Lesson 8: วิธีการของพระเยซู

► อ่าน มัทธิว 19:16-22 อะไรที่ทำให้คุณประหลาดใจเกี่ยวกับคำตอบของพระเยซูต่อชายคนนี้? ถ้าคุณได้ยินเพื่อนคนหนึ่งตอบคนที่ถามเขาว่าจะมีชีวิตนิรันดร์ได้อย่างไร มีอะไรที่คุณอยากจะอธิบายให้เพื่อนของคุณบ้าง?

ลองนึกภาพว่าคุณมีสุขภาพแข็งแรงดี แต่เพื่อนคนหนึ่งมาหาคุณและบอกว่าเขาได้จ่ายเงินเพื่อค่ารักษาโรคบางโรค[1] เพื่อจ่ายค่ารักษานี้ เขาต้องขายบ้านและทุกสิ่งที่มี และเขาได้จ่ายค่ารักษานี้เพื่อคุณ

► คุณจะพูดอะไรกับเพื่อนของคุณเมื่อเขาให้ของขวัญนั้นแก่คุณ?

คุณจะขอบคุณเขาสำหรับความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ แต่คุณจะไม่เข้าใจเกี่ยวกับของขวัญนั้น ทำไมเขาจึงต้องยอมจ่ายมากขนาดนั้นเพื่อซื้อบางสิ่งที่ไม่จำเป็นสำหรับคุณ?

เวลานี้ขอให้คิดถึงเรื่องที่แตกต่างออกไป คุณเคยเป็นหมอและพบว่าตัวเองมีโรคร้ายแรง การรักษามีค่าใช้จ่ายสูงมาก และคุณไม่มีทางจ่ายได้ คุณกลับไปบ้านและคิดถึงความตาย คุณตระหนักว่าครอบครัวของคุณจะสูญเสียคุณไป และคุณจะไม่สามารถพบกับสิ่งที่คุณหวังไว้ในชีวิต

จากนั้นเพื่อนคนหนึ่งมาหาและบอกว่าเขายินดีให้ทุกสิ่งที่เขามีเพื่อรักษาคุณให้หายโรค คุณซาบซึ้งใจเพราะคุณเข้าใจถึงความจำเป็นของตัวเองก่อน ของขวัญของเขาคือชีวิตของคุณ

ตอนนี้คิดถึงการตอบสนองของคนในโลกนี้เมื่อพวกเขาได้ยินข่าวประเสริฐ คำว่า “ข่าวประเสริฐ” หมายถึง “ข่าวดี” แต่คนมากมายไม่เข้าใจว่าทำไมข่าวนี้จึงเป็นข่าวดี

ลองจินตนาการว่ามีชายคนหนึ่งชื่อเพียร์ เพื่อนของเขามาบอกว่า “พระเยซูตายบนไม้กางเขนเป็นเครื่องบูชาเพื่อความบาปของคุณจะได้รับการยกโทษ”

เพียร์คิดว่า “ผมไม่ได้เป็นคนเลวนะ ผมดีกับเพื่อนและครอบครัว ทำไมการเป็นเครื่องบูชายิ่งใหญ่นั้นต้องจำเป็นสำหรับความบาปของผมด้วยล่ะ? ทำไมการยกโทษจึงสำคัญหรือ?” เพียร์อาจโกรธว่าเพื่อนของเขาคิดว่าเขาเป็นคนบาปที่ต้องการการตายของพระเยซูเพื่อยกโทษให้เขา

พระคัมภีร์บอกเราว่าเรื่องไม้กางเขนทำให้ผู้คนไม่พอใจ ผู้คนต้องการหาทางเพื่อพิสูจน์ว่าตัวเองถูกต้อง พวกเขาไม่คิดว่าการเป็นเครื่องบูชาของพระเยซูเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับพวกเขา ดังนั้นไม้กางเขนจึงเป็นเรื่องโง่เขลาสำหรับพวกเขา (1 โครินธ์ 1:18)

เหมือนภาพตัวอย่างที่อธิบายเกี่ยวกับการรักษาโรค ผู้คนไม่ซาบซึ้งใจกับไม้กางเขนเพราะพวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมถึงจำเป็นต้องมีด้วย

วิธีการตามหลักการพระคัมภีร์เพื่อเตรียมคนสำหรับข่าวประเสริฐคือการแสดงให้เห็นว่าพวกเขาจำเป็นต้องมีข่าวประเสริฐ พวกเขาจำเป็นต้องตระหนักว่าตนเป็นคนบาปซึ่งอีกไม่นานจะได้รับการพิพากษาจากพระเจ้า

► ทำไมคน ๆ หนึ่งจึงยินดีเมื่อได้ยินข่าวประเสริฐ?

ข้อเท็จจริงว่าคนบาปจะได้รับการพิพากษาและลงโทษเป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้คนบาปคนหนึ่งยินดีเมื่อได้ยินข่าวประเสริฐ

ตามที่มีข้อกำหนดสำหรับมนุษย์ไว้แล้วว่าจะตายครั้งเดียว และหลังจากนั้นก็จะมีการพิพากษาฉันใด (ฮีบรู 9:27)

คำที่ไม่เป็นสาระทุกคำซึ่งมนุษย์พูดนั้น มนุษย์จะต้องรับผิดชอบถ้อยคำเหล่านั้นในวันพิพากษา (มัทธิว 12:36)

► อ่านคำอธิบายเรื่องการพิพากษาใน วิวรณ์ 20:12-15

การพิพากษาในอนาคตสำหรับคนบาปคือเหตุผลเบื้องต้นในการจำเป็นต้องได้รับความรอดของคนบาปทุกคน

พระเจ้าสั่งให้ทุกคนกลับใจใหม่ “เพราะพระองค์ทรงกำหนดวันหนึ่งไว้แล้ว ในวันนั้นพระองค์จะทรงพิพากษาโลกตามความชอบธรรม” (กิจการ 17:30-31)

ถ้าบุคคลหนึ่งไม่เข้าใจว่าความบาปของเขาร้ายแรง เขาก็ขาดเหตุผลสำคัญที่จะปรารถนาความรอด

► อะไรทำให้บุคคลหนึ่งตระหนักว่าความบาปของเขาร้ายแรง?

คนมากมายไม่สนใจข่าวประเสริฐเพราะพวกเขาไม่ถือว่าตัวเองมีความผิด พระคัมภีร์กล่าวว่าคนส่วนใหญ่ถือว่าตัวเองเป็นคนดี (สุภาษิต 20:6) ถ้าคุณถามใครบางคนว่าเขาเป็นคนดีไหม เขาจะตอบทำนองนี้ว่า “ใช่” และพร้อมที่จะโต้เถียงเพื่อปกป้องตัวเอง คนส่วนใหญ่คิดว่าความบาปของพวกเขาไม่ชั่วร้าย และพวกเขาควรได้รับการยกเว้น การหยิบยื่นพระคุณและการยกโทษให้กับคนเหล่านั้นไม่เป็นที่เข้าใจได้

คน ๆ นั้นต้องมองเห็นตัวเองว่าเป็นคนบาปและสำนึกผิดในใจก่อนที่เขาจะเห็นว่าตัวเองต้องการพระคุณ พระเจ้าให้พระบัญญัติไว้เพื่อแสดงให้เห็นความบาป

คำว่า พระบัญญัติไม่ได้หมายความอย่างเจาะจงถึงพิธีกรรมต่าง ๆ ที่กำหนดไว้ในพันธสัญญาเดิมซึ่งเป็นระเบียบของการนมัสการในพระวิหาร เราไม่ได้พูดถึงพระบัญญัติต่าง ๆ ที่ให้ไว้เพื่อปกครองอิสราเอลซึ่งไม่ได้นำมาใช้กับเราในรูปแบบเดียวกัน เรากำลังพูดถึงมาตรฐานของพระเจ้าเรื่องความชอบธรรม กษัตริย์ดาวิดเขียนไว้ในสดุดี 119 ว่าเขารักพระบัญญัติของพระเจ้าเหมือนกับที่เขารักพระเจ้า เพราะพระบัญญัตินั้นมาจากพระลักษณะของพระเจ้าเอง

พระบัญญัติของพระเจ้าแสดงให้เราเห็นว่าเราควรมีชีวิตอยู่และเรามีความผิดเนื่องจากการไม่เชื่อฟังพระบัญญัติ ไม่มีใครชอบธรรมได้โดยการรักษาพระบัญญัติ (กาลาเทีย 2:16, โรม 3:20) เพราะทุกคนทำบาปเรียบร้อยแล้ว บุคคลกำลังใช้พระบัญญัติอย่างผิด ๆ ถ้าหากเขาคิดว่าการพยายามปฏิบัติตามจะทำให้ได้รับความรอด

พระบัญญัติของพระเจ้าชี้นำชีวิตของเรา (1 โครินธ์ 9:21) แต่นั่นไม่ใช่หนทางแห่งความรอดของเรา พระบัญญัติไม่สามารถนำเราไปสู่ความรอดได้ เพราะตั้งแต่แรกเกิด เราก็ไม่มีความสามารถทำตามข้อกำหนดอย่างครบถ้วนได้ (โรม 8:3, กาลาเทีย 3:21)

พระบัญญัติไม่ได้คัดค้านกับข่าวประเสริฐในแผนการของพระเจ้า พระคัมภีร์บอกเราว่าพระบัญญัติมีวัตถุประสงค์เพื่อทำให้คนบาปตระหนักถึงความจำเป็นที่จะต้องรับความรอด ข่าวประเสริฐไม่ได้ลบล้างพระบัญญัติ (มัทธิว 5:17) หรือทำให้ไม่เกี่ยวข้องกับเรา พระบัญญัติทำหน้าที่เป็นดั่งการเตรียมที่สมบูรณ์สำหรับข่าวประเสริฐ ไม่เพียงแต่ในสมัยโบราณเท่านั้นแต่ยังคงดำเนินต่อไป

“พระบัญญัติเป็นครูที่นำเรามาถึงพระคริสต์” (กาลาเทีย 3:24) บางคนคิดว่าช่วงเวลาของพระบัญญัตินั้นจบสิ้นลงแล้ว และตอนนี้เป็นช่วงเวลาแห่งพระคุณ ความจริงคือทุกคนต้องเผชิญหน้ากับพระบัญญัติของพระเจ้าและตระหนักว่าเขาถูกลงโทษก่อนที่จะเขาจะเข้าใจพระคุณ อัครทูตเปาโลกล่าวว่า “แต่ว่าถ้าไม่มีธรรมบัญญัติแล้ว ข้าพเจ้าก็คงไม่รู้จักบาป” (โรม 7:7)

เปาโลกล่าวว่าพระบัญญัติมีไว้เพื่อแสดงว่าคนบาปมีความผิดและไม่มีข้อแก้ตัว เพราะโดยพระบัญญัติ ผู้คนตระหนักว่าตนเองเป็นคนบาป (โรม 3:19-20) ทุกคน “อยู่ใต้พระบัญญัติ” และถูกลงโทษจนกว่าเขาจะได้รับความรอด

ข่าวประเสริฐจะไม่ใช่ข่าวดีสำหรับคนที่ไม่รู้ว่าความบาปของเขาเป็นเรื่องร้ายแรง ข่าวประเสริฐคือข่าวดีสำหรับคนที่รู้ว่าเขามีความผิดและไม่ช้านานจะต้องเผชิญกับการพิพากษาของพระเจ้า

► อ่าน ลูกา 18:10-14 ถ้ามีบางคนบอกฟาริสีคนหนึ่งว่าเขาสามารถได้รับการยกโทษโดยพระคุณของพระเจ้า ฟาริสีคนนั้นจะตอบสนองอย่างไร?

[1]ทุกวันนี้มีการประกาศข่าวประเสริฐมากมายที่ไม่เน้นว่าทุกคนมีความผิดบาปและสมควรถูกพระเจ้าพิพากษา

พวกเขาไม่ต้องการบอกผู้คนว่าเป็นคนไม่ดี

พวกเขาอยากพูดแต่เรื่องด้านบวกแทนที่จะพูดด้านลบ

พวกเขาอยากนำเสนอผลประโยชน์ของความรอดในโลกนี้แทนที่จะนำเสนอสิ่งที่เป็นนิรันดร์ เนื่องจากพวกเขากำลังพูดกับผู้คนที่จดจ่อกับสิ่งต่าง ๆ ของโลกนี้

พวกเขาบอกเป็นนัยว่าพระบัญญัติของพระเจ้าเป็นสิ่งเลวร้าย เป็นศัตรูกับความรอด เป็นสิ่งสำคัญเฉพาะกับคนที่ต้องการรอดโดยการประพฤติ พระคัมภีร์กล่าวว่า พระบัญญัตินั้นดีและบริสุทธิ์ (โรม 7:12-14) คนที่ต้องการให้พระเจ้าพอพระทัยจะพยายามทำตามกฎเกณฑ์ของพระเจ้าสำหรับชีวิต (สดุดี 119:1-8)

พวกเขาพูดเป็นนัยว่ามาตรฐานของพระเจ้าเป็นไปไม่ได้และไม่สมเหตุสมผล คุณไม่ถูกกล่าวโทษสำหรับความบาปของคุณ

ปัญหาคือถ้าหากคน ๆ หนึ่งไม่ได้รู้สึกถึงความผิดจริง ๆ เขาก็ไม่สามารถกลับใจจริงได้ เขาไม่สามารถเสียใจกับสิ่งที่เขาทำได้จนกว่าเขาจะรู้ว่าเขาเลือกทำสิ่งที่ผิด ถ้าคน ๆ หนึ่งไม่ได้เชื่อจริง ๆ ว่าตัวเองเป็นคนบาปเมื่อเขาขอการยกโทษ เขาเพียงแค่กำลังขอให้พระเจ้ายอมรับความล้มเหลวของเขาในฐานะมนุษย์คนหนึ่งเท่านั้น

ข้อเท็จจริงคือการที่คนบาปไม่ต้องถูกลงโทษเนื่องจากเกิดมาพร้อมกับธรรมชาติบาป แต่พวกเขาถูกลงโทษเพราะความบาปที่ตั้งใจทำและท่าทีกบฏต่อพระเจ้า (ยูดา 15)

ผู้คนมากมายเชื่อว่าพระเจ้าทรงรักและให้อภัย แต่พวกเขาไม่ตระหนักว่าพระองค์เป็นผู้พิพากษาที่ชอบธรรมด้วย พวกเขาคาดหวังว่าถ้าได้พบกับพระเจ้า พระองค์จะยกโทษให้แม้ว่าพวกเขาไม่เคยกลับใจใหม่ ข่าวประเสริฐที่ไม่สมบูรณ์ที่พวกเขาได้ยินได้ทำให้พวกเขาสบายใจที่จะอยู่ในความบาปของตัวเองมากขึ้น

การประกาศข่าวประเสริฐสมัยใหม่มากมายที่เน้นว่า หากคน ๆ หนึ่งมาเป็นคริสเตียน เขาจะมีความสุขมากขึ้น พวกเขาพูดว่าความบาปไม่ได้ทำให้อิ่มใจ แต่พระเจ้าทำให้อิ่มใจ พวกเขาพูดว่าคน ๆ หนึ่งจะรับความรัก สันติสุข และความยินดี พวกเขาพูดว่าพระเจ้ามีแผนการอันดีเลิศให้กับชีวิตของแต่ละคน และแผนการนั้นจะสำเร็จได้ถ้าหากคนนั้นได้รับความรอด

คำสัญญาต่าง ๆ เหล่านี้ทำให้เข้าใจผิดได้ พระเจ้าให้ความรักและสันติสุข แต่จะมีความขัดแย้งกันกับคนที่ปฏิเสธพระเจ้า (มัทธิว 10:34-36) พระองค์ให้ความยินดี แต่จะมีการข่มเหงเกิดขึ้นด้วยในเวลาเดียวกัน (1 เธสะโลนิกา 1:6) พระองค์มีแผนการอันดีเลิศสำหรับแต่ละคน แต่คริสเตียนคนหนึ่งอาจเผชิญกับสถานการณ์ที่ยากลำบากและเป็นโศกนาฎกรรม (2 โครินธ์ 11:24-27) ถ้าหากคนหนึ่งตัดสินใจเป็นคริสเตียนเพราะเขาคิดว่าชีวิตของเขาจะดีขึ้น เขาอาจต้องผิดหวัง บางคนต้องทนทุกข์อย่างร้ายแรงเพราะมาเป็นคริสเตียน

ในฐานะคริสเตียน เราเข้าใจว่าชีวิตกับพระเจ้านั้นดีเลิศ แม้เมื่อเราต้องเจอความทุกข์แสนสาหัส เราสามารถพูดว่าการรับใช้พระเจ้าเป็นชีวิตที่ดีเลิศ อย่างไรก็ตามผู้คนส่วนใหญ่ไม่มีความคิดที่ถูกต้องเกี่ยวกับชีวิตที่ดีเลิศว่าคืออะไร ถ้าหากคุณขอให้พวกเขาอธิบาย พวกเขาจะพูดถึงสุขภาพที่ดี เงิน เสรีภาพ สันติสุข และอื่น ๆ ทำนองนี้ พวกเขาจะไม่เข้าใจเลยว่าการข่มเหง การทนทุกข์แบบคริสเตียนเป็นชีวิตที่ดีเลิศ ดังนั้นเมื่อคุณบอกคนบาปคนหนึ่งว่าถ้าเขามาเป็นคริสเตียนเขาจะมีชีวิตที่ดีเลิศ เขาอาจไม่เข้าใจถึงสิ่งที่คุณกำลังสัญญากับเขา

มีอีกปัญหาหนึ่งเกี่ยวกับการเข้าใจแบบผิด ๆ เรื่องข่าวประเสริฐ คนอาจยอมรับเนื้อหาโดยไม่ได้มองเห็นว่าตัวเองเป็นคนบาปที่สมควรแก่การพิพากษาจริง ๆ เพราะเขาไม่ได้มองว่าความบาปนั้นร้ายแรง เขาไม่ได้กลับใจใหม่อย่างแท้จริง เขาไม่ได้แสวงหาการรอดพ้นจากบาป แต่แสวงหาผลประโยชน์อย่างอื่น เขาอาจคิดว่าตัวเองได้รับความรอดแล้วทั้ง ๆ ที่เขายังไม่รอด

เขาไม่ได้รับผลประโยชน์ที่แท้จริงของความรอดสำหรับชีวิตของเขา เพราะเขายังไม่รอด เขาพยายามในช่วงระยะสั้น ๆ จากนั้นก็เลิกราไปด้วยความผิดหวัง

ผลลัพธ์ที่เลวร้ายของข่าวประเสริฐผิดเพี๊ยนคือการทำให้คนที่ผิดหวังยากที่จะตอบสนองต่อข่าวประเสริฐอีกในอนาคต

ข้อสรุปของปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นจากข่าวประเสริฐซึ่งสัญญาให้ชีวิตที่ดีกว่ามีดังนี้

1. สัญญาสิ่งที่พระเจ้าไม่ได้สัญญา

2. ทำให้คนบาปเข้าใจผิด

3. คนอาจไม่กลับใจมาเชื่อจริง ๆ

4. เขาจะไม่ได้รับผลประโยชน์ตามที่คาดหวัง

5. เขายอมรับข่าวประเสริฐได้ยากขึ้นในอนาคต

► อ่าน กิจการ 14:21-23 อัครทูตบอกให้คนที่กลับใจมาเชื่อคาดหวังอะไร?

พระเยซูเตือนพวกสาวกว่าผู้คนจะเกลียดพวกเขาเพราะความเชื่อในพระคริสต์ พระองค์บอกว่าพวกเขาจะไม่ได้รับความรอดเว้นแต่พวกเขาจะอดทนได้จนถึงที่สุด ผู้เขียนพระกิตติคุณสามคนได้บันทึกถ้อยคำเหล่านี้ไว้ (มัทธิว 10:22, มาระโก 13:13, ลูกา 21:17) อัครทูตดั้งเดิมส่วนใหญ่ตายเพื่อพระคริสต์

คริสเตียนนับหลายล้านคนถูกฆ่าตายเพราะความเชื่อของพวกเขา นี่ไม่ใช่ปัญหาสำหรับคนในยุคโบราณเท่านั้น มีคริสเตียนมากกว่าครึ่งที่พลีชีพเพื่อข่าวประเสริฐในศตวรรษที่ยี่สิบ

ถ้าหากคนหนึ่งกลับใจมาเชื่อเพราะพระสัญญาเกี่ยวกับความรอดโดยไม่ได้สัญญาถึงชีวิตที่สุขสบาย เขาจะไม่เลิกเชื่อเมื่อเจอกับความยากลำบาก เขาเต็มใจอดทนต่อความทุกข์ยากต่าง ๆ เพื่อเห็นแก่ความรอดที่เป็นนิรันดร์ การทดสอบต่าง ๆ ทำให้ความรอดยิ่งมีค่าสำหรับเขา

► ทำไมคริสเตียนจึงต้องอดทนต่อการข่มเหง?

► อ่าน 2 ทิโมธี 2:24-26 ข้อพระคัมภีร์เหล่านี้บอกอะไรแก่เราเกี่ยวกับลักษณะของผู้ประกาศข่าวประเสริฐ?

ผู้ประกาศข่าวประเสริฐไม่ควรต่อสู้กับผู้คนที่เขาประกาศ ซาตานคือศัตรู และคนบาปเป็นนักโทษของซาตาน เราควรอธิบายความจริงด้วยความสุภาพ จุดประสงค์ของเราคือเพื่อช่วยพวกเขา ไม่ใช่ทำให้พวกเขาแพ้ในการโต้เถียง คำต่าง ๆ ที่ใช้ในพระคัมภีร์ตอนนี้มีคำว่าสุภาพอ่อนโยนและอดทน

► อ่าน ทิตัส 3:2-5 พระคัมภีร์ตอนนี้บอกอะไรเกี่ยวกับพฤติกรรมของผู้ประกาศข่าวประเสริฐ?

เราควรระลึกไว้ว่าโดยปราศจากพระคุณของพระเจ้า เราจะเป็นเหมือนผู้คนในโลกนี้ พระเจ้าไม่ได้มาหาเราพร้อมกับการพิพากษา แต่มาหาเราพร้อมกับความกรุณาและความรัก

ผู้ประกาศข่าวประเสริฐต้องไม่โมโหใส่คนบาป แต่โมหาความบาปกับซาตาน เขาไม่ควรก้าวร้าวรุนแรง เขาไม่ควรดีใจที่ค้นพบข้อผิดพลาดของคนเหล่านั้น แต่เป็นห่วงและต้องการให้พวกเขาได้รับความรอด

เราได้ศึกษามาว่า เราจะไม่แสดงความรักต่อคนบาปโดยการสัญญาถึงสิ่งต่าง ๆ ที่พระเจ้าไม่ได้สัญญา เราไม่แสดงความเมตตาสงสารโดยการกระทำที่บ่งบอกว่าปัญหาในชีวิตของพวกเขาสำคัญกว่าจุดหมายปลายทางนิรันดร์ของพวกเขา

พระเยซูทำให้คำพยากรณ์สำเร็จ คือการที่พระเมสสิยาห์จะไม่ทำรุนแรงต่อผู้คน แต่อ่อนสุภาพ และจะไม่บดขยี้ผู้คนที่บอบช้ำจากความบาป (มัทธิว 12:19-20)

► เราสามารถสำแดงความรักของพระเจ้าขณะประกาศข่าวประเสริฐด้วยวิธีการใดบ้าง?

แนวทางของพระคัมภีร์ในการประกาศข่าวประเสริฐคือการใช้พระบัญญัติของพระเจ้าในการเตรียมคนให้พร้อมรับข่าวประเสริฐ พระบัญญัติทำให้คนบาปสำนึกผิดและแสดงให้พวกเขาเห็นว่าพวกเขาจะถูกพิพากษาหากพวกเขาไม่ได้รับการยกโทษ

ยอห์นผู้ให้บัพติศมาเทศนาว่าผู้คนควรกลับใจใหม่เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเสด็จมาขององค์พระผู้เป็นเจ้าและรอดพ้นจากการพิพากษา (มัทธิว 3:1-12)

พระเยซูเทศนาเรื่องการพิพากษาและเกี่ยวกับนรกหลายครั้ง พระองค์นำเสนอพระคุณให้กับคนที่เสียใจสำหรับความบาปของตนเอง

► อ่าน ลูกา 7:36-50 คนลักษณะใดที่ได้รับการนำเสนอการยกโทษให้?

เราไม่พบในพันธกิจของพระเยซูที่พระองค์นำเสนอการยกโทษให้กับคนที่ไม่เสียใจต่อความบาปของตัวเอง พระองค์เตือนคนเรื่องการพิพากษา หลังจากภัยพิบัติ เมื่อมีคนจำนวนมากถูกฆ่าตาย พระเยซูบอกกับฝูงชนว่าพวกเขาก็จะพินาศทุกคนถ้าหากไม่กลับใจใหม่ (ลูกา 13:1-5)

พระเยซูเล่าเรื่องคนเก็บภาษีและฟาริสีซึ่งอธิษฐานตรงกันข้าม คนเก็บภาษีเสียใจและได้รับการยกโทษ ฟาริสีพยายามพิสูจน์ความชอบธรรมของตัวเอง การนำเสนอการยกโทษให้กับฟาริสีจึงไม่สมเหตุสมผลเลยเพราะเขาไม่เชื่อว่าเขาจำเป็นต้องได้รับการยกโทษ

อัครทูตเปโตรเทศนาพระสัญญาถึงชีวิตนิรันดร์ เรียกให้ผู้คนกลับใจใหม่ และรับการยกโทษ (กิจการ 2:38, 3:19, 5:31)

สเตเฟนเทศนาให้กับพวกผู้นำชาวยิว เขาไม่ได้นำเสนอพระคุณแต่ให้พวกเขาสำนึกผิดที่ต่อต้านพระเจ้าและฝ่าฝืนพระบัญญัติของพระองค์ (กิจการ 7:51-53)

เปาโลเทศนาว่าผู้คนควรกลับใจใหม่เพราะพระเจ้าจะไม่ละเว้นความบาป (กิจการ 17:30-31)

การพูดถึงความยินดีและพระพรสำหรับการมาเป็นคริสเตียนนั้นไม่ผิด แต่วิธีการเบื้องต้นในการประกาศข่าวประเสริฐในพระคัมภีร์คือการเทศนาเพื่อให้เกิดการสำนึกบาปและกลับใจใหม่ การนำเสนอความรอดจากการพิพากษา

► อ่าน 2 โครินธ์ 5:11 อัครทูตบอกว่าเขาใช้อะไรในการชักชวน?

► อ่าน กิจการ 24:25 เปาโลพูดเรื่องอะไรกับเฟลิกส์? เรื่องนี้มีผลกระทบต่อเฟลิกส์อย่างไร?

แอนเดรเจอเพียร์เรและเชิญเขาไปคริสตจักร

เพียร์เร: ฉันไม่ได้ต้องการคริสตจักร

แอนเดร: พระคัมภีร์บอกว่าทุกคนจะต้องยืนต่อหน้าพระเจ้าเพื่อรับการพิพากษาสำหรับความบาปของตัวเอง คุณคิดว่าพระเจ้าจะยอมรับคุณอย่างที่เป็นอยู่นี้ไหม?

เพียร์เร: ใช่ ฉันคิดว่าพระองค์ยอมรับ

แอนเดร: คุณเป็นคนดีไหม?

เพียร์เร: ใช่ ฉันคิดว่าฉันเป็นคนดี

แอนเดร: บางทีที่คุณเป็นคนดีเพราะเปรียบเทียบกับอีกหลายคน คุณอาจเป็นคนดีต่อเพื่อนและครอบครัวของคุณ แต่คุณรู้จักมาตรฐานที่พระเจ้าใช้ไหม? พระคัมภีร์บอกเราเกี่ยวกับวิธีที่พระเจ้าพิพากษาว่าอะไรถูกและผิด ยกตัวอย่างเช่น มีกฎของพระองค์ที่เรียกว่า พระบัญญัติสิบประการ คุณรู้เรื่องนี้ไหม?

เพียร์เร: รู้บ้าง

แอนเดร: ยกตัวอย่างมีกฎข้อหนึ่งบอกว่า “อย่าเป็นพยานเท็จ” คุณเคยพูดอะไรที่ไม่จริงบ้างไหมในชีวิต?

เพียร์เร: แน่นอน ทุกคนเคยทำอย่างนั้น

แอนเดร: แต่การโกหกคือการฝ่าฝืนคำสั่งของพระเจ้า อีกตัวอย่างคือการขโมย คุณเคยขโมยของของคนอื่นไหม?

เพียร์เร: แค่สิ่งของเล็กน้อย ฉันไม่เคยทำให้ใครเดือดร้อนเพราะไปขโมยของของพวกเขา

แอนเดร: แต่พระเจ้าไม่ได้อนุญาตให้เราตัดสินใจเองได้ว่าอะไรที่ขโมยได้ คำสั่งของพระองค์คือเราต้องไม่ขโมย อีกตัวอย่างคือเราต้องไม่เอ่ยพระนามของพระเจ้าอย่างไม่สมควร เอ่ยถึงโดยไม่เคารพยำเกรง หรือใช้ในการแช่งสาป

คำสั่งแต่ละอย่างสามารถนำมาใช้ได้ แต่ไม่ใช่ทั้งหมดที่จะนำมาใช้ในบทสนทนาเดียว ด้านล่างนี้คือตัวอย่าง

• พระเจ้าตรัสไม่ให้เราล่วงประเวณี และพระเยซูตรัสว่าการมีใจกำหนัดกับผู้หญิงก็เป็นการล่วงประเวณีในใจ

• พระเจ้าตรัสว่าไม่ให้ฆ่าคน และพระเยซูตรัสว่าการเกลียดใครบางคนก็เป็นการฆ่าคนนั้นในใจ

• พระเจ้าบอกให้เรารักษาวันบริสุทธิ์ของพระองค์ คุณรักษาวันบริสุทธ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าเสมอในแต่ละสัปดาห์ไหม?

• พระเจ้าบอกไม่ให้เราโลภ ไม่คิดว่าสิ่งต่าง ๆ นอกเหนือจากพระเจ้าจะทำให้เรามีความสุขได้ อยากได้สิ่งที่คนอื่นมี

• พระเจ้าบอกไม่ให้เรามีพระอื่นใด ไม่ยอมให้สิ่งใดมาสำคัญกว่าพระองค์ หมายความว่าเราไม่ยอมให้สิ่งใด ๆ มาขัดขวางเราไม่ให้เชื่อฟังและนมัสการพระเจ้าอย่างที่พระองค์ทรงสมควรได้รับ

หลังจากใช้คำสั่งหลายตอนเพื่อแสดงให้เห็นว่าคนบาปมีความผิด เราจะเข้าสู่บทสรุป

แอนเดร: ถ้าพระเจ้าพิพากษาคุณวันนี้ คุณจะไม่ผ่าน คุณจะเป็นคนผิดโดยมาตรฐานของพระองค์ คุณอยากรู้วิธีที่จะได้รับการยกโทษเพื่อคุณจะไม่ต้องกลัวการพิพากษาของพระเจ้าไหม?

(จากนั้นผู้ประกาศข่าวประเสริฐสามารถแบ่งปันข่าวประเสริฐและเชื้อเชิญคนบาปให้อธิษฐาน)

ให้นักศึกษาสองคนสาธิตบทสนทนาโดยคนหนึ่งนำเสนอข่าวประเสริฐโดยใช้พระบัญญัติสิบประการ ทั้งกลุ่มสามารถอภิปรายการสาธิตของพวกเขา จากนั้นให้นักศึกษาจับคู่และฝึกนำเสนอข่าวประเสริฐ

► คุณรู้ได้อย่างไรว่าการนำเสนอข่าวประเสริฐนั้นสำเร็จ?

เห็นได้ชัดว่าถ้าคน ๆ หนึ่งเลือกกลับใจใหม่และรับความรอดหลังจากเรานำเสนอข่าวประเสริฐ เรารู้ว่าประสบความสำเร็จ แต่นั่นไม่ใช่การวัดความสำเร็จเพียงอย่างเดียว พระเจ้าเป็นผู้รับผิดชอบในการตรึงความจริงไว้ในใจของผู้ฟัง หากคุณนำเสนอข่าวประเสริฐในแบบที่ผู้ฟังเข้าใจ แสดงว่าคุณทำสิ่งสำคัญสำเร็จลุล่วงไปแล้วแม้ว่าคุณจะไม่เห็นผล ถ้าเขารู้สึกว่าคุณเป็นห่วงและปรารถนาจะช่วยเขา นั่นก็ดีเช่นกัน ถ้าเขาโกรธหรือเยาะเย้ย ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณล้มเหลว โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเขาโกรธเพราะความจริง พระเจ้าได้รับเกียรติจากข่าวประเสริฐ เมื่อคุณสื่อสาร คุณก็ประสบความสำเร็จกับสิ่งที่สำคัญแล้ว

นี่เป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพในการนำเสนอข่าวประเสริฐ การที่นักศึกษาเรียนรู้ที่จะใช้วิธีนี้เป็นสิ่งสำคัญ ในชั่วโมงเรียนถัดไป ให้เวลาพวกเขาเล่าประสบการณ์เมื่อพวกเขาพยายามแบ่งปันข่าวประเสริฐด้วยวิธีนี้ ให้พวกเขาหนุนใจและแนะนำซึ่งกันและกัน การใช้ชั่วโมงเรียนเพื่อทำสิ่งนี้อาจคุ้มค่า และรอขึ้นบทเรียนต่อไปในครั้งหน้า

นำเสนอข่าวประเสริฐให้กับคนอย่างน้อยสามคนโดยใช้วิธีการของแอนเดรในบทเรียนนี้ เขียนอธิบายหนึ่งย่อหน้าเกี่ยวกับแต่ละบทสนทนา เตรียมพร้อมเพื่อแบ่งปันในชั่วโมงเรียนถัดไป