Lesson 5: ความบริสุทธิ์คือใจที่เด็ดเดี่ยว - “เป็นคนดีพร้อม”

เมื่อจบบทเรียน นักศึกษาควรบรรลุจุดประสงค์ดังต่อไปนี้

(1) เข้าใจความหมายของคำว่า “ดีพร้อม” ในพันธสัญญาเดิมว่าเป็นใจที่เด็ดเดี่ยว

(2) ยอมรับถึงอันตรายฝ่ายวิญญาณของการมีใจโลเล

(3) ยอมจำนนต่อพระเจ้าและตอบ “ตกลง” อย่างไม่ลังเล

(4) ท่องจำ สดุดี 86:11-12

ชนอิสราเอลพร้อมเข้าสู่คานาอัน พระเจ้าได้นำพวกเขาผ่านถิ่นทุรกันดาร และพวกเขาเดินทางต่ออีกไม่ไกลเพื่อเข้าสู่ดินแดนแห่งพระสัญญา โมเสสส่งผู้สอดแนมสิบสองคนเข้าไปสำรวจดินแดน หลังจากผ่านไปสี่สิบวัน พวกผู้สอดแนมกลับมาพร้อมกับพวงองุ่นสวยงามและรายงานถึงความอัศจรรย์ของคานาอัน แต่พวกเขาพูดว่าพวกคนคานาอันแข็งแรงและอยู่ในเมืองใหญ่ พวกเราเป็นเหมือนตั๊กแตนในสายตาของพวกเขา!

มีเพียงสองคนคือ โยชูวาและคาเลบ ที่เชื่อในพระสัญญาแห่งชัยชนะจากพระเจ้า คาเลบพูดว่า “ให้เราขึ้นไปทันทีและยึดแผ่นดินนั้น เพราะเราจะชนะแน่นอน” (กันดารวิถี 13:30) โยชูวาและคาเลบมองเห็นดินแดนเดียวกันกับที่ผู้สอดแนมคนอื่น ๆ เห็น คนเหล่านั้นมองเห็นเมืองที่มีกำแพงใหญ่ พวกเขามองเห็นนักรบที่แกร่งกล้า

แต่โยชูวากับคาเลบมองเห็นบางสิ่งที่ผู้สอดแนมคนอื่นไม่เห็น ทั้งสองคนมองเห็นว่าพระเจ้าผู้นำอิสราเอลออกมาจากอียิปต์จะนำอิสราเอลเข้าสู่คานาอัน พวกเขามองเห็นว่าพระเจ้าผู้ทำลายกองทัพของฟาโรห์จะทำลายกำแพงเมืองเยรีโค พวกเขามองเห็นว่าพระเจ้าของอับราฮัมนั้นเป็นพระเจ้าของโมเสส พระเจ้าตรัสกับคาเลบว่า “ เขามีจิตใจที่แตกต่างและได้ติดตามเราอย่างสุดใจ” (กันดารวิถี 14:24)

เพราะคนเหล่านั้นไม่เชื่อพระองค์ พระเจ้าจึงตัดสินลงโทษให้ผู้ใหญ่ในรุ่นนั้นตายในถิ่นทุรกันดาร สี่สิบปีต่อมาชนอิสราเอลก็ได้เข้าคานาอัน และถึงเวลาที่ต้องแบ่งดินแดน คาเลบอายุมากกว่าแปดสิบปีแล้ว เขาพูดกับโยชูวาว่า “ข้าพเจ้ายังมีกำลังแข็งแรง เช่นเดียวกับวันที่โมเสสใช้ให้ข้าพเจ้าไป...เพราะฉะนั้นขอมอบแดนเทือกเขานี้” จริงอยู่ที่เทือกเขานั้นเป็นเมืองเข้มแข็งและมีนักรบที่แกร่งกล้า แต่คาเลบเชื่อมั่นในพระสัญญาของพระเจ้า “ข้าพเจ้าก็จะขับไล่เขาออกไปได้ ดังที่พระยาห์เวห์ตรัสไว้แล้ว” (โยชูวา 14:11-12)

อะไรที่ทำให้คาเลบเชื่อมั่นถึงเพียงนี้? สิ่งนั้นคือใจที่เด็ดเดี่ยว คาเลบพูดว่า “ข้าพเจ้าได้ติดตามพระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพเจ้าอย่างสุดใจ” (โยชูวา 14:8) คาเลบไว้วางใจพระเจ้าอย่างสุดใจ คาเลบคือบุรุษที่มีใจเด็ดเดี่ยว

พระธรรมหมวดประวัติศาสตร์บอกเล่าถึงความล้มเหลวอันน่าเศร้าของอิสราเอลในการเป็นอย่างที่พระเจ้าเรียกให้คนของพระองค์เป็น พระธรรมหมวดประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นถึงวิธีที่ชนอิสราเอลหลงเจิ่นไปจากแผนการของพระเจ้า อิสราเอลได้รับการเรียกให้เป็นตัวแทนของพระเจ้าต่อชนชาติอื่น ๆ แต่อิสราเอลกลับหันไปหาพระเทียมเท็จทั้งหลาย เนื่องจากความล้มเหลวนี้ ทำให้อิสราเอลต้องพ่ายแพ้และตกไปเป็นเชลย สง่าราศีของอิสราเอลถูกเปลี่ยนเป็นความอับอาย

ควบคู่ไปกับภาพอันน่าเศร้าของความไม่สัตย์ซื่อ พระธรรมหมวดประวัติศาสตร์ยังแสดงให้เห็นภาพของคนบริสุทธิ์ที่รับใช้พระเจ้าอยางสัตย์ซื่อ ในขณะที่มีคนมากมายในอิสราเอลที่ไม่สัตย์ซื่อต่อพระเจ้า (ผู้วินิจฉัย) มีหญิงม่ายชาวโมอับคนหนึ่งที่สัตย์ซื่อ (นางรูธ) แม้ในการเป็นเชลย (2 พงศ์กษัตริย์) ก็มีหญิงสาวชาวยิวคนหนึ่งเชื่อฟังการทรงเรียกของพระเจ้าและช่วยประชาชนของเธอ (เอสเธอร์) คนเหล่านี้เชื่อฟังพระเจ้าอย่างสุดใจ พวกเขาบริสุทธิ์

พระธรรมหมวดประวัติศาสตร์สอนว่าการเป็นคนบริสุทธิ์หมายถึงการรับใช้พระเจ้าด้วยความจงรักภักดีอย่างเต็มที่ ความบริสุทธิ์ไม่ได้หมายถึงมีการดำเนินการอย่างสมบูรณ์แบบ แต่ความบริสุทธิ์หมายถึงการรับใช้พระเจ้าด้วยใจที่เด็ดเดี่ยว

พระคัมภีร์ฉบับแปลที่เก่ากว่าของพันธสัญญาเดิมใช้คำว่า “ดีพร้อม” เป็นคำแปลของคำฮีบรูคำว่า “ชาเลม” ซึ่งคำว่าชาเลมนี้ให้ความหมายในเชิง “ครบถ้วนสมบูรณ์” การเป็นคนดีพร้อมจึงหมายถึงมีความครบถ้วนสมบูรณ์ การเป็นคนบริสุทธิ์จึงหมายถึงการเป็นของพระเจ้าอย่างครบถ้วนสมบูรณ์

คำว่า ชาเลม สัมพันธ์กันกับคำฮีบรูที่แปลว่าสันติสุขคือ ชาโลม การเป็นคนดีพร้อมต่อหน้าพระเจ้าจึงหมายถึงการมีสันติกับพระองค์ (“ภักดีต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา”) (1 กษัตริย์ 8:61) การมี “ใจที่ดีพร้อม” คือการมีใจที่ “ครบถ้วนสมบูรณ์” หรือ “เด็ดเดี่ยว” เป็นใจที่มีความภักดีต่อพระองค์ผู้เดียวเท่านั้น ให้เราดูตัวอย่างอื่น ๆ ของคำว่า “ดีพร้อม” หรือ “เด็ดเดี่ยว” ในพระธรรมหมวดประวัติศาสตร์

กองทัพที่มีจุดมุ่งหมายเดียว

หลังจากซาอูลตาย เผ่าต่าง ๆ ทางตอนเหนือตั้งอิชโบเชทให้เป็นกษัตริย์ในขณะที่เผ่ายูดาห์ติดตามดาวิด มีสงครามสู้รบเป็นเวลาสองปีโดยที่ดาวิดนำเผ่ายูดาห์สู้รบกับเผ่าอื่น ๆ ทางตอนเหนือ หลังจากสองปีผ่านไป อิชโบเชทถูกพวกนายทหารของเขาฆ่าตาย กองทัพนั้นจึงมีใจเดียวในการตั้งดาวิดให้เป็นกษัตริย์เหนืออิสราเอลทั้งหมด ชนชาตินี้มีใจเดียวกันภายใต้การปกครองของกษัตริย์องค์เดียว

“ทหารทั้งสิ้นเหล่านี้ พร้อมที่จะทำศึก มายังเฮโบรน ด้วยเจตนาเต็มเปี่ยมเพื่อตั้งดาวิดให้เป็นพระราชาเหนืออิสราเอลทั้งสิ้น ในทำนองเดียวกันคนอิสราเอลที่เหลืออยู่ ก็เป็นใจเดียวกันที่จะตั้งดาวิดเป็นพระราชา” (1 พงศาวดาร 12:38)

กองทัพ “มาที่เฮโบรนด้วยเจตนาเต็มเปี่ยม (ชาเลม) เพื่อตั้งดาวิดให้เป็นพระราชา” ฉบับแปลเก่ากว่าใช้คำว่า “ด้วยใจดีพร้อม”(ฉบับคิงส์เจมส์ (KJV)) “ดีพร้อม” ไม่ได้หมายถึงไม่มีสักคนในกองทัพที่ทำบาป แต่หมายความว่าชนชาตินั้น “จงรักภักดีอย่างเต็มที่” ต่อดาวิด พวกเขามีใจเดียวกันภายใต้การปกครองของกษัตริย์องค์เดียว ในข้อนี้คำว่า ชาเลม ไม่ใช่คำศัพท์ทางศาสนา แต่เป็นคำศัพท์ทางการเมือง ชาเลม หมายถึงมีความจงรักภักดีอย่างเด็ดเดี่ยวต่อกษัตริย์

แท่นบูชาทำจากหินล้วนที่ไม่ได้ตกแต่งเลย

เมื่ออิสราเอลมาถึงดินแดนแห่งพระสัญญา โยชูวาสร้างแท่นบูชาที่บนภูเขาเออบาล โยชูวาสร้างแท่นบูชาจาก “ทำด้วยหินล้วน (ชาเลม) ซึ่งไม่มีใครใช้เครื่องมือเหล็กตกแต่งเลย” (โยชูวา 8:31) “ล้วน” เป็นคำเดียวกันกับคำว่า “ทั้งหมด” หรือ “สมบูรณ์ดีพร้อม” ดังนั้นชาเลมจึงหมายถึงมีความเด็ดเดี่ยว

ใจเด็ดเดี่ยว

ในการอุทิศถวายพระวิหาร โซโลมอนเรียกประชาชนอิสราเอลให้รับใช้พระเจ้าด้วยใจเด็ดเดี่ยว

“เพราะฉะนั้นขอให้จิตใจของท่านทั้งหลายภักดี (ชาเลม) ต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา คือดำเนินอยู่ในกฎเกณฑ์ของพระองค์ และรักษาพระบัญญัติของพระองค์ดังในวันนี้” (1 พงศ์กษัตริย์ 8:61)

นี่คือคำเดียวกันที่ใช้เพื่ออธิบายกองทัพที่มีใจเดียวภายใต้การปกครองของดาวิด เป็นคำเดียวกันที่อธิบายถึงหินล้วนที่ไม่ได้ตกแต่ง โซโลมอนเรียกอิสราเอลให้มีใจสัตย์ซื่ออย่างเด็ดเดี่ยวต่อพระเจ้า ถ้าหากประชาชนอิสราเอลมีใจเด็ดเดี่ยว พวกเขาจะ “ดำเนินอยู่ในกฎเกณฑ์ของพระองค์และรักษาพระบัญญัติของพระองค์” บุคคลที่มีใจเด็ดเดี่ยวจะเต็มใจเชื่อฟังพระเจ้า

ประวัติศาสตร์ของกษัตริย์อิสราเอลแสดงให้เห็นว่าพระเจ้าเรียกคนของพระองค์ให้รับใช้พระองค์โดยมีใจเด็ดเดี่ยว พระเจ้ากำลังแสวงหาคนที่บริสุทธิ์ พระเจ้ามองหาคนที่มีใจเด็ดเดี่ยว

กษัตริย์โซโลมอน: ผู้มีใจโลเล

ในการอุทิศถวายพระวิหาร โซโลมอนเรียกอิสราเอลให้ปรนนิบัติพระเจ้าด้วยใจเด็ดเดียว แต่น่าเศร้าที่โซโลมอนเองกลับไม่ได้ทำตามคำที่เขากล่าวเอง “ต่อมาเมื่อซาโลมอนชราลง เหล่าภรรยาของท่านทำให้ใจของท่านหันไปเชื่อในบรรดาเทพเจ้า ทำให้ท่านไม่สัตย์ซื่อ (ชาเลม) ต่อพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่าน เหมือนดั่งใจของดาวิดบิดาของท่าน” (1 พงศ์กษัตริย์ 11:4)

ใจของโซโลมอนมีความโลเล เขาต้องการนมัสการพระเจ้าของอิสราเอลในขณะที่ก็นมัสการพระอื่นด้วย คุณไม่สามารถจงรักภักดีต่อพระเยโฮวาห์และภักดีต่อพระอื่นพร้อมกันได้ ผู้เขียน 1 พงศ์กษัตริย์ไม่ได้บอกว่าโซโลมอนทิ้งการนมัสการพระเยโฮวาห์ โซโลมอนยังคงถวายเครื่องบูชาในพระวิหาร แต่ใจของเขาโลเล เขาพยายามปรนนิบัติพระเจ้าด้วยใจที่โลเล

[1]กษัตริย์ดาวิด: ผู้มีใจเด็ดเดี่ยว

ใน 1 พงศ์กษัตริย์ 11:4 เราเห็นมุมมองของพระเจ้าต่อใจของดาวิดและโซโลมอน ใจของดาวิดเป็นใจที่เด็ดเดี่ยวแน่วแน่ ใจของโซโลมอนเป็นใจที่โลเลแบ่งแยก จากมุมมองของมนุษย์คนหนึ่ง เราอาจพิจารณาว่าการล่วงประเวณีและการฆาตกรรมที่ดาวิดกระทำเป็นความบาปร้ายแรงกว่าการเสื่อมถอยของโซโลมอน ทำไมผู้เขียนพงศ์กษัตริย์จึงกล่าวว่าใจของดาวิด “ภักดีอย่างเต็มที่” ต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า?

สิ่งที่เป็นความแตกต่างคือการตอบสนองของดาวิดต่อความบาป เมื่อผู้เผยพระวจนะเผชิญหน้ากับดาวิด ดาวิดกลับใจทันที ดาวิดไม่ได้ปกป้องตัวเอง แต่เขายอมรับสารภาพต่อพระเจ้าว่า “ข้าพเจ้าทำบาปต่อพระองค์ ต่อพระองค์เพียงผู้เดียว และได้กระทำสิ่งที่ชั่วในสายตาของพระองค์” (สดุดี 51:4) ดาวิดปรนนิบัติพระเจ้าด้วยใจเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ ใจของเขาเป็นใจที่ชาเลม ใจของเขาเด็ดเดี่ยว

สดุดีบทที่ 86 แสดงให้เห็นถึงความหิวกระหายของดาวิดที่จะมีใจเด็ดเดี่ยว ในสดุดีบทที่ 86 ดาวิดอธิษฐานขอการช่วยกู้จากศัตรูทั้งหลายที่พยายามจะฆ่าเขา ในตอนกลางของคำอธิษฐานนี้ ดาวิดร้องว่า “ขอทรงรวมใจของข้าพระองค์เป็นใจเดียว ให้ยำเกรงพระนามของพระองค์” (สดุดี 86:11) ดาวิดกำลังอธิษฐานขอให้มีใจเด็ดเดี่ยว ดาวิดแสวงหาที่จะปรนนิบัติพระเจ้าด้วยใจที่ดีพร้อม

กษัตริย์อาสา: ผู้มีใจโลเล

อาสาครองบัลลังก์ของยูดาห์ในปี 910 กคศ. เขาอุทิศตัวต่อพระเยโฮวาห์ เขาทำลายแท่นบูชาของพระเทียมเท็จทั้งหลาย เขาทำลายสถานสูงต่าง ๆ ที่ใช้เพื่อบูชารูปเคารพ เมื่อแม่ทัพชาวเอธิโอเปียชื่อว่าเศราห์ได้ยกทัพใหญ่โจมตียูดาห์ อาสาร้องขอการช่วยกู้จากพระเจ้าว่า...

“ข้าแต่พระยาห์เวห์ไม่มีใครช่วยได้เหมือนพระองค์ ในการสู้รบกันระหว่างพวกมีกำลังกับพวกไม่มีกำลัง ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย โปรดช่วยพวกข้าพระองค์ เพราะข้าพระองค์ทั้งหลายพึ่งพระองค์ พวกข้าพระองค์มาต่อสู้กับชนหมู่ใหญ่นี้ในพระนามของพระองค์ ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย ขออย่าทรงให้มนุษย์ชนะพระองค์” (2 พงศาวดาร 14:11)

พระเจ้าตอบคำอธิษฐานของอาสา “พระเจ้าจึงทรงโจมตีชาวคูชต่อหน้าอาสาและยูดาห์ แล้วชาวคูชก็หลบหนี” (2 พงศาวดาร 14:12) อาสาไว้วางใจพระเจ้าอย่างสุดใจ และพระองค์ประทานชัยชนะแก่เขา

ยี่สิบปีผ่านไป อาสาต้องเผชิญกับบททดสอบบทใหม่ ครั้งนี้บาอาชา กษัตริย์ของเผ่าทางตอนเหนือได้มาต่อสู้กับยูดาห์ ด้วยความกลัว อาสาจึงตัดสินใจสร้างพันธมิตรทางทหารกับอีกชนชาติหนึ่ง เขาลงนามในสนธิสัญญากับเบนฮาดัดพระราชาแห่งซีเรีย แทนที่จะไว้วางใจพระเจ้าผู้เดียว อาสาวางใจในพระราชาที่ไม่ได้นับถือพระเจ้า

เวลานั้นผู้เผยพระวจนะชื่อว่าฮานานีได้เตือนอาสาให้คิดถึงชัยชนะในอดีตเหนือกองทัพใหญ่ของคนเอธิโอเปีย เขาเตือนอาสาให้ระลึกถึงเมื่อครั้งที่ “ท่านพึ่งพาพระเจ้า พระองค์มอบพวกเขาไว้ในมือของท่าน” ทำไมพระเจ้าทำเช่นนี้? เพราะ “เพราะว่าพระเนตรของพระยาห์เวห์สอดส่องอยู่เหนือแผ่นดินโลกทั้งหมด เพื่อให้กำลังกับคนเหล่านั้นที่จริงใจ (ชาเลม) ต่อพระองค์” (2 พงศาวดาร 16:9)

เมื่ออาสาไว้วางใจพระเจ้าสุดใจ พระเจ้าประทานชัยชนะยิ่งใหญ่แก่เขา แต่ตอนนี้อาสาพึ่งพระราชาชาวซีเรีย เนื่องจากอาสาไม่ได้ไว้วางใจพระเจ้าผู้เดียว พระเจ้าจะไม่ช่วยกู้เขาจากอันตรายอีกต่อไป ฮานานีเตือนว่าอาสาจะมีการศึกสงครามไปตลอดการปกครองของเขา

ช่วงปีสุดท้ายแห่งรัชกาลของอาสาเป็นเพียงเงาของคำสัญญาที่เจิดจ้าในช่วงปีแรก ๆ ของเขา ในช่วงท้ายของชีวิต อาสาป่วยหนัก แต่ “แม้เป็นโรคอยู่พระองค์ก็มิได้ทรงแสวงหาพระเยโฮวาห์” (2 พงศาวดาร 16:12)

สมัยการปกครองของอาสาดีกว่ากษัตริย์อื่น ๆ จำนวนมาก อาสาไม่เคยละทิ้งการนมัสการพระเยโฮวาห์ แต่ใจของเขาไม่เด็ดเดี่ยวต่อพระเจ้า เขาล้มเหลวในการไว้วางใจพระองค์สุดใจ และเพราะเหตุนี้ อาสาจึงไม่ได้สิ่งดีที่สุดของพระเจ้า

ชีวิตของอาสาเป็นตัวอย่างที่ชัดเจนถึงอันตรายของการมีใจโลเล ในเรื่องราวตอนแรก อาสาไว้วางใจพระเจ้าอย่างสุดใจ ในเรื่องราวที่สอง เขายังคงรับใช้ต่อไปในฐานะผู้นำของบรรดาคนของพระเจ้า แต่ใจของเขาไม่ได้ดีพร้อม แทนที่จะไว้วางใจพระเจ้าสุดใจ เขาลงนามในสนธิสัญญากับศัตรูของพระเจ้า อาสามีใจโลเล

กษัตริย์อามาสิยาห์: ผู้มีใจโลเล

อามาสิยาห์เป็นตัวอย่างที่แสดงให้เห็นถึงอันตรายของการมีใจโลเล การปกครองของอามาสิยาห์เริ่มต้นด้วยคำสัญญายิ่งใหญ่ “พระองค์ทรงทำสิ่งที่ชอบธรรมในสายพระเนตรของพระยาห์เวห์” (2 พงศ์กษัตริย์ 14:3; 2 พงศาวดาร 25:2) เหมือนกับอาสา อามาสิยาห์เริ่มต้นได้ดี

อย่างไรก็ตาม ทั้งในพงศ์กษัตริย์และในพงศาวดารเป็นคำเตือนถึงอันตราย ผู้เขียนพงศ์กษัตริย์กล่าวว่าอามาสิยาห์ทำในสิ่งที่ชอบธรรม “แต่ยังไม่เหมือนกับดาวิดบรรพบุรุษของเขา” ผู้เขียนพงศาวดารกล่าวว่าอามาสิยาห์ทำสิ่งที่ถูกต้อง “แต่ไม่ได้ทำด้วยพระทัยที่แท้จริง” เขาไม่ได้กำจัด “สถานสูงต่าง ๆ” ด้วยเหตุนี้ ประชาชนจึงยังคงถวายเครื่องบูชาแก่พวกพระเทียมเท็จ ผู้นำที่มีใจโลเลก็นำชนชาติให้พบกับหายนะ

เหมือนกับอาสา อามาสิยาห์ประสบกับหายนะเมื่อปรนนิบัติพระเจ้าด้วยใจโลเล ถึงแม้ว่าการปกครองของอามาสิยาห์เริ่มต้นดี ต่อมาเขานมัสการพระของชาวเอโดม พระเจ้าพิพากษาเขาด้วยการอนุญาตให้อาณาจักรทางตอนเหนือเอาชนะอามาสิยาห์ได้ คำสัญญาที่มีในช่วงการปกครองของอามาสิยาห์ตอนแรกไม่เคยสำเร็จเพราะเขามีใจโลเล ใจของอามาสิยาห์ไม่ดีพร้อม

พระเยซูตรัสกับพวกผู้นำศาสนาที่ใส่ใจแต่สิ่งภายนอก แต่ไม่ใส่ใจสิ่งที่อยู่ในใจ

“วิบัติแก่พวกเจ้า พวกธรรมาจารย์และพวกฟาริสี คนหน้าซื่อใจคด เพราะพวกเจ้าถวายทศางค์ที่เป็นสะระแหน่ ลูกผักชี และยี่หร่า แต่เรื่องที่สำคัญกว่าในธรรมบัญญัติ คือความยุติธรรม ความเมตตาและความเชื่อนั้นพวกเจ้ากลับละเลย การถวายทศางค์นั้นเจ้าก็ควรปฏิบัติ แต่ไม่ควรละเลยเรื่องที่สำคัญนั้นด้วย โอ เจ้าพวกคนนำทางตาบอด เจ้ากรองลูกน้ำออกแต่กลืนตัวอูฐเข้าไป” (มัทธิว 23:23-24)

พวกผู้นำศาสนาเหล่านี้ใส่ใจทำตามกฎตามศาสนพิธี แต่พวกเขาไม่ทำตามสิ่งสำคัญกว่าที่อยู่ภายในกฎบัญญัติ พระเยซูตำหนิศาสนาจอมปลอมองพวกเขาว่า “เจ้ากรองลูกน้ำออก (เจ้าใส่ใจกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ) แต่กลืนตัวอูฐเข้าไป (เจ้าละเลยปัญหาใหญ่)” ความบริสุทธิ์เริ่มต้นจากในใจ

ถ้าหากเราคิดถึงสิ่งภายนอกเพียงอย่างเดียว เราอาจพูดว่า...

• “ฉันบริสุทธิ์เพราะฉันไม่ได้สวมใส่ _______________”

• “ฉันบริสุทธิ์เพราะฉันไม่ได้ไปที่ _______________”

• “ฉันบริสุทธิ์เพราะฉันไม่ได้ดู _______________.”

เมื่อเราอ้างว่าเราเป็นคนบริสุทธิ์ได้เพราะสิ่งที่เราทำหรือไม่ทำ เราอาจกลายเป็นเหมือนพวกฟาริสี พระเยซูเล่าเรื่องฟาริสีคนหนึ่งที่อธิษฐานว่า “ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์ขอบพระคุณพระองค์ที่ข้าพระองค์ไม่เหมือนคนอื่นที่เป็นคนฉ้อโกง เป็นคนอธรรม และเป็นคนล่วงประเวณี และไม่เหมือนคนเก็บภาษีคนนี้ ข้าพระองค์ถืออดอาหารสองวันต่อสัปดาห์ และสิ่งสารพัดที่ข้าพระองค์หาได้ ข้าพระองค์ก็เอาทศางค์มาถวายเสมอ” (ลูกา 18:11-12) ฟาริสีคนนี้ให้คำนิยามความบริสุทธิ์ว่าเป็นสิ่งที่ขึ้นอยู่กับการกระทำของเขา “ข้าพระองค์ไม่ได้โกง ไม่ได้เป็นคนอธรรม ข้าพระองค์อดอาหาร ข้าพระองค์ถวายสิบลด” เขาอ้างว่าเป็นคนบริสุทธิ์ แต่ใจของเขาไม่บริสุทธิ์

พวกฟาริสีภูมิใจกับการแยกตัวของพวกเขาออกจากโลก แต่ใจของพวกเขาไม่บริสุทธิ์ พระเยซูตรัสว่า “เพราะว่าพวกเจ้าเป็นเหมือนอุโมงค์ฝังศพที่ฉาบด้วยปูนขาว ข้างนอกดูงดงาม แต่ข้างในเต็มไปด้วยกระดูกคนตายและทุกอย่างที่โสโครก” (มัทธิว 23:27) ภายนอกของพวกฟาริสีนั้นแยกจากโลก แต่ภายในเต็มไปด้วยความบาป

► อย่างไหนวัดผลได้ง่ายกว่ากันระหว่างสิ่งภายนอกกับความบริสุทธิ์ภายใน? อย่างไหนปลอมแปลงได้ง่ายกว่าระหว่างสิ่งภายนอกหรือความบริสุทธิ์ภายใน? อย่างไหนที่เรามักจะเน้นมากกว่าระหว่างสิ่งภายนอกกับความบริสุทธิ์ภายใน?

ตัวอย่างจากเฮเซคิยาห์

กฎเกี่ยวกับการแยกไว้เป็นพิเศษสำคัญต่อการสอนว่าพระเจ้าประสงค์คนที่บริสุทธิ์ แต่พระเจ้าห่วงใจคนของพระองค์มากกว่าพิธีกรรมภายนอก

เรื่องราวการฟื้นฟูของเฮเซคิยาห์อธิบายถึงหลักการนี้ หลังจากพระวิหารได้รับการชำระ เฮเซคียาห์รื้อฟื้นพิธีปัสกา เขาเชิญชวนคนทั้งประเทศให้ “มายังพระนิเวศของพระเจ้าที่เยรูซาเล็มเพื่อถือรักษาปัสกาถวายแด่พระยาห์เวห์ พระเจ้าของอิสราเอล”ผู้ส่งสารจากเฮเซคิยาห์เดินทางไปทั่วอิสราเอลเพื่อเชิญชวนคนทั้งประเทศให้มาร่วมพิธีนี้ ในหลายพื้นที่ผู้คนต่าง “หัวเราะเยาะและเย้ยหยันพวกเขา มีเพียงบางคนจากเผ่าอาเชอร์ มนัสเสห์และเศบูลุนที่ถ่อมตัวลงและมายังกรุงเยรูซาเล็ม” (2 พงศาวดาร 30:1, 10-11)

เมื่อพวกเขาเริ่มต้นฆ่าแกะถวายปัสกา “มีคนมากมายในที่ประชุมซึ่งยังไม่ได้ชำระตัวเองให้บริสุทธิ์” เนื่องจากชนชาตินี้อยู่มานานโดยไม่มีพระวิหารสำหรับนมัสการ ประชาชนจึงเป็นมลทินและไม่พร้อมรับปัสกา พวกปุโรหิตต้องทำอะไร? พระเจ้าอนุญาตให้ประชาชนรับ ปัสกาเพราะใจของพวกเขาแสวงหาพระเจ้า แม้พวกเขายังไม่ได้รับการชำระตามพิธีกรรมก็ตาม

“เพราะว่าในคนจำนวนมากมายนั้น มีคนมากซึ่งมาจากเอฟราอิม มนัสเสห์ อิสสาคาร์ และเศบูลุนที่ยังไม่ได้ชำระตัวให้บริสุทธิ์ แต่พวกเขาก็รับประทานปัสกาแม้ขัดต่อข้อบัญญัติ ดังนั้นเฮเซคียาห์ทรงอธิษฐานเผื่อพวกเขาว่า “ขอพระยาห์เวห์ผู้ประเสริฐทรงให้อภัยแก่ทุกๆ คน ผู้ตั้งใจแสวงหาพระเจ้า คือพระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของพวกเขา ถึงแม้ว่าไม่ได้เป็นไปตามกฎของความบริสุทธิ์แห่งสถานนมัสการนี้” พระยาห์เวห์ทรงฟังเฮเซคียาห์และทรงรักษาประชาชน” (2 พงศาวดาร 30:18-20)

พระเจ้ากำลังมองหาใจที่เด็ดเดี่ยว แม้ในยามที่ประชาชนไม่สามารถทำตามพิธีกรรมเพื่อแยกไว้เป็นพิเศษ พระเจ้ามองหาใจที่แยกไว้เพื่อแสวงหาพระเจ้า

คนบริสุทธิ์ชำระใจของเขาให้บริสุทธิ์ต่อพระเจ้า

ความบริสุทธิ์เริ่มต้นกับพระเจ้าเสมอ สิ่งใดที่บริสุทธิ์เป็นของพระองค์ พระเจ้าชำระวันสะบาโตให้บริสุทธิ์ ชำระพื้นดินที่มีพุ่มไม้ซึ่งไฟลุกให้บริสุทธิ์ ชำระบุตรหัวปีของอิสราเอล พลับพล แท่นบูชา และคนเลวีให้บริสุทธิ์ พระเจ้าประกาศว่าสิ่งเหล่านี้เป็นของพระองค์ สิ่งเหล่านี้ได้รับการทำให้บริสุทธิ์โดยการทรงสถิตของพระเจ้า

ความบริสุทธิ์เริ่มต้นกับพระเจ้า แต่พระเจ้าเรียกเราให้ชำระตัวเองให้บริสุทธิ์ต่อพระองค์ ถ้าหากเราอ่านเฉพาะข้อพระคัมภีร์ที่พระเจ้าตรัสว่า “เราจะชำระเจ้าให้บริสุทธิ์” เราอาจตัดสินว่าการชำระให้บริสุทธิ์เป็นงานของพระเจ้าเท่านั้น อย่างไรก็ตามพระคัมภีร์แสดงให้เห็นว่าความบริสุทธิ์จำเป็นต้องมีการตอบสนองจากมนุษย์

อพยพบทที่ 19 ให้ตัวอย่างหนึ่ง พระเจ้าสั่งโมเสสว่า “จงไปหาประชาชนและชำระพวกเขาให้บริสุทธิ์” “ดังนั้นโมเสส...ชำระประชาชนให้บริสุทธิ์” โมเสสแยกประชาชนไว้เพื่อพระประสงค์ของพระเจ้า ต่อมาพระเจ้าตรัสว่า “พวกปุโรหิตที่เข้ามาเข้าเฝ้าพระยาห์เวห์นั้น ให้พวกเขาชำระตัวให้บริสุทธิ์” (อพยพ 19:10-22) พวกปุโรหิตได้รับคำสั่งให้แยกตัวเองไว้เพื่อพระประสงค์ของพระเจ้า พวกเขาต้องบริสุทธิ์ พวกเขาต้องแยกตัวเองไว้เป็นพิเศษสำหรับพระเจ้า

ใจที่เด็ดเดี่ยวรวมถึงสองด้านต่อไปนี้

1. พระเจ้าสัญญาว่าจะแยกคนของพระองค์ไว้ “เราคือยาห์เวห์ ผู้ชำระเจ้าทั้งหลายให้บริสุทธิ์” (อพยพ 31:13) พระเจ้าทำให้คนของพระองค์บริสุทธิ์

2. พระเจ้าสั่งให้คนของพระองค์แยกตัวเองไว้ “จงชำระตัวให้บริสุทธิ์เพื่อเจ้าจะบริสุทธิ์ เพราะเราบริสุทธิ์” (เลวีนิติ 11:44; 20:7)

เราชำระตัวเองให้บริสุทธิ์เพื่อตอบสนองต่อพระคุณของพระเจ้า คนที่บริสุทธิ์เต็มใจชำระตัวเองให้บริสุทธิ์ต่อพระเจ้า พวกเขามอบถวายตัวเองโดยไม่สงวนส่วนใดไว้จากพระเจ้าเลย

ในเลวีนิติบทที่ 20 คำสั่งว่า “จงชำระตัวให้บริสุทธิ์” ตามมาด้วยพระสัญญา “เราคือพระเจ้าผู้ชำระเจ้าให้บริสุทธิ์” ทั้งสองข้อใช้คำฮีบรูคำเดียวกัน ซึ่งสามารถแปลว่า “แยกตัวเองไว้...เราเป็นพระเจ้าผู้แยกเจ้าไว้” (เลวีนิติ 20:7-8 )

การชำระให้บริสุทธิ์เป็นทั้งการงานของพระเจ้าและการตอบสนองของเรา เราไม่ได้เป็นคนบริสุทธิ์ด้วยความพยายามของเราเอง แต่เราก็ไม่สามารถพูดได้ด้วยว่า “ถ้าพระเจ้าอยากให้ฉันบริสุทธิ์ พระองค์จะทำให้ฉันบริสุทธิ์ได้โดยที่ฉันไม่ต้องทำอะไรเลย” เราตอบสนองต่อพระคุณของพระเจ้าโดยการชำระตัวเองให้บริสุทธิ์ต่อพระองค์ ใจที่เด็ดเดี่ยวจำเป็นต้องมีการชำระตัวเองให้บริสุทธิ์อย่างเต็มที

[1]ความบริสุทธิ์มาจากพระเจ้าเท่านั้น แต่พระเจ้าก็เรียกให้เรายอมจำนนต่อพระองค์ เราได้รับการทำให้บริสุทธิ์ได้เมื่อเรายอมจำนนต่อการทรงเรียกของพระเจ้า เปาโลเขียนไว้ว่า “ข้าพเจ้าจึงวิงวอนท่านทั้งหลายให้ถวายตัวของท่านแด่พระองค์ เพื่อเป็นเครื่องบูชาอันบริสุทธิ์ที่มีชีวิต และเป็นที่พอพระทัยพระเจ้า ซึ่งเป็นการนมัสการโดยวิญญาณจิตของท่าน” (โรม 12:1) เปาโลเรียกให้เรายอมจำนนอย่างเต็มที่ต่อพระประสงค์ของพระเจ้า เพราะพระเจ้าสัญญาว่าพระองค์จะทำให้เราบริสุทธิ์ แต่เราต้องยอมจำนน ความบริสุทธิ์เป็นทั้งคำสั่ง (“จงชำระตัวเองให้บริสุทธิ์”) และพระสัญญา (“เราจะชำระเจ้าให้บริสุทธิ์”)

คนบริสุทธิ์ตอบ “ตกลง” กับพระเจ้าอย่างไม่ลังเล

ชีวิตของโซโลมอน อาสา และอามาสิยาห์ แสดงให้เห็นถึงอันตรายของการมีใจโลเล พระเจ้าไม่ได้ต้องการให้คนของพระองค์มีใจโลเล ใจบริสุทธิ์คือใจที่เด็ดเดี่ยว การมีใจที่เด็ดเดี่ยวหมายความว่าอะไร? การมีใจที่ดีพร้อมหรือชาเลมหมายความว่าอะไร?

คริสเตียนได้รับการทรงเรียกให้เป็นผู้รับใช้ของพระเจ้า งานของผู้รับใช้คือการทำสิ่งที่เจ้านายบอกให้ทำ ผู้รับใช้ที่ดีไม่ถามว่า “นี่ใช่สิ่งที่ฉันเลือกไว้ไหม?” ผู้รับใช้ที่ดีเต็มใจทำสิ่งที่เจ้านายสั่งให้ทำ งานของผู้รับใช้คือการตอบ “ตกลง” อย่างไม่ลังเล

ในทำนองเดียวกัน คนที่รับใช้พระเจ้าด้วยใจที่เด็ดเดี่ยวก็เต็มใจตอบ “ตกลง” ต่อการทรงเรียกของพระเจ้า นี่คือใจที่เด็ดเดี่ยว โมเสสเรียกอิสราเอลให้ปรนนิบัติพระเจ้าด้วยใจเด็ดเดี่ยว

“และบัดนี้ คนอิสราเอล พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านมีพระประสงค์อะไรจากท่าน? นอกจากให้ยำเกรงพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ให้ดำเนินตามทางทั้งสิ้นของพระองค์ ให้รักพระองค์ ให้ปรนนิบัติพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านด้วยสุดจิตสุดใจของท่าน และให้รักษาพระบัญญัติของพระยาห์เวห์และกฎเกณฑ์ของพระองค์ ซึ่งข้าพเจ้ากำลังบัญชาท่านในวันนี้ เพื่อประโยชน์ของท่าน?” (เฉลยธรรมบัญญัติ 10:12-13)

[2]ในฐานะนักศึกษาวิทยาลัย เอลิซาเบธ เอลเลียท ได้เขียนในบันทึกประจำวันของเธอว่า “พระเจ้า ลูกได้ตอบ “ตกลง” เป็นนิตย์ ขออย่าให้ลูกไม่มีวันเอามือจับคนไถแล้วหันหลังกลับ ขอทำทางแห่งกางเขนของลูกให้ตรงไป ขอให้ความรักแก่ลูก เพื่อจะไม่มีที่ว่างให้กับความคิดเอาแต่ใจและย่างก้าวที่เป็นความเถลไถล”[3] เอลเลียทมีใจเด็ดเดี่ยว เธอดีพร้อมในสายตาของพระเจ้า

หลายปีหลังจากได้อธิษฐานเช่นนี้ เอลิซาเบธ เอลเลียท ต้องเผชิญกับความท้าทายมากมาย สามีของเธอคือ จิม เอลเลียท ถูกฆ่าตายในปี 1956 ขณะที่พยายามประกาศกับเผ่าฮัวโอรานิในเอกวาดอร์ ต่อมาเอลิซาเบธก็ได้เป็นมิชชันนารีไปยังชนเผ่าที่ฆ่าสามีของเธอ มีเพียงคนที่ตอบ “ตกลง” เป็นนิตย์เท่านั้นที่สามารถไปเป็นมิชชันนารีให้กับคนที่ฆ่าสามีของเธอได้

คนบริสุทธิ์รับใช้พระเจ้าด้วยใจเด็ดเดี่ยว คนบริสุทธิ์ตอบ “ตกลงเป็นนิตย์” กับพระเจ้า นี่คือการยอมจำนนอย่างสิ้นเชิงต่อพระเจ้า เมื่อคนบริสุทธิ์รู้ว่าเป็นน้ำพระทัยของพระเจ้า เขาจะเต็มใจเชื่อฟัง ใจของเขาไม่โลเล เขาเป็นของพระเจ้าอย่างสมบูรณ์ คนบริสุทธิ์ตอบ “ตกลง” กับพระเจ้าในวินาทีแห่งการยอมจำนนอย่างสิ้นเชิง

คนบริสุทธิ์ยังคงตอบ “ตกลง” ทุกวัน เอลิซาเบธ เอลเลียท “ตอบตกลงเป็นนิตย์” เธอยังคงต้องเผชิญกับการตัดสินใจ มีหลายครั้งที่เธอต้องตอบอีกครั้งว่า “ตกลงค่ะ พระเจ้า” คริสเตียนบางคนเชื่อว่าการ “ตอบตกลงครั้งเดียว” ก็เพียงพอที่จะขจัดการทดสอบทั้งหมดเกี่ยวกับการอุทิศตนในอนาคตได้ การยอมจำนนเพียงครั้งเดียวก็สำคัญ แต่ซาตานจะยังคงทดสอบการอุทิศตนของคุณ ครั้งแล้วครั้งเล่า คุณจะยังคงต้องตอบว่า “ตกลงค่ะ/ครับ พระเจ้า ชีวิตของลูกเป็นของพระองค์” นี่คือการตอบ “ตกลง” อย่างต่อเนื่องของชีวิตที่บริสุทธิ์

จอร์จ มูลเลอร์[1] เป็นคริสเตียนที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่สิบเก้า[2] เขาสร้างบ้านเด็กกำพร้าขนาดใหญ่ห้าแห่งและดูแลเด็กกำพร้ามากกว่า 10,000 คน มูลเลอร์ระดมทุนนับหลายล้านดอลล่าร์เพื่อสนับสนุนเด็กกำพร้าและช่วยเหลือมิชชันนารีคนอื่น ๆ เมื่อตอนที่มูลเลอร์เสียชีวิต เขาได้ให้การศึกษาแก่เด็กจำนวน 122,000 คน แจกจ่ายพระคัมภีร์เกือบ 2,000,000 เล่ม และแจกหนังสือกับแผ่นพับมากกว่า 100 ล้านฉบับ เขาทำสิ่งนี้โดยไม่ได้ขอเงินจากใครคนใดเลย เขาตั้งใจขอความช่วยเหลือจากพระเจ้าเท่านั้น

เมื่อพระเจ้าเรียกมูลเลอร์ให้สร้างบ้านเด็กกำพร้า มูลเลอร์มีเงินห้าสิบเซ็นต์ในกระเป๋าตังค์ มูลเลอร์ตอบรับการทรงเรียกของพระเจ้าด้วยการพึ่งพาพระเจ้าให้จัดเตรียมอย่างเต็มที่ มูลเลอร์มีเพียงห้าสิบเซ็นต์ แต่เขามอบเงินนั้นให้พระเจ้าและวางใจพระเจ้าสำหรับส่วนที่เหลือทั้งหมด ต่อมามูลเลอร์เป็นพยานว่าเด็กกำพร้าทั้งหมดไม่เคยอดข้าวเลยแม้แต่มื้อเดียว พระเจ้าจัดเตรียมสิ่งที่จำเป็นทุกอย่าง

มูลเลอร์ใช้ชีวิตในความชั่วร้ายตามประสาเด็กหนุ่ม เขาติดคุกตอนอายุสิบหกปี แต่เมื่ออายุยี่สิบปี จอร์จ มูลเลอร์ ได้มอบชีวิตของเขาแด่พระคริสต์ หลายปีต่อมา มูลเลอร์มีประสบการณ์กับชัยชนะฝ่ายวิญญาณแต่ก็ยังคงมีบางด้านที่ยังเป็นปัญหา ในที่สุดเมื่ออายุยี่สิบสี่ปี มูลเลอร์มาถึงจุดที่ “ใจของข้าพเจ้ายอมจำนนอย่างสิ้นเชิง ข้าพเจ้ามอบถวายตัวเองทั้งหมดแด่พระเจ้า”

เมื่ออายุเจ็ดสิบปี มูลเลอร์เริ่มต้นเดินทางข้ามประเทศเพื่อเทศนา ในช่วงระหว่างอายุเจ็ดสิบถึงแปดสิบเจ็ดปี เขาเดินทางไปสี่สิบสองประเทศและเทศนาให้คนฟังมากกว่า 3,000,000 คน

ช่วงต่อมาในชีวิต จอร์จ มูลเลอร์ ถูกถามถึงเคล็ดลับในชีวิตแห่งการรับใช้ของเขา เขาตอบว่า “มีวันหนึ่งที่ผมตายต่อตัวเอง (ความคิดเห็นและความปรารถนาส่วนตัว) ตายต่อการยอมรับหรือไม่ยอมรับของโลก และแม้แต่การยอมรับหรือตำหนิจากเพื่อน ๆ นับจากนั้นผมสนใจแค่การยอมรับจากพระเจ้า” จอร์จ มูลเลอร์ มีใจที่เด็ดเดี่ยว เขาเป็นคนดีพร้อมในสายตาของพระเจ้า

(1) การเป็นคนบริสุทธิ์หมายถึงการมีใจที่เด็ดเดี่ยว

(2) คำฮีบรูคำว่า ชาเลม หมายถึง “เด็ดเดี่ยว” คำนี้เกี่ยวข้องกับคำว่า ชาโลม ที่หมายถึง “สันติ” การมีใจ “ดีพร้อม” หรือ ใจ “เด็ดเดี่ยว” คือการมีใจที่มีความภักดีต่อผู้เดียวเท่านั้น

(3) โซโลมอน อาสา และอามาสิยาห์ แสดงให้เห็นถึงอันตรายของการมีใจโลเล พวกเขาแต่ละคนล้มเหลวในการทำให้พระเจ้าพอพระทัยสูงสุดเพราะใจของพวกเขาโลเล

(4) ความบริสุทธิ์เริ่มต้นจากในใจ พระเยซูตำหนิพวกคนที่สนใจแต่พิธีกรรมภายนอกแต่ไม่สนใจความบริสุทธิ์ในใจ

(5) เราต้องชำระตัวเองให้บริสุทธิ์อย่างเต็มที่ต่อพระเจ้า พระเจ้าชำระคนของพระองค์ให้บริสุทธิ์ พระเจ้าเรียกคนของพระองค์ให้ชำระตัวเองเพื่อเป็นการตอบสนองต่อพระคุณของพระองค์

(6) คนบริสุทธิ์ตอบ “ตกลง” กับพระเจ้าอย่างไม่ลังเล เหมือนกับผู้รับใช้ที่ภักดี พวกเขาจะเต็มใจตอบรับกับเจ้านายของพวกเขา

(7) หลังจากที่เราตอบ “ตกลงอย่างเป็นนิตย์” เราก็ยังคงต้องตอบ “ตกลง” ทุกวัน

(1) เตรียมคำเทศนาเรื่อง “การใช้ชีวิตด้วยใจเด็ดเดี่ยว” คุณอาจเขียนโครงร่างขึ้นมาเอง หรือใช้ตามแนวทางต่อไปนี้ก็ได้

ก. ตัวอย่างจากคนในพระคัมภีร์ที่มีใจเด็ดเดี่ยว

ข. อันตรายของการใช้ชีวิตด้วยใจโลเล

ค. การแก้ไขใจโลเล

(2) เริ่มต้นชั่วโมงเรียนถัดไปด้วยการท่องจำสดุดี 86:11-12