Lesson 13: ਬੱਚੇ ਦੀ ਪਰਵਰਿਸ਼ ਸੰਬੰਧੀ ਮਸਲੇ

ਇਸ ਪਾਠ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਹੇਠਾਂ ਦੱਸੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ:

(1) ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਅਤੇ ਸੁਧਾਰ ਬਾਰੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਣਾ।

(2) ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਚੇਲੇ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਘਰੇਲੂ ਮਾਹੌਲ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਸਮਰਪਿਤ ਹੋਣਾ।

(3) ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਪ੍ਰਤੀ ਬੱਚੇ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ।

(4) ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਦੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਲਈ ਵਿਹਾਰਕ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਹੋਣਾ।

ਸੁਸਾਨਾ ਵੇਸਲੀ ਨੇ 19 ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਕਾਰਨ, ਨੌਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੇਰ ਤੱਕ ਜਿੰਦਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕੇ। ਉਸ ਨੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ 10 ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪਾਲਿਆ ਸੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਜੌਨ ਅਤੇ ਚਾਰਲਸ ਵੇਸਲੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਉਸ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਜੌਨ ਨੇ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਬਾਲਗ ਹੋ ਗਿਆ, ਉਸ ਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਪਰਵਰਿਸ਼ ਕਰਨ ਦੇ ਉਸ ਦੇ ਤਰੀਕਿਆਂ ਦਾ ਵੇਰਵਾ ਲਿਖਣ ਲਈ ਕਿਹਾ, ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਵੇਰਵੇ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਪੱਤਰ ਭੇਜਿਆ।[1]

ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਉਦੋਂ ਹੀ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਸਿਖਾਈ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਬੋਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਹ ਇਸ ਨੂੰ ਹਰ ਸਵੇਰ ਅਤੇ ਸ਼ਾਮ ਦੁਹਰਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਬੱਚੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਇਕੱਠੇ ਵਚਨ ਦਾ ਇੱਕ ਅਧਿਆਏ ਪੜ੍ਹਦੇ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਔਰਤਾਂ ਘੱਟ ਪੜ੍ਹੀਆਂ-ਲਿਖੀਆਂ ਸਨ, ਪਰ ਸੁਸਾਨਾ ਨੇ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨਾ ਸਿਖਾਇਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖਣ ਨਾਲੋਂ ਸਾਖਰਤਾ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੱਤੀ।

ਸੁਸਾਨਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਵਿਦਰੋਹ ਸਾਰੇ ਪਾਪ ਅਤੇ ਦੁੱਖ ਦੀ ਜੜ੍ਹ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਅਧਿਕਾਰ ਦੇ ਅਧੀਨ ਰਹਿਣਾ ਸਿਖਾਇਆ। ਉਸ ਨੇ ਆਖਿਆ ਕਿ ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਦੇ ਹਰ ਕੰਮ ਦੀ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕੀਤੀ ਜਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਤਦ ਵੀ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਗਲਤੀਆਂ ਨੂੰ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹਰ ਉਲੰਘਣਾ ਦੇ ਲਈ ਸਜ਼ਾ ਦਿੱਤੀ ਜਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।

ਪਰਿਵਾਰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇਕੱਠੇ ਖਾਣਾ ਖਾਂਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਬੱਚੇ ਬਿਨਾਂ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕੀਤੇ ਪਰੋਸਿਆ ਗਿਆ ਭੋਜਨ ਖਾਣਾ ਸਿੱਖਦੇ ਸਨ।

ਬਾਈਬਲ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ, “ਬਾਲਕ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਮੂਰਖਤਾਈ ਬੱਧੀ ਹੋਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ...” (ਕਹਾਉਤਾਂ 22:15)। ਜ਼ਬੂਰਾਂ ਦਾ ਲਿਖਾਰੀ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚੇ ਝੂਠ ਬੋਲਦੇ ਹੋਏ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, “...ਓਹ ਜੰਮਦੇ ਸਾਰ ਹੀ ਝੂਠ ਬੋਲ ਬੋਲ ਕੇ ਭਟਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।” (ਜ਼ਬੂਰ 58:3)। ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ, ਮਾਪੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਨ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਹਨ।

ਕਲਪਨਾ ਕਰੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ 3 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਦਿੰਦੇ ਹੋ ਕਿ ਉਹ ਹੁਣੇ ਇੱਕ ਟੁਕੜਾ ਕੈਂਡੀ ਖਾਵੇ ਜਾਂ ਹੁਣ ਤੋਂ ਇੱਕ ਹਫ਼ਤੇ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਕਟੋਰਾ ਕੈਂਡੀ ਖਾਵੇ। ਭਾਵੇਂ ਇੱਕ ਮਾਂ ਜਾਂ ਪਿਓ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਵਿਕਲਪ ਸਮਝਾ ਦੇਵੇ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਬੱਚੇ ਤੁਰੰਤ ਕੈਂਡੀ ਦਾ ਇੱਕ ਟੁਕੜਾ ਖਾਣ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰਨਗੇ। ਇਹ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚੇ ਦੇ ਦੁਰਵਿਹਾਰ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਨ ਲਈ ਸਮਝਾਉਣਾ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਸਹੀ ਅਤੇ ਗਲਤ ਬਾਰੇ ਸਮਝਾਉਣਾ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਨ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ

1. ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਪਰਿਪੱਕ ਤਰਕ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਮਝ ਸਕਦਾ (1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 13:11)।

2. ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਆਪਣੇ ਕੰਮਾਂ ਦੇ ਪੂਰੇ ਅਤੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਨਹੀਂ ਵੇਖ ਸਕਦਾ।

3. ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਇੰਨਾ ਸਿਆਣਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਇੱਛਾਵਾਂ ਨੂੰ ਤਰਕ ਨਾਲ ਕਾਬੂ ਕਰ ਸਕੇ।

ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਸਰੀਰਕ ਦਰਦ ਦੇਣਾ ਬੇਰਹਿਮ ਜਾਪਦਾ ਹੋਵੇ, ਪਰ ਇੱਕ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਮਾਂ ਜਾਂ ਪਿਓ ਇਸ ਲਈ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਹੋਰ ਨੁਕਸਾਨ ਤੋਂ ਬਚਾਇਆ ਜਾ ਸਕੇ: “ਜਿਹੜਾ ਪੁੱਤ੍ਰ ਉੱਤੇ ਛੂਛਕ ਨਹੀਂ ਚਲਾਉਂਦਾ ਉਹ ਉਸ ਦਾ ਵੈਰੀ ਹੈ, ਪਰ ਜਿਹੜਾ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਵੇਲੇ ਸਿਰ ਉਸ ਨੂੰ ਤਾੜਦਾ ਹੈ।" (ਕਹਾਉਤਾਂ 13:24)। ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਬੱਚਾ ਜੋ ਅੱਗ ਦੇ ਨੇੜੇ ਖੇਡਦਾ ਹੈ ਉਹ ਇਸ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੱਟ ਲੱਗ ਸਕਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਖ਼ਤਰੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦਾ। ਪਰ ਜੇਕਰ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਰਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਅੱਗ ਦੇ ਬਹੁਤ ਨੇੜੇ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਛੋਟਾ ਦਰਦ ਵੱਡੇ ਦਰਦ ਤੋਂ ਬਚਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਸਰੀਰਕ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਅਨੁਭਵ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਬਣਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਜ਼ਾ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਬਾਰੇ ਸੋਚਣ ਤੋਂ ਵੀ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇੱਕ ਮਾਂ ਜਾਂ ਪਿਓ ਜੋ ਸਹੀ ਸੁਧਾਰ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੇ ਬੱਚੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ।

► ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਸਮੂਹ ਲਈ ਕਹਾਉਤਾਂ 19:18 ਅਤੇ ਕਹਾਉਤਾਂ 29:17 ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਸੁਧਾਰ ਉਦੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਬੱਚਾ ਇਹ ਸਮਝਣ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਵੱਡਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਛੋਟਾ ਬੱਚਾ ਵੀ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਦੋਂ ਸਹਿਯੋਗ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।

ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸੁਧਾਰ ਉਦੋਂ ਹੀ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਬੱਚਾ ਛੋਟਾ ਅਤੇ ਕੋਮਲ ਹੈ (ਕਹਾਉਤਾਂ 22:15)। ਜਿਵੇਂ ਮਿੱਟੀ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸਖ਼ਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਲੋੜੀਂਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਢਾਲਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮੇਂ ਦੇ ਬੀਤਣ ਨਾਲ ਬੱਚੇ ਦੇ ਚਰਿੱਤਰ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਬੱਚਾ 10 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਲਗਾਤਾਰ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਅਣਆਗਿਆਕਾਰੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਮਾਪੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਨ ਵਿੱਚ ਸਫਲ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅੰਤਮ ਸਫਲਤਾ ਦੀਆਂ ਸੰਭਾਵਨਾਵਾਂ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੁੰਦੀਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਬੱਚਾ ਵੱਡਾ ਹੁੰਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਸਰੀਰਕ ਤਾੜਨਾ ਘੱਟ ਅਤੇ ਘੱਟ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਹੁੰਦੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਮਾਪਿਆਂ ਲਈ ਇਹ ਸੋਚਣਾ ਇੱਕ ਗਲਤੀ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਬੱਚਾ ਵੱਡਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸੁਧਾਰ ਆਸਾਨ ਹੋਵੇਗਾ; ਇਹ ਹੋਰ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋਵੇਗਾ ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਅਸੰਭਵ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ।

ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਜਵਾਨ ਹੁੰਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਹੁਣ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤਾੜਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਤਾੜਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਆਦਮੀ ਜਾਂ ਔਰਤ ਨੂੰ ਆਦਰ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਵਿਹਾਰ ਪਰਿਪੱਕ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਨਾ ਹੋਵੇ। ਮਾਪੇ ਸੁਧਾਰ ਦੇ ਹੋਰ ਰੂਪਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਨੋਰੰਜਨ ਜਾਂ ਫ਼ੋਨ ਦੇ ਸਮੇਂ ਜਾਂ ਸਮਾਜਿਕ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਨੂੰ ਸੀਮਤ ਕਰਨਾ, ਪਰ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹੋਵੇਗਾ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਨੌਜਵਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਅਸਲ ਫੈਸਲੇ ਲੈ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਹਾਲਾਂਕਿ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੈ, ਉਹ ਨੌਜਵਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਨਿੱਜੀ ਇੱਛਾ ਸ਼ਕਤੀ ਵਰਤਣ ਅਤੇ ਫੈਸਲਿਆਂ ਦੇ ਨਤੀਜਿਆਂ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰੋਕ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ।

ਕੁਝ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਸਰੀਰਕ ਸਜ਼ਾ ਦਿੰਦੇ ਸਮੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿੰਨਾ ਸਖ਼ਤ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਬੱਚਾ ਸੁਧਾਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਗੁੱਸੇ ਵਾਲਾ ਅਤੇ ਬਾਗ਼ੀ ਵਿਹਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਸਜ਼ਾ ਕਾਫ਼ੀ ਸਖ਼ਤ ਨਹੀਂ ਸੀ (ਇਹ ਸਿਧਾਂਤ ਉਸ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਲਾਗੂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਜੋ ਐਨਾ ਵੱਡਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਸਰੀਰਕ ਸਜ਼ਾ ਨਾਲ ਉਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸੁਧਾਰਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ)। ਸੁਧਾਰ ਇੰਨਾ ਸਖ਼ਤ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਅਣਆਗਿਆਕਾਰੀ 'ਤੇ ਪਛਤਾਵਾ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਉਹ ਅਧਿਕਾਰ ਦੇ ਅਧੀਨ ਹੋਣ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰੇ। ਸੁਧਾਰ ਨਾਲ ਸੱਟ ਨਹੀਂ ਲੱਗਣੀ ਚਾਹੀਦੀ। ਉਹ ਸੁਧਾਰ ਜਿਸ ਨਾਲ ਚਮੜੀ 'ਤੇ ਸੱਟਾਂ ਜਾਂ ਨਿਸ਼ਾਨ ਲੱਗਦੇ ਹਨ ਜੋ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮੇਂ ਲਈ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਬਹੁਤ ਸਖ਼ਤ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਬਾਈਬਲ ਸਰੀਰਕ ਸਜ਼ਾ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਇਹ ਸਮਝਾਉਣ ਲਈ ਕਰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਪੇਸ਼ ਆਉਂਦਾ ਹੈ।

► ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਸਮੂਹ ਲਈ ਕਹਾਉਤਾਂ 3:11-12 ਅਤੇ ਇਬਰਾਨੀਆਂ 12:5-8 ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਵਚਨ ਦੇ ਇਹ ਹਵਾਲੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਇਸ ਲਈ ਤਾੜਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਇੱਕ ਪਿਤਾ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਤਾੜਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸਹੀ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਪਿਆਰ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੈ। ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਦੀ ਘਾਟ ਪਿਆਰ ਦੀ ਘਾਟ ਹੈ।

ਸਰੀਰਕ ਸੁਧਾਰ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਸੰਜਮ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਪਰਤਾਵੇ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਜਾਣਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਜੇ ਉਹ ਗਲਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਮਿਲੇਗੀ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਗਲਤ ਕਰਨ ਦੇ ਪਰਤਾਵੇ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਮਜ਼ਬੂਤ ਚਰਿੱਤਰ ਵਿਕਸਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਪਰਿਪੱਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਪਰਤਾਵੇ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰੇਗਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਨਤੀਜਿਆਂ ਨੂੰ ਸਮਝਦਾ ਹੈ, ਨਾ ਕਿ ਸਰੀਰਕ ਸਜ਼ਾ ਦੇ ਕਾਰਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਜਿਸ ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਸੁਧਾਰਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ, ਉਹ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਬਾਲਗ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਪਰਤਾਵੇ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਹੀ ਹੋਵੇ ਕਿ ਇਹ ਉਸ ਦੇ ਲਈ ਬੁਰਾ ਹੈ।

ਇੱਕ ਮਾਤਾ ਜਾਂ ਪਿਤਾ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਕਰੋ ਜੋ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਲਈ ਖਾਣ ਲਈ ਕੈਂਡੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਬੱਚਾ ਇਹ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਦੁਖੀ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ, ਪਰ ਉਹ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਇੱਕ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਜੋ ਹਮੇਸ਼ਾ ਬੱਚੇ ਦੇ ਵਿਹਾਰ ਅੱਗੇ ਝੁਕਦਾ ਹੈ, ਬੱਚੇ ਦੇ ਚਰਿੱਤਰ ਅਤੇ ਭਵਿੱਖ ਦੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਬਾਈਬਲ ਇਹ ਵੀ ਆਖਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੇਕਰ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਦਾ ਨਹੀਂ ਹੈ (ਕਹਾਉਤਾਂ 13:24)।

ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਜੋ ਸੀਮਾਵਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਸੀਮਾਵਾਂ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਿਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਸਿੱਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਬਹਿਸ ਅਤੇ ਹੰਗਾਮਾ ਕਰਕੇ ਉਹ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਹ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਹਰ ਸਮੇਂ ਇਹ ਕਰੇਗਾ, ਪਰ ਉਹ ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ। ਬੱਚੇ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਉਹ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸੀਮਾਵਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਨਿਰਦੇਸ਼ਿਤ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਵੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਲੜਨਾ ਅਤੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ। ਇੱਕ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨਹੀਣ ਬੱਚਾ ਘੱਟ ਹੀ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਜਦੋਂ ਬੱਚਾ ਬਾਲਗ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਉਸ ਨੂੰ ਉਹ ਨਹੀਂ ਦੇਵੇਗੀ ਜੋ ਉਹ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਉਹ ਰੁੱਖਾ, ਸੁਆਰਥੀ ਅਤੇ ਗੈਰ-ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਆਦਰ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਤਰੱਕੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਇੱਕ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਪਾਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਜੀਵਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕਰੇ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਪਰਵਰਿਸ਼ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ; ਉਹ ਬਾਲਗਾਂ ਦੀ ਪਰਵਰਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ।

ਇੱਕ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਣਾ ਅਤੇ ਵਿਖਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਬੱਚੇ ਲਈ ਉਸ ਦੀ ਤਾੜਨਾ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਚੰਗੇ ਚਰਿੱਤਰ ਵਾਲੇ ਵਿਅਕਤੀ ਵਿੱਚ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ ਨਾਲ ਹੈ ਜਿਸ 'ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿਸ ਦਾ ਆਦਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

► ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਸਮੂਹ ਲਈ ਕਹਾਉਤਾਂ 22:15, ਕਹਾਉਤਾਂ 23:13-14, ਅਤੇ ਕਹਾਉਤਾਂ 29:15 ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਯਾਦ ਰੱਖੋ ਕਿ ਤਾੜਨਾ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਬੱਚਾ ਸਮਝਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਕੀ ਗਲਤ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਪਛਤਾਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਸਰੀਰਕ ਤਾੜਨਾ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ। ਉਦੇਸ਼ ਸੁਧਰਨਾ ਹੈ, ਸਜ਼ਾ ਦੇਣਾ ਨਹੀਂ; ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਉਹ ਸਜ਼ਾ ਮਿਲੇ ਜਿਸ ਦਾ ਉਹ ਹੱਕਦਾਰ ਹੈ।

► ਇੱਕ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਦੀ ਤਾੜਨਾ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਤੋਂ ਕਿਵੇਂ ਵੱਖਰੀ ਹੈ ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਹ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ?

ਇੱਕ ਹਿੰਸਕ ਵਿਅਕਤੀ ਆਪਣੀ ਇੱਛਾ ਅਨੁਸਾਰ ਦੂਸਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਮਾਂ ਜਾਂ ਪਿਓ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸਰੀਰਕ ਤਾੜਨਾ ਬੱਚੇ ਦੇ ਭਲੇ ਲਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਮਾਂ ਜਾਂ ਪਿਓ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ। ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਕਿ ਇੱਕ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਜਾਂ ਜ਼ੁਲਮ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਜਾਣ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਉਸ ਨੂੰ ਤਾੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਕਾਰਨ ਉਸ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਿਹਤਰ ਹੈ।

ਕੁਝ ਮਾਪੇ ਗੁੱਸੇ ਜਾਂ ਬੇਰਹਿਮੀ ਕਾਰਣ ਸਖ਼ਤ ਅਤੇ ਅਸੰਗਤ ਸਜ਼ਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਸਰੀਰਕ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜ਼ਖਮੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪ੍ਰਤੀ ਆਪਣੇ ਖੁਦ ਦੇ ਤਣਾਅ ਅਤੇ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਦੇ ਲਈ ਸਜ਼ਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਇੱਕ ਗੰਭੀਰ ਸਮੱਸਿਆ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੁਆਰਾ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਜੋ ਇਸ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਹਨ। ਦੋਸਤਾਂ, ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਅਤੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਬੱਚੇ ਨਾਲ ਦੁਰਵਿਹਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਦੁਰਵਿਹਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਾਂ ਜਾਂ ਪਿਓ ਦੇ ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ ਨੂੰ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ, ਦੋਸਤਾਂ ਜਾਂ ਪਾਸਟਰ ਤੋਂ ਮਦਦ ਲੈਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਬੱਚੇ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਨਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹੈ।

► ਕੁਝ ਮਾਪੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਜਨਤਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬੇਇੱਜ਼ਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਗਲਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਕੀ ਇਹ ਤਾੜਨਾ ਦਾ ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਤਰੀਕਾ ਹੈ?

► ਇੱਕ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨੂੰ ਸਮੂਹ ਲਈ ਅਫ਼ਸੀਆਂ 6:4 ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਮਾਪੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਤਾੜਨਾ ਉਸ ਦੇ ਭਲੇ ਲਈ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਬੇਇੱਜ਼ਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਪਿਆਰ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਉਹ ਕੌੜਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਇੱਕ ਭਿਆਨਕ ਚੀਜ਼ ਹੈ ਜਿਸ ਤੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਬਚਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤਾੜਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੂਸਰੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਚਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕੋਮਲਤਾ ਅਤੇ ਧੀਰਜ ਨਾਲ ਹਿਦਾਇਤ ਦੇਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਤਾੜਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।[1] ਕਹਾਉਤਾਂ 16:21 ਦਾ ਦੂਸਰਾ ਭਾਗ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ "...ਮਿੱਠੇ ਬੋਲਣ ਨਾਲ ਕਾਇਲ ਕਰਨ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਵੱਧ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।"

► ਕਲਪਨਾ ਕਰੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਘਰ ਆਉਂਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਵੇਖਦੇ ਹੋ ਕਿ ਜਾਨਵਰਾਂ ਨੂੰ ਚਾਰਾ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਤੁਸੀਂ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਕੰਮ ਕਰਕੇ ਥੱਕੇ ਹੋਏ ਹੋ, ਪਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜਾਨਵਰਾਂ ਨੂੰ ਚਾਰਾ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਬੱਚੇ ਨੇ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਮੰਨੀ। ਕੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਗੁੱਸਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ? ਕੀ ਮਾਪਿਆਂ ਲਈ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨਾਲ ਗੁੱਸੇ ਹੋਣਾ ਗਲਤ ਹੈ?

ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤਾੜਨਾ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਲਾਭ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਲਈ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਮਾਂ ਜਾਂ ਪਿਓ ਇਸ ਲਈ ਗੁੱਸੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਬੇਇੱਜ਼ਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਬੱਚੇ ਦੀ ਅਣਆਗਿਆਕਾਰੀ ਉਸ ਲਈ ਅਸੁਵਿਧਾ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸ ਕੋਲ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਗੁੱਸਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕੁਝ ਵੀ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ (ਯਾਕੂਬ 1:20)। ਉਸ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਸਵੈ-ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਇੱਕ ਮਾਂ ਜਾਂ ਪਿਓ ਸਹੀ ਕਿਸਮ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ: “ਪੁੱਤਰ, ਤੂੰ ਜਾਨਵਰਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚਾਰਾ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਦੇਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਸੀ। ਜਾਨਵਰ ਭੁੱਖੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਚਾਰਾ ਦਿੰਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਭੁੱਖੇ ਰਹਿੰਦੇ। ਮੈਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚਾਰਾ ਦੇਣਾ ਪਿਆ ਭਾਵੇਂ ਮੈਂ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਕੰਮ ਕਰਕੇ ਥੱਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਗੁੱਸੇ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਕਿ ਤੂੰ ਉਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਿਅਕਤੀ ਬਣੇਂ ਜੋ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਕੇ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਕਹਾਉਤਾਂ 12:10 ਸਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ, “ਧਰਮੀ ਆਪਣੇ ਪਸੂ ਦੇ ਪ੍ਰਾਣਾਂ ਦੀ ਵੀ ਸੁੱਧ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਦੁਸ਼ਟਾਂ ਦਾ ਰਹਮ ਨਿਰਦਈ ਹੀ ਹੈ।”

ਸੋਨੀਆ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਕਿ ਉਹ ਉਸ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਖਾਣ ਜਾਂ ਪੀਣ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਪਦਾਰਥ ਨਾ ਲਿਆਉਣ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਫਰਸ਼ 'ਤੇ ਨਵਾਂ ਗਲੀਚਾ ਵਿਛਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਉੱਥੇ ਖਾਂਦੇ ਹੋਏ ਵੇਖਿਆ, ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਝਿੜਕਿਆ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਜੂਸ ਦਾ ਗਲਾਸ ਲੈ ਕੇ ਗਲੀਚੇ ਉੱਤੋਂ ਦੀ ਲੰਘਿਆ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਝਿੜਕਿਆ। ਅਗਲੇ ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਬੱਚੇ ਕਈ ਵਾਰ ਉਸ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਪੀਣ ਵਾਲੇ ਪਦਾਰਥ ਲੈ ਕੇ ਗਏ, ਪਰ ਸੋਨੀਆ ਰੁੱਝੀ ਹੋਈ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤਾੜਿਆ ਨਹੀਂ। ਫਿਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਸ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਨੇ ਗਲੀਚੇ 'ਤੇ ਕੋਕਾ-ਕੋਲਾ ਡੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤਾ। ਸੋਨੀਆ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ।

► ਸੋਨੀਆ ਦੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਨ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਵਿੱਚ ਕੀ ਗਲਤ ਹੈ?

ਸੋਨੀਆ ਦਾ ਨਿਯਮ ਸੀ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਗਲੀਚੇ ਵਾਲੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਖਾਣ ਜਾਂ ਪੀਣ ਵਾਲਾ ਪਦਾਰਥ ਨਹੀਂ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ, ਪਰ ਫਿਰ ਉਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਿਯਮ ਤੋੜਨ ਨੂੰ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕੀਤਾ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕੋਈ ਹਾਦਸਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਨਿਯਮ ਤੋੜਨ ਦੀ ਬਜਾਏ ਹਾਦਸੇ ਲਈ ਸਜ਼ਾ ਦਿੱਤੀ। ਇਹ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਤਦ ਤਕ ਨਿਯਮ ਤੋੜ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਉਹ ਮਾੜੇ ਨਤੀਜਿਆਂ ਨੂੰ ਰੋਕ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਮਾੜੇ ਚਰਿੱਤਰ ਨੂੰ ਵਿਕਸਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਸਾਰੇ ਨਿਯਮ ਤੋੜਨ ਦਾ ਅਧਾਰ ਹੈ। ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਨਿਯਮਾਂ ਨੂੰ ਤੋੜਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉਹ ਨਤੀਜੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਹ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਾੜੇ ਨਤੀਜਿਆਂ ਤੋਂ ਬਚ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦੁਰਘਟਨਾਵਾਂ ਲਈ ਸਜ਼ਾ ਦੇਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਅਣਆਗਿਆਕਾਰੀ ਲਈ ਤਾੜਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਤੇਜਿੰਦਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਕਿ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਾਈਕਲਾਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਰੱਖਣ। ਇੱਕ ਹਫ਼ਤੇ ਲਈ ਹਰ ਦਿਨ, ਜਦੋਂ ਤੇਜਿੰਦਰ ਘਰ ਆਉਂਦਾ ਸੀ, ਸਾਈਕਲ ਅਜੇ ਵੀ ਬਾਹਰ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਫਿਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਕੰਮ 'ਤੇ ਤੇਜਿੰਦਰ ਨੇ ਆਪਣਾ ਇੱਕ ਔਜ਼ਾਰ ਗੁਆ ਲਿਆ, ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਉਂਗਲੀ ’ਤੇ ਸੱਟ ਲੱਗ ਗਈ, ਅਤੇ ਵਾਪਸ ਆਉਂਦੇ ਸਮੇਂ ਟਾਇਰ ਪੰਕਚਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਘਰ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਸਾਈਕਲ ਅਜੇ ਵੀ ਬਾਹਰ ਹੀ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦਿੱਤੀ।

► ਤੇਜਿੰਦਰ ਦੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਨ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਵਿੱਚ ਕੀ ਗਲਤ ਹੈ?

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਾਪੇ ਉਦੋਂ ਅਣਆਗਿਆਕਾਰੀ ਨੂੰ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਉਹ ਚੰਗੇ ਮੂਡ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਬਾਰੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਅਣਆਗਿਆਕਾਰੀ ਲਈ ਸਜ਼ਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਬੱਚੇ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਕਰਨਾ ਨਹੀਂ ਸਿੱਖਦੇ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਮਾਪੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਸੁਧਾਰਦੇ ਨਹੀਂ ਹਨ।

► ਹੇਠਾਂ ਦਿੱਤੇ ਨੁਕਤਿਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖੋ ਅਤੇ ਸਮਝਾਓ ਕਿ ਹਰ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਕਿਉਂ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਮਾਪਾ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨਿਰਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ?

• ਸ਼ਰਤਾਂ ਬੱਚੇ ਦੀਆਂ ਯੋਗਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਪਰਿਪੱਕਤਾ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਹੋਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ।

• ਸਿਰਫ਼ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਕੀਤੀ ਗਈ ਅਣਆਗਿਆਕਾਰੀ ਲਈ ਸਜ਼ਾ ਦਿਓ, ਦੁਰਘਟਨਾਵਾਂ ਲਈ ਨਹੀਂ।

• ਨਿਯਮ ਅਤੇ ਸ਼ਰਤਾਂ ਸਪੱਸ਼ਟ ਅਤੇ ਸਮਝਣ ਯੋਗ ਹੋਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ।

• ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਬੱਚਾ ਅਣਆਗਿਆਕਾਰੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ।

• ਕਦੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਅਜਿਹੀ ਚੀਜ਼ ਲਈ ਸਜ਼ਾ ਨਾ ਦਿਓ ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਸੀ।

ਕਈ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨੀ, ਡਾ. ਆਰ.ਐਫ. ਹਰਟਜ਼, ਨੇ ਇੱਕ ਖੋਜ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਚਲਾਇਆ। ਉਸ ਨੇ 24 ਦੇਸਾਂ ਦੇ 8 ਤੋਂ 14 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ 100,000 ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਪਿਆਂ ਲਈ ਵਿਹਾਰ ਦੇ ਨਿਯਮਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਸੂਚੀ ਬਣਾਉਣ ਵਾਸਤੇ ਆਖਿਆ। ਇਸ ਖੋਜ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਬਚਨ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਸਾਨੂੰ ਕੁਝ ਉਨ੍ਹਾਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਵਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਬੱਚੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇੱਥੇ ਕੁਝ ਸਭ ਤੋਂ ਆਮ ਜਵਾਬ ਹਨ:

• ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਝਗੜਾ ਨਾ ਕਰੋ।

• ਕਿਸੇ ਬੱਚੇ ਨਾਲ ਝੂਠ ਨਾ ਬੋਲੋ।

• ਹਮੇਸ਼ਾ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਸਵਾਲਾਂ ਦੇ ਜਵਾਬ ਦਿਓ।

• ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਬਰਾਬਰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਆਓ।

• ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿਚਕਾਰ [ਦੋਸਤੀ] ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।

• ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਦੋਸਤਾਂ ਦਾ ਮਹਿਮਾਨਾਂ ਦੇ ਵਾਂਗ ਸਵਾਗਤ ਕਰੋ।

• ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੋਸਤਾਂ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਵਿੱਚ ਦੋਸ਼ੀ ਨਾ ਠਹਿਰਾਓ ਅਤੇ ਸਜ਼ਾ ਨਾ ਦਿਓ।

• ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਚੰਗੇ ਨੁਕਤਿਆਂ ‘ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰੋ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅਸਫਲਤਾਵਾਂ ’ਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜ਼ੋਰ ਨਾ ਦਿਓ।

• ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਮੂਡ ਵਿੱਚ ਸਥਿਰ ਰਹੋ।

ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਮਾਪਾ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਵਿੱਚ ਦੂਸਰੇ ਦੀ ਲਗਾਤਾਰ ਆਲੋਚਨਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਬੱਚੇ ਇਹ ਮੰਨ ਸਕਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਉਸ ਮਾਂ ਜਾਂ ਪਿਓ ਦੀਆਂ ਕਮੀਆਂ ਨਾਲ ਅਸਹਿਮਤ ਹੋਣ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਮਾਪੇ ਦਾ ਨਿਰਾਦਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।[1] ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਤਭੇਤਾਂ ਬਾਰੇ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚਰਚਾ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਮਿਲ ਕੇ ਨਾਲ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਨੀਤੀਆਂ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।

ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਬੱਚੇ ਨਾਲ ਝੂਠ ਨਹੀਂ ਬੋਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ (ਕੁਲੁੱਸੀਆਂ 3:9), ਉਸ ਨੂੰ ਸਾਥ ਦੇਣ ਦੇ ਕਾਰਣ ਦੇਣ ਲਈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਾਂ ਉਸ ਦੀਆਂ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਲਈ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਮਾਪੇ ਉਸ ਨਾਲ ਝੂਠ ਬੋਲਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਹ ਹੁਣ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਕੁਝ ਮਾਪੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਉਦੋਂ ਦਿਲਾਸਾ ਜਾਂ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਡਰੇ ਹੋਏ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਬੱਚੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ 'ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਹਨ।

► ਉੱਪਰ ਦਿੱਤੇ ਭਾਗ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਬਿੰਦੂ ਚੁਣੋ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰੋ ਜੋ ਉਦੋਂ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਮਾਪਾ ਉਸ ਦਿਸ਼ਾ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਹੈ।

► ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਅਜਨਬੀ ਤੁਹਾਡੇ ਘਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਕੀ ਉਹ ਤੁਰੰਤ ਵੇਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਇੱਕ ਘਰ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਮਸੀਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ? ਕਿਵੇਂ?

► ਇੱਕ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨੂੰ ਸਮੂਹ ਲਈ ਬਿਵਸਥਾ ਸਾਰ 6:6-9 ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਇਸਰਾਏਲੀਆਂ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਚਰਿੱਤਰ ਨੂੰ ਢਾਲ ਕੇ ਭਵਿੱਖ ਨੂੰ ਢਾਲਣ ਵੱਲ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਦੇਣਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਹ ਕਿਵੇਂ ਕਰਨਾ ਸੀ? ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬਾਈਬਲ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇਣ ਲਈ ਇੱਕ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਮਹੌਲ ਬਣਾਉਣਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਵਚਨ ਨੂੰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕਰਨਾ ਸੀ ("ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੀਆਂ ਚੁਗਾਠਾਂ ਉੱਤੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਫਾਟਕਾਂ ਉੱਤੇ ਲਿਖੋ।") ਘਰ ਵਿੱਚ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਵਚਨ ਨੂੰ ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲਗਾਇਆ ਜਾਣਾ ਸੀ, ਸਗੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ, ਘਰ ਵਿੱਚ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਵਚਨ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਹੋਣੀ ਸੀ।

ਇਨ੍ਹਾਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਕੰਧ 'ਤੇ ਦਸ ਹੁਕਮ ਅਤੇ ਦੂਜੀ ਕੰਧ 'ਤੇ ਇੱਕ ਪਾਪੀ, ਦੁਨਿਆਵੀ ਮਨੋਰੰਜਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਨਹੀਂ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਸੀ। ਇਹ ਬੱਚੇ ਦੀ ਕਦਰਾਂ-ਕੀਮਤਾਂ ਦੀ ਸਮਝ ਲਈ ਬਹੁਤ ਉਲਝਣ ਭਰਿਆ ਹੋਵੇਗਾ।

ਬੱਚੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੋਂ ਅਚੇਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਉਹ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਵੇਖਦੇ ਅਤੇ ਸੁਣਦੇ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰੇਡੀਓ ਸਟੇਸ਼ਨ ਹਮੇਸ਼ਾ ਚੱਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਉਸ ਸੰਗੀਤ ਦੇ ਕੁਝ ਫ਼ਲਸਫ਼ੇ ਨੂੰ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਮਾਪਿਆਂ ਲਈ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਹਰ ਬੁਰੇ ਫ਼ਲਸਫ਼ੇ ਜਾਂ ਦੁਨਿਆਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣਾ ਅਸੰਭਵ ਹੈ, ਪਰ ਮਸੀਹੀ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਿਖਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਬਚਨ ਦੇ ਲੈਂਸ ਰਾਹੀਂ ਉਸ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਜੋ ਕੁਝ ਉਹ ਸੁਣਦੇ ਅਤੇ ਵੇਖਦੇ ਹਨ। ਯਿਸੂ ਨੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀਤੀ, "ਮੈਂ ਇਹ ਬੇਨਤੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਜੋ ਤੂੰ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਗਤ ਵਿੱਚੋਂ ਚੁੱਕ ਲਵੇਂ ਪਰ ਇਹ ਜੋ ਤੂੰ ਦੁਸ਼ਟ ਤੋਂ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਰੱਛਿਆ ਕਰੇਂ… ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਚਿਆਈ ਨਾਲ ਪਵਿੱਤ੍ਰ ਕਰ । ਤੇਰਾ ਬਚਨ ਸਚਿਆਈ ਹੈ" (ਯੂਹੰਨਾ 17:15, 17)।

ਬੱਚੇ ਵੇਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਪੇ ਕਿਸ ਦੀ ਇੱਕ ਨਾਇਕ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਪੇ ਕਿਸ ਦਾ ਆਦਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਲਈ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮਸੀਹੀ ਸੱਚਾਈ ਸਿਖਾਉਣਾ ਅਸੰਗਤ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਹ ਖੁਦ ਦੁਨਿਆਵੀ ਅਤੇ ਅਨੈਤਿਕ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਇੱਕ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਮਸੀਹੀ ਬਣਨ ਨਾਲੋਂ ਇੱਕ ਸਫਲ ਮਨੋਰੰਜਨ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਬਣਨ ਵਿੱਚ ਵਧੇਰੇ ਖੁਸ਼ ਹੋਵੇਗਾ।

ਕੁਝ ਮਾਪੇ ਸੋਚਦੇ ਹਨ ਕਿ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਪਾਪੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਦੇਣਾ ਠੀਕ ਹੈ, ਜੇਕਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਚੀਜ਼ਾਂ ਗਲਤ ਕਿਉਂ ਹਨ। ਇਸ ਬਾਰੇ ਸੋਚੋ, ਹਾਲਾਂਕਿ: ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਸਹੀ ਭੋਜਨ ਖੁਆਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕੈਂਡੀ ਅਤੇ ਕੇਕ ਦਾ ਢੇਰ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੇ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਇਹ ਸਮਝਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਕਿਉਂ ਖਾਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ। ਵਿਟਾਮਿਨਾਂ ਬਾਰੇ ਸਾਰੇ ਵੇਰਵੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਸੁਭਾਵਿਕ ਇੱਛਾਵਾਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਜੋ ਕੈਂਡੀ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਭੜਕ ਉੱਠਦੀਆਂ ਹਨ।

ਕੁਝ ਮਾਪੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਕੀ ਵੇਖ ਰਹੇ ਹਨ, ਇਸ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਾ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਹਰ ਸਮੇਂ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਚਾਲੂ ਰੱਖਣ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਮਸੀਹਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਮਾਜ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਾਪ ਠੀਕ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਨਤੀਜੇ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਬਿਨਾਂ ਨਤੀਜਿਆਂ ਦੇ ਪਾਪ ਵਿੱਚ ਜੀ ਰਹੇ ਹਨ, ਪਰ ਇਹ ਅਸਲ ਜੀਵਨ ਦਾ ਸਹੀ ਵਰਣਨ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਇਹ ਸੋਚਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਮਾਪੇ ਉਸ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਆਨੰਦ ਲੈਣ ਤੋਂ ਰੋਕ ਰਹੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਹ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਉਹ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਹ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਸੀਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਮਸੀਹੀ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਘਰ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਵਾਤਾਵਰਣ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜੋ ਗਲਤ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਤੋਂ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਹੋਵੇ। ਮਸੀਹੀ ਮਾਪਿਆਂ ਲਈ ਪਿਆਰ, ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ, ਸ਼ੁੱਧਤਾ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਉਦਾਹਰਣ ਕਾਇਮ ਕਰਨਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਬੱਚੇ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਹੀ ਦਿਸ਼ਾ ਚੁਣਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰੇ।

ਕਿਉਂਕਿ ਪਰਿਵਾਰ ਸੰਪੂਰਣ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅਕਸਰ ਪਿਛਲੀਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਅਤੇ ਅਣਸੁਲਝੇ ਝਗੜਿਆਂ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਮਸੀਹੀ ਮਾਪੇ ਵੀ ਸੰਪੂਰਣ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ। ਉਹ ਨਿਯਮ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇਕਸਾਰ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ। ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਪਣੇ ਕਿਸ਼ੋਰ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ - ਨਵੀਂ ਪੀੜ੍ਹੀ ਵਿੱਚ ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਦਲ ਗਈਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਅਸਲ ਮੁੱਦਿਆਂ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਹਮਦਰਦੀ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਰਵੱਈਆ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਅਤੇ ਉਹ ਦੁਖਦਾਈ ਸ਼ਬਦ ਆਖ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਬਣਾਇਆ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਰਚਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਬਣਾਇਆ, ਉਸ ਦੇ ਲਈ ਇੱਕ ਪਤਨੀ ਬਣਾਈ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਾਲਣ ਲਈ ਬੱਚੇ ਦਿੱਤੇ। ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਸਭ ਕੁਝ ਜਾਣਦਾ ਹੈ। ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਕਿ ਮਾਪੇ ਗਲਤੀਆਂ ਕਰਨਗੇ, ਪਰ ਉਸ ਨੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਬਣਾਇਆ। ਉਸ ਨੇ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਇਹ ਅਜੇ ਵੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਤਰੀਕਾ ਸੀ, ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋਣ ਵਾਲੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਕਮੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਵੀ। ਇਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਸਫਲ ਹੋਣ ਲਈ ਇੱਕ ਤਰੀਕਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਪਰਿਵਾਰਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਫਾਇਦੇ ਹਨ ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਸੰਪੂਰਣ ਨਾ ਹੀ ਹੋਵੇ।

ਇਹ ਤੱਥ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਬਣਾਇਆ ਹੈ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹੈ। ਇਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਬੱਚੇ ਵਿਦਰੋਹੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਹ ਉਸ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਆਖਿਆ, "ਹੇ ਬਾਲਕੋ, ਤੁਸੀਂ ਪ੍ਰਭੂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਆਗਿਆਕਾਰ ਰਹੋ" (ਅਫ਼ਸੀਆਂ 6:1)। ਮਾਪੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਬਗਾਵਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਣਗਹਿਲੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰਨਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਬਗਾਵਤ ਕਰਨਾ ਹੈ।

ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਇਸ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਵਿੱਚ, ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਦੇ ਤਿੰਨ ਖੇਤਰ ਹਨ। ਬੱਚੇ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਦਾ ਇੱਕ ਖੇਤਰ ਹੈ। ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਦਾ ਇੱਕ ਖੇਤਰ ਹੈ। ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਦਾ ਇੱਕ ਖੇਤਰ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਪਿਛਲੇ ਦੋ ਪਾਠਾਂ ਵਿੱਚ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਹੁਤ ਵਿਸਥਾਰ ਵਿੱਚ ਵੇਖਿਆ ਹੈ। ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ 'ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਾਂਗੇ।

ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਕੰਮ

1. ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚੇ ਯਿਸੂ ਉੱਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਦੁਆਰਾ ਉਸ ਨਾਲ ਨਿੱਜੀ ਰਿਸ਼ਤਾ ਰੱਖਣ। (ਮੱਤੀ 18:1-6 ਅਤੇ ਮੱਤੀ 19:13-15 ਪੜ੍ਹੋ।)

2. ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਸਾਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਇਸ ਰਿਸ਼ਤੇ ਵੱਲ ਖਿੱਚਣ ਲਈ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਹੈ। (ਯੂਹੰਨਾ 6:44 ਪੜ੍ਹੋ।)

3. ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਆਪਣੇ ਬਚਨ ਰਾਹੀਂ ਸਾਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹੈ। (2 ਤਿਮੋਥਿਉਸ 3:14-15 ਪੜ੍ਹੋ।)

ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨਾਲ ਰਿਸ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਬੱਚੇ

1. ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਾਪ ਮਾਫ਼ ਕੀਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ (1 ਯੂਹੰਨਾ 2:12)।

2. ਬੱਚੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੂੰ ਜਾਣ ਸਕਦੇ ਹਨ (1 ਯੂਹੰਨਾ 2:13)।

3. ਬੱਚੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨਾਲ ਰਿਸ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਵਧ ਸਕਦੇ ਹਨ (1 ਸਮੂਏਲ 2:26)।

4. ਬੱਚੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਅਰਾਧਨਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ (ਮੱਤੀ 21:15-16)।

5. ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੁਆਰਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕੀਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ (ਯੋਏਲ 2:28)।

ਵਚਨ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਕਈ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਆਪਣੇ ਉਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤਦਾ ਹੈ: ਸਮੂਏਲ, ਨਾਮਾਨ ਦੀ ਪਤਨੀ ਦੀ ਨੌਕਰਾਣੀ, ਉਹ ਮੁੰਡਾ ਜਿਸ ਦਾ ਦੁਪਹਿਰ ਦਾ ਖਾਣਾ ਯਿਸੂ ਭੀੜ ਨੂੰ ਖੁਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਦਾਨੀਏਲ, ਯੂਸੁਫ਼, ਦਾਊਦ ਅਤੇ ਮਰਿਯਮ, ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਕੁਝ ਕੁ ਦੇ ਨਾਮ ਹਨ।

ਬੱਚੇ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ

ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਬਚਨ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਬੱਚੇ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ (ਅਫ਼ਸੀਆਂ 6:1-3)। ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ ਜੇਕਰ ਮਾਪੇ ਕਈ ਵਾਰ ਗਲਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ? ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨਿਭਾਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨੂੰ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਦੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਅਨੁਸਾਰ ਨਹੀਂ ਨਿਭਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਆਪਣੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਦੇ ਵਿਹਾਰ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਬੱਚਾ ਆਗਿਆ ਮੰਨਣ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਹੈ।

ਜੇਕਰ ਬੱਚਾ ਸਿਰਫ਼ ਉਦੋਂ ਹੀ ਆਗਿਆ ਮੰਨਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਸਹੀ ਹਨ, ਤਾਂ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਕੋਲ ਕੋਈ ਅਧਿਕਾਰ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ। ਇਹ ਉਹ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਦੀ ਪੂਰੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ।

ਬੱਚਾ ਇਸ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਅਧਿਕਾਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਿਵੇਂ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਸ ਦੀ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਦਾ ਖੇਤਰ ਆਗਿਆ ਮੰਨਣਾ ਹੈ। ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ ਜੇਕਰ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਲਈ ਆਖਦੇ ਹਨ ਜੋ ਗਲਤ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਫਰਿੱਜ ਵਿੱਚੋਂ ਬੀਅਰ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਆਖਣਾ? ਬੱਚੇ ਦੀ ਇਹ ਫੈਸਲਾ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਮਾਪੇ ਸਹੀ ਹਨ ਜਾਂ ਨਹੀਂ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਰਾਏ ਆਦਰ ਨਾਲ ਪਰਗਟ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਆਗਿਆ ਮੰਨਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।[1]

ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲ ਜੋ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਉਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਸ ਲਈ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਇਹ ਸਵਾਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕੀ ਕੋਈ ਹੁਕਮ ਮਸੀਹੀ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ। ਬਾਗ਼ੀ ਬੱਚਾ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਰੁਟੀਨ ਮਾਮਲਿਆਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਦੀ ਸਫਾਈ, ਘਰੇਲੂ ਕੰਮ ਕਰਨਾ, ਇੱਕ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਸਮੇਂ 'ਤੇ ਘਰ ਆਉਣਾ, ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮਨੋਰੰਜਨ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦੀਆਂ, ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਬਾਗ਼ੀ ਬੱਚਾ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਦੀ ਧਾਰਨਾ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਇਹ ਫੈਸਲਾ ਕਰਨ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਦਾਅਵਾ ਕਰਕੇ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਹੁਕਮ ਕਦੋਂ ਗਲਤ ਹਨ। ਉਸ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਆਜ਼ਾਦੀ, ਸਵੈ-ਪ੍ਰਭੂਸੱਤਾ ਅਤੇ ਨਿੱਜੀ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ ਦੀ ਮੂਲ ਇੱਛਾ ਤੋਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਇਹ ਕਿਸ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦਾ ਹੈ? ਕਦੇ ਨਹੀਂ।

ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਅਜਿਹੀ ਧਾਰਨਾ ਇੱਕ ਭਰਮ ਹੈ। ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ ਜੋ ਦੂਜੇ ਲੋਕਾਂ ਬਾਰੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਹਮੇਸ਼ਾ ਅਜਿਹੇ ਕੰਮ ਹੋਣਗੇ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਰਨੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ, ਭਾਵੇਂ ਤੁਹਾਡੀ ਮਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੱਸਣ ਲਈ ਉੱਥੇ ਨਾ ਹੀ ਹੋਵੇ। ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਜੋ ਦੂਜੇ ਲੋਕਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਸਮਰਪਣ ਦੇ ਜੀਣ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਦਰਦ ਅਤੇ ਤਬਾਹੀ ਦਾ ਇੱਕ ਰਸਤਾ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਉਸ 'ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਉਸ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਦੁੱਖ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਕਈ ਵਾਰ ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀਆਂ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਤੋਂ ਨਾਰਾਜ਼ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਵਧੇਰੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਬੱਚਾ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀਆਂ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਆਦਰ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਮਾਪੇ ਬੱਚੇ 'ਤੇ ਵਧੇਰੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਨੂੰ ਅਨੁਕੂਲ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਬੱਚਾ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀਆਂ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸ 'ਤੇ ਹੋਰ ਪਾਬੰਦੀ ਲਗਾਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਕਿਸੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਗਲਤੀ ਮੰਨਣ ਤੋਂ ਡਰਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਡਰ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਅੰਗੀਕਾਰ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਟਕਰਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ। ਅਸਲੀਅਤ ਵਿੱਚ, ਇਮਾਨਦਾਰ ਹੋਣ ਅਤੇ ਸਹੀ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਰਹਿਣ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਸਭ ਤੋਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ਸਥਿਤੀ ਹੈ। ਉਸ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਬਣੇ ਰਹਿਣ ਦਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਤਰੀਕਾ ਹੈ ਆਪਣੀਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨਾ, ਸਹੀ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨਾ, ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਗਲਤੀ ਕਰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਸੁਧਾਰੇ ਜਾਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਰਹਿਣਾ।

ਕਈ ਵਾਰ ਅਧਿਕਾਰ ਵਾਲਾ ਵਿਅਕਤੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਅਧੀਨ ਲੋਕ ਆਪਣੀਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਪਰ ਆਪ ਆਪਣੀਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਨਾਲ ਉਸ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਘੱਟ ਜਾਵੇਗਾ। ਇਹ ਗਲਤ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਅਧਿਕਾਰ ਵਾਲਾ ਵਿਅਕਤੀ ਗਲਤੀਆਂ ਸਵੀਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ, ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਅਧੀਨ ਲੋਕ ਉਸ 'ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਇਹ ਸਿਧਾਂਤ ਅਧਿਕਾਰ ਦੇ ਹਰ ਅਹੁਦੇ 'ਤੇ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।

ਮਾਪਿਓ, ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਟਕਰਾਅ ਵਿੱਚ ਹੋ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਸ਼ਾਇਦ ਕੁਝ ਗਲਤੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਬੱਚਾ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਆਪਣੀ ਗਲਤੀ ਨੂੰ ਜਾਇਜ਼ ਠਹਿਰਾ ਰਿਹਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਕਠੋਰ ਸ਼ਬਦਾਂ, ਜਲਦਬਾਜ਼ੀ ਵਾਲੇ ਜਵਾਬਾਂ ਅਤੇ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲਤਾ ਲਈ ਮਾਫ਼ੀ ਮੰਗੋ। ਸ਼ਾਇਦ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਟਕਰਾਅ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਵੱਲ ਕੋਈ ਉੱਨਤੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਤੁਸੀਂ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਕਿਉਂਕਿ, "ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਹੰਕਾਰੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦਾ ਪਰ ਹਲੀਮਾਂ ਉੱਤੇ ਕਿਰਪਾ ਕਰਦਾ ਹੈ" (ਯਾਕੂਬ 4:6ਅ)।

ਭਾਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਮਾਪੇ ਹੋ ਜਾਂ ਬੱਚਾ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ। ਤੋਬਾ, ਮਾਫ਼ੀ, ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਅਧਿਕਾਰ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਇਕਸਾਰ ਅਧੀਨਗੀ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਤੋਂ ਬਿਹਤਰ ਸਹਿਯੋਗ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰੇਗੀ, ਪਰ ਇਹੀ ਕਾਰਣ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਦੂਜੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਲਈ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਇਆ ਜਾਵੇ। ਆਪਣੇ ਗਲਤ ਕੰਮਾਂ ਲਈ ਬਹਾਨਾ ਬਣਾਉਣ ਵਾਸਤੇ ਦੂਜੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨਾ ਕਰੋ।

ਰਿਸ਼ਤਾ ਤੁਰੰਤ ਸੁਧਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਾਂ ਇਸ ਵਿੱਚ ਸਮਾਂ ਲੱਗ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਕਈ ਵਾਰ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪ ਬਦਲਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਵੇਖਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਬਦਲਾਅ ਅਸਲ ਹੈ। ਪਰ ਤੁਹਾਡੇ ਸਹੀ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ ਕਾਰਣ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ ਬਦਲਣਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਹ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਦੂਜਾ ਵਿਅਕਤੀ ਨਾ ਬਦਲੇ, ਪਰ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਸਾਫ਼ ਵਿਵੇਕ ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਅਸੀਸ ਹੋਵੇਗੀ ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨਿਭਾ ਰਹੇ ਹੋ। ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ 'ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰੋ ਕਿ ਉਹ ਉਸ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨਿਭਾਵੇ।

ਝਿਵੀਆ ਨਾਮਕ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਟਾਪੂ ਦੇਸ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਕਰੋ। ਗ੍ਰੀਕੀਆ ਨਾਮਕ ਇੱਕ ਨੇੜਲਾ ਟਾਪੂ ਦੇਸ ਝਿਵੀਆ ਨੂੰ ਜਿੱਤਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਗ੍ਰੀਕੀਆ ਦਾ ਸ਼ਾਸਕ ਝਿਵੀਆ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਨਾਲ ਵਾਇਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਝਿਵੀਆ ਗ੍ਰੀਕੀਆ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਟਾਪੂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਿਰਫ਼ 10 ਏਕੜ ਜ਼ਮੀਨ ਦੇਵੇਗਾ ਤਾਂ ਦੋਵੇਂ ਦੇਸ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਾਲ ਰਹਿ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਕੀ ਇਹ ਸ਼ਾਂਤੀ ਲਈ ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਹੱਲ ਹੋਵੇਗਾ? ਜੇਕਰ ਝਿਵੀਆ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਖੇਤਰ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਖੇਤਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਦੁਸ਼ਮਣ ਉਸ ਖੇਤਰ ਤੋਂ ਹੋਰ ਖੇਤਰ ਜਿੱਤਣ ਲਈ ਫੈਲ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਖੇਤਰਾਂ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰ ਵਜੋਂ ਕਰੋ। ਇੱਕ ਖੇਤਰ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਜਾਂ ਸਕੂਲ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਹੋਰ ਖੇਤਰ ਤੁਹਾਡਾ ਮਨੋਰੰਜਨ ਹੈ। ਇੱਕ ਹੋਰ ਖੇਤਰ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੈ। ਹੋਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਖੇਤਰ ਹਨ।

ਪੂਰਾ ਇਲਾਕਾ, ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਖੇਤਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਦੇ ਅਧੀਨ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੇਕਰ ਇੱਕ ਖੇਤਰ, ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨਾਲ ਰਿਸ਼ਤਾ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਅਧੀਨ ਨਹੀਂ ਹੈ? ਤੁਸੀਂ ਸ਼ਤਾਨ ਨੂੰ ਉਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਉਸ ਖੇਤਰ ਤੋਂ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਦੂਜੇ ਖੇਤਰਾਂ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਆਪਣਾ ਮਨੋਰੰਜਨ ਕਰਨ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਵਿੱਚ ਅਸ਼ੁੱਧ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਦੂਜੇ ਖੇਤਰਾਂ 'ਤੇ ਸ਼ਤਾਨ ਹਮਲਾ ਕਰੇਗਾ। ਇੱਕ ਮਸੀਹੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਹਰ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਦੇ ਅਧੀਨ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

► ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਸਮੂਹ ਲਈ ਅਫ਼ਸੀਆਂ 6:4, ਕੁਲੁੱਸੀਆਂ 3:21, 1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 13:11, ਅਤੇ ਕੁਲੁੱਸੀਆਂ 3:8 ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਜੇਕਰ ਤੁਹਾਡਾ ਬੱਚਾ ਭਾਵੁਕ ਹੈ, ਗੁੱਸਾ ਜਾਂ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਪਰਗਟ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ ਹੋ। ਉਹ ਸ਼ਾਇਦ ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੁਣਨ ਅਤੇ ਸਮਝਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਲੋੜੀਂਦੀ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਸੁਣਨ ਅਤੇ ਸਮਝਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ। ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਅਕਸਰ ਉਸ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਮਾਮੂਲੀ ਜਾਂ ਹਾਸੋਹੀਣਾ ਸਮਝ ਕੇ ਖਾਰਜ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਪਾਉਂਦੇ ਕਿ ਉਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕਿਸ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਇਹ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਸਮੱਸਿਆ ਜਾਪਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਉਸ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਚਰਿੱਤਰ ਲਈ ਇੱਕ ਚੁਣੌਤੀ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ ਕਿ ਉਹ ਇੰਨੀ ਸਖ਼ਤ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਕਿਉਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਲਪੇਟੀ ਹੋਈ ਮਹੱਤਤਾ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ ਹੋ।

ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਲਈ ਕਦੇ ਵੀ ਹਾਰ ਨਾ ਮੰਨੋ, ਅਤੇ ਅਜਿਹੇ ਬਿਆਨ ਨਾ ਦਿਓ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਲੱਗੇ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਹਾਰ ਮੰਨ ਲਈ ਹੈ।

ਇਹ ਨਾ ਸੋਚੋ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ ਹਨ।

► ਇੱਕ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨੂੰ ਸਮੂਹ ਲਈ ਅਫ਼ਸੀਆਂ 4:30-32 ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਜਦੋਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਅਸਫਲਤਾਵਾਂ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਦੀ ਸਮੀਖਿਆ ਨਾ ਕਰੋ। ਬੱਚਾ ਆਪਣੀਆਂ ਪਿਛਲੀਆਂ ਅਸਫਲਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵਰਤਮਾਨ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਅਪ੍ਰਸੰਗਿਕ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਹੁਣ ਵੱਖਰਾ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀਆਂ ਪਿਛਲੀਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਯਾਦ ਕਰਾਉਣਾ ਉਚਿੱਤ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਸ ਦੇ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਇੰਨਾ ਉਦਾਰ ਹੋਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਨਾ ਕਰੋ।

► ਇਸ ਪਾਠ ਤੋਂ ਕੁਝ ਵਿਸ਼ੇ ਕਿਹੜੇ ਹਨ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਨਵੇਂ ਹਨ? ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਚੀਜ਼ਾਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕਰੋਗੇ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਅਭਿਆਸ ਵਿੱਚ ਬਦਲਣ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾ ਰਹੇ ਹੋ?

► ਹੋਰ ਤਰੀਕਿਆਂ 'ਤੇ ਚਰਚਾ ਕਰੋ ਕਿ ਕਲੀਸਿਯਾ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਬਿਹਤਰ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਕਲੀਸਿਯਾ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਕਿਵੇਂ ਕੰਮ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਸਵਰਗੀ ਪਿਤਾ,

ਅਸੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਸਾਡੇ ਘਰ ਪਿਆਰ, ਸੁਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਅਸੀਸ ਦੇ ਸਥਾਨ ਹੋਣ। ਅਸੀਂ ਉੱਥੇ ਜੋ ਵੀ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁੱਧ ਰਹਿਣ ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਮਦਦ ਕਰ।

ਮਸੀਹੀ ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਵਿਹਾਰ ਵਿੱਚ ਇਕਸਾਰ ਰਹਿਣ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਮਦਦ ਕਰ। ਸਾਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਤੇਰਾ ਅਨੁਸਰਣ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਦੇ।

ਸਾਡੇ ਹਰੇਕ ਬੱਚੇ ਪ੍ਰਤੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਰਹਿਣ ਲਈ ਤੇਰਾ ਧੰਨਵਾਦ। ਅਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਤੇਰਾ ਆਤਮਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।

ਆਮੀਨ

(1) ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਲਈ ਬਾਈਬਲ ਅਧਾਰਤ ਸੱਤ ਨਿਰਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਸੂਚੀ ਤਿਆਰ ਕਰੋ। ਫਿਰ ਅਸਲ ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਖਾਸ ਉਪਯੋਗਾਂ ਦੀ ਸੂਚੀ ਬਣਾਓ। ਹਰੇਕ ਉਪਯੋਗ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਪੈਰਾ ਲਿਖੋ (ਸੱਤ ਪੈਰੇ)।

(2) ਹੇਠਾਂ ਦਿੱਤੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਨੂੰ ਚੁਣੋ। ਕਹਾਉਤਾਂ ਦੀ ਪੁਸਤਕ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹੋ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਿਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਕਹਾਉਤਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਸੂਚੀ ਬਣਾਓ। ਦੋ ਪੈਰੇ ਲਿਖੋ ਜੋ ਉਸ ਦਾ ਸਾਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਕਹਾਉਤਾਂ ਵਿਸ਼ੇ ਬਾਰੇ ਆਖਦੀਆਂ ਹਨ। ਫਿਰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਤਿੰਨ ਪੈਰੇ ਲਿਖੋ ਕਿ ਇੱਕ ਮਾਪੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਜਾਂ ਕਿਸ਼ੋਰ ਨੂੰ ਇਹ ਸਿਧਾਂਤ ਕਿਵੇਂ ਸਿਖਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਵਿਸ਼ੇ:

• ਸੱਚ ਦੱਸਣਾ

• ਵਿੱਤ

• ਬੁੱਧੀ ਅਤੇ ਪੈਸੇ ਦੇ ਮਹੱਤਵ ਵਿੱਚ ਅੰਤਰ

• ਭਰੋਸੇਯੋਗਤਾ

• ਲਿੰਗਕ ਸ਼ੁੱਧਤਾ

• ਹਲੀਮੀ

• ਹਦਾਇਤਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਤਾੜਨਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ

• ਮਿਹਨਤੀ ਹੋਣਾ/ਪਹਿਲ ਕਰਨਾ

• ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਅਨੰਦ ਬਾਰੇ ਕੀ ਆਖਦਾ ਹੈ

• ਬੋਲੀ

• ਦੂਸਰਿਆਂ ਨਾਲ ਰਿਸ਼ਤੇ

• ਉਦਾਰਤਾ