Lesson 10: ปัญหาเรื่องการไม่มีลูก

เมื่อจบบทเรียน นักศึกษาควรบรรลุวัตถุประสงค์ดังต่อไปนี้

(1) เข้าใจและตอบสนองต่อการเป็นหมันจากมุมมองของพระคัมภีร์

(2) ให้คุณค่าแต่ละบุคคลในฐานะผู้ผดุงพระฉายของพระเจ้า

บุษบาเกิดในประเทศแถบเอเชีย เธอมีความสุขเมื่อแต่งงานกับนักธุรกิจหนุ่ม และทั้งคู่คาดหวังว่าจะมีความสุขในชีวิตด้วยกัน หลายปีผ่านไป บุษบาไม่มีลูก แพทย์บอกว่าบุษบาจะมีลูกไม่ได้ สามีของเธอเสียใจและโกรธมาก ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจหย่าบุษบาและแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น เวลานี้บุษบาแก่แล้ว เธออาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็ก ๆ ตามลำพังและไม่มีญาติพี่น้องเข้ามาเกี่ยวข้องกับชีวิตของเธอ เนื่องจากเธอนับถือศาสนาพุทธ เธอจึงหวังว่าสักวันหนึ่งในชีวิตข้างหน้าเธอจะมีลูกและความอับอายของเธอจะหมดไป

► ถ้าคุณเป็นศิษยาภิบาลอยู่ในชุมชนเดียวกันกับบุษบา คุณจะพูดอะไรกับเธอ? มีคำสอนอะไรของคริสเตียนที่จะให้แก่บุษบา?

ในบทเรียนนี้เราจะพิจารณามุมมองของพระคัมภีร์เกี่ยวกับปัญหาเรื่องการไม่มีลูก

ทันทีทันใดหลังจากพระเจ้าสร้างมนุษย์ชายหญิงคู่แรก พระองค์บอกให้พวกเขามีลูกดกทวีจนเต็มแผ่นดิน (ปฐมกาล 1:28)

ในพันธสัญญาเดิม บางครั้งพระเจ้าสัญญาถึงพระพรที่ไม่ใช่สำหรับบุคคลหนึ่งแต่สำหรับชนรุ่นมากมายในครอบครัว ยกตัวอย่างเช่น พระเจ้าสัญญาว่าจะอวยพรอับราฮัมโดยที่การอวยพรนั้นจะไม่ได้มาถึงอับราฮัมผู้เดียว แต่ต่อไปยังชนรุ่นต่าง ๆ ด้วย พระเจ้าสัญญากับอับราฮัมว่าเชื้อสายของเขาจะมากมายมหาศาลเหมือนเม็ดทรายในทะเล ลูกชายของอับราฮัมคืออิสอัคได้เกิดมาอย่างอัศจรรย์ จากนั้นเมื่อครอบครัวทวีจำนวนมากขึ้นในแต่ละชนรุ่น จำนวนที่เพิ่มขึ้นแสดงให้เห็นว่าพระเจ้าทำให้พระสัญญาของพระองค์สำเร็จ

ในอพยพ 23:25-27 พระเจ้าตรัสกับอิสราเอลว่าพระองค์จะอวยพรพวกเขาเมื่อพวกเขาก้าวเข้าสู่ดินแดนใหม่ พระเจ้าสัญญากับอิสราเอลว่าพระองค์จะอวยพรอาหารของพวกเขา ขจัดความเจ็บป่วย ไม่ให้เป็นหมันหรือแท้งบุตร และทำลายศัตรูของพวกเขา คำสัญญาเหล่านี้ขึ้นอยู่กับการเชื่อฟังของอิสราเอล และพระเจ้าอธิบายข้อกำหนดของพระองค์ (เช่น คำบัญชาในอพยพ 23:32) คำสัญญานี้ให้ไว้กับชนชาติไม่ใช่กับบุคคล บุคคลจะได้รับผลกระทบจากการเชื่อฟังหรือไม่เชื่อฟังของชนชาติ ตัวอย่างเช่น คน ๆ หนึ่งอาจป่วย หรือผู้หญิงคนหนึ่งอาจไม่มีลูก ไม่ใช่เพราะบาปของตนเอง แต่เพราะพวกเขาอยู่ในชนชาติที่ไม่สัตย์ซื่อต่อพระเจ้า ดังนั้นผู้หญิงที่ไม่มีลูกจึงอาจไม่ได้ทนทุกข์เพราะรับผลจากบาปของเธอเอง

เฉลยธรรมบัญญัติ 7:12-15 เป็นตอนที่มีพระสัญญาต่อชนชาติอิสราเอล จะมีความเจริญรุ่งเรือง ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บ และไม่มีสัตว์เป็นหมัน ข้อ 12 กล่าวว่าชนอิสราเอลจะได้รับพระพรเหล่านี้หากพวกเขาเชื่อฟังพระเจ้า เพราะพระเจ้าทำพันธสัญญากับบรรพบุรุษของพวกเขา บุคคลหนึ่งในอิสราเอลอาจมีฐานะยากจน หรือผู้หญิงอาจไม่มีลูก หากชนชาตินี้ไม่สัตย์ซื่อต่อพระเจ้า

เด็ก ๆ มีความสำคัญต่อแผนการของพระเจ้าสำหรับผู้คนของพระองค์ ในส่วนอื่น ๆ ของหลักสูตรนี้ เราพูดถึงวิธีที่เด็กควรได้รับคุณค่าเพราะพวกเขาถูกสร้างขึ้นตามพระฉายของพระเจ้า เด็กทุกคนมีคุณค่าและควรได้รับการปฏิบัติด้วยความรักและความเอาใจใส่ อย่างไรก็ตาม บางครั้งผู้คนรู้สึกว่าเด็กมีคุณค่าเพราะเขาสามารถรักษาครอบครัวให้เข้มแข็งได้ในอนาคต บางครั้งคนเป็นพ่อเห็นคุณค่าของลูก ๆ เพราะพวกเขาเป็นส่วนที่ขยายอัตลักษณ์ของเขา เราต้องจำไว้ว่าพระเจ้าให้ลูกมาเพื่อวัตถุประสงค์ของพระองค์เอง (มาลาคี 2:15)

► ในกลุ่มควรพิจารณาพระธรรมสดุดี 127:3-5 ร่วมกันในขณะที่ให้บางคนอ่านออกเสียง

พระคัมภีร์ตอนนี้บอกว่าลูกเป็นพระพรจากพระเจ้า พวกเขาเป็นเหมือนมรดกที่พระเจ้าอวยพร พวกเขาเป็นรางวัลจากพระเจ้า พวกเขาเป็นการปกป้องและความมั่นคงในอนาคตของครอบครัว

พระพรสองประการที่บางครั้งพูดถึงร่วมกันในพระคัมภีร์คืออายุยืนยาวและได้เห็นหลาน ๆ โยบได้รับพรเพราะเขามีลูกสิบคนและมีอายุยืนยาวพอที่จะเห็นสี่ชั่วอายุคน (โยบ 42:13, 16) พระพรของสดุดี 128:6 คือของขวัญแห่งการมีชีวิตอยู่จนได้เห็นลูกหลานของคุณ

พระเจ้าอวยพรครอบครัวโยนาดับด้วยพระสัญญาว่าจะมีชายคนหนึ่งเป็นผู้นำครอบครัวรุ่นต่อไปเสมอ (เยเรมีย์ 35:19) พระเจ้าสัญญากับครอบครัวของกษัตริย์ดาวิดว่าพวกเขาจะมีชายคนหนึ่งนั่งบนบัลลังก์ตลอดไป (2 ซามูเอล 7:16)

ดังนั้นเราจึงเห็นว่าพระพรของพระเจ้าสำหรับครอบครัวมักจะรวมถึงลูก ๆ ด้วย และการมีลูกเป็นวิธีที่พระพรของพระเจ้าจะขยายไปสู่คนรุ่นต่อ ๆ ไป

การไม่มีลูกในบางกรณีอาจหมายความว่าพระเจ้าสาปแช่งครอบครัวนั้น พระคัมภีร์บอกเราถึงกรณีที่พระเจ้าสาปแช่งครอบครัวด้วยการให้เป็นหมัน ตัวอย่างเช่น เนื่องจากกษัตริย์อาบีเมเลคทำผิด พระเจ้าจึงปิดครรภ์ของผู้หญิงทุกคนในครัวเรือนของเขาเพื่อไม่ให้มีลูกจนกว่าเขาจะแก้ไขตัวเองให้ถูกต้อง (ปฐมกาล 20:18) ผู้หญิงเหล่านั้นไม่ใช่คนผิด แต่พวกเธอรับผลของบาปที่กษัตริย์เป็นคนทำ

หลังจากอาดัมและเอวาทำบาป พระเจ้าตรัสว่าโลกจะได้รับผลกระทบจากบาปของพวกเขา คำสาปแช่งรวมถึงความสัมพันธ์ของมนุษย์ที่มีปัญหา ความเจ็บปวดและความโศกเศร้าในการคลอดบุตร การทำงานที่ยากลำบาก หากินบนแผ่นดินด้วยความทุกข์ลำบาก และสุดท้ายก็คือความตาย (ปฐมกาล 3:14-19) มนุษย์ทุกคนนับตั้งแต่อาดัมต้องพบกับคำสาปแช่งตั้งแต่แรกเกิด แม้กระทั่งก่อนที่ส่วนตัวของจะทำบาปใด ๆ ด้วยซ้ำ แม้แต่พระเยซูผู้ไม่มีบาปเลย ยังได้เข้าสู่การทรงสร้างด้วยร่างกายมนุษย์ที่แบกรับสภาพต่าง ๆ ของคำสาปแช่ง ดังนั้นเราจึงไม่ควรพูดว่าความทุกข์ทรมานของใครเป็นเพราะบาปของเขาเอง เราทุกคนทุกวัยมีความเจ็บป่วย เราทนทุกข์ในหลาย ๆ ด้าน และสุดท้ายก็ตาย ปัญหาเหล่านี้ทั้งหมดรวมถึงปัญหาเรื่องการมีลูก ล้วนเป็นผลมาจากบาปที่อาดัมทำเป็นครั้งแรก

นอกจากบาปดั้งเดิมของอาดัมแล้ว เรายังได้รับผลกระทบจากบาปของบรรพบุรุษของเราด้วย เพราะการกระทำของพวกเขาสร้างสังคมที่เราเกิดมา เราได้รับผลกระทบจากบาปของครอบครัว ชุมชน และประเทศชาติของเรา ผู้เชื่อทุกหนทุกแห่งในโลกต้องอดทนต่อสภาวะต่าง ๆ ที่ถูกสร้างขึ้นโดยสังคมที่พวกเขาไม่ได้เป็นคนควบคุม ครอบครัวอาจประสบกับความยากจนเพราะพวกเขาอยู่ในสถานที่ที่มีอิสระและโอกาสเพียงเล็กน้อย ทารกสามารถเกิดมาพร้อมกับความบกพร่องทางร่างกายได้แม้ว่าเขาจะไม่ได้เลือกที่จะทำบาปก็ตาม (ยอห์น 9:1-3)

พระเจ้าไม่ได้ตัดสินใจเกี่ยวกับการให้มีลูกด้วยเหตุผลที่เราเข้าใจได้ บางครั้งคนที่ใช้ชีวิตอยู่ในบาปแห่งความประมาทและการกบฏก็มีลูกหลายคน และไม่ได้เลี้ยงดูพวกเขาในลักษณะที่ถวายเกียรติแด่พระเจ้า (สดุดี 17:14) บางครั้งผู้เชื่อสัตย์ซื่อแต่ไม่มีลูก แน่นอนว่าเราไม่ควรสรุปว่าเป็นเพราะบาปของคนใดคนหนึ่งที่ส่งผลทำให้ไม่มีลูก

เรารู้ว่าพระเจ้าสามารถแทรกแซงด้วยการรักษาและอวยพรได้ทุกเมื่อตามที่พระองค์เลือก แต่โดยทั่วไปแล้วผู้เชื่อต้องอดทนต่อสภาพต่าง ๆ ของโลก เรารอคอยด้วยเชื่อวางใจเกี่ยวกับเวลาที่พระเจ้าจะสร้างสิ่งทรงสร้างของพระองค์ขึ้นมาใหม่ (โรม 8:18-23)

เรารู้ว่าพระเจ้าสามารถแทรกแซงการรักษาและพระพรได้ทุกเมื่อที่เขาเลือก แต่โดยทั่วไปแล้ว ผู้เชื่อจะอดทนต่อสภาพของโลก เรารอคอยด้วยศรัทธาถึงเวลาที่พระเจ้าจะทรงสร้างพระองค์ขึ้นมาใหม่ (โรม 8:18-23)

มันไม่ยุติธรรมเลยที่จะตำหนิผู้หญิงเรื่องไม่มีลูก ราวกับว่าเป็นเพราะบาปของเธอเองทำให้เกิดคำสาปแช่ง ในทำนองเดียวกัน เมื่อทารกในครรภ์เสียชีวิตก่อนเกิด ความตายมักจะไม่ได้เกิดจากการกระทำของแม่ แต่ละคนต้องทนทุกข์หลายรูปแบบเพราะบาปของอาดัม บาปของผู้อื่น และสภาพทั่วไปของโลกนี้ เนื่องจากทุกคนทำบาป มนุษยชาติจึงร่วมรับความผิดต่อสภาพของโลก ซึ่งแต่ละคนต้องทนทุกข์ในรูปแบบที่เจาะจงแตกต่างกันไป

พระเยซูแสดงให้เห็นถึงความรักของพระเจ้าเมื่อพระองค์รักษาโรคและทำการอัศจรรย์อย่างอื่น ตลอดประวัติศาสตร์ที่บันทึกไว้ในพระคัมภีร์ เราเห็นตัวอย่างการอัศจรรย์ของพระเจ้ามากมายที่ทำเพื่อคนของพระองค์

พระเจ้าต้องการให้เรามีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขและปราศจากความทุกข์ทรมานในโลกที่สวยงาม (ปฐมกาล 1:28, 31, 1 ทิโมธี 6:17) อย่างไรก็ตาม สิ่งสำคัญอันดับแรกของพระเจ้าคือการช่วยเราให้พ้นจากบาปเพื่อเราจะได้มีความสัมพันธ์นิรันดร์กับพระองค์ ความรอดของคนบาปต้องใช้เวลาเพราะผู้คนต้องตัดสินใจที่จะกลับใจใหม่และเชื่อ ถ้าพระเจ้ายุติความทุกข์ทรมานทั้งหมดตอนนี้ ก็จะมีเพียงไม่กี่คนที่กลับใจใหม่ เพราะพวกเขาจะไม่เข้าใจถึงความชั่วร้ายของความบาป ดังนั้นในเวลานี้ ความทุกข์ทรมานโดยทั่วไปจะต้องดำเนินต่อไปในขณะที่ข่าวประเสริฐได้รับการประกาศไปทั่วโลก เราไม่สามารถคาดหวังว่าการอัศจรรย์จะแก้ปัญหาทั้งหมดของเราและขจัดความทุกข์ทรมานทั้งหมดของเราออกไปได้ แม้ว่าพระเจ้าจะทำการอัศจรรย์เพื่อเราเป็นครั้งคราวก็ตาม ในที่สุดความทุกข์ทรมานทั้งหมดจะสิ้นสุดลงสำหรับคนที่เข้ามามีความสัมพันธ์กับพระเจ้า แต่ในระหว่างนี้ พระเจ้าโศกเศร้าร่วมกับเราในความทุกข์ทรมานของเรา (ยอห์น 11:35) และพระองค์หนุนใจเราในหลายทาง (2 โครินธ์ 1:3-7)

หนึ่งในการอัศจรรย์ของพระเจ้าคือการทำให้หญิงที่ไม่มีลูกกลายเป็นแม่ของลูกคนหนึ่งได้ (สดุดี 113:9)

พระคัมภีร์บันทึกไว้อย่างน้อยหกครั้งเมื่อพระเจ้าให้ลูกชายแก่ผู้หญิงที่ไม่มีลูก แม้ว่าพระเจ้าจะกระทำการอัศจรรย์เช่นนี้หลายครั้ง แต่มีหกครั้งนี้ที่ถูกบันทึกเอาไว้เพราะคนเหล่านี้ที่เป็นลูกต่างมีความสำคัญในประวัติศาสตร์ อิสอัคเกิดจากซาราห์ (ปฐมกาล 21:1-3) ยาโคบและเอซาวเกิดจากเรเบคาห์ (ปฐมกาล 25:21, 25-26) โยเซฟเกิดจากราเชล (ปฐมกาล 30:22-24) แซมสันเกิดจากภรรยาของมาโนอาห์ (ผู้วินิจฉัย 13:2-3, 24) ซามูเอลเกิดจากฮันนาห์ (1 ซามูเอล 1:20) ยอห์นเกิดจากเอลีซาเบธ (ลูกา 1:13, 57)

ในแต่ละกรณีของทั้ง 6 กรณีนี้ คู่สมรสพบกับความโศกเศร้าเพราะภรรยาไม่มีลูก จากบันทึกในพระคัมภีร์ พระเจ้าไม่ได้ตำหนิใครเลยเรื่องการไม่มีลูกของผู้หญิงนั้น พระคัมภีร์ไม่ได้บอกเป็นนัยว่าพระเจ้าไม่พอใจพ่อแม่คนใดคนหนึ่ง ลูกา 1:5-7 กล่าวว่าเศคาริยาห์และเอลีซาเบธเป็นคนชอบธรรมต่อพระพักตร์พระเจ้า เชื่อฟังพระบัญญัติของพระองค์อย่างครบถ้วน แต่คนทั้งสองก็ไม่มีลูกจนถึงวัยชรา ไม่มีบันทึกไว้เลยว่าพ่อแม่คนใดในหกกรณีนี้ที่กลับใจใหม่หรือสารภาพบาปขณะอธิษฐานขอการอัศจรรย์ คำตรัสของพระเจ้าต่อพ่อแม่ก็ไม่ได้กล่าวถึงเหตุผลใด ๆ ว่าทำไมพวกเขาถึงไม่มีลูก กรณีเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงความจริงที่ว่า ไม่ควรมีใครถูกตำหนิว่าเขาผิดจากการที่ไม่มีลูกนั้น

เป็นการเหมาะสมสำหรับเราที่จะอธิษฐานขอพระเจ้าอวยพรให้มีลูก แต่ท้ายที่สุดแล้ว เราต้องยอมรับการตัดสินใจของพระเจ้า เราไม่ควรสรุปเองว่าเป็นความประสงค์ของพระเจ้าที่จะให้มีลูกในทุกกรณี เหมือนที่พระเจ้าไม่ได้รักษาความเจ็บป่วยทุกกรณีหรือเอาความทุกข์ทรมานทุกอย่างออกไป

อัครทูตเปาโลอธิษฐานสามครั้งเกี่ยวกับบางสิ่งที่ท่านกล่าวว่าเป็นเหมือนหนามในเนื้อ (2 โครินธ์ 12:8-10) เราไม่รู้ว่าปัญหาเฉพาะเจาะจงคืออะไร แต่ดูเหมือนว่าเป็นปัญหาทางกายภาพ นั่นเป็นสิ่งที่เขาหวังว่าพระเจ้าจะเปลี่ยนแปลง เขาจึงอธิษฐานขอการอัศจรรย์ พระเจ้าบอกเขาว่าแทนที่จะเอาหนามออกไป พระองค์จะให้พระคุณที่ยิ่งใหญ่กว่าความอ่อนแอนั้น เปาโลกล่าวว่าความอ่อนแอที่เจาะจงนี้จะถวายเกียรติแด่พระเจ้า เพราะมันช่วยให้เขาสำแดงฤทธิ์เดชของพระเจ้า เปาโลกล่าวต่อไปว่าเขาจะมีความสุขกับความอ่อนแอและความทุกข์ทรมาน เพราะสิ่งเหล่านั้นจัดเตรียมสภาพที่ทำให้พระเจ้าได้รับเกียรติ

อัครทูตเปาโลเป็นคนมีความเชื่อวางใจอย่างมาก แต่เขาไม่ได้รับการอัศจรรย์ตามที่เขาต้องการเสมอไป เขายอมรับความประสงค์ของพระเจ้า แม้ว่าเราจะชอบการอัศจรรย์ที่เป็นการอวยพรจากพระเจ้าเสมอ แต่เราต้องยอมรับการตัดสินใจของพระเจ้า บางครั้งพระองค์จะได้รับเกียรติมากขึ้นโดยการทำงานผ่านความอ่อนแอของเรา

► ยกตัวอย่างช่วงเวลาที่เมื่อพระเจ้าแสดงการเอาใจใส่ในชีวิตของคุณโดยไม่ได้ทำการอัศจรรย์อย่างที่คุณหวังไว้

วัฒนธรรมไม่ได้เหมือนกันหมดในเรื่องการให้คุณค่ากับลูก ในบางประเทศครอบครัวต้องการมีลูกหลายคน ลูกหลายคนสามารถช่วยงานที่เป็นการสนับสนุนครอบครัวได้ สมาชิกของครอบครัวขยายที่มีลูกพี่ลูกน้อง ลุง และคนอื่นๆ จะปกป้องและดูแลสมาชิกเมื่อจำเป็น ภรรยาแต่ละคนในครอบครัวขยายต้องการเพิ่มสมาชิกครอบครัวด้วยการมีลูก ผู้ชายคนที่มีลูกหลายคนโดยเฉพาะถ้ามีลูกชาย เขาจะเป็นคนสำคัญในครอบครัวขยาย ครอบครัวถูกคาดหวังให้ดูแลสมาชิกที่เป็นผู้สูงอายุในครอบครัว

ในประเทศอื่น ๆ ครอบครัวส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในเมืองใหญ่หรือในเขตเมืองซึ่งได้รับการสนับสนุนจากการจ้างงานของพ่อแม่ ในเมืองใหญ่นั้น ลูก ๆ ไม่ค่อยสามารถช่วยสนับสนุนครอบครัวได้ ลูก ๆ อาจมีค่าใช้จ่ายสูงในการสนับสนุนและในการศึกษา เมื่อเวลาผ่านไป เนื่องจากครอบครัวอาศัยอยู่ในเมืองมาหลายชั่วอายุคน พวกเขาจึงอาจต้องการลูกน้อยลง ครอบครัวที่อาศัยอยู่ในเมืองจำนวนมากต้องการมีลูกเพียงหนึ่งหรือสองคนเท่านั้น

คุณค่าของลูกมีอย่างมากในหลายวัฒนธรรม จนกระทั่งคู่สมรสทุกคู่ต้องมีลูกเพื่อจะรู้สึกได้รับความเคารพและมีคุณค่า ผู้หญิงที่ไม่มีลูกรู้สึกว่าเธอกำลังล้มเหลวในบทบาทที่สำคัญที่สุดของเธอ ผู้หญิงที่ไม่เคยแต่งงานรู้สึกละอายใจเพราะเธอไม่มีลูกและไม่ได้ถูกเลือกให้เป็นภรรยาของใคร

ในหลายวัฒนธรรม ครอบครัวต้องการมีลูกชายเพื่อจะเป็นผู้นำและเสริมสร้างความเข้มแข็งให้กับครอบครัวในรุ่นต่อไป ลูกสาวมีค่าน้อยกว่ามาก เด็กทารกผู้หญิงอาจถูกทำแท้งหรือทอดทิ้ง บางประเทศกำหนดให้การค้นหาเพศของทารกในครรภ์ล่วงหน้าเป็นเรื่องผิดกฎหมาย เนื่องจากมีครอบครัวจำนวนมากที่ฆ่าลูกสาวตั้งแต่อยู่ในครรภ์ เรารู้จากพระคัมภีร์ว่าเด็กผู้หญิงมีศักดิ์ศรีและคุณค่าเท่ากับเด็กผู้ชาย เพราะพวกเขาถูกสร้างขึ้นตามพระฉายของพระเจ้า (ปฐมกาล 1:27) ดังนั้นครอบครัวที่ติดตามพระคริสต์จึงควรให้ความสำคัญกับทั้งลูกชายและลูกสาวอย่างเท่าเทียมกัน ไม่ว่าอะไรจะเป็นเรื่องปกติในวัฒนธรรมของพวกเขาก็ตาม

ถ้าหากครอบครัวมีความต้องการที่จะภูมิใจในตัวลูกอย่างมาก พวกเขาอาจปฏิเสธทารกที่พิการทางร่างกายหรือจิตใจ ในบางประเทศ เด็กพิการจำนวนมากต้องอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเพราะพ่อแม่ไม่ต้องการพวกเขา การปฏิบัติต่อเด็กเช่นนี้เป็นสิ่งที่ผิด เพราะพวกเขาถูกสร้างขึ้นตามพระฉายของพระเจ้าและมีค่าในสายพระเนตรของพระองค์ โดยไม่คำนึงถึงความสามารถหรือข้อจำกัดของพวกเขา

ในบางวัฒนธรรม การมีสามีภรรยาหลายคนขึ้นอยู่กับคุณค่าของลูก ผู้ชายต้องการเพิ่มจำนวนลูกด้วยการมีภรรยาหลายคน พระคัมภีร์บอกเราว่าแผนการของพระเจ้าคือการที่ผู้ชายจะมีภรรยาคนเดียว (ปฐมกาล 2:22-24, 1 ทิโมธี 3:2)

พันธสัญญาเดิมบันทึกช่วงเวลาที่ภรรยายกสาวใช้ให้สามีเพื่อจะได้มีลูก ภรรยาได้รับสถานะจากลูกของคนรับใช้ของเธอ ราเชลและเลอาห์ภรรยาของยาโคบ ต่างก็ยกสาวใช้คนหนึ่งให้กับยาโคบเพื่อให้ได้รับสถานะผ่านการมีลูกมากขึ้น

การใช้คนรับใช้เพื่อการเพิ่มจำนวนลูกทำให้เกิดความสัมพันธ์ที่ซับซ้อน ซารายยกฮาการ์ให้กับอับราฮัม โดยคาดหวังว่าสถานะของเธอจะดีกว่าถ้าฮาการ์มีลูก (ปฐมกาล 16:2-6) ฮาการ์ตั้งครรภ์และรู้สึกเหนือกว่าซาราย ซารายลงโทษเธออย่างรุนแรง โดยพยายามสร้างสิทธิอำนาจของตัวเองขึ้นมา

เลเลียเกิดในประเทศแอฟริกาตะวันตก หลังจากแต่งงานได้สามปีเธอก็ยังไม่มีลูก ในวัฒนธรรมของเลเลีย การรับเด็กเป็นลูกบุญธรรมไม่ได้ทำให้ผู้หญิงเลิกละอายใจกับการไม่มีลูกเป็นของตัวเอง เลเลียพบผู้หญิงที่กำลังตั้งครรภ์คนหนึ่งในครอบครัวที่อยู่ในหมู่บ้านยากจนและเลเลียเตรียมจัดการเพื่อจะซื้อลูกของเธอ เลเลียสวมอะไรบางอย่างไว้ใต้เสื้อของเธอเพื่อทำให้ตัวเองดูท้องเป็นเวลาหลายเดือน เมื่อถึงเวลาที่ทารกจะคลอด เลเลียแกล้งทำเป็นไปโรงพยาบาลเพื่อคลอดบุตร จากนั้นกลับมาบ้านพร้อมกับทารกจากหมู่บ้านนั้น

ถ้าครอบครัวต้องการลูกเพื่อผลประโยชน์ของครอบครัวเป็นหลัก พวกเขาอาจมองข้ามคุณค่าของลูกในฐานะมนุษย์ที่ถูกสร้างตามพระฉายของพระเจ้า พวกเขาอาจปฏิเสธที่จะรักและยอมรับเด็กพิการ พวกเขาอาจปฏิเสธลูกสาวเพราะต้องการลูกชาย พวกเขาทำให้ผู้หญิงที่ไม่มีลูกรู้สึกละอายใจและไร้ค่า พวกเขาไม่เห็นคุณค่าของการรับเด็กกำพร้าหรือเด็กจรจัดไปเลี้ยง ทัศนคติและการกระทำทั้งหมดนี้เห็นแก่ตัวและผิด เราดูถูกผู้สร้างของเราเมื่อเราปฏิบัติต่อบุคคลอย่างเลวร้ายด้วยเหตุผลใดก็ตามเหล่านี้ (อพยพ 4:11, สุภาษิต 14:31)

เฮนรีที่ 8 เป็นกษัตริย์แห่งอังกฤษระหว่างปี 1509-1547 เขาต้องการลูกชายอย่างยิ่ง เนื่องจากภรรยาของเขามีลูกสาวหนึ่งคนแต่ไม่มีลูกชายที่รอดชีวิตเลย เฮนรีจึงหย่ากับเธอและแต่งงานกับผู้หญิงอีกคน เมื่อภรรยาคนที่สองของเขาไม่มีลูกชาย เขากล่าวหาว่าเธอทรยศและสั่งให้ประหารชีวิตเธอ

วิทยาศาสตร์การแพทย์ได้พิสูจน์แล้วว่าอสุจิของผู้ชายเป็นตัวกำหนดเพศของเด็ก ร่างกายของผู้หญิงไม่ได้กำหนดว่าเธอจะมีลูกชายหรือลูกสาว อย่างไรก็ตาม ผู้ชายหลายคนโกรธภรรยาเพราะพวกเธอมีแต่ลูกสาวไม่มีลูกชาย

ชายคนหนึ่งชื่อโจเซฟและภรรยามีลูกสาวสองคน เมื่อภรรยาของโจเซฟไปโรงพยาบาลเพื่อคลอดลูกคนที่สาม โจเซฟหวังว่าจะได้ลูกชาย ลูกคนที่สามเป็นลูกสาว โจเซฟโกรธมากจนปฏิเสธที่จะไปโรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมภรรยาหรือจ่ายค่ารักษาพยาบาล

ในโยบ 24 โยบได้ให้คำอธิบายยืดยาวเกี่ยวกับการกระทำของชายชั่ว การกระทำประการหนึ่งที่กล่าวถึง คือชายชั่วปฏิบัติต่อผู้หญิงที่ไม่มีลูกอย่างเลวร้าย (โยบ 24:21) พระเจ้าไม่พอพระทัยเมื่อผู้หญิงที่ไม่มีลูกถูกปฏิบัติอย่างไร้ความกรุณา

► วัฒนธรรมของคุณให้คุณค่าต่อการมีลูกอย่างไรบ้าง? อะไรคือเหตุผลบางประการที่ผู้คนอยากมีลูก?

► มีความอยุติธรรมอะไรที่เกิดขึ้นเนื่องจากธรรมเนียมในวัฒนธรรมของคุณ?

ในเรื่องราวทั้งหกกรณีที่บันทึกไว้ในพระคัมภีร์เมื่อพระเจ้าให้ลูกชายแก่หญิงที่ไม่มีลูก ผู้เป็นพ่อแม่ไม่ได้ถูกตำหนิในทางใดทางหนึ่งเกี่ยวกับการไม่มีลูกก่อนหน้านี้ อันที่จริง คู่สมรสเหล่านั้นได้รับการเลือกเป็นพิเศษจากพระเจ้าให้เป็นพ่อแม่ของลูกชายคนพิเศษ เศคาริยาห์และเอลีซาเบธถูกเรียกว่าชอบธรรม (ลูกา 1:5-6) เราไม่ควรสรุปว่าผู้หญิงไม่มีลูกเพราะเธอไม่ได้เป็นที่พอพระทัยของพระเจ้า

โยบ 24:21 กล่าวว่าการปฏิบัติต่อหญิงที่ไม่มีลูกอย่างโหดร้าย เป็นการกระทำของคนชั่วช้า พระเจ้าไม่ตัดสินหรือปฏิบัติอย่างโหดร้ายกับหญิงที่ไม่มีลูก และเราก็ไม่ควรทำเช่นนั้นด้วย

ในอิสยาห์ 56:4-5 พระเจ้าตรัสกับชายที่ไม่สามารถให้กำเนิดลูกได้ พระเจ้าตรัสว่าถ้าชายคนนี้เชื่อฟังพระเจ้าและดำเนินชีวิตตามพันธสัญญาของพระองค์ เขาจะมีตำแหน่งและชื่อเสียงดีกว่าจากการที่เขามีลูกชายและลูกสาว

อัครทูตเปาโลเรียกตัวเองว่าเป็นพ่อของทิโมธี (1 ทิโมธี 1:2) ทิตัส (ทิตัส 1:4) และโอเนสิมัส (ฟีเลโมน 10) เขาเรียกตนเองว่าเป็นพ่อของผู้เชื่อชาวโครินธ์ (1 โครินธ์ 4:15) เขาไม่ใช่พ่อผู้ให้กำเนิด แต่เป็นพ่อฝ่ายวิญญาณของพวกเขา การเป็นพ่อฝ่ายวิญญาณของพวกเขามีความสำคัญมากกว่า

มัทธิว 12:46-50 บอกเราถึงช่วงเวลาที่แม่และน้องชายของพระเยซูมาพบพระองค์ขณะที่พระองค์สอนอยู่ พระเยซูถามผู้ฟังว่า “ใครเป็นมารดาของเรา? ใครเป็นพี่น้องของเรา?” จากนั้นพระองค์ตรัสว่าคนที่ทำตามความประสงค์ของพระเจ้าคือพี่น้องชายหญิงและแม่ของพระองค์ เรารู้ว่าพระเยซูห่วงใยครอบครัว อย่างเช่นที่บนไม้กางเขน พระองค์ก็จัดเตรียมการดูแลให้กับแม่ของพระองค์ (ยอห์น 19:26-27) แต่พระเยซูกำลังตรัสว่าครอบครัวฝ่ายวิญญาณมีความสำคัญมากกว่าครอบครัวทางสายเลือด

ครอบครัวแห่งความเชื่อไม่ได้มาแทนที่ครอบครัวทางสายเลือด แต่ที่ของบุคคลในครอบครัวแห่งความเชื่อทำให้เขาหรือเธอมีอัตลักษณ์ที่สำคัญที่สุด คำว่าพี่น้องที่ใช้ในคริสตจักรแสดงถึงความสำคัญของความสัมพันธ์ในครอบครัวแห่งความเชื่อ (โคโลสี 1:2)

เดโบราห์เป็นผู้เผยพระวจนะหญิงที่ทำหน้าที่เป็นผู้วินิจฉัยของอิสราเอล (ผู้วินิจฉัย 4:4) เดโบราห์ยังนำชนชาติอิสราเอลผ่านสงครามเพื่อกอบกู้อิสรภาพจากชนชาติที่กดขี่ข่มเหงอีกด้วย ใน ผู้วินิจฉัย 5:7 เดโบราห์เรียกตัวเองว่าเป็นแม่ในอิสราเอล พระคัมภีร์ไม่เคยกล่าวถึงลูกทางสายเลือดของเดโบราห์ แต่เธอเป็นแม่ของชนอิสราเอลเพราะเธอดูแลผู้คนด้วยความเป็นผู้นำของเธอ

อัครทูตเปโตรกล่าวว่าผู้หญิงที่ทำตามแบบอย่างของซาราห์ก็เป็นบุตรสาวของเธอ ลองนึกภาพสถานะอันยิ่งใหญ่ที่มอบให้กับซาราห์ด้วยข้อความนั้น! นี่เป็นสถานะที่มีรากฐานคือความเชื่อวางใจและการเชื่อฟังของเธอ ไม่ใช่บทบาทของเธอในฐานะแม่ของอิสอัค

ทุกคนที่ได้รับการช่วยให้รอดโดยพระคุณผ่านทางความเชื่อได้รับการเรียกว่าเป็นบุตรของอับราฮัม (กาลาเทีย 3:7) อับราฮัมได้รับเกียรติอย่างสูงในฐานะบิดาของผู้เชื่อหลายล้านคน จากแบบอย่างของอับราฮัมและซาราห์ เราเห็นว่าพระเจ้ายกย่องความเป็นพ่อและแม่ฝ่ายวิญญาณอย่างสูง

อัครทูตเปาโลบรรยายถึงข้อดีของการไม่แต่งงาน คนที่ยังไม่ได้แต่งงานสามารถจดจ่ออยู่กับการทำให้พระเจ้าพอพระทัยโดยไม่ต้องรับผิดชอบอะไรอย่างอื่นมากมาย (1 โครินธ์ 7:32-35) แม้ว่าคนที่ยังไม่ได้แต่งงานจะไม่มีลูก แต่เปาโลกล่าวว่าการอยู่เป็นโสดจะดีที่สุดถ้าบุคคลนั้นสามารถใช้ชีวิตที่บริสุทธิ์ได้ เนื่องด้วยคำกล่าวเหล่านี้ เราจึงมั่นใจได้ว่าการอยู่เป็นโสดคือความประสงค์ของพระเจ้าสำหรับบางคน

เช่นเดียวกับการอยู่เป็นโสด การไม่มีลูกก็มีข้อดีเช่นกัน เหมือนกับที่พระเจ้ามีโอกาสพิเศษสำหรับคนที่อยู่เป็นโสด พระองค์ก็มีโอกาสต่าง ๆ สำหรับคนที่แต่งงานแล้วแต่ไม่มีลูก ถึงแม้ว่าพวกเขาไม่ได้เลือกที่จะไม่มีลูก แต่พวกเขาควรพยายามทำงานเพื่อพระเจ้าให้ดีที่สุด

ในการอยู่เป็นโสด การไม่มีลูก และสภาพอื่นใดที่เรามี เราสามารถไว้วางใจว่าพระเจ้าจะทำงานผ่านเราเพื่อนำผลประโยชน์ฝ่ายวิญญาณมาให้เราและให้ผู้อื่น (โรม 8:28)

มีลูกจำนวนมากที่ขาดพ่อแม่คอยเอาใจใส่ดูแล ดูเหมือนว่าไม่มีใครจะตอบสนองความจำเป็นนี้ในชีวิตของพวกเขาได้นอกจากบุคคลหรือคู่สมรสในครอบครัวแห่งความเชื่อที่จะพยายามแสดงความรักให้กับพวกเขา

เราได้รับการเรียกให้ถวายร่างกายของเราเป็นดั่งเครื่องบูชาแด่พระเจ้า เพื่อดำเนินชีวิตด้วยการอุทิศตัวต่อพระเจ้า (โรม 12:1)

1. ลูกเป็นพระพรจากพระเจ้า การที่คู่สามีภรรยาจะอธิษฐานขอพระเจ้าให้ลูกแก่พวกเขาเป็นสิ่งที่ถูกต้อง

2. การสรุปว่าพระเจ้าประสงค์ให้ลูกอย่างอัศจรรย์เสมอนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง พระองค์ไม่ได้เลือกที่จะให้ลูกเสมอ อย่างที่พระองค์ไม่ได้ทำการอัศจรรย์สำหรับทุกความต้องการอื่น ๆ

3. การตำหนิผู้หญิงหรือคู่สามีภรรยาสำหรับการไม่มีลูกเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง สภาพของมนุษย์ได้รับผลกระทบจากความบาปของอาดัม ความบาปของบรรพบุรุษของเรา และความบาปในสังคมของเรา

4. เราควรรักและให้คุณค่าของลูกชายกับลูกสาวอย่างเท่าเทียมกัน เพราะพวกเขาเป็นคนที่ถูกสร้างขึ้นตามพระฉายของพระเจ้า

5. คน ๆ หนึ่งสามารถเป็นพ่อฝ่ายวิญญาณหรือแม่ฝ่ายวิญญาณที่มีอิทธิพลต่อชนหลายรุ่นแม้ไม่มีลูกทางฝ่ายกายภาพก็ตาม

6. พระเจ้าให้โอกาสพิเศษในการทำพันธกิจกับคนที่ยังไม่แต่งงานและไม่มีลูก

7. เราควรอุทิศตัวเองต่อพระเจ้าและถวายเกียรติพระองค์ในสภาพที่พระองค์เลือกให้เรา

น่าเสียดายที่คริสตจักรในหลายที่ได้ทำตามวัฒนธรรมของตนเองมากกว่าทำตามพระวจนะของพระเจ้าเมื่อพวกเขาจัดการกับปัญหาเรื่องการไม่มีลูก

ศิษยาภิบาลควรสอนคนของเขาให้มีมุมมองเรื่องการไม่มีลูกตามมุมมองของพระคัมภีร์ โดยเฉพาะตามที่สรุปไว้ในตอนก่อนหน้านี้

หากศิษยาภิบาลกำลังอธิษฐานขอการอัศจรรย์ให้กับคู่สามีภรรยาที่ไม่มีลูก เขาไม่ควรผลักความรับผิดชอบเรื่องความเชื่อให้กับภรรยาหรือสามี เมื่อพระเยซูรักษาเด็กเล็กคนหนึ่ง หรือทำให้คนตายเป็นขึ้นมา คนที่ถูกรักษาหรือทำให้เป็นขึ้นมาไม่ได้มีความเชื่อในการอัศจรรย์ด้วยตัวของเขาเอง ถ้าศิษยาภิบาลมั่นใจว่าพระเจ้าประสงค์ที่จะทำการอัศจรรย์ ศิษยาภิบาลควรมีความเชื่อและไม่ตำหนิภรรยาหรือสามีที่ขาดความเชื่อ

ในโรม 12:15 บอกให้เราร้องไห้กับผู้ที่ร้องไห้ ศิษยาภิบาลควรตระหนักถึงความโศกเศร้าของผู้คนในที่ประชุมของเขา เขาควรริเริ่มให้กำลังใจและปลอบโยนผู้ที่โศกเศร้าเนื่องจากการไม่มีลูกหรือสูญเสียลูก คู่สามีภรรยายังโศกเศร้ากับการเสียชีวิตของทารกในครรภ์ที่ไม่ทันได้เกิดมา จำไว้ว่าทั้งภรรยาและสามีต่างก็ทุกข์ใจแม้ว่าพวกเขาจะแสดงออกในรูปแบบที่แตกต่างกัน ศิษยาภิบาลไม่ควรรอให้คนที่โศกเศร้ามาขอคำปรึกษาจากเขา ศิษยาภิบาลควรสอนให้สมาชิกในที่ประชุมของเขาเรียนรู้ที่จะให้กำลังใจและสนับสนุนซึ่งกันและกัน

ศิษยาภิบาลควรนำที่ประชุมในการสร้างความสัมพันธ์และเอาใจใส่ดูแลคู่สามีภรรยาที่อาวุโสกว่าหรือบุคคลที่ไม่มีลูก สมาชิกในครอบครัวแห่งความเชื่อควรปฏิบัติต่อพวกเขาในฐานะพ่อแม่หรือปู่ย่าตายายโดยการแสดงความรัก ใช้เวลาร่วมกัน และช่วยเหลือสิ่งจำเป็นในทางปฏิบัติ

ศิษยาภิบาลควรช่วยคนที่ไม่แต่งงานและคนที่ไม่มีลูกให้ค้นพบวิธีที่จะรับใช้และอวยพรคริสตจักรกับชุมชน ศิษยาภิบาลควรยืนยันถึงความสำคัญของทุกคนในครอบครัวแห่งความเชื่อ

► คนในวัฒนธรรมของคุณมีมุมมองเรื่องลูกอย่างไรบ้าง? พวกเขามีมุมมองเรื่องการไม่มีลูกอย่างไร?

► ผู้เชื่อในวัฒนธรรมของคุณมีมุมมองเรื่องลูกอย่างไร? ผู้เชื่อในวัฒนธรรมของคุณมีแนวโน้มที่จะมองอย่างไรในเรื่องการไม่มีลูก?

► ความเข้าใจของคุณเรื่องการเป็นหมันเปลี่ยนไปหรือถูกเปลี่ยนโดยการศึกษาหลักการพระคัมภีร์ที่นำเสนอในบทเรียนนี้อย่างไร?

► มีคู่สามีภรรยาใดบ้างในครอบครัวคริสตจักรของคุณที่กำลังมีปัญหาเรื่องมีบุตรยาก? ถ้าเช่นนั้น คริสตจักรของคุณจะสนับสนุนและจัดเตรียมที่ที่ปลอดภัยให้พวกเขาเพื่อแบ่งปันปัญหาได้อย่างไร?

พระบิดาในสวรรค์

ขอบคุณพระองค์สำหรับครอบครัวคริสเตียน ขอบคุณพระองค์สำหรับสามีและภรรยาทั้งหลายที่ใช้ชีวิตอยู่เพื่อพระองค์และสำหรับสิ่งที่พวกเขาแจกจ่ายเพื่ออาณาจักรของพระองค์

เราอธิษฐานเผื่อคู่สามีภรรยาที่เป็นหมัน เราอธิษฐานว่าพระองค์จะปลอบโยนและหนุนใจพวกเขา ขอช่วยพวกเขาให้รู้ว่าความรักของพระองค์ที่มีต่อพวกเขานั้นมั่นคงยืนนานและไม่ได้คำนึงถึงการที่พวกเขาไม่สามารถมีลูกได้

ถ้าพระองค์ประสงค์ให้พวกเขามีลูกทางฝ่ายกายภาพ เราวางใจว่าพระองค์ทำให้เกิดขึ้นได้ในเวลาของพระองค์ ไม่ว่าพระองค์จะให้ลูกของตัวเองแก่พวกเขาหรือไม่ ขอช่วยให้พวกเขาเป็นพ่อและแม่ฝ่ายวิญญาณให้กับคนอื่น ๆ

ขอช่วยผู้เชื่อทั้งหมดให้เห็นคุณค่าแต่ละคนตามที่ถูกสร้างตามพระฉายของพระองค์เถิด

อาเมน

(1) เขียนเรื่องต่อไปนี้ด้วยความยาวสองหน้ากระดาษ

• อธิบายถึงมุมมองของสังคมของคุณเกี่ยวกับการมีลูกและการเป็นหมัน

• อธิบายคำสอนจากพระคัมภีร์เกี่ยวกับลูก

• อธิบายคำสอนจากพระคัมภีร์เกี่ยวกับการเป็นหมัน

• อธิบายจากหลักการพระคัมภีร์ว่าทำไมคู่แต่งงานไม่ควรถูกตำหนิสำหรับการเป็นหมันของพวกเขา

(2) การหนุนใจคนที่กำลังรับมือกับการเป็นหมัน

ทางเลือกที่ 1: อธิบายโดยการเขียนวิธีที่คุณจะแสดงความเมตตาสงสารและเอาใจใส่ต่อบางคนที่คุณรู้ว่ากำลังรับมือกับความโศกเศร้าเนื่องจากการเป็นหมันอยู่ ขอให้เอ่ยถึงสิ่งที่คุณจะทำหรือพูดอย่างเจาะจงเพื่อเป็นการอวยพรพี่น้องในพระคริสต์

ทางเลือกที่ 2: เขียนบันทึกย่อ ๆ เพื่อหนุนใจใครบางคนที่คุณรู้ว่ากำลังรับมือกับความโศกเศร้าเนื่องจากการเป็นหมันอยู่ พยายามเข้าใจสิ่งที่พวกเขากำลังเผชิญ ให้พวกเขารู้ว่าคุณใส่ใจเกี่ยวกับความรู้สึกของพวกเขา บอกพวกเขาว่าคุณกำลังอธิษฐานเผื่อพวกเขา เมื่อคุณให้บันทึกนี้แก่เขา ขอให้พร้อมฟังพวกเขา หรือแสดงการเอาใจใส่ของคุณต่อพวกเขาอย่างเหมาะสม

ก่อนจะศึกษาบทที่ 11 ชั้นเรียนควรศึกษาและอภิปรายภาคผนวก ข นี่คือการอภิปรายโดยย่อของการคุมกำเนิด เป็นหัวข้อสำคัญเกี่ยวกับการแต่งงานและครอบครัว