Lesson 6: การงานของพระวิญญาณบริสุทธิ์

บันทึกสำหรับหัวหน้าชั้นเรียน: ให้นักศึกษาสอบด้วยการตอบคำถามที่ให้ไว้ท้ายบทที่แล้ว นักศึกษาควรเขียนคำตอบโดยไม่อนุญาตให้ดูหนังสือและห้ามพูดคุยกัน

เมื่อเราทำอย่างเต็มที่เพื่อรับการฝึกอบรมด้านพันธกิจกับเรียนรู้วิธีการต่าง ๆ มีอันตรายที่เกิดขึ้นได้จากการที่เราพึ่งความสามารถของมนุษย์ในการทำพันธกิจ แต่เหมือนที่อัครทูตเปาโลกล่าวว่า “ไม่ใช่เพราะมีความสามารถในตัวเราเองที่จะถือว่าสิ่งหนึ่งสิ่งใดเกิดจากตัวเราเอง แต่ความสามารถนั้นมาจากพระเจ้า” (2 โครินธ์ 3:5)

เปาโลกล่าวว่าเขาไม่ได้เทศนาด้วยสติปัญญาของมนุษย์หรืออาศัยการชักชวนของมนุษย์ แต่เขาพึ่งการสำแดงของพระวิญญาณบริสุทธิ์เพื่อความเชื่อของผู้ฟังจะไม่ขึ้นอยู่กับสติปัญญาของมนุษย์ แต่ขึ้นกับฤทธิ์เดชของพระเจ้า (1 โครินธ์ 2:4-5) เปาโลเป็นคนมีการศึกษา แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าความรู้และทักษะของเขาจะสร้างผลลัพธ์ฝ่ายวิญญาณได้

จดหมายที่เขียนถึงชาวเธสะโลนิกา เปาโลกล่าวว่า “และข่าวประเสริฐของเราที่มาถึงท่านไม่ได้มาด้วยถ้อยคำเท่านั้น แต่ด้วยฤทธิ์เดช ด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์ และด้วยความมั่นใจอันเต็มเปี่ยม” (1 เธสะโลนิกา 1:5) พวกเขากลับใจมาเชื่อข่าวประเสริฐก็เพราะฤทธิ์เดชของพระเจ้า

พระเยซูสัญญากับพวกอัครทูตว่าพระวิญญาณบริสุทธิ์จะทำให้โลกรู้สึกถึงความผิดบาป และถึงความชอบธรรม และถึงการพิพากษา (ยอห์น16:8 ) พระเยซูตรัสว่าไม่มีใครมาถึงพระองค์ได้ นอกจากพระบิดาจะชักนำให้มา (ยอห์น 6:44)

• พระองค์ทำให้คนบาปสำนึกผิด (ยอห์น 16:8)

• พระองค์ทำให้คนบาปที่สำนึกผิดกลับใจมาเชื่อ (ยอห์น 3:5)

• พระองค์สงวนคนชอบธรรมที่กลับใจมาเชื่อ (เอเฟซัส 1:13, เอเฟซัส 4:30)

• พระองค์มอบหมายงานให้คนชอบธรรมที่ได้รับการสงวนไว้ (กิจการ 13:2, 4)

• พระองค์ให้ฤทธิ์เดชแก่คนชอบธรรมที่ถูกมอบหมายงาน (กิจการ 1:8)

• พระองค์สอนคนชอบธรรมที่ได้รับฤทธิ์เดช (ยอห์น 14:26; ยอห์น 16:13; 1 ยอห์น 2:27)

• พระองค์นำคนชอบธรรมที่เรียนรู้ (ยอห์น 16:3, กิจการ 8:29)

• พระองค์ทำลายการงานของเนื้อหนังในคนชอบธรรมที่พระองค์ทรงนำและสร้างพวกเขาในความชอบธรรม (โรม 8:13)

► การพึ่งพาพระวิญญาณบริสุทธิ์นำเราให้ประกาศข่าวประเสริฐอย่างไร? เราทำอะไรที่แตกต่างไปจากเดิมเมื่อเราพึ่งพาพระวิญญาณบริสุทธิ์?

► เราควรคิดเรื่องใดเกี่ยวกับการฝึกอบรมและวิธีในการประกาศข่าวประเสริฐ?

เราถูกเรียกให้สื่อสารความจริงของพระเจ้า เราควรสื่อสารให้ดีที่สุดเพื่อให้เข้าใจ

เราไม่ควรคิดว่าเพราะเราพึ่งพระวิญญาณบริสุทธิ์ เราจึงไม่ต้องพัฒนาความสามารถของเราผ่านการฝึกอบรม

เปาโลกล่าวว่าเขาพยายามชักชวนผู้คน (2 โครินธ์ 5:11) เขาบอกให้ทิโมธีศึกษาเพื่อจะสื่อสารความจริงของพระเจ้าได้อย่างถูกต้อง (2 ทิโมธี 2:15) หนึ่งในคุณสมบัติที่ดีของผู้รับใช้ขององค์พระผู้เป็นเจ้าคือการมีความสามารถในการสอน (2 ทิโมธี 2:24)

อปอลโลเป็นผู้ประกาศที่เกิดผลอย่างมาก เขาถูกกล่าวถึงว่าเป็นคนที่มีโวหารดี ชำนาญมากในเรื่องพระคัมภีร์ และมีใจกระตือรือร้น (กิจการ 18:25-26) ความสามารถตามธรรมชาติของเขาบวกกับของประทานฝ่ายวิญญาณทำให้เขาเป็นพระพรอย่างใหญ่หลวง

อัครทูตเปโตรบอกให้เราเตรียมพร้อมเสมอเพื่ออธิบายเกี่ยวกับความหวังในข่าวประเสริฐ (1 เปโตร 3:15)

พระคัมภีร์ตอนต่าง ๆ เหล่านี้บอกเราว่าพระเจ้าจะอวยพรและใช้ความสามารถตามธรรมชาติกับการฝึกอบรม ถ้าหากเราอุทิศตัวต่อพระประสงค์ของพระองค์ พระองค์เรียกเราให้ทุ่มเทกำลังและความสามารถให้กับการงานของพระองค์

ในกิจการ 1:4-5 พระเยซูบอกพวกสาวกให้รอการบัพติศมาด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์ ซึ่งพระองค์เรียกว่าเป็น “พระสัญญาจาก
พระบิดา” เหตุการณ์นี้รวมถึงการรับฤทธิ์เดชเพื่อทำให้พวกเขาไปเป็นสักขีพยานทั่วโลก (กิจการ 1:8)

ถึงแม้ว่าพวกสาวกได้รับความรอดแล้ว พวกเขาก็ยังมีความต้องการสำหรับชีวิตภายในที่ต้องได้รับการตอบสนองก่อนที่พวกเขาจะพร้อมทำพันธกิจโดยปราศจากพระเยซูที่นำเขาอย่างที่มองเห็นจับต้องได้ในฝ่ายกายภาพ แม้ในตลอดสามปีของการฝึกฝนจากพระอาจารย์ยิ่งใหญ่ก็ไม่ได้เตรียมพวกเขาในเรื่องนี้ ปัญหาจากชีวิตภายในยังคงมีอยู่ ก่อนพวกเขาจะสามารถมีพันธกิจอันทรงพลังและได้รับการนำโดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ตามที่พระเจ้าวางแผนไว้ พวกเขาจำเป็นต้องได้รับการตอบสนองต่อความต้องการเจาะจงในใจโดยการงานอย่างเจาะจงของพระวิญญาณบริสุทธิ์

[1]ปัญหานี้แสดงตนออกมาในโอกาสต่าง ๆ ตลอดช่วงสามปีแห่งการฝึกฝน บางครั้งพวกเขามีท่าทีผูกพยาบาท อย่างเช่นเมื่อพวกเขาต้องการเรียกไฟให้ลงมาเผาไหม้ผู้คนที่ปฏิเสธพวกเขา (ลูกา 9:54-55) บางครั้งพวกเขาแบ่งพรรคพวกด้วยความหยิ่งยะโส อย่างเช่นเมื่อพวกเขาห้ามชายคนหนึ่งไม่ให้ทำพันธกิจเพราะไม่ได้รับอนุญาติจากพวกเขา (มาระโก 9:38) พวกเขาเห็นแก่ตัวและใฝ่สูง อย่างเช่นเมื่อมีสองคนขอตำแหน่งสูงและทำให้คนอื่น ๆ ไม่พอใจ (มาระโก 10:35-41)

พวกเขาโต้เถียงกันว่าใครจะยิ่งใหญ่ที่สุด (มาระโก 9:33-34) การที่พวกเขารู้สึกละอายเมื่อพระเยซูตรัสถามสิ่งที่พวกเขากำลังพูดถึงนั้น แสดงให้เห็นถึงความตระหนักว่า พวกเขาควรมีแรงจูงใจที่ดีกว่านี้

ในการรับประทานอาหารมื้อสุดท้าย พระเยซูล้างเท้าของพวกสาวก และบอกพวกเขาให้มีท่าทีอย่างเดียวกันกับที่พระองค์แสดงให้เห็นในการเป็นผู้รับใช้ (ยอห์น 13:14) แต่พวกเขายังไม่มีความถ่อมใจแบบนี้ พวกเขาปฏิเสธที่จะรับใช้กันและกันในเย็นวันเดียวกันนั้น ปัญหาที่แท้จริงไม่ใช่เพราะขาดความรู้ แต่คือความหยิ่งของพวกเขา

พระเยซูบอกพวกเขาว่าควรมีความรักที่มากพอจนถึงขนาดยอมสละชีวิตให้กันได้ (ยอห์น 15:12-13) พวกเขาคิดว่าตัวเองมีความรักแบบนี้ แต่กลับไม่มี เพราะพวกเขาพากันหนีเอาตัวรอดเมื่อมีการจับกุมพระเยซู แม้พวกเขาได้เคยพูดไว้ว่าจะยอมตายเพื่อพระองค์ (มาระโก 14:31, 50)

ทั้งหมดนี้คือคนที่จะมีความรับผิดชอบนำและขยายคริสตจักรโดยไม่มีพระคริสต์อยู่กับพวกเขาในฝ่ายกายภาพ พระเยซูรู้ว่าพวกเขาจะยังไม่พร้อมทำพันธกิจจนกว่าความต้องการของชีวิตภายในจะได้รับการตอบสนอง ดังนั้นพระองค์จึงบอกให้พวกเขารอคอยที่เยรูซาเล็มจนกว่าจะได้รับตาม “พระสัญญาของพระบิดา” (กิจการ 1:4-5) พระสัญญานี้ได้รับการระบุถึงว่าเป็นการบัพติศมาของพระวิญญาณบริสุทธิ์ จำเป็นอย่างยิ่งที่พวกเขาจะไม่เดินหน้าในการก่อตั้งและทำให้คริสตจักรรุ่งเรืองโดยปราศจากสิ่งนี้

พระองค์ไม่ได้บอกว่าพวกเขาต้องรับการฝึกฝนมากขึ้น หรือไม่ได้บอกว่าต้องการขั้นตอนระยะยาวเพื่อเติบโต แต่พวกเขาต้องรอคอยอยู่ในเยรูซาเล็มเพื่อเจอกับเหตุการณ์สำคัญสูงสุดฝ่ายวิญญาณ

ประสบการณ์ของพวกสาวกในวันเพ็นเทคอสได้อธิบายไว้ว่าเป็นการเต็มเปี่ยมด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์ (กิจการ 2:4) แม้ว่าจะมีหลายสิ่งเกิดขึ้นในเหตุการณ์นั้น แต่ต่อมาเปโตรชี้ชัดว่าการงานของพระวิญญาณบริสุทธิ์ที่สำคัญครั้งนั้นได้ชำระใจของพวกเขาให้บริสุทธิ์ (กิจการ 15:8-9) นี่คือสิ่งจำเป็นสำหรับพวกสาวก หลักฐานทั้งหมดเกี่ยวกับความต้องการของชีวิตภายในของพวกเขาชี้ให้เห็นถึงปัญหาในหัวใจคือ ความเลวทรามที่สืบทอดมา ซึ่งพวกเขาจำเป็นต้องได้รับการชำระให้บริสุทธิ์ เมื่อการชำระให้บริสุทธิ์นี้เกิดขึ้นโดยการบัพติศมา (หรือการเต็มเปี่ยม) ด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์ พวกเขาก็ไม่ถือว่าความปลอดภัยของตัวเองหรือการเลื่อนตำแหน่งเป็นเป้าหมายหลักอีกต่อไป

[2]เหตุการณ์ในวันเพ็นเทคอสทำให้เกิดคริสตจักรที่มีการประกาศข่าวประเสริฐอย่างทรงพลัง คริสตจักรเต็มไปด้วยความยินดีและชัยชนะทั้ง ๆ ที่มีความขัดแย้งด้านหลักคำสอนนอกรีตของศาสนายิว การกล่าวหากันจากคนภายใน คนหน้าซื่อใจคด การต่อต้านจากผีปีศาจ การกดขี่ข่มเหง และความยากลำบาก

ผู้เชื่ออาจมีความต้องการอย่างเดียวกันกับพวกสาวก ความต้องการนี้ตอบสนองได้โดยการเต็มเปี่ยมด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์

แต่นี่ไม่ได้เป็นการกล่าวว่า...

1. ผู้เชื่อไม่มีพระวิญญาณบริสุทธิ์จนกว่าเขาจะรับการเต็มเปี่ยมแบบพิเศษนี้

2. ไม่มีการงานใดของพระวิญญาณบริสุทธิ์ปรากฏในผู้เชื่อจนกว่าการเต็มเปี่ยมแบบนี้จะเกิดขึ้น

3. ไม่มีการเต็มเปี่ยมของพระวิญญาณแบบอื่นนอกเหนือจากแบบนี้ที่ชำระใจให้สะอาดได้

4. ทุกคนที่มีการเต็มเปี่ยมด้วยพระวิญญาณจะมีพันธกิจแบบอัครทูต

เราไม่ควรทึกทักว่าประสบการณ์ของเราจะเหมือนกับพวกสาวก อย่างไรก็ตาม ความต้องการที่จะได้รับการชำระใจให้บริสุทธิ์และรับมอบฤทธิ์อำนาจเพื่อทำพันธกิจยังคงสำคัญสำหรับเรา

จากตัวอย่างของพวกสาวก เราสามารถมองเห็นสิ่งต่อไปนี้

1. ถ้าหากคน ๆ หนึ่งมีความต้องการนี้ เขาย่อมไม่ได้ถูกเตรียมให้พร้อมเต็มที่สำหรับงานพันธกิจหรือมีชีวิตที่บริสุทธิ์

2. พระเจ้าไม่ต้องการทิ้งคน ๆ หนึ่งให้อยู่ในสภาพเช่นนั้น

3. ทางออกไม่ใช่การฝึกอบรมหรือขั้นตอนระยะยาวเพื่อเติบโตฝ่ายวิญญาณ

4. เป็นไปได้ที่ความต้องการนี้จะได้รับการตอบสนองในเสี้ยววินาที หลังจากมีการแสวงหาอย่างถูกต้อง

ผู้เชื่อสามารถรับการงานของพระวิญญาณบริสุทธิ์นี้ได้อย่างไร?

เปโตรกล่าวว่ารับได้โดยความเชื่อ (กิจการ 15:8-9) พระเยซูเตรียมพวกสาวกให้มีความเชื่อโดยการให้พระสัญญาและสร้างความคาดหวังให้พวกเขา

ด้วยเหตุนี้ ถ้าหากคน ๆ หนึ่งมองเห็นความต้องการของตัวเองและเข้าใจพระประสงค์ของพระเจ้าที่จะตอบสนองความต้องการนั้น เขาก็สามารถรับพระคุณนี้ได้โดยความเชื่อ

นักศึกษาแต่ละคนควรสำรวจตัวเองด้วยการอธิษฐานและเขียนคำตอบของคำถามเหล่านี้ ไม่ต้องส่งกระดาษคำตอบให้หัวหน้าชั้นเรียน

• ฉันพึ่งพาพระวิญญาณบริสุทธิ์ หรือฉันมีแนวโน้มทำให้สำเร็จตามความสามารถที่ฉันมี?

• ฉันมีอุปนิสัยบางอย่างที่แสดงให้เห็นในพวกสาวกซึ่งชี้ให้เห็นว่าฉันจำเป็นต้องได้รับการเต็มเปี่ยมด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์ไหม?

• มีการกระทำใด นิสัยใด ท่าทีใด หรือเป้าหมายใด ที่ฉันไม่ได้ยอมจำนนต่อพระเจ้าหรือไม่?

• ฉันเต็มใจให้พระวิญญาณบริสุทธิ์ชำระฉันให้สะอาดหมดจด เพื่อพระเจ้าจะใช้ฉันให้ถวายเกียรติแด่พระองค์ไหม?