Lesson 12: ਬੱਚੇ ਦੀ ਉਦੇਸ਼ਪੂਰਣ ਪਰਵਰਿਸ਼

ਇਸ ਪਾਠ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਹੇਠਾਂ ਦੱਸੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ:

(1) ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੁਆਰਾ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਬਾਰੇ ਦੱਸਣਾ।

(2) ਮੁੱਢਲੇ ਚਰਿੱਤਰ ਵਿਕਾਸ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ।

(3) ਜੀਵਨ ਦੇ ਨੌਂ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਲਈ ਸੋਚ ਸਮਝ ਕੇ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਰਹਿਣਾ।

(4) ਬੱਚੇ ਦੀ ਸੁਤੰਤਰ ਇੱਛਾ ਅਤੇ ਬੱਚੇ ’ਤੇ ਬਾਹਰੀ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਆਪਸੀ ਤਾਲਮੇਲ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਨਾ।

(5) ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਚੇਲੇਪਣ ਲਈ ਸਮਰਪਿਤ ਹੋਣਾ।

ਜੋਨਾਥਨ ਐਡਵਰਡਸ ਇੱਕ ਆਦਰਯੋਗ ਪਾਸਟਰ ਅਤੇ ਧਰਮ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਸਨ ਜੋ 1700 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਸਨ। ਉਹ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਤਨੀ ਸਾਰਾਹ ਗਿਆਰਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ ਸਨ। ਸਾਰਾਹ ਇੱਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਮਾਂ ਸੀ, ਜਿਸ ਦਾ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਚਰਿੱਤਰ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਉੱਤੇ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸੀ। ਜੋਨਾਥਨ ਆਪ ਇੱਕ ਸਮਰਪਿਤ ਪਿਤਾ ਸੀ। ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ "ਹਰ ਰਾਤ ਜਦੋਂ ਮਿਸਟਰ ਐਡਵਰਡਸ ਘਰ ਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਘੰਟਾ ਬਿਤਾਉਂਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਫਿਰ ਹਰੇਕ ਬੱਚੇ ਲਈ ਅਸੀਸ ਦੀ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦੇ ਸਨ।"[1]

1800 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅਖੀਰ ਦੇ ਇੱਕ ਸਿੱਖਿਅਕ ਏ. ਈ. ਵਿਨਸ਼ਿਪ ਨੇ ਜੋਨਾਥਨ ਅਤੇ ਸਾਰਾਹ ਐਡਵਰਡਸ ਦੀ ਵਿਰਾਸਤ ਦੀ ਖੋਜ ਕੀਤੀ, ਜੋਨਾਥਨ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ 150 ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵੰਸ਼ਜਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਪਤਾ ਲਗਾਇਆ। ਉਸ ਨੇ ਪਾਇਆ ਕਿ ਐਡਵਰਡਸ ਦੀ ਵਿਰਾਸਤ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ:

• 1 ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਉਪ-ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ

• ਇੱਕ ਕਾਨੂੰਨ ਸਕੂਲ ਦਾ 1 ਡੀਨ

• ਇੱਕ ਮੈਡੀਕਲ ਸਕੂਲ ਦਾ 1 ਡੀਨ

• 3 ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਸੈਨੇਟਰ

• 3 ਗਵਰਨਰ

• 3 ਮੇਅਰ

• 13 ਕਾਲਜ ਪ੍ਰਧਾਨ

• 30 ਜੱਜ

• 60 ਡਾਕਟਰ

• 65 ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ

• 75 ਫੌਜੀ ਅਧਿਕਾਰੀ

• 80 ਜਨਤਕ ਅਹੁਦੇਦਾਰ

• 100 ਵਕੀਲ

• 100 ਪਾਸਟਰ/ਕਲੀਸਿਯਾ ਆਗੂ

• 285 ਕਾਲਜ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ

ਅਜਿਹੀ ਫਲਦਾਇਕ ਵਿਰਾਸਤ ਕਿਵੇਂ ਸੰਭਵ ਹੈ? ਗਿਆਰਾਂ ਐਡਵਰਡਸ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਕੀ ਨਿਵੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ, ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ, ਅਗਵਾਈ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਦੀ ਸੇਵਾ ਲਈ ਮਸ਼ਹੂਰ ਵੰਸ਼ਜ ਪੈਦਾ ਕੀਤੇ? ਯਕੀਨਨ ਜੋਨਾਥਨ ਇੱਕ ਧਰਮੀ ਅਤੇ ਮਿਹਨਤੀ ਪਿਤਾ ਸੀ ਜੋ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਉਦਾਹਰਣ ਸੀ।

ਬਾਈਬਲ ਸਾਨੂੰ ਵਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨਾਲ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ।

► ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਸਮੂਹ ਲਈ ਬਿਵਸਥਾ ਸਾਰ 5:9-10 ਅਤੇ ਬਿਵਸਥਾ ਸਾਰ 7:9 ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਕਿਸੇ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਭਾਵੇਂ ਕੋਈ ਵੀ ਫੈਸਲਾ ਲਿਆ ਹੋਵੇ, ਹਰ ਵਿਅਕਤੀ ਕੋਲ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਧਰਮੀ ਮਾਂ ਜਾਂ ਪਿਓ ਬਣਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਨਾਲ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਅਸੀਸ ਅਤੇ ਕਿਰਪਾ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਮਾਂ ਜਾਂ ਪਿਓ ਬਣਨ ਲਈ ਸਮਰਪਿਤ ਹੋਣ ਵਾਸਤੇ ਤਿਆਰ ਹੋ ਜੋ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਨਾਲ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾਣਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ?

ਜਦੋਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਯਾਕੂਬ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਆਖਿਆ, "ਮੈਂ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਦਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਹਾਂ," ਜਾਂ "ਮੈਂ ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਹਾਂ ਜਿਸ ਨੇ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਬਣਾਇਆ," ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਸੱਚੇ ਕਥਨ ਹੁੰਦੇ। ਉਸ ਆਖਿਆ, "ਮੈਂ ਯਹੋਵਾਹ ਤੇਰੇ ਪਿਤਾ ਅਬਰਾਹਾਮ ਦਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਹਾਂ ਅਰ ਇਸਹਾਕ ਦਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਹਾਂ।" (ਉਤਪਤ 28:13)। ਯਾਕੂਬ ਨੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਬਾਰੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਪੁਰਾਣੇ ਗਿਆਨ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਸ਼ੁਰੂ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਅਤੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਕਾਰਣ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਬਾਰੇ ਜਾਣਦਾ ਸੀ।

ਅਬਰਾਹਾਮ ਨੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਅਰਾਧਨਾ ਦੀ ਪਰੰਪਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹੋਰ ਲੋਕ ਅਬਰਾਹਾਮ ਦੇ ਕਾਰਣ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਉੱਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨਾਲ ਇੱਕ ਨਿੱਜੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਹੋਈ। ਜਦੋਂ ਅਬਰਾਹਾਮ ਦੇ ਸੇਵਕ ਅਲੀਅਜ਼ਰ ਨੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀਤੀ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਾਲਕ ਅਬਰਾਹਾਮ ਦੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ, ਯਹੋਵਾਹ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ (ਉਤਪਤ 24:12)।

ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ "ਅਬਰਾਹਾਮ ਦੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ, ਇਸਹਾਕ ਦੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ, ਅਤੇ ਯਾਕੂਬ ਦੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ" ਵਜੋਂ ਪਛਾਣਿਆ ਗਿਆ (ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਕੂਚ 3:15)। ਅਗਲੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਵਿੱਚ, ਯੂਸੁਫ਼ ਨੇ ਅਬਰਾਹਾਮ, ਇਸਹਾਕ ਅਤੇ ਯਾਕੂਬ ਨਾਲ ਕੀਤੇ ਗਏ ਵਾਇਦਿਆਂ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੱਤਾ (ਉਤਪਤ 50:24)। ਯੂਸੁਫ਼ ਨੇ ਉਮੀਦ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਪਿਛਲੀਆਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਲਈ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਵਾਇਦਿਆਂ ਦੇ ਕਾਰਣ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਪ੍ਰਤੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਰਹੇਗਾ।

► ਜਿਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪਛਾਣ ਕੀਤੀ, ਉਸ ਤੋਂ ਅਸੀਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੂੰ ਜਾਣਨ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਬਾਰੇ ਕੀ ਸਿੱਖਦੇ ਹਾਂ?

ਲੋਕ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਬਾਰੇ ਸਿਧਾਂਤ ਸੁਣ ਕੇ ਹੀ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨਾਲ ਰਿਸ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੇ। ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਲੋਕ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨਾਲ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਬਾਰੇ ਸਿੱਖਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨਾਲ ਰਿਸ਼ਤਾ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਆਤਮਿਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਉਨ੍ਹਾਂ ਮਾਪਿਆਂ ਤੋਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਪ੍ਰਤੀ ਸਮਰਪਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਇੱਥੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਕੁਝ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਨਿੱਜੀ ਸਵਾਲ ਹਨ: ਤੁਹਾਡੇ ਬੱਚੇ ਤੁਹਾਡੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਬਾਰੇ ਕੀ ਸਿੱਖਦੇ ਹਨ? ਕੀ ਤੁਹਾਡੇ ਬੱਚੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਪ੍ਰਤੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਹਨ?

ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। "ਬਾਲਕ ਨੂੰ ਉਹ ਦਾ ਠੀਕ ਰਾਹ ਸਿਖਲਾ, ਤਾਂ ਉਹ ਵੱਡਾ ਹੋ ਕੇ ਵੀ ਉਸ ਤੋਂ ਕਦੀ ਨਾ ਹਟੇਗਾ" (ਕਹਾਉਤਾਂ 22:6)।

ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸਿਖਾਉਣ ਵਿੱਚ ਉਦੇਸ਼ਪੂਰਣ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਮਾਰਗਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇਣ ਦੀ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇਣ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਪਹਿਲਾਂ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਹੈ, ਸਮਾਜ, ਸਕੂਲ ਜਾਂ ਕਲੀਸਿਯਾ ਦੀ ਨਹੀਂ। ਇੱਕ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਬੱਚੇ ਕਲੀਸਿਯਾ ਵਿੱਚ ਹਨ, ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਮੰਨਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਕਿ ਕਲੀਸਿਯਾ ਉਸ ਦੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਲਈ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇਵੇਗਾ।

► ਇੱਕ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨੂੰ ਸਮੂਹ ਲਈ ਅਫ਼ਸੀਆਂ 6:1-4 ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਪਿਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ?

ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇਣਾ ਸਿਰਫ਼ ਮਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਆਤਮਿਕ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਈ ਅੰਤਮ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਪਿਤਾ ਦੀ ਹੀ ਹੈ।

ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਗੰਭੀਰ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਜੀਵਨ ਲਈ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇਣ। ਜੀਵਨ ਲਈ ਸਿਖਲਾਈ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦਾ ਮਤਲਬ ਕਿਸੇ ਕਿੱਤੇ ਲਈ ਸਿਖਲਾਈ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਨਹੀਂ ਹੈ; ਇਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਸਹੀ ਜੀਵਨ ਜਿਉਣ ਲਈ ਸਿਖਲਾਈ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ, ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਅਸੀਸ ਦੇਵੇਗਾ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪਾਪ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਨਹੀਂ ਜਾਣ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ, ਇਹ ਉਮੀਦ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਉਹ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਜਾਣਗੇ।

ਵਚਨ ਸਾਨੂੰ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਗਲਤ ਫ਼ਲਸਫ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਨਾ ਸਿੱਖੀਏ।

► ਇੱਕ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨੂੰ ਸਮੂਹ ਲਈ ਕੁਲੁੱਸੀਆਂ 2:8 ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਇਹ ਵਚਨ ਸਾਨੂੰ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਗਲਤ ਫ਼ਲਸਫ਼ੇ ਉੱਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਕੇ ਅਤੇ ਗਲਤ ਜੀਵਨ ਸ਼ੈਲੀ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਕੇ, ਲੁੱਟੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਦੁਨੀਆਂ ਸਾਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮਸੀਹ ਦਾ ਅਨੁਸਰਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਰਾਹਾਂ 'ਤੇ ਚੱਲਣਾ ਸਿਖਾ ਕੇ, ਸਾਨੂੰ ਲੁੱਟ ਸਕਦੀ ਹੈ।

ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਹੈ ਜੇਕਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਵਾਲੀ ਸਾਰੀ ਸਿੱਖਿਆ ਮਸੀਹੀ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਅਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਤੋਂ ਮਿਲੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਜਿੱਥੇ ਮਸੀਹੀ ਸਕੂਲ ਉਪਲੱਬਧ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਅਜੇ ਵੀ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚਾ ਜੀਵਨ ਦਾ ਸਹੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਸਿੱਖ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਧਰਮ ਨਿਰਪੱਖ ਸਿੱਖਿਆ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਨਾਸਤਿਕਤਾ, ਵਿਕਾਸਵਾਦ ਅਤੇ ਮਾਨਵਤਾਵਾਦ ਸਿਖਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਬੱਚੇ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਗਲਤ ਸਿੱਖਿਆਵਾਂ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ (ਅਫ਼ਸੀਆਂ 4:14), ਅਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਪਾਸਟਰਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਜਿਹੇ ਸਿਧਾਂਤ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਿਵੇਂ ਕਰਨਾ ਹੈ ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਗਲਤ ਫ਼ਲਸਫ਼ਿਆਂ ਤੋਂ ਬਚਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਪਾਸਟਰਾਂ ਅਤੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੂੰ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੇਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸੱਚਾਈ ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਮਿਲ ਸਕੇ।

► ਕਿਸੇ ਨੇ ਚਿਲਡਰਨ ਆਰ ਵੈੱਟ ਸੀਮਿੰਟ ਨਾਮਕ ਇੱਕ ਕਿਤਾਬ ਲਿਖੀ ਹੈ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੀ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਸਿਰਲੇਖ ਦਾ ਕੀ ਅਰਥ ਹੈ?

ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚੇ ਛੋਟੇ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਾਰੇ ਸਿੱਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹੈ। ਚਰਿੱਤਰ ਉਦੋਂ ਹੀ ਬਣਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਬੱਚਾ ਛੋਟਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਚੇਲਾਪਣ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਕਿਸ਼ੋਰ ਅਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਪੂਰਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਬਾਈਬਲੀ ਸਾਖਰਤਾ ਟੀਚੇ, ਚਰਿੱਤਰ ਟੀਚੇ, ਅਤੇ ਨਿੱਜੀ, ਸਮਾਜਿਕ ਅਤੇ ਆਤਮਿਕ ਆਦਤਾਂ ਕਿਸ਼ੋਰ ਅਵਸਥਾ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਵਿਕਸਤ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ।

ਪੰਜ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਨੇ ਮੂਲ ਗੱਲਾਂ ਸਿੱਖ ਲਈਆਂ ਹਨ ਕਿ ਲੋਕ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਰਿਸ਼ਤੇ ਰੱਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਹਾਰ ਤੋਂ ਉਹ ਨਤੀਜੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਉਹ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਨਿਰਪੱਖਤਾ ਦੀ ਉਮੀਦ ਕਰਨੀ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਕੀ ਸਜ਼ਾਵਾਂ ਅਤੇ ਇਨਾਮ ਲਗਾਤਾਰ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਉਸ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦੂਸਰਿਆਂ ਲਈ ਮਾਇਨੇ ਰੱਖਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਗਲਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਅਤੇ ਪਾਪਾਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨਾ ਜਾਂ ਛੁਪਾਉਣਾ ਸਿੱਖ ਲਿਆ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਿ ਅਧਿਕਾਰ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ 'ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਵਾਇਦੇ ਨਿਭਾਉਣ ਲਈ ਭਰੋਸਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ।

ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਅਤੇ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਤੋਂ ਸਿੱਖਦੇ ਹਨ, ਭਾਵੇਂ ਮਾਪੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿਖਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ (ਅਫ਼ਸੀਆਂ 5:1)। ਬਾਲਗਾਂ ਦੀਆਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਜੀਵਨ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਧਾਰਨਾਵਾਂ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਬੱਚੇ ਇਹ ਵੇਖ ਕੇ ਸਿੱਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਬਾਲਗਾਂ ਲਈ ਕੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹੈ। ਬੱਚੇ ਵੱਡਿਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਇਹ ਸਿੱਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਦੂਸਰਿਆਂ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਵਿਹਾਰ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਸਥਿਤੀਆਂ 'ਤੇ ਕਿਵੇਂ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਕਰਨੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਕਿਵੇਂ ਨਿਭਾਉਣੀਆਂ ਹਨ, ਇਹ ਸਿੱਖਿਆ ਉਦੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਕਈ ਵਾਰ ਮਾਪੇ ਸੋਚਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਉਦੋਂ ਹੀ ਸਿਖਾ ਰਹੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਉਹ ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇੱਕ ਮਾਂ ਜਾਂ ਪਿਓ ਉਦੋਂ ਵੀ ਸਿਖਾ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਬੱਚਾ ਵੇਖਦਾ ਹੈ।

ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਵੱਡਿਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਤਣਾਅ ਪ੍ਰਤੀ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਸਿੱਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਜਨਬੀਆਂ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਪੇਸ਼ ਆਉਣਾ ਹੈ। ਉਹ ਸਿੱਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਨੀਵੇਂ ਦਰਜੇ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਪੇਸ਼ ਆਉਣਾ ਹੈ। ਉਹ ਸਿੱਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਆਲੋਚਨਾ ਦਾ ਜਵਾਬ ਕਿਵੇਂ ਦੇਣਾ ਹੈ। ਉਹ ਸਿੱਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਲਈ ਜਵਾਬ ਕਿਵੇਂ ਦੇਣਾ ਹੈ। ਮਾਪੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸਿਖਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਭਾਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਉਹ ਸਿਖਾ ਰਹੇ ਹਨ।

ਜੇਕਰ ਬੱਚੇ ਦੀ ਲਗਾਤਾਰ ਆਲੋਚਨਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਨੂੰ ਛੁਪਾਉਣਾ, ਬਹਾਨੇ ਬਣਾਉਣਾ ਅਤੇ ਦੂਸਰਿਆਂ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਉਣਾ ਸਿੱਖਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਬਾਲਗ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ ਉਹ ਨਿੰਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ, ਪਖੰਡੀ ਅਤੇ ਭੇਤ ਰੱਖਣ ਵਾਲਾ ਬਣੇਗਾ। ਜੇਕਰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਲਗਾਤਾਰ ਟਕਰਾਅ ਹੁੰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਡਰਪੋਕ ਜਾਂ ਹਮਲਾਵਰ ਬਣ ਜਾਵੇਗਾ। ਜੇਕਰ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਉਸ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਦੂਸਰਿਆਂ ਨਾਲ ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਉਸ ਦੇ ਮਾਪੇ ਉਸ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਹ ਦੋਸ਼ੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖਦਾ ਹੈ, ਕਦੇ ਵੀ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੁਆਰਾ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਉਸ ਵਿਹਾਰ ਦੇ ਮਿਆਰ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਜਿਸ ਦੀ ਉਸ ਦੇ ਮਾਪੇ ਮੰਗ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਹ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਬਗਾਵਤ ਕਰੇਗਾ ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਾਗ਼ੀਆਂ ਦੇ ਸਮੂਹ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਲਈ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਸਥਾਨ ਲੈ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।

ਜੇਕਰ ਲੋਕ ਉਸ ਨਾਲ ਧੀਰਜਵਾਨ ਬਣੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਹ ਦੂਸਰਿਆਂ ਨਾਲ ਧੀਰਜਵਾਨ ਰਹਿਣਾ ਸਿੱਖਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਲੋਕ ਉਸ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਹ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਆਤਮਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਉਸ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੂਸਰਿਆਂ ਨੂੰ ਸਿਹਰਾ ਦੇਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਉਹ ਨਿਰਪੱਖਤਾ ਵੇਖਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਨਿਰਪੱਖ ਹੋਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਨਿਯਮਾਂ ਨੂੰ ਤੋੜਦਾ ਹੈ ਪਰ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਆਗਿਆ ਮੰਨਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਬੱਚਾ ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਹ ਵੀ ਨਿਯਮਾਂ ਨੂੰ ਤੋੜਨ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਵੱਡਾ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ। ਜੇਕਰ ਮਾਤਾ ਜਾਂ ਪਿਤਾ ਦੂਸਰਿਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਬੇਰਹਿਮ ਹੈ, ਤਾਂ ਬੱਚਾ ਦੂਸਰਿਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਬੇਰਹਿਮ ਹੋਣ ਲਈ ਐਨਾ ਮਜ਼ਬੂਤ ਬਣਨ ਦੀ ਉਮੀਦ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਸੋਚਦੇ ਹਨ ਕਿ ਬੱਚੇ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਅਤੇ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਬੱਚਾ ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਹ ਬਾਲਗ ਹੋਵੇਗਾ ਜੋ ਆਪਣੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਪ੍ਰਤੀ ਅਧੀਨਗੀ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਬਚਨ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਮਾਤਾ ਜਾਂ ਪਿਤਾ ਵਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਆਪਣੀ ਇੱਛਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਬੱਚੇ ਵੀ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜੀਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਕਰਨਗੇ। ਇੱਕ ਮਾਤਾ ਜਾਂ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਫੈਸਲੇ ਦੇ ਕਾਰਣਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਾਰਕਾਂ ਬਾਰੇ ਸਮਝਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਵਿਚਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਫੈਸਲੇ ਲੈਣ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਬੱਚੇ ਸਿੱਖਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਮਾਪੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਖੇਡਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਿਰਪੱਖਤਾ, ਵਿਚਾਰ ਅਤੇ ਦੂਸਰਿਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਜਵਾਬਦੇਹੀ ਸਿੱਖਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਖੇਡਾਂ ਬੱਚੇ ਦੇ ਹੁਨਰ ਨੂੰ ਵਿਕਸਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਪਰਿਵਾਰਕ ਖੇਡਾਂ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਣਾ, ਨਿੱਜੀ ਵਿਕਾਸ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨਾਲ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦਾ ਆਨੰਦ ਲੈਣਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਪਰਿਵਾਰਕ ਖੇਡ ਵਿੱਚ ਮੁਕਾਬਲਾ ਚੰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਦੂਸਰਿਆਂ 'ਤੇ ਹਾਵੀ ਹੋਣ ਦੇ ਉਦੇਸ਼ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਤਾਂ ਜੋ ਜੇਤੂ ਉੱਤਮਤਾ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣ ਸਕੇ। ਖੇਡ ਦੌਰਾਨ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਸਵਾਲ ਇਹ ਹੈ, "ਕੀ ਹਰ ਕੋਈ ਖੇਡ ਦਾ ਆਨੰਦ ਲੈ ਰਿਹਾ ਹੈ?" ਜੇਕਰ ਸਿਰਫ਼ ਜੇਤੂ ਹੀ ਖੇਡ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਇੱਕ ਗਲਤ ਉਦੇਸ਼ ਪੂਰਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਲੋਕ ਖੇਡ ਦੌਰਾਨ ਗੁੱਸੇ ਜਾਂ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਖੇਡ ਸਹੀ ਉਦੇਸ਼ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ।

ਮਾਪੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਮਹੱਤਵ ਨੂੰ ਉਦੋਂ ਵਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਉਹ ਬੱਚੇ ਦੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਲਈ ਸਮਾਂ ਕੱਢਦੇ ਹਨ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਦੀ ਸਕੂਲ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟਾਂ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਖਿਡੌਣੇ ਬਣਾਉਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਮੁਰੰਮਤ ਕਰਨੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ, ਘਰ ਵਿੱਚ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਨਿੱਜੀ ਜਗ੍ਹਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਅਤੇ ਚੁਟਕਲੇ ਸੁਣਨੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਦਿਲਾਸਾ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਸਕੂਲ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਦੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤੀ ਬਾਰੇ ਸੁਣਨ ਲਈ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਵੀ ਨਿਰਧਾਰਤ ਮੀਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਸੰਭਵ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਦੋਵਾਂ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਪਿਤਾ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ, ਤਾਂ ਅਜਿਹਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੋਰ ਚੀਜ਼ਾਂ ਉਸ ਦੇ ਬੱਚੇ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹਨ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਤੋਂ ਅੰਕਾਂ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਹੋਣ ਵਾਲੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਾਰੇ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਨਾਲ ਇਹ ਸੰਭਾਵਨਾ ਵਧਦੀ ਹੈ ਕਿ ਅਧਿਆਪਕ ਬੱਚੇ ਲਈ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਅਤੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਦੁਰਵਿਹਾਰ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ, ਜੇਕਰ ਉਹ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮਾਪੇ ਦਿਲਚਸਪੀ ਰੱਖਦੇ ਹਨ।

ਜੋ ਲੋਕ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਦੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਅਤੇ ਕਮੀਆਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਸ ਪਿਆਰ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਉਸ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜਿੰਨਾ ਕਿ ਉਹ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਜੇ ਉਹ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਤਾਂ ਉਹ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਦੁਖੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨਾਲ ਅਜਨਬੀਆਂ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਆਉਣ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਮਾੜਾ ਵਿਹਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਮਸੀਹੀ ਘਰ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਧੀਰਜ, ਮਾਫ਼ੀ, ਦੇਖਭਾਲ ਅਤੇ ਦਿਆਲਤਾ ਵਿਖਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਖੇਡਣ ਅਤੇ ਮਨੋਰੰਜਨ ਲਈ ਸਮਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਆਰਾਮ ਕਰਨ, ਆਪਣੀ ਕਲਪਨਾ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ, ਕਿਤਾਬਾਂ ਪੜ੍ਹਨ, ਕੁਝ ਬਣਾਉਣ ਜਾਂ ਨਿਰਮਾਣ ਕਰਨ ਲਈ, ਖੇਡਣ ਲਈ ਅਤੇ ਕੁਦਰਤੀ ਵਾਤਾਵਰਣ ਦਾ ਆਨੰਦ ਲੈਣ ਲਈ ਸਮੇਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਜਿੱਥੇ ਪਰਿਵਾਰ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਇਕੱਠੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਭੋਜਨ ਇਕੱਠਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਹੋਰ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣਾ ਚੰਗਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਹੋਰ ਕਦਰਾਂ-ਕੀਮਤਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

[1]ਬੱਚੇ ਲਈ ਲੰਬਾ ਸਮਾਂ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਸਰੀਰਕ ਮੰਗਾਂ ਕਰਕੇ ਹੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਸਗੋਂ ਇਸ ਲਈ ਵੀ ਕਿਉਂਕਿ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਕੰਮ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੁਹਰਾਉਣ ਵਾਲਾ ਅਤੇ ਇਕਸਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਲਈ ਸਮਾਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਸ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਦੁਖਦਾਈ ਹੈ ਜੇਕਰ ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਇੰਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਇੱਕੋ-ਇੱਕ ਵਿਹਲਾ ਸਮਾਂ ਖਾਣ ਅਤੇ ਸੌਣ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਇਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਦੁਬਾਰਾ ਕੰਮ ਕਰ ਸਕੇ।

ਕੁਝ ਪਰਿਵਾਰ ਆਰਥਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸੋਚਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ਤੋਂ ਆਮਦਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਜੇਕਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਬਦਲ ਸਕਦੀ। ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਬੱਚਾ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਸ਼ਾਇਦ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਘੱਟ ਤਨਖਾਹ ’ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਕੇ ਬਿਤਾਏਗਾ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਕਰੀਅਰ ਅਤੇ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਮੌਕੇ ਉਸ ਲਈ ਪਹੁੰਚਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੋਣਗੇ।

ਕੁਝ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਤਾਂ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਗਰੀਬ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਘਰੇਲੂ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਗਲੀ-ਮੁਹੱਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵਿਕਰੀ ਕਰਨ ਦਾ ਕੰਮ ਦੇ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਗਲਤ ਫਾਇਦਾ ਉਠਾਉਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਜਾਣਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖਿਆ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਮਸੀਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਲਈ ਬਿਹਤਰ ਹੱਲ ਲੱਭਣ ਲਈ ਮਿਲ ਕੇ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਬੱਚੇ ਕੰਮ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜੇਕਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਅਜਿਹੇ ਕੰਮ ਹਨ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਮਾਪੇ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ ਵੀ ਆਨੰਦ ਮਾਣ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਉਚਿੱਤ ਉਮੀਦ ਰੱਖਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚਾ ਕਿੰਨਾ ਕੰਮ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਰਚਨਾਤਮਕ ਫੀਡਬੈਕ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਸਿੱਖਦੇ ਰਹਿਣ ਅਤੇ ਵਧਦੇ ਰਹਿਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹੋਣ।

ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਆਤਮ ਨਿਰਭਰ ਅਤੇ ਕੁਸ਼ਲ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੀਆਂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਦੇਣਾ ਚੰਗਾ ਹੈ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਬੋਲ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚਰਿੱਤਰ ਗੁਣਾਂ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਜੋ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਵੇਖਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪਹਿਲਕਦਮੀ, ਮਿਹਨਤ, ਸਾਵਧਾਨੀ ਅਤੇ ਲਗਨ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਬਚਨ ਵਿੱਚ ਸਿਖਾਏ ਗਏ ਕੰਮ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਸਿਖਾਉਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ।

ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਇਹ ਚੰਗਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਪੈਸਾ ਕਮਾਉਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਹੋਵੇ ਜਿਸ ਨੂੰ ਖਰਚ ਕਰਨ ਦੀ ਉਹ ਚੋਣ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਦੀ ਕੀਮਤ ਸਿੱਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਿੱਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਆਪਣੇ ਪੈਸੇ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਲਾਭ ਲਈ ਕਿਵੇਂ ਵਰਤਣਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਜੋ ਪੈਸਾ ਕਮਾਉਣ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਕੈਂਡੀ ਲਈ ਖਰਚ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ; ਉਹ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਖਰੀਦਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਹ ਰੱਖ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਈਸ਼ੁਰੀ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਪੈਸੇ ਬਾਰੇ ਸੋਚਣ ਅਤੇ ਪੈਸੇ ਨੂੰ ਵਰਤਣ ਦੀ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।

ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਕਿਸ਼ੋਰਾਂ ਲਈ ਇਹ ਚੰਗਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਯੋਗਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕੰਮਾਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਨਾਲ ਜਾਣੂ ਕਰਵਾਇਆ ਜਾਵੇ। ਇਹ ਚੰਗਾ ਹੈ ਜੇਕਰ ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਨੂੰ ਸਿੱਖਣ ਲਈ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਹੁਨਰਾਂ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲੇ।

► ਤੁਹਾਡੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਬਾਲ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਦੀਆਂ ਕਿਹੜੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਮੌਜੂਦ ਹਨ? ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ? ਕਲੀਸਿਯਾ ਨੂੰ ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ?

ਮਾਪੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਚਰਿੱਤਰ ਨੂੰ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਹਨ। ਇੱਕ ਮਸੀਹੀ ਜੋੜੇ, ਮੈਟ ਅਤੇ ਮੈਰੀ ਫ੍ਰੀਡਮੈਨ, ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਗੁਣਾਂ ਨੂੰ ਸੂਚੀਬੱਧ ਕੀਤਾ ਜੋ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਸੂਚੀ ਬਣਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਦੀ ਸਮੀਖਿਆ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਾਰਜਾਂ ਲਈ ਯੋਜਨਾਵਾਂ ਬਣਾਈਆਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰੇਕ ਗੁਣ ਨੂੰ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨਗੀਆਂ। ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਤੇਜ਼ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ। ਇਹ ਗੁਣ ਅਚਾਨਕ ਪਰਗਟ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਪਰਵਰਿਸ਼ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਦੌਰਾਨ ਉਦੇਸ਼ਪੂਰਣ ਅਤੇ ਇਕਸਾਰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਹੇਠਾਂ ਦਿੱਤੀ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਫ੍ਰੀਡਮੈਨ ਦੁਆਰਾ ਸੂਚੀਬੱਧ ਕੁਝ ਗੁਣ ਹਨ।[1] ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਗੁਣ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ।

ਮੈਟ ਫ੍ਰੀਡਮੈਨ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਪਤਨੀ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਗੁਣਾਂ ਨੂੰ ਸੂਚੀਬੱਧ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੀ ਕੀਤਾ।

ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਉਪਰੋਕਤ [ਗੁਣ] ਇੱਕ ਕਾਗਜ਼ ਦੀ ਇੱਕ ਸ਼ੀਟ 'ਤੇ ਸਨ, ਅਸੀਂ ਸ਼ੀਟ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਲਾਈਨ ਖਿੱਚੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਪੁੱਛਿਆ, "ਹੁਣ, ਸਾਨੂੰ [ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਗੁਣਾਂ ਨੂੰ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੇ ਹਿੱਸੇ ਦਾ ਕੰਮ] ਕਰਨ ਲਈ ਕੀ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ?" ਕਾਗਜ਼ ਦੀ ਸ਼ੀਟ ਦੇ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ, ਅਸੀਂ [ਆਪਣੀਆਂ] ਮਾਪਿਆਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਲਿਖੀਆਂ।[2]

ਜੇਕਰ ਇਹ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਜਾਪਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਯਾਦ ਰੱਖੋ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਚੇਲੇ ਬਣਾਉਣ ਲਈ 16-18 ਸਾਲ ਦਿੱਤੇ ਹਨ। ਇਹ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹੈ:

1. ਚੇਲੇ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨਾ।

2. ਪਰਿਵਾਰਕ ਰਸਮਾਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਭੋਜਨ ਅਤੇ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਦੀ ਢਾਂਚਾਗਤ ਸਿੱਖਿਆ/ਸਿਖਲਾਈ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨਾ।

3. ਸਿਖਾਉਣ ਅਤੇ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇਣ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੌਕਿਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਚੇਲੇ ਬਣਨ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਜੀਵਨ ਦਾ ਇੱਕ ਕੁਦਰਤੀ ਹਿੱਸਾ ਬਣਾਉਣਾ।

4. ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਉੱਤੇ ਲਗਾਤਾਰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਵਚਨ ਦੀ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰੋ।

5. ਕਦੇ ਵੀ ਹਾਰ ਨਾ ਮੰਨੋ, ਭਾਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਅਸਫਲ ਹੋ ਜਾਓ।

► ਉੱਪਰ ਦਿੱਤੇ ਚਾਰਟ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਚੀਜ਼ਾਂ ਚੁਣੋ ਅਤੇ ਦੱਸੋ ਕਿ ਮਾਪੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਟੀਚਿਆਂ ਨੂੰ ਉਦੇਸ਼ਪੂਰਣ ਢੰਗ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਕੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।

► ਕਈ ਵਾਰ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਆਖਦਾ ਹੈ, "ਮੇਰੇ ਅਨੁਭਵਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਿਅਕਤੀ ਬਣਾਇਆ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮੈਂ ਹਾਂ।" ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਬਿਆਨ ਇਹ ਹੈ “ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਆਪਣੇ ਵਾਤਾਵਰਣ ਦੀ ਉਪਜ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।” ਕੀ ਇਹ ਕਥਨ ਸੱਚ ਹਨ?

ਮਨੁੱਖ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਸਰੂਪ ’ਤੇ ਬਣਾਏ ਗਏ ਹਨ। ਲੋਕ ਅਸਲ ਚੋਣਾਂ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀ ਜਾਂ ਵਾਤਾਵਰਣ ਦੁਆਰਾ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ। ਵਚਨ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਹੀ ਕਰਨ ਅਤੇ ਬੁਰਾਈ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ।[1] ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਫੈਸਲਿਆਂ ਲਈ ਨਿਆਂ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਸਾਡਾ ਮਹੌਲ ਅਤੇ ਅਨੁਭਵ ਸਾਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਸਰੂਪ ਉੱਤੇ ਬਣਾਏ ਗਏ ਮਨੁੱਖ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ ਅਸੀਂ ਅਸਲ ਚੋਣਾਂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਇਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੇ ਵਿਕਲਪ ਬਣਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਸ ਘਰ ਅਤੇ ਮਹੌਲ ਦੇ ਉਲਟ ਹਨ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਪਲਿਆ ਸੀ। ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਜੋ ਇੱਕ ਗ਼ੈਰ-ਯਹੂਦੀ ਘਰ ਤੋਂ ਆਇਆ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਇੱਕ ਪਾਪੀ ਜੀਵਨ ਆਮ ਸੀ, ਤੋਬਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਲਈ ਜੀ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਮਸੀਹੀ ਘਰ ਦਾ ਬੱਚਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਅਨੁਸਰਣ ਨਾ ਕਰਨ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਹਾਲਾਂਕਿ ਲੋਕ ਅਸਲ ਚੋਣਾਂ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਉਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਜ਼ਾਦ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਬਾਈਬਲ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਸੁਭਾਅ ਨਾਲ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਹਾਂ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪਾਪ ਕਰਨ ਦੀ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀ ਹੈ (ਜ਼ਬੂਰ 51:5, ਜ਼ਬੂਰ 58:3)। ਮਨੁੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਅਧਿਕਾਰ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨ, ਆਪਣੀ ਦਿਸ਼ਾ ਚੁਣਨ, ਪਰਤਾਵੇ ਅੱਗੇ ਝੁਕਣ, ਦੂਸਰਿਆਂ ਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦੇਣ ਅਤੇ ਸੁਆਰਥੀ ਹੋਣ ਦੀ ਸੁਭਾਵਕ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ (ਅਫ਼ਸੀਆਂ 2:1-3)। ਬੱਚੇ ਨਿਰਪੱਖ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਜੋ ਕਿਸੇ ਵੀ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਬੱਚੇ ਆਪਣੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਕਰਨ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਜਲਦੀ ਲੱਭਦੇ ਹਨ ਭਾਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਝੂਠ ਬੋਲਣਾ ਪਵੇ ਅਤੇ ਜੋ ਉਹ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਉਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਭਾਵੇਂ ਅਣਆਗਿਆਕਾਰੀ ਕਰਨੀ ਪਵੇ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਅਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਸ਼ਤਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦੇਣ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭਰਮਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ (ਅਫ਼ਸੀਆਂ 2:2, ਪਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ 12:9)।

ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਸਹੀ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਹਦਾਇਤ ਹੀ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇੱਕ ਆਤਮਿਕ ਸੰਘਰਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ (ਗਲਾਤੀਆਂ 5:17)। ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਆਤਮਾ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰੇ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰੇ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਬੁੱਧੀ ਅਤੇ ਚੰਗੀਆਂ ਆਤਮਿਕ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਬਣਨ ਲਈ ਤਾਕਤ ਵਾਸਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਦਿਲੋਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਬੱਚਾ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਤੋਬਾ ਕਰੇ ਅਤੇ ਆਤਮਿਕ ਪੁਨਰ ਜਨਮ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰੇ।

ਭਾਵੇਂ ਬੱਚਾ ਬਦਲ ਗਿਆ ਹੈ, ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਬੱਚੇ ਤੋਂ ਇਹ ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਪਰਿਪੱਕ ਮਸੀਹੀ ਵਾਂਗ ਹੋਵੇ। ਉਸ ਦੇ ਰਵੱਈਏ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਇਕਸਾਰ ਨਹੀਂ ਹੋਣਗੀਆਂ। ਉਹ ਕਈ ਵਾਰ ਪਰਤਾਵੇ ਵਿੱਚ ਪੈ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਬੱਚਾ ਸਹੀ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਵਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਇਹ ਆਖ ਕੇ ਨਿਰਾਸ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਮਸੀਹੀ ਵਾਂਗ ਜੀਣ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਬੱਚੇ ਦੇ ਚੰਗੇ ਵਿਹਾਰਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਤੋਂ ਮਦਦ ਮੰਗਣ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਭਾਵੇਂ ਹਰ ਮਨੁੱਖ ਪਾਪ ਵੱਲ ਝੁਕਾਅ ਦੇ ਨਾਲ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਹਰ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਹਰੇਕ ਵਿਅਕਤੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨਾਲ ਰਿਸ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਬਚਨ ਸਿਖਾਉਂਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਸਾਡੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਆਤਮਾ ਬੱਚੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਵਕੀਲ ਵਾਂਗ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਸੱਚਾਈ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨਾਲ ਰਿਸ਼ਤਾ ਰੱਖਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।

ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਲਈ ਬਾਈਬਲ ਪੜ੍ਹਨ, ਚਰਚਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਲਈ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਇਕੱਠੇ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਘਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਹਾਜ਼ਰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਅਗਵਾਈ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਉਹ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੂੰ ਵਚਨ ਪੜ੍ਹਨ ਅਤੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਲਈ ਕਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਅਰਾਧਨਾ ਦੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇੱਕੋ ਪੈਟਰਨ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਫਾਰਮੈਟ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਬਾਈਬਲ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ, ਮਸੀਹਅਤ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਅਤੇ ਮਿਸ਼ਨਾਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ, ਸਵਾਲਾਂ ਦੀ ਚਰਚਾ, ਯਾਦ ਕੀਤੇ ਸਵਾਲਾਂ ਅਤੇ ਜਵਾਬਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਸਿਧਾਂਤਕ ਸੱਚਾਈਆਂ ਸਿਖਾਉਣ ਲਈ, ਮਸੀਹੀ ਸਮੱਗਰੀ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨਾ, ਗਾਣੇ, ਬਾਈਬਲ ਯਾਦ ਕਰਨਾ, ਨਾਟਕ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਰੀਕੇ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਅਰਾਧਨਾ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਗਤੀਵਿਧੀ ਦੀ ਉਦਾਹਰਣ: ਇੱਕ ਬਾਈਬਲ ਕਹਾਣੀ ਚੁਣੋ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਦਾ ਦਾ ਨਾਟਕ ਕਰਨ ਲਈ ਆਖੋ।

ਪਾਸਟਰਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਕਲੀਸਿਯਾ ਨੂੰ ਪਰਿਵਾਰਕ ਅਰਾਧਨਾ ਦੇ ਸਮੇਂ ਬਾਰੇ ਸਿਖਾਉਣ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਬਚਨ ਸਿਖਾਉਣ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਦਿੱਤੀ ਹੈ (ਬਿਵਸਥਾ ਸਾਰ 6:5-7)।

► ਇਸ ਪਾਠ ਦੇ ਕਿਹੜੇ ਵਿਸ਼ੇ ਹਨ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਨਵੇਂ ਹਨ? ਤੁਸੀਂ ਸਿੱਖੀ ਗਈ ਸੱਚਾਈ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹੋ?

► ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਪਰਵਰਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਕਲੀਸਿਯਾ ਕੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ?

► ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮਸੀਹ ਦਾ ਅਨੁਸਰਣ ਕਰਨ ਲਈ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇਣ ਦੀ ਚੁਣੌਤੀ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ, ਕਲੀਸਿਯਾ ਦੇ ਲੋਕ ਮਿਲ ਕੇ ਕਿਵੇਂ ਕੰਮ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ?

► ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਲਈ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਅਭਿਆਸਾਂ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਕੀ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ?

ਸਵਰਗੀ ਪਿਤਾ,

ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਾਪੇ ਬਣਨ ਦਾ ਮਹਾਨ ਮੌਕਾ ਦੇਣ ਲਈ ਤੇਰਾ ਧੰਨਵਾਦ।

ਸਾਡੀ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਤੇਰੇ ਵਾਂਗ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰ। ਸਾਡੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇਹ ਯਾਦ ਰੱਖਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰ ਕਿ ਉਹ ਤੈਨੂੰ ਜਾਣਨ ਅਤੇ ਤੇਰੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਲਈ ਬਣਾਏ ਗਏ ਹਨ।

ਸਾਨੂੰ ਉਹ ਪਿਆਰ, ਧੀਰਜ ਅਤੇ ਸਮਝ ਦੇ ਜਿਸ ਦੀ ਸਾਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇਣ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਲੋੜ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਉਹ ਤੇਰਾ ਅਨੁਸਰਣ ਕਰ ਸਕਣ।

ਸਾਡੀਆਂ ਕਲੀਸਿਯਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਪਰਿਵਾਰਾਂ, ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਵਿੱਚ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੋਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਬਣਾ।

ਆਮੀਨ

(1) ਹੇਠ ਲਿਖੇ ਹਰੇਕ ਹਵਾਲੇ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕਰੋ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਹਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਬਾਰੇ ਵਚਨ ਕੀ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਬਾਰੇ ਤਿੰਨ ਪੰਨੇ ਲਿਖਣ ਲਈ ਕਰੋ:

• ਉਤਪਤ 18:17-19

• ਬਿਵਸਥਾ ਸਾਰ 6:4-9

• ਜ਼ਬੂਰ 78:1-8

• ਕੁਲੁੱਸੀਆਂ 3:21

• ਅਫ਼ਸੀਆਂ 6:4

• 1 ਤਿਮੋਥਿਉਸ 3:4-5, 12

• 2 ਤਿਮੋਥਿਉਸ 3:14-17

• ਮੱਤੀ 18:5-6

(2) ਭਾਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਮਾਪੇ ਹੋ ਜਾਂ ਨਹੀਂ, ਇਸ ਪਾਠ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸਾਰਣੀ ਵਿੱਚ ਸੂਚੀਬੱਧ ਗੁਣਾਂ ਦੇ ਟੀਚਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪੰਜ ਨੂੰ ਚੁਣੋ। ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਚੁਣੇ ਹੋਏ ਪੰਜ ਗੁਣਾਂ ਦੇ ਟੀਚਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰੇਕ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦੇ ਤਿੰਨ ਵਿਹਾਰਕ ਤਰੀਕੇ ਲਿਖੋ।

(3) ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਮਾਪੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਇੱਕ ਯੋਜਨਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਅਰਾਧਨਾ ਕਰਨ ਦੇ ਆਪਣੇ ਸਮਰਪਣ ਨੂੰ ਲਿਖੋ। ਆਪਣੀ ਯੋਜਨਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸਮਰਪਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਜਵਾਬਦੇਹ ਬਣਾਓ।