า จงกระทำความยุติธรรมและความชอบธรรม จงช่วยกู้ผู้ที่ถูกปล้นให้พ้นมือของผู้ที่บีบบังคับ และอย่าทำความผิดหรือความทารุณแก่คนต่างด้าว ลูกกำพร้าพ่อ และหญิงม่าย หรือทำให้โลหิตที่ไร้ความผิดหลั่งออกถึงตายในสถานที่นี้” (เยเรมีย์ 22:3)

มาตรฐานของพระเจ้าสำหรับประชาชนของพระองค์คือความยุติธรรม ความชอบธรรม และความเมตตา พระเจ้าประสงค์ให้คนของพระองค์มีชีวิตที่ชอบธรรม กระทำอย่างเดียวกับที่พระเจ้ากระทำ

ความชอบธรรมคือความถ่อมใจต่อพระเจ้า

พระเจ้ามองหาคนที่ปฏิบัติต่อผู้อื่นด้วยความยุติธรรมและเมตตา นี่ต้องเป็นท่าทีของเราต่อเพื่อนบ้าน พระเจ้าแสวงหาคนที่เดินต่อหน้าพระองค์ด้วยความถ่อมใจ นี่ต้องเป็นท่าทีของเราต่อพระเจ้า

ยูดาห์กราบไหวบูชารูปเคารพ“บนภูเขาสูงชัน”พระเจ้าตอบสนองโดยการเตือนยูดาห์ให้ระลึกว่าพระองค์เป็นผู้เดียวที่ประทับบนสถานที่สูง

“องค์ผู้สูงเด่นและสูงส่ง ผู้ทรงดำรงอยู่นิรันดร์ ทรงพระนามว่าบริสุทธิ์ ตรัสดังนี้ว่า ‘เราดำรงอยู่ในที่สูงและบริสุทธิ์ และอยู่กับผู้สำนึกผิดและมีวิญญาณจิตที่ถ่อม เพื่อฟื้นฟูวิญญาณจิตของผู้ที่ถ่อม และฟื้นฟูใจของผู้สำนึกผิด’” (อิสยาห์ 57:7, 15)

เราเข้าถึงพระเจ้าผู้สูงส่งและบริสุทธิ์ได้โดยทางวิญญาณจิตที่สำนึกผิดและถ่อม ความชอบธรรมรวมถึงการถ่อมใจต่อพระเจ้า นี่คือความบริสุทธิ์แท้จริง

โฮเชยาเทศนาต่อชนชาติที่ละทิ้งความเชื่อ ผู้เผยพระวจนะรู้ว่าชนชาตินั้นจะปฏิเสธคำของเขา แต่แม้ชนชาตินั้นปฏิเสธที่จะกลับใจใหม่ โฮเชยาปิดท้ายด้วยคำเชิญชวนอิสราเอลแต่ละคนผู้แสวงหาพระเจ้า แม้ว่าชนชาตินี้อาจปฏิเสธพระเจ้า แต่คนชอบธรรมยังคงสามารถดำเนินในทางของพระเจ้า พระเจ้าจะให้เกียรติคนที่ให้เกียรติพระองค์ พระเจ้าอวยพรคนที่ดำเนินในความชอบธรรม

“ผู้ใดฉลาด ก็ให้เข้าใจสิ่งเหล่านี้เถิด ผู้ใดช่างสังเกต ก็ให้เขารู้ เพราะว่าพระมรรคา ของพระยาห์เวห์ก็เที่ยงตรง ผู้ชอบธรรมเดินในทางนี้” (โฮเชยา 14:9)

ความบริสุทธิ์เริ่มต้นจากในใจ แต่แสดงให้เห็นผ่านทางพฤติกรรมภายนอก เมื่อครั้งถวายพระวิหาร โซโลมอนท้าทายประชาชนว่า“เพราะฉะนั้นขอให้จิตใจของท่านทั้งหลายภักดีต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา คือดำเนินอยู่ในกฎเกณฑ์ของพระองค์ และรักษาพระบัญญัติของพระองค์ดังในวันนี้” (1 พงศ์กษัตริย์ 8:61) ความบริสุทธิ์ภายในแสดงผลออกมาเป็นความบริสุทธิ์ภายนอก ถ้าหากคุณเป็นคนบริสุทธิ์จากภายใน คุณจะใช้ชีวิตอย่างชอบธรรมภายนอกด้วย

พวกผู้เผยพระวจนะต่อต้านพวกคนสมัยโบราณในอิสราเอลที่สอนว่าคนของพระเจ้าไม่ต้องเชื่อฟังกฎบัญญัติของพระเจ้า พวกผู้เผยพระวจนะต่อต้านพวกคนที่อยู่ในคริสตจักรวันนี้ที่สอนว่าคริสเตียนไม่สามารถบรรลุถึงพระประสงค์ของพระเจ้าในการมีชีวิตที่บริสุทธิ์ได้

ทุกวันนี้มีนักเทศน์หลายคนสอนว่า “กฎบัญญัติของพระเจ้าบอกให้มีชีวิตที่ชอบธรรม แต่พระเจ้ารู้ว่าคุณทำสำเร็จไม่ได้หรอก” นี่ไม่ใช่ถ้อยคำของพวกผู้เผยพระวจนะ พวกผู้เผยพระวจนะกล่าวว่า “กฎบัญญัติของพระเจ้าบอกให้มีชีวิตที่ชอบธรรม นี่คือพระประสงค์ของพระเจ้า คนของพระเจ้าจะเชื่อฟังกฎบัญญัติของพระเจ้า”

ตัวอย่างจากกฎบัญญัติของโมเสสแสดงให้เห็นว่าใจที่บริสุทธิ์มีผลต่อการกระทำในทุก ๆ วันอย่างไรบ้าง พระเจ้าตรัสว่า “ห้ามบีบคั้นเพื่อนบ้านหรือปล้นเขา ห้ามให้ค่าจ้างของลูกจ้างค้างอยู่กับเจ้าจนถึงรุ่งเช้า” (เลวีนิติ 19:13) ในโลกสมัยโบราณ คนงานจะได้รับค่าแรงตอนสิ้นสุดของวัน ไม่มีการเช็คธนาคารหรือบัตรเครดิต ค่าแรงวันจันทร์ใช้ซื้ออาหารสำหรับกินในวันอังคาร การปฏิเสธจ่ายค่าแรงในแต่ละวันสร้างความยากลำบากให้คนงานเพราะไม่มีเงินซื้ออาหาร กฎบัญญัติจึงกล่าวว่า “จงจ่ายค่าแรงให้คนงานของเจ้าเมื่อสิ้นสุดของวันทุกวัน นักธุรกิจที่ชอบธรรมจะปฏิบัติต่อคนงานของเขาด้วยความยุติธรรม”

เราเห็นการเน้นย้ำเรื่องความชอบธรรม ความยุติธรรม และความเมตตาในพระธรรมหมวดผู้เผยพระวจนะ ในจดหมายฝากทั่วไปของพันธสัญญาใหม่แบ่งปันคำสอนอย่างเดียวกันนี้ เรื่องนี้เห็นได้ชัดเจนในจดหมายฝากของยากอบ ยากอบเขียนถึงคนเหล่านั้นที่อ้างว่าเป็นคนของพระเจ้า แต่ไม่ได้ดำเนินชีวิตในความชอบธรรม เขาเปิดเผยว่าความบริสุทธิ์ที่แท้จริงจะแสดงให้เห็นผ่านชีวิตที่ชอบธรรม

• คนบริสุทธิ์ทำมากกว่าการแสดงออกภายนอกในทางของพระเจ้า พวกเขาใช้ชีวิตในทางของพระเจ้าด้วย “แต่จงเป็นผู้ประพฤติตามพระวจนะ ไม่ใช่เป็นเพียงผู้ฟังเท่านั้น มิฉะนั้นจะเป็นการหลอกตัวเอง” (ยากอบ 1:22)

• คนบริสุทธิ์ให้ความเมตตาสงสารแก่เด็กกำพร้าและหญิงม่าย “ธรรมะที่บริสุทธิ์ไร้มลทินเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าพระบิดานั้น คือการ เยี่ยมเยียนเด็กกำพร้าและหญิงม่ายที่มีความทุกข์ร้อน และการรักษาตัวให้พ้นจากราคีของโลก” (ยากอบ 1:27)

• คนบริสุทธิ์ให้ความเป็นธรรมกับทั้งคนรวยและคนจน “แต่ถ้าพวกท่านลำเอียง ท่านก็ทำบาป และถูกตัดสินว่าเป็นผู้ละเมิดโดยธรรมบัญญัติ” (ยากอบ 2:9)

• คนบริสุทธิ์ควบคุมคำพูดของตนเอง “ถ้าใครไม่เคยทำผิดทางคำพูด คนนั้นก็เป็นคนดีพร้อมและสามารถบังคับทั้งตัวได้ด้วย” (ยากอบ 3:2)

• [1]นักธุรกิจที่บริสุทธิ์ปฏิบัติต่อคนงานของพวกเขาอย่างยุติธรรม “นี่แน่ะ ค่าจ้างของคนเหล่านั้นที่เกี่ยวข้าวในนาของพวกท่านที่ท่านฉ้อโกงไว้นั้นก็ฟ้องร้องขึ้น และเสียงร้องทุกข์ของคนงานเหล่านั้นที่เกี่ยวข้าวก็ดังไปถึงพระกรรณคำราชาศัพท์หมายถึง หูขององค์พระผู้เป็นเจ้าจอมทัพแล้ว” (ยากอบ 5:4)

ความบริสุทธิ์เปลี่ยนวธีการดำเนินชีวิตของเราในทุกด้าน รวมถึงการทำธุรกิจและอาชีพของเราด้วย คนบริสุทธิ์ดำเนินชีวิตด้วยความชอบธรรม ถ้าหากเราบริสุทธิ์ต่อหน้าพระเจ้า เราจะประพฤติอย่างเหมาะสมกับคนอื่น ๆ คำกล่าวของพวกผู้เผยพระวจนะและเหล่าอัครทูตนั้นชัดเจนว่า ใจที่บริสุทธิ์ย่อมเปลี่ยนแปลงการกระทำของเรา คนบริสุทธิ์จะใช้ชีวิตด้วยความชอบธรรมในทุกด้านของชีวิต พระประสงค์ของพระเจ้าคือการสร้างคนของพระองค์ที่ชอบธรรมทั้งในใจและในชีวิตประจำวันของพวกเขา

ความชอบธรรมมีลักษณะอย่างไรในชีวิตประจำวัน? ความบริสุทธิ์มีลักษณะอย่างไรในชีวิตประจำวันของเราที่ต้องปฏิสัมพันธ์กับคนรอบตัวเรา? ให้เราดูบางตัวอย่างจากชีวิตจริง ตัวอย่างเหล่านี้มาจากผู้คนที่อ้างว่าเป็นคนบริสุทธิ์ ชื่อที่ใช้เป็นชื่อสมมติ น่าเศร้าที่เรื่องราวเป็นเรื่องจริง

ศิษยาภิบาลทอมเป็นช่างก่อสร้าง งานอาชีพก่อสร้างของเขานั้นมีไว้เพื่อสนับสนุนพันธกิจของเขาในฐานะศิษยาภิบาลของคริสตจักรแห่งความบริสุทธิ์ ทอมซื้ออุปกรณ์ราคา 100 เหรียญ เขาใช้มันในการสร้างบ้าน และจากนั้นก็ไม่จำเป็นต้องใช้มันอีกต่อไป เมื่อเขาขายอุปกรณ์ เขาบอกกับคนซื้อว่า “ตอนผมซื้อมาในสภาพใหม่ ผมซื้อมาราคา 200 เหรียญ ผมจะขายให้คุณแค่ 150 เหรียญ”

ศิษยาภิบาลทอมพูดว่า “ช่างเป็นธุรกิจที่ดีจริง ผมทำกำไรจากราคาเดิมที่ผมซื้อมา ไม่จำเป็นต้องให้ใครรู้ ยังไงผมก็จะใช้เงินนี้ในงานของพระเจ้าอยู่แล้ว” พระเจ้าตรัสว่า “คนบริสุทธิ์ซื่อสัตย์ในการทำธุรกิจของพวกเขา” เปาโลเขียนไว้ว่า...

“อย่าพูดโกหกต่อกันและกัน เพราะว่าท่านได้ปลดวิสัยมนุษย์เก่าญ กับพฤติกรรมของมนุษย์นั้นแล้ว และสวมวิสัยมนุษย์ใหม่” (โคโลสี 3:9)

เจนเป็นเลขาฯ ให้กับธุรกิจแห่งหนึ่ง เมื่อศิษยาภิบาลของเธอมาเยี่ยมที่บ้าน เธอพูดว่า “ถ้าอาจารย์ต้องการอุปกรณ์สำนักงาน ดิฉันมีให้นะคะ ดิฉันเอาดินสอ เครื่องเขียน และอุปกรณ์จากสำนักงานกลับมาที่บ้าน ไม่มีใครสังเกตเห็นค่ะ”

เจนพูดว่า “มันเป็นแค่สิ่งเล็กน้อย” พระเจ้าตรัสว่า “คนบริสุทธิ์ซื่อสัตย์แม้ในสิ่งเล็กน้อย” เปาโลเขียนว่าคนเหล่านั้นที่ “ถูกสร้างตามพระลักษณะของพระเจ้าในความชอบธรรมแท้และในความบริสุทธิ์” จะดำเนินในวิถีชีวิตใหม่

“คนที่เคยขโมยก็อย่าขโมยอีกต่อไป แต่จงใช้มือของตนตรากตรำทำงานที่ดีดีกว่า เพื่อจะได้มีอะไรแจกจ่ายให้คนที่มีความจำเป็น” (เอเฟซัส 4:24, 28)

บิลทำธุรกิจอย่างหนึ่ง เขาต้องทำบัญชีและจ่ายภาษีตอนสิ้นปี ปีสุดท้าย บิลทำกำไรจากธุรกิจได้ 50,000 เหรียญ แต่เมื่อเขากรอกข้อมูลภาษี เขารายงานไปเพียง 40,000 เหรียญ บางครั้งเขาจ่ายสินบนให้กับเจ้าหน้าที่รัฐบาลเพื่อข้อตกลงที่ดี

บิลพูดว่า “ผมรู้วิธีทำธุรกิจในประเทศของผม ผมต้องช่วยให้บริษัทของผม “ไหลลื่นไปได้ดี” นอกจากนี้ผมเองก็ถวายสิบลดและใช้เงินของผมทำสิ่งที่ดี” พระเจ้าตรัสว่า “คนบริสุทธิ์ซื่อสัตย์ในการติดต่องานกับรัฐบาล” เปาโลเขียนถึงพลเมืองโรมว่า “ทุกคนจงยอมอยู่ใต้บังคับของผู้ที่มีอำนาจปกครอง” (โรม 13:1)

ลินดาไม่ชอบอาชีพของเธอ เธออยากทำงานให้กับคริสตจักร เธอทำอาชีพทำความสะอาดบ้านให้กับคนร่ำรวย เธอได้รับเงินสำหรับ การทำงานตั้งแต่ 8 โมงเช้าจนถึง 5 โมงเย็น แต่เธอมักจะมาทำงานสายและออกจากงานก่อนเวลา ลินดาบอกกับศิษยาภิบาลของเธอว่า “ฉันอยากอธิษฐานในตอนเช้าและไปทำงานสาย ฉันออกจากที่ทำงานก่อนเวลาและมาที่คริสตจักรตอนกลางคืน ฉันไม่สนใจที่จะทำงานครบตามเวลาที่ฉันได้รับค่าจ้าง”

ลินดาพูดว่า “เจ้านายของฉันจะไม่มีทางรู้หากฉันไม่ได้ทำงานครบตามเวลา” พระเจ้าตรัสว่า “คนบริสุทธิ์ซื่อสัตย์ต่อจริยธรรมในการทำงานของพวกเขา พวกเขาจะทำให้ดีที่สุดในทุกที่ที่พระเจ้าให้พวกเขาอยู่” เปาโลเขียนไว้ว่า...

“ทาสทั้งหลายจงเชื่อฟังนายของตนในโลกนี้ทุกอย่าง ไม่เฉพาะแต่เมื่ออยู่ในสายตาเหมือนอย่างพวกประจบสอพลอ แต่ทำด้วยจริงใจโดยความเกรงกลัวองค์พระผู้เป็นเจ้า ไม่ว่าพวกท่านจะทำสิ่งใด ก็จงทำด้วยความเต็มใจเหมือนทำถวายองค์พระผู้เป็นเจ้า ไม่ใช่เหมือนทำต่อมนุษย์ ท่านทั้งหลายก็รู้ว่า ท่านจะได้รับมรดกจากองค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นบำเหน็จ เพราะท่านกำลังรับใช้พระคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าอยู่” (โคโลสี 3:22-24)

อาเธอร์เป็นมิชชันนารี เขารักพระเจ้าและทำงานหนัก แต่เขาเป็นคนปากจัด! หลายครั้งที่ผู้คนรอบข้างต้องบาดเจ็บจากคำพูดแรง ๆ ของเขา

อาเธอร์พูดว่า “ผมก็แค่พูดสิ่งที่ผมคิด คุณจำเป็นต้องยอมรับผมอย่างที่ผมเป็น” พระเจ้าตรัสว่า “คนบริสุทธิ์ควบคุมลิ้นของตน” ยากอบเขียนไว้ว่า...

“ลิ้นนั้นเป็นไฟ ลิ้นเป็นโลกชั่วร้าย ….เราสรรเสริญองค์พระผู้เป็นเจ้าและพระบิดาด้วยลิ้นนั้น และเราก็แช่งด่ามนุษย์ผู้ที่พระเจ้าทรงสร้างตามพระฉายาของพระองค์ด้วยลิ้นนั้น คำสรรเสริญและคำแช่งด่าออกมาจากปากเดียวกัน พี่น้องของข้าพเจ้า อย่าให้เป็นอย่างนั้น” (ยากอบ 3:6-10)

► ในวัฒนธรรมของคุณ จริยธรรมด้านใดที่คริสเตียนถูกทดลอง? คริสเตียนถูกทดลองให้ไม่ซื่อสัตย์ที่ไหนมากที่สุดในชีวิตประจำวัน? คำสอนเรื่องชีวิตที่บริสุทธิ์ได้กล่าวถึงด้านที่ถูกทดลองนี้ไหม?

ชูเน ซูกิฮารา เป็นคริสเตียนชาวญี่ปุ่นที่ทำงานให้กับกระทรวงการต่างประเทศในมันชูเรีย ในปี 1939 เขาถูกส่งตัวไปลิหัวเนียเพื่อทำงานในฐานะเจ้าหน้าที่กงสุลญี่ปุ่น ที่นั่นเขาพบกับผู้หญิงชาวยิวคนหนึ่งและได้ฟังว่ารัฐบาลนาซีของเยอรมันได้ปฏิบัติอย่างไรต่อคนยิว

ซูกิฮาราได้ติดต่อกับรัฐบาลชองเขาเพื่อขออนุญาตให้วีซ่าแก่ผู้อพยพชาวยิวซึ่งหนีมาจากเยอรมันและโปแลนด์ รัฐบาลญี่ปุ่นปฏิเสธคำร้องขอของซูกิฮารา

ช่วงฤดูร้อนของปี 1940 ซูกิฮารารู้ว่าเขาต้องสำแดงความยุติธรรมและความเมตตา เขาจึงบอกกับภรรยาของเขาว่า “ผมไม่อยากไม่เชื่อฟังรัฐบาลของผม แต่ผมไม่สามารถที่จะไม่เชื่อฟังพระเจ้าได้ ผมต้องทำตามจิตสำนึกของผม”

[1]ซูกิฮาราเริ่มทำวีซ่าให้กับผู้อพยพโดยใช้ลายมือเขียน เขาได้ช่วยชีวิตคนยิวที่จะถูกฮิทเลอร์ฆ่าประมาณเกือบ 10,000 คนที่ ต่อมาซูกิฮาราถูกกองทัพรัสเซียจับตัวและเขาติดคุกในรัสเซียเป็นเวลาสิบแปดเดือน เมื่อเขาถูกปล่อยตัวและถูกส่งกลับไปญี่ปุ่น กระทรวงการต่างประเทศไล่เขาออกเพราะเขาไม่เชื่อฟังคำสั่ง

หลังจากเขาถูกไล่ออก ซูกิฮาราก็ไม่มีทางที่จะหาเลี้ยงชีพตัวเอง เขาไม่มีเงินซื้ออาหารให้กับครอบครัวของเขา เมื่อพวกลูกหลานของคนยิวที่เขาได้ช่วยชีวิตไว้ตามหาตัวเขา รัฐบาลญี่ปุ่นปฏิเสธว่าเขาเคยทำงานที่นั่น ในที่สุด เมื่อปี 1968 มีคนยิวคนหนึ่งที่รอดได้ชีวิตได้พบซูกิฮาราและนำเขาไปที่อิสราเอล

ซูกิฮาราได้รับการยอมรับเพียงเล็กน้อยในทางโลกสำหรับการเสียสละของเขา แต่เขาเชื่อฟังพระเจ้าเพราะเขาเป็นคนชอบธรรม ซูกิฮารารู้ว่าลูกของพระเจ้าต้องดำเนินชีวิตในความชอบธรรม เขาไม่สามารถเพิกเฉยต่อการทนทุกข์ของคนเหล่านั้นรอบตัวเขา เขารู้ว่าการเป็นคนชอบธรรมคือการกระทำอย่างยุติธรรม การรักความเมตตา และการเดินด้วยความถ่อมใจต่อพระเจ้า ชูเน ซูกิฮารา ดำเนินชีวิตที่บริสุทธิ์

ความรับผิดชอบที่ข้าพเจ้ามี คือให้พระเจ้าได้รับเกียรติ
ให้จิตวิญญาณที่ไม่มีวันตายได้รับความรอด และใส่ไว้อย่างเหมาะเจาะบนท้องฟ้า

การรับใช้ในยุคปัจจุบัน พระเจ้าเรียกข้าพเจ้าเพื่อทำให้สำเร็จ
โอ ขอให้กำลังทั้งหมดของข้าพเจ้ามีไว้ทำตามพระประสงค์ขององค์เจ้านาย

ขอสวมกอดข้าพเจ้าไว้ด้วยความหวงแหน มีชีวิตอยู่ในสายตาของพระองค์
โอ ผู้รับใช้ของพระองค์ เตรียมให้การรายงานอย่างถูกต้องต่อพระเจ้าเถิด

ช่วยข้าพเจ้าให้เฝ้าดูและอธิษฐาน และพึ่งพาพระองค์
มั่นใจได้ว่า ถ้าข้าพเจ้าทรยศต่อความไว้วางใจ ข้าพเจ้าจะตายชั่วนิรันดร์

(1) การเป็นคนบริสุทธิ์คือการเป็นคนชอบธรรมทั้งภายในและภายนอก

(2) อิสราเอลยอมให้พิธีกรรมภายนอกและการเอ่ยถึงพระนามของพระเจ้ามาแทนที่ความชอบธรรมที่แท้จริง

(3) ถ้าไม่มีชีวิตที่ชอบธรรม พิธีกรรมทางศาสนาและการเอ่ยถึงพระนามของพระเจ้าก็ไร้ความหมาย

(4) ความชอบธรรมต้องเกิดขึ้นจากภายใน - ต้องเป็นการเชื่อฟังจากใจ

(5) ความชอบธรรมต้องเกิดขึ้นภายนอก – ต้องมีผลต่อวิธีการที่เราปฏิบัติต่อผู้คนรอบตัวเรา

(6) พวกผู้เผยพระวจนะสอนว่าพระเจ้าประสงค์สามสิ่งเกี่ยวกับคนที่ชอบธรรม

• ความยุติธรรมต่อคนอื่น

• ความเมตตาต่อคนอื่น

• ความถ่อมใจต่อพระเจ้า

(7) จดหมายฝากในพันธสัญญาใหม่กล่าวซ้ำถึงคำสอนเรื่องการดำเนินชีวิตในความชอบธรรม คนที่บริสุทธิ์ต้องดำเนินชีวิตที่ถูกต้องตามจริยธรรมและมีชีวิตที่บริสุทธิ์

(1) เขียนบทความ 2-3 หน้ากระดาษ ในหัวข้อ “ความชอบธรรมในโลกทุกวันนี้” เอามาด้านหนึ่งที่เป็นความบาปเกี่ยวกับจริยธรรมซึ่งได้รับการยอมรับทั่วไปและแสดงให้เห็นว่าพระคัมภีร์สอนอย่างไรเกี่ยวกับความบาปด้านนี้ ให้คำแนะนำในทางปฏิบัติแก่คนที่คุณรับใช้อยู่

(2) เริ่มต้นชั่วโมงเรียนถัดไปโดยการท่องจำ มีคาห์ 6:8