Lesson 6: იესო ქრისტე და ღვთის სამეფო

ამ გაკვეთილის ბოლოს სტუდენტს უნდა შეეძლოს:

(1) გაიგოს ღვთის სამეფოს მნიშვნელობა სახარებებში.

(2) გაიაზროს ღვთის სამეფოს როგორც ახლანდელი, ასევე მომავალი ასპექტები.

(3) მიჰყვეს ზეციურ სამეფოში ცხოვრების იესოს პრინციპებს, მთაზე ქადაგებიდან.

(4) სწორად განმარტოს იესოს იგავები ზეციური სამეფოს შესახებ.

(5) დაემორჩილოს იესოს მოწაფეობის პირობებს.

ჩვენ ვმსახურობთ როგორც ელჩები, რომლებიც წარმოადგენენ ღვთის სამეფოს ჩვენს სამყაროში.

ღვთის სამეფო ახალი აღთქმის მთავარი თემაა.[1] ტერმინი „სამეფო“ ორმოცდათოთხმეჯერ გვხვდება მათეს, თოთხმეტჯერ მარკოზის, ოცდაცხრამეტჯერ ლუკას და ხუთჯერ იოანეს სახარებებში.[2]

იესოს იგავების თითქმის ნახევარი გვასწავლის ღვთის სამეფოს შესახებ. ის ქადაგებს სამეფოს შესახებ. ის კურნავს და დევნის დემონებს სამეფოს ძალაუფლების წარმოსაჩენად. ამაღლების შემდეგ ადრეულმა ეკლესიამ განაგრძო სამეფოს შესახებ უწყების ქადაგება (საქმეების 8:12; 28:23).

ამ გაკვეთილში შევისწავლით ღვთის სამეფოს, იესოს მსახურებაში და სამეფოს გავლენას მსახურებაზე, დღეს. ამ გაკვეთილის ბოლოს დამატებულია ნიგერიაში ნაქადაგები სიტყვა ღვთის სამეფოს შესახებ. ეს ქადაგება გვიჩვენებს, თუ როგორ მოქმედებს სამეფოს შესახებ უწყება, ჩვენს სამყაროში მსახურებაზე.

არსებობს ორი კითხვა, რომლებიც წარმოადგენენ ღვთის სამეფოს შესწავლას.[1]

1. რა არის ღვთის სამეფო?

2. როდის გამოცხადდება ღვთის სამეფო?

რა არის ღვთის სამეფო?

► წაიკითხეთ საქმეების 1:1-8.

აღდგომიდან ორმოცი დღის განმავლობაში იესო თავის მოწაფეებთან იყო და „მოუთხრობდა ღვთის სამეფოზე.” ამაღლებამდე, მოწაფეებმა ჰკითხეს: „ამ ხანებში ხომ არ აღუდგენ, უფალო, ისრაელს სამეფოს?” მოწაფეები ელოდნენ:

1. უშუალოდ მიწიერ სამეფოს: „ამ ხანებში“. ისინი ელოდნენ, რომ იესო დაუყოვნებლივ დაამყარებდა სამეფოს.

2. პოლიტიკური და გეოგრაფიულ სამეფოს: „აღუდგენ”. ისინი მოელოდნენ, რომ იესო რომის იმპერიას დაამხობდა და აღადგენდა ისრაელის პოლიტიკურ ძალაუფლებას.

3. ეროვნულ სამეფოს: „ისრაელის სამეფოს“. ისინი მოელოდნენ, რომ იესო მართავდა ერს, როგორც დავით მეფე ძველ აღთქმაში.[2]

იესომ უპასუხა: „თქვენი საქმე არ არის, იცოდეთ დროები ან ვადები, რომელიც მამამ დაადგინა თავისი ხელმწიფებით, არამედ თქვენ მიიღებთ ძალას, როცა გადმოვა სულიწმიდა თქვენზე და იქნებით ჩემი მოწმენი იერუსალიმში, მთელ იუდეასა და სამარიაში და ქვეყნის კიდემდე.”

იესოს პასუხიდან ჩანს, რომ მისი სამეფო იყო:

1. მარადიული სამეფო: „დროები ან ვადები, რომელიც მამამ დაადგინა“. იესოს სამეფო არ იყო დამოკიდებული ადამიანის დროზე, არამედ მამის დროზე.

2. ზებუნებრივი სამეფო: „ძალა, როცა გადმოვა სულიწმიდა თქვენზე“. იესოს სამეფო ემყარებოდა სულიწმიდის ძალას და არა პოლიტიკურ ძალაუფლებას.

3. საყოველთაო სამეფო: „ქვეყნის კიდემდე“. იესოს სამეფომ ყველა ერს მიაღწია. ის მხოლოდ ისრაელით არ შემოიფარგლა.

იესომ მოწაფეებს უთხრა, რომ მათ არ სჭირდებათ დროების ცოდნა. ამის ნაცვლად, ისინი ორი საკითხით უნდა ყოფილიყვნენ დაინტერესებულები: მიეღოთ სულიწმიდა და ყოფილიყვნენ მისი მოწმეები „ქვეყნის კიდემდე.”

როდის გამოცხადდება ღვთის სამეფო?

[3]თეოლოგთა შორის არსებობს სამი ძირითადი შეხედულება ღვთის სამეფოს შესახებ.

სამეფო მოვა.

ზოგი თეოლოგი ხედავს ბოლო დროის სამეფოს გამოცხადებას, როდესაც იესო დედამიწაზე ათასწლეულის განმავლობაში იმეფებს. ეს ავტორები ხელმძღვანელობენ წმიდა წერილების ისეთი მონაკვეთებით, როგორიცაა მათეს 24-25 თავები, სადაც ხაზგასმულია სამეფოს პოლიტიკური და ტერიტორიული ასპექტები.

სამეფო მოსულია.

სხვა თეოლოგები ასწავლიან, რომ იესოს სამეფო გამოცხადდა დედამიწაზე ყოფნის დროს. ისინი ხაზს უსვამენ წმიდა წერილებში იესოს ნათქვამს, რომ „მოახლოებულია ცათა სამეფო" და „დაგდგომიათ ღვთის სამეფო” (მათეს 4:17 და ლუკას 11:20). სამეფოს შესახებ ეს მოსაზრება ყურადღებას ამახვილებს სამეფოს სულიერ ბუნებაზე და ღვთის მმართველობაზე მორწმუნეთა გულებში.

სამეფო უკვე დადგა, მაგრამ ჯერ არ არის სრულყოფილი.

მრავალი თეოლოგი ამტკიცებს, რომ სამეფო მოიცავს, როგორც ახლანდელ, ასევე სამომავლო ასპექტებს. ეს მოსაზრება გვასწავლის, რომ ღვთის სამეფო იესოს მიწიერი მსახურების დროს გამოცხადდა; ის განაგრძობს გავრცელებას ეკლესიის მუშაობით; ის სრულად ძალაში შესული იქნება, როდესაც ქრისტე მმართველობას დაუბრუნდება.[4] ქრისტე დაბრუნებისთანავე „მეფობას გადასცემს უფალსა და მამას, მას შემდეგ, რაც გააუქმებს ყოველ მთავრობას, ყოველ უფლებასა და ძალას” (1 კორინთელთა 15:24). ეს არის ღვთის სამეფოს დაგვირგვინება.

► სამეფოს შესახებ ამ მოსაზრებებიდან რომელს ემხრობით? რა პრაკტიკულ ზეგავლენას ახდენს თითოეული მოსაზრება მსახურებაზე?

ამ გაკვეთილზე ჩვენ ვიხილავთ სამეფოს ასპექტებს, რომლებიც უკვე მოქმედებს და სამეფოს ასპექტებს, რომლებიც შესასრულებელია. სამეფო მოიცავს:

• მეფეს: დაწყებული მისი დაბადებისას მოგვებიდან, ჯვარზე წარწერამდე, იესო მეფედ მოვიდა.

• ძალაუფლებას: იესომ თავისი ძალაუფლება აჩვენა თავისი სასწაულებით და საფლავზე გამარჯვებით.

• კანონის: იესომ შეაჯამა სამეფოს კანონი მთაზე ქადაგების დროს.

• ტერიტორიას: იესომ ასწავლა, რომ მისი სამეფო ქვეყნის კიდეებამდე ვრცელდება და მოიცავს ყველა ენასა და ყველა ხალხს.

• ხალხს: ყველა, ვინც მეფემ გამოისყიდა და რომელსაც ის მართავს, არიან იესოს სამეფოს მოქალაქეები.

► წაიკითხეთ მათეს 3:1-12.

ახალ აღთქმაში ღვთის სამეფოს შესახებ პირველი მოხსენიება, იოანე ნათლისმცემლის ქადაგებაში გვხვდება. იოანემ, როგორც ძველი აღთქმის ბოლო წინასწარმეტყველმა, დაგმო ისრაელის რელიგიური წინამძღოლების თვალთმაქცობა. როგორც ახალი აღთქმის პირველმა მაუწყებელმა, მან მოამზადა გზა ახალი მეფისთვის. „მოინანიეთ, ვინაიდან მოახლოებულია ცათა სამეფო” (მათეს 3:2). სიტყვა „მოახლოებულია“ გულისხმობს, რომ სამეფო სწრაფად დადგება. ჯერ არ დამდგარა, მაგრამ ძალიან ახლოსაა. იოანე ქადაგებდა რათა მოემზადებინა ისრაელი მესიის მოსვლისთვის, რომელიც შეუძღვებოდა მათ ახალ სამეფოში.

იოანეს დაპატიმრებიდან მალევე იესომ დაიწყო მსახურება. ის მოგზაურობდა გალილეაში „ქადაგებდა და ახარებდა ღვთის სამეფოს.” იოანე ნათლისმცემლის მსგავსად, იესომაც თქვა: „მოინანიეთ, ვინაიდან მოახლოებულია ცათა სამეფო” (მათეს 4:17).

► წაიკითხეთ მათეს 10:5–42.

იესომ თორმეტი მოწაფე გაგზავნა „ისრაელის სახლის დაკარგულ ცხვრებთან", რათა სამეფოს შესახებ გზავნილი მიეტანათ. იოანე ნათლისმცემლისა და იესოს მსგავსად, ისინიც ქადაგებდნენ: „მოახლოებულია ცათა სამეფო” (მათეს 10:5-7).

მოწაფეების მსახურება მათი მოძღვრის მსახურების მაგალითზე იყო აგებული. იესოს მსგავსად, მათ სამეფოს შესახებ უნდა გამოეცხადებინათ და ხალხის ფიზიკური საჭიროებები დაეკმაყოფილებინათ. იესოს მსგავსად, ისინი კურნავდნენ ავადმყოფებს და დევნიდნენ ეშმაკებს, იმის ნიშნად, რომ ღვთის სამეფო სატანის სამფლობელოში შეიჭრა. იესომ გაგზავნა თავისი წარმომადგენლები დავალებით: „სნეულნი განკურნეთ, მკვდრები აღადგინეთ, კეთროვანნი განწმიდეთ, ეშმაკები განდევნეთ” (მათეს 10:8).

► წაიკითხეთ მათეს 12:22-32.

სამეფოს დაპირება არ იყო ახალი. ძველი აღთქმის წინასწარმეტყველები მომავალ სამეფოს ჰპირდებოდნენ. თუმცა, იესომ გამოაცხადა, რომ სამეფო იყო არა მხოლოდ მომავალი იმედი, არამედ უშუალო რეალობა. იესომ გამოაცხადა ღვთის სამეფოს დამყარების შესახებ. ღვთის სამეფო იყო იქ, სადაც იესო იმყოფებოდა.

იესომ დემონებზე ძალაუფლებით აჩვენა მეფის ძალა, რომელმაც დაამარცხა სატანის სამეფო. მას შემდეგ, რაც მან განკურნა დემონით შეპყრობილი კაცი, ფარისევლებმა განაცხადეს, რომ იესო „დემონებს დევნიდა” „ბელზებელის, დემონთა მთავრის მეშვეობით.” იესომ უპასუხა, რომ ის ღვთის ძალით იპყრობდა სატანის სამეფოს: „თუ მე ღვთის სულით ვდევნი ეშმაკებს, აბა, მოსულა თქვენთან ღვთის სამეფო” (მათეს 12:24, 28). იესო შეიჭრა სატანის სამეფოში.

► წაიკითხეთ მათეს 11:1-24.

იესოს სასწაულები მისი სამეფოს გამოცხადების ნიშნები იყო. იოანეს სახარება იყენებს ტერმინს „ნიშნები" იესოს სასწაულების აღსანიშნად. სასწაულები იესოს ღვთიურობის ნიშნები და ახალი სამეფოს მტკიცებულებები იყო.

იოანე ნათლისმცემელმა გამოაცხადა, რომ „მოახლოებულია ცათა სამეფო.” ის ელოდა პოლიტიკურ სამეფოს, რომელიც თავისუფლებას მოუტანდა ისრაელს. ამის ნაცვლად, იოანე ციხეში აღმოჩნდა, სიკვდილის საფრთხის წინაშე! მან თავისი მოწაფეები გაგზავნა, რომ ეკითხათ: „შენა ხარ ის, ვინც უნდა მოვიდეს, თუ სხვას უნდა ველოდოთ?” იესოს მსახურება არ ემთხვეოდა იოანეს მოლოდინს პოლიტიკური მესიის შესახებ, რომელიც დააარსებდა მიწიერ სამეფოს.

იესომ უპასუხა თავის მესიანურ ქმედებებზე მითითებით.

წადით მოახსენეთ იოანეს, რასაც ისმენთ და ხედავთ: ბრმები ხედავენ და ხეიბრები დადიან, კეთროვნები იწმიდებიან და ყრუებს ესმით, მკვდრები დგებიან და ღატაკებს ეხარებათ. ნეტარია ვინც არ შეცდება ჩემში.

იესომ ასწავლა იოანეს, მოთმინებით დალოდებოდა ღმერთის გეგმას.

მიუხედავად იმისა, რომ იესომ შეაქო იოანეს ძალა და გამბედაობა, მან თქვა, რომ "ცათა სამეფოში უმცირესი მასზე (იოანეზე) დიდია". რატომ? იესო მოვიდა ახალი აღთქმის დასადებად, სამეფოს ყველა პრივილეგიით. ახალი აღთქმის ყველაზე მცირე მორწმუნე ფლობდა პრივილეგიებს, რომლებიც ძველი აღთქმის უდიდეს წმინდანს არასოდეს უნახავს. ახალი აღთქმის მორწმუნეებმა ძველი აღთქმის დაპირებების აღსრულება იხილეს. დაპირებული სამეფო გამოცხადდა.

სახარებებში დაწერილი ყველაზე გრძელი ქადაგებაა, იესოს ქადაგება მთაზე. ღვთის სამეფო ამ ქადაგების გამაერთიანებელი თემაა. ეს ჩანს რამოდენიმე გზით:

• პირველი ნეტარება გვასწავლის, რომ ცათა სამეფო ეკუთვნით „სულით ღარიბებს.” ბოლო ნეტარება გვასწავლის, რომ ცათა სამეფო ეკუთვნის "მათ, ვისაც დევნიან სიმართლის გამო.” ეს ორი ქმნის გარსს დანარჩენი ნეტარებების გარშემო, რაც აჩვენებს, რომ ნეტარების მთავარი თემა ცათა სამეფოა.

• იესო აჩვენებს, რომ აქვს რჯულის ახლებურად გადმოცემის ძალაუფლება (მათეს 5:21-48). ეს არის მეფის ქმედება, რომელსაც აქვს უფლებამოსილება განმარტოს და გამოიყენოს თავისი სამეფოს კანონები.

• იესომ მოწაფეებს ასწავლა ლოცვა: „მოვიდეს სამეფო შენი, იყოს ნება შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქვეყანასა ზედა” (მათეს 6:9-13). ჩვენ მოწოდებულნი ვართ ვილოცოთ დედამიწაზე ღვთის სამეფოს წინსვლისთვის. როდესაც ღვთის ხალხი მთაზე ქადაგების შესაბამისად ცხოვრობს, სამეფო ფართოვდება და ღვთის ავტორიტეტი ვრცელდება სამეფოს ახალ მოქალაქეებზე.

• ქადაგების ბოლოს იესომ ასწავლა, რომ მხოლოდ „ძლიერი საქმეები“ არ არის საკმარისი „ცათა სამეფოში შესასვლელად.” სამეფოში შევა მხოლოდ ის, „ვინც აღასრულებს ჩემი ზეციერი მამის ნებას.“

მთაზე ქადაგების წაკითხვის პრინციპები

ჩვენ უნდა გვახსოვდეს სამი პრინციპი, როდესაც მთაზე ქადაგებას ვკითხულობთ.

(1) მთაზე ქადაგების მცნებების შესრულებით ვერ „დაიმსახურებთ“ ცათა სამეფოს მოქალაქეობას.

არ უნდა ვიფიქროთ: „ასე იცხოვრე და გახდები ქრისტიანი.” ამის ნაცვლად, ჩვენ უნდა წავიკითხოთ ეს ქადაგება, როგორც სამეფოს მოქალაქის ცხოვრების სახელმძღვანელო: „იცხოვრე ასე, რადგან შენ ხარ ქრისტიანი.” ჩვენ მხოლოდ მადლით ვართ დახსნილნი; ამიტომ, როგორც ღვთის სამეფოს მოქალაქეები, მის მცნებებს ვემორჩილებით.

(2) ქადაგება მთაზე არის მოწაფეებისთვის და არა ურწმუნოებისთვის.

ეს სეკულარული ქვეყნის კონსტიტუცია არ არის. ნუ გაგიკვირდებათ, როდესაც თქვენი ურწმუნო მეზობლები უარს იტყვიან ამ პრინციპებით ცხოვრებაზე! ეს არის ღვთის სამეფოში ცხოვრების აღწერა და არა ადამიანების სამეფოებში ცხოვრების.

(3) ქადაგება მთაზე ყველა მორწმუნისთვისაა.

ბევრი ცდილობდა თავიდან აეცილებინა ქადაგების მოთხოვნები. ამტკიცებდა, რომ ეს პრინციპები არ ვრცელდება ჩვეულებრივ მორწმუნეებზე. ზოგმა თქვა: „ეს კანონი მომავალი ათასწლეულის სამეფოსთვის არის განკუთვნილი.” ზოგმა თქვა: „ეს არის რამდენიმე წმინდანისთვის. ქრისტიანთა უმეტესობას არ შეუძლია შეასრულოს ეს მცნებები.” ზოგმა თქვა: „ეს ქადაგება გვიჩვენებს, რომ ჩვენ ვერასოდეს შევასრულებთ ღვთის მცნებებს. როდესაც ვხედავთ, რომ ვერასდროს შევასრულებთ ღვთის მოთხოვნებს, მხოლოდ მის მადლს დავეყრდნობით.”

თუმცა, ადრეული ეკლესია ქადაგებას კითხულობდა, როგორც სახელმძღვანელოს ყველა მორწმუნისათვის. იაკობისა და 1 პეტრეს წერილები იმეორებს ამ ქადაგების ბევრ მცნებას. იესომ უარი თქვა ღვთის სიწმინდის სტანდარტის შესუსტებაზე. ფარისევლების დაბალი სტანდარტების ნაცვლად, იესო უფრო მაღალ სტანდარტებს ამკვიდრებდა თავისი მიმდევრებისთვის: „თუ თქვენი სიმართლე არ აღემატება მწიგნობართა და ფარისეველთა სიმართლეს, ვერ შეხვალთ ცათა სასუფეველში” (მათეს 5:20).

ცხოვრება ღვთის სამეფოში

► წაიკითხეთ მათეს 5-7.

თუ დედამიწაზე მსახურების დროს იესომ სამეფო დაამყარა, ჩვენ ახლა ღვთის სამეფოში ვცხოვრობთ. ქადაგება მთაზე აღწერს ცათა სამეფოს მოქალაქის ბუნებას. აქ მოცემულია ქადაგების თემების მოკლე მიმოხილვა.

(1) ღვთის სამეფოს ღირებულებები ეწინააღმდეგება ამ სამყაროს ღირებულებებს.

არც ერთი მიწიერი მმართველი არ იტყვის, რომ სიღარიბე, გლოვა, თვინიერება ან დევნილობა კურთხევაა. ნეტარებები ამტკიცებენ იმ ღირებულებების სრულიად საპირისპიროს, რაც იესოს დროის რომის იმპერიაში იყო და დღეს ჩვენს სამყაროში არის. ღვთის სამეფო განსხვავდება ადამიანის სამეფოსგან.

(2) ღვთის სამეფოს მოქალაქეებმა გავლენა უნდა მოახდინონ მათ გარემოცვაზე.

იესოს დროინდელი ესენელები ამბობდნენ, რომ მართალი ადამიანები უნდა გამოეყონ საზოგადოებას და ღმერთის სამეფო განმარტოებით დაამყარონ. იესომ თქვა: „არა! თქვენ უნდა იყოთ მარილი, რომელიც ინახავს და ამარილებს ქვეყნიერებას. თქვენ უნდა იყოთ ნათელი, რომელიც ადიდებს თქვენს ზეციერ მამას.” მიუხედავად იმისა, რომ ღვთის სამეფო პირველ რიგში სულიერია, ქვეყნიერებამ უნდა ისარგებლოს პოლიტიკურად, ეკონომიკურად და სოციალურად სამეფოს მოქალაქეების აქ ყოფნით.

[1]ჩვენ შეგვიძლია ჩამოვთვალოთ მრავალი მაგალითი ქრისტიანების, რომლებიც იყვნენ მარილი და ნათელი საერო საზოგადოებაში. უილიამ ვილბერფორსმა მიიყვანა პარლამენტი ბრიტანეთის იმპერიაში მონებით ვაჭრობის გაუქმების გადაწყვეტილებამდე; მეთოდისტურმა გამოღვიძებამ სოციალური რეფორმა შეიტანა ინგლისის საზოგადოების ყველა დონეზე; უილიამ ქერი ებრძოდა ლეგალიზებულ ბავშვთა მკვლელობებსა და სატიებს (ქვრივის დაწვა) ინდოეთში; ქრისტიანებმა გაავრცელეს წიგნიერება, დააარსეს საავადმყოფოები და ბავშვთა სახლები და უამრავ ქვეყანაში ემსახურებოდნენ ღარიბებსა და გაჭირვებულებს.

(3) ღვთის სამეფოს მოქალაქეები ცდებიან რჯულის მინიმალურ მოთხოვნებს, რათა წარმოაჩინონ მამის სიყვარული.

იესო არ მოსულა რჯულის შესაცვლელად, არამედ მის „აღსასრულებლად“. „მე მათ გასაუქმებლად კი არ მოვსულვარ, არამედ მათ აღსასრულებლად.” რაიმეს აღსრულება არის „მიიყვანო საქმე დასასრულამდე" ან „სრულყოფამდე.” იესო მოვიდა არა რჯულის გასაუქმებლად, არამედ რჯულის უკან მდგომი სულის საჩვენებლად. ექვსი მაგალითის მიხედვით, იესო აჩვენებს, რომ სამეფოს მოქალაქეების სიმართლე „უნდა აღემატებოდეს მწიგნობართა და ფარისეველთა სიმართლეს.”

(4) სამეფოს მოქალაქეები უფრო მეტად ზრუნავენ ღმერთის საამებლად, ვიდრე სხვების.

ფარისევლებს სურდათ, ხალხს დაენახა მათი ხელგაშლილობა; სამეფოს მოქალაქეები გასცემენ დაფარულში. ფარისევლებს სურდათ, რომ სხვებს მოესმინათ მათი შთამბეჭდავი ლოცვები; სამეფოს მოქალაქეები უბრალოდ და გულწრფელად ლოცულობენ. ფარისევლებს სურდათ, რომ ხალხს პატივი ეცათ მათთვის ხანგრძლივი მარხვის გამო; სამეფოს მოქალაქეები მარხულობენ მხოლოდ მამისგან საზღაურის მისაღებად.

(5) სამეფოს მოქალაქეები არ ეყრდნობიან თავიანთ სიმდიდრეს და არ ზრუნავენ თავიანთ საჭიროებებზე.

ამის ნაცვლად, ისინი ენდობიან თავიანთ ზეციერ მამას.

(6) სამეფოს მოქალაქეები არ განიკითხავენ სხვებს.

თუმცა, ისინი ცდილობენ გააცნობიერონ ცრუ მასწავლებლების ცუდი ნაყოფი.

(7) სამეფოს მოქალაქეები დარწმუნებულნი არიან თავიანთ ლოცვებში.

სამეფოს მოქალაქეები დარწმუნებულნი არიან თავიანთ ლოცვებში, რადგან მათ იციან, რომ მათი „ ზეციერი მამა მისცემს სიკეთეს იმას, ვინც სთხოვს!”

(8) სამეფოს მოქალაქეებს ესმით, რომ მხოლოდ ორი გზა არსებობს.

არის ფართო კარიბჭე და ვიწრო კარიბჭე. არის კარგი ხე და ცუდი ხე. არის გონიერი მშენებელი და უგუნური მშენებელი. სამეფოს მოქალაქეები გამჭრიახები არიან.

[3] ცხოვრება სამეფოს პრინციპების მიხედვით

როგორ შეგვიძლია ვიცხოვროთ მთაზე ქადაგების პრინციპებით? გასაღები მათეს 5:48 - ა. სამეფოს მოქალაქეები მოწოდებულები არიან გახდნენ ჩვენი ზეციერი მამის მსგავსები. იესოს სწავლება ისეთი მარტივია და ამავდროულად რთული. მხოლოდ ღვთის მადლი გვაძლევს ძალას, ვიცხოვროთ იესოს სწავლების მიხედვით. საკუთარი ძალებით, ვერასდროს შევასრულებთ ქადაგების მოთხოვნებს. მხოლოდ სული ქმნის სამეფოში ცხოვრებას შესაძლებელს.

ჩვენ უნდა გვესმოდეს ეს პრინციპი, როდესაც ვქადაგებთ მთაზე ქადაგებას. თუ ქადაგებას, მხოლოდ როგორც კანონს ვიქადაგებთ, ხალხს იმედგაცრუებულს და თავგზააბნეულს დავტოვებთ. მხოლოდ მაშინ, როდესაც ქადაგებას ვიქადაგებთ, როგორც სამეფოს ცხოვრების ნიმუშს - ღვთის მადლით მოწოდებული, ძის მსხვერპლით შეძენილი და სულიწმიდით გაძლიერებული - ქადაგება მთაზე, მართლაც იქცევა სახარებად, „კეთილ უწყებად.”

► მთაზე ქადაგების წაკითხვისა და ამ რეზიუმეში განხილვის შემდეგ, იმსჯელეთ:

• ქადაგებიდან რომელი სწავლებებია ყველაზე რთული თქვენი საზოგადოების ქრისტიანებისთვის?

• ქადაგებიდან რომელი სწავლებაა თქვენთვის, როგორც ქრისტიანი ლიდერისთვის, ყველაზე რთული?

ებრაელმა მასწავლებლებმა იცოდნენ, რომ ჩვენ გვახსოვს ისტორიები ბევრად უფრო დიდხანს, ვიდრე შემოთავაზებული განცხადებები. ამის გამო, იგავები, სწავლების გავრცელებული ფორმა იყო, ებრაელი რაბინებისთვის. იესო იყენებდა იგავებს, ღვთის სამეფოს შესახებ, ღრმა ჭეშმარიტებების გადმოსაცემად.

მსახურების დასაწყისში, იგავების გამოყენებამ, საშუალება მისცა იესოს, ესწავლებინა თავისი მოწაფეებისთვის და ამავდროულად თავიდან აეცილებინა მტრებთან პირდაპირი კონფლიქტი. მოგვიანებით, იესო პირდაპირ დაუპირისპირდა იერუსალიმის რელიგიურ წინამძღოლებს; მაგრამ იმ ადრეულ წლებში, მისი ყურადღება გამახვილებული იყო მოწაფეების სწავლებაზე.

ბევრი ისმენდა იგავებს, მაგრამ ვერ იგებდნენ. ისინი „სმენით ისმენენ და ვერ იგებენ"; ისინი „ხედვით ხედავენ და ვერ ხვდებიან". რატომ? რადგან მათ გაისასტიკეს გულები. ესაიამ იწინასწარმეტყველა:

რადგან დაეხშო ამ ხალხს გული, ყურით მძიმედ ესმით და დახუჭეს თვალები, რომ თვალით არ დაინახონ და ყურით არ მოისმინონ. გულით არ გაიგონ და არ მოიქცნენ, რათა განვკურნო ისინი (მათეს 13:15, ციტირებს ესაიას 6:9).

იგავების საშუალებით იესომ შეძლო ესწავლებინა მათთვის, ვისაც ყურები ჰქონდა სასმენად.

მათეს მე - 13 თავში მოცემულია იგავების სერია „სამეფოს საიდუმლოებების შესახებ” (მათეს 13:11). ეს იგავები აჩვენებს ღვთის სამეფოს ბუნებას იესოს მიმდევრებისთვის, ხოლო დაფარავს მისი სწავლების დიდ ნაწილს ურწმუნო ლიდერებისგან.

► სანამ გააგრძელებთ, შეჩერდით და წაიკითხეთ მათეს 13:1-52. თითოეული იგავის შესწავლისას, შეაჯამეთ მისი მთავარი თემა, ერთი ან ორი წინადადებით ცხრილში, მომდევნო გვერდზე. თითოეული იგავისთვის იპოვნეთ ერთი გამოყენება დღევანდელ მსახურებაში. მე დავასრულე პირველი იგავი მაგალითისთვის.

PDF აქ წვდომა

იგავი მთესველზე (მათეს 13: 3-9, 18-23; ლუკას 8: 5-18)

პირველი იგავი სამეფოს შესახებ ამ იგავების სერიაში გვასწავლის, რომ ჩვენი რეაგირება თესლზე, განსაზღვრავს თესლის ნაყოფიერებას. ცათა სამეფოში ზოგი ირწმუნებს და გამოიღებს ნაყოფს, ზოგი კი უარს იტყვის რწმენაზე, ან პირველადი პასუხის შემდეგ დაეცემიან.

ამ იგავს შეიძლება ეწოდოს ნიადაგების იგავი, რადგან ეს არის ამბავი სხვადასხვა ნიადაგზე და არა სხვადასხვა თესლზე. თითოეულ მაგალითში, თესლი იგივე იყო და მთესველიც იგივე; განსხვავებული ნიადაგი იყო. როდესაც ვაცხადებთ გზავნილს სამეფოს შესახებ, არ უნდა გაგვიკვირდეს, როდესაც ზოგი მსმენელი სხვებზე ნაკლებად არის მიმღები. ამაზე გული არ უნდა დაგვწყდეს. იესომ ასწავლა, რომ ზოგი მსმენელი ნაყოფიერი ნიადაგი იქნება, ზოგი კი სიტყვის საწინააღმდეგოდ გულს გაისასტიკებს.

ლუკას დასკვნით იგავი მთესველზე აჩვენებს, რომ ეს არის იგავი ჭეშმარიტების მოსმენის შესახებ. „დაუკვირდით, როგორ ისმენთ: ვისაც აქვს, მას მიეცემა. ვისაც არა აქვს, ისიც წაერთმევა, რაც ჰგონია, რომ ექნება” (ლუკას 8:18). როდესაც ადამიანი დადებითად რეაგირებს ჭეშმარიტებაზე, ის მეტ ჭეშმარიტებას მიიღებს. ქადაგებაში სხვა იგავების გამოყენებამდე, იესომ თავის მსმენელებს ასწავლა, როგორ მოესმინათ, რომ ყოფილიყვნენ ნაყოფიერი ნიადაგი.

იგავი ღვარძლის შესახებ (მათეს 13:24-30, 36-43)

ებრაელი ხალხი ელოდა, რომ ღვთის სამეფო დაუყოვნებლივ განაჩენს გამოიტანდა ბოროტთა მიმართ. იესომ მოამზადა თავისი მოწაფეები შუალედური პერიოდისთვის, რომლის დროსაც მორწმუნეები და ურწმუნოები ერთად იცხოვრებენ მსოფლიოში. ამ მოთხრობაში „ყანა მსოფლიოა” (მათეს 13:38). მხოლოდ „ქვეყნიერების აღსასრულს“ შეაგროვებენ ანგელოზები ღვარძლს და დაწვავენ მათ ცეცხლში. ღვთის სამეფო განვითარდება ღმერთის დროით და არა ადამიანის დროით.

იგავი მდოგვის მარცვალზე (მათეს 13:31-32)

არავის, ვინც დააკვირდებოდა იესოს მიწიერ მსახურებას, არ შეეძლო ეწინასწარმეტყველა ეკლესიის გავრცელება მთელს მსოფლიოში. მოწაფეები იყვნენ გაუნათლებლები, ღარიბები და შეშინებულები. მათ არ გააჩნდათ ქარიზმა, სოციალური სტატუსი ან პოლიტიკური ძალა. ისინი პატარა „მდოგვის მარცვალს" ჰგავდნენ. ისევე, როგორც პატარა მდოგვის მარცვალი გაიზარდა დიდ ხედ ან ბუჩქად, ღვთის სამეფოც მსოფლიოს კიდეებს მიაღწევს.

იესოს აუდიტორია შოკირებული იქნებოდა, იმის მოსმენით, რომ იესომ ღვთის სამეფო მდოგვის მარცვალს შეადარა. ებრაელი რაბინები ელოდნენ ღვთის სამეფოს მოსვლას, მის ძალასა და დიდებაში. ისინი ელოდნენ ცოდვილების მიმართ განაჩენის გამოტანას; ისინი ელოდნენ სამხედრო აჯანყებას რომის წინააღმდეგ; ისინი მოელოდნენ სოციალურ არეულობას ახალი ებრაული სამეფოს შექმნისთანავე. ამის ნაცვლად, იესომ მოამზადა მოწაფეები სამეფოს არცთუ შთამბეჭდავი დასაწყისისთვის.

როდესაც ახალ აღთქმას ვკითხულობთ, შეიძლება დაგვავიწყდეს იუდეის მნიშვნელობა პირველ საუკუნეში. იუდეა არის ახალი აღთქმის ცენტრი, მაგრამ იგი შორს იყო პირველი საუკუნის სამყაროს ცენტრობიდან. დაფიქრდით თქვენი ქვეყნის დედაქალაქზე. ეს არ იყო იუდეის როლი პირველ საუკუნეში; ეს როლი რომს ეკუთვნოდა. დაფიქრდით ქალაქზე, რომელსაც აქვს დიდი უნივერსიტეტი და საგანმანათლებლო სისტემა. ეს არ იყო იუდეის როლი პირველ საუკუნეში; ეს როლი ეკუთვნოდა ათენს ან ალექსანდრიას.

იუდეა არ იყო მნიშვნელოვანი პოლიტიკურად; ის არც ეკონომიკურად იყო მნიშვნელოვანი; ის მნიშვნელოვანი არც სოციალურად იყო. წარმოიდგინეთ თქვენი ქვეყნის ერთ -ერთი უმნიშვნელო ქალაქი; ასეთი იყო იუდეა რომის იმპერიაში.

იგავი მდოგვის მარცვალზე გვიჩვენებს ღვთის სამეფოს ზრდას, რომის იმპერიის შორეული მხარეებიდან, ადამიანთა მცირე ჯგუფიდან დაწყებული, ხედ იქცა, რომელმაც ყველა ერს მიაღწია.[1] ებრაელი რაბინები ასწავლიდნენ, რომ ღვთის სამეფო შემოიფარგლებოდა მხოლოდ ებრაელებით; იესომ ასწავლა, რომ ღვთის სამეფო მიაღწევდა დედამიწის კიდეებს.

იგავი საფუარზე (მათეს 13:31-32)

საფუარის შესახებ იგავი, ასევე ასახავს სამეფოს ზებუნებრივ ზრდას. მიუხედავად იმისა, რომ საფუარს ჩვეულებრივ აქვს უარყოფითი მნიშვნელობა წმინდა წერილში, (მათეს 16:6; 1 კორინთელთა 5:6-7). იესომ გამოიყენა საფუარი, როგორც სამეფოს გავრცელების სიმბოლო. საფუარის სამი ზომა შესაძლებელს ხდის ასი ადამიანის სამყოფ პურის წარმოებას. თავისი უმნიშვნელო დასაწყისის მიუხედავად, სამეფო ძლიერ ძალად იქცა.

საფუარის შესახებ იგავი, გვიჩვენებს სამეფოს განუხრელ ზრდას. საფუარი არ არის დრამატული; ის არ ფეთქდება დინამიტივით; ის მშვიდად ასრულებს თავის სამუშაოს პურში. ებრაელი რაბინები ასწავლიდნენ, რომ ღვთის სამეფო წარმოდგენილი იქნებოდა საყოველთაო ნიშნებით; იესომ აჩვენა, რომ სამეფო ნელა, მაგრამ სტაბილურად გაიზრდებოდა მანამ, სანამ მთელ მსოფლიოში არ გავრცელდება.

იგავი მინდორში დაფარული განძის და ძვირფასი მარგალიტის შესახებ (მათეს 13:44-46)

ეს ორი იგავი სამეფოს სიხარულზეა. ორივეში ადამიანმა აღმოაჩინა ისეთი დიდი ღირებულება, რომ ის „მიდის და ყიდის ყოველივეს, რაც აბადია, და იმას შეიძენს.” ამ იგავებში ყურადღება არ არის გამახვილებული კაცის მსხვერპლზე, არამედ მის სიხარულზეა, რომელიც მან განიცადა ასეთი ღირებულის პოვნით. „სიხარულით მიდის და ყიდის ყოველივეს.” ჭეშმარიტი მოწაფეები სიხარულით თმობენ ყველაფერს, რათა ქრისტეს გაყვნენ.

ეს იგავები აჩვენებს სამეფოს უზენაეს ღირებულებას. ღვთის სამეფო გავლენას ახდენს ჩვენს დამოკიდებულებაზე მთელი ცხოვრების მიმართ. სხვაგან იესომ თქვა, რომ „თუ გაცდუნებს შენი თვალი, ამოითხარე იგი. გიჯობს, ცალი თვალით შეხვიდე ღვთის სამეფოში, ვიდრე ორი თვალი გქონდეს და ჩაგაგდონ ჯოჯოხეთში” (მარკოზის 9:47). ღვთის სამეფოში შესვლა ნებისმიერი მიწიერი მსხვერპლის ფასად ღირს.

იგავი ბადეზე (მათეს 13:47-50)

გალილეის ზღვაზე სათევზაო ნავები დიდ ბადეს მიათრევდნენ, რომელშიც ხვდებოდა როგორც საჭმელი თევზი, ასევე ისეთები, რომლებიც არ იჭმევა. ნაპირზე დაბრუნების შემდეგ მეთევზეები გამოარჩევდნენ კარგ თევზებს ცუდებისაგან.

ღვარძლზე იგავის მსგავსად, ამ იგავმა შეახსენა მოწაფეებს, რომ განკითხვა იქნება „ქვეყნიერების აღსასრულის დროს.” ნაცვლად იმისა, რომ ელოდონ მყისიერ განკითხვას, მათ უნდა იქადაგონ სამეფოს შესახებ იმის ცოდნით, რომ ღმერთი თავის დროზე განსჯის ბოროტსა და მართალს. იქნება საბოლოო განკითხვა, რომელიც გამოარჩევს კეთილს ბოროტისგან, მაგრამ დროები ღმერთს უნდა მივანდოთ.

იგავი სახლის პატრონზე (მათეს 13:51-52)

იგავთა ეს სერია იესომ მოწაფეებს ასწავლა, რათა ისინი ნაყოფიერი ნიადაგი ყოფილიყვნენ. მან დაასრულა სერია იმით, რომ ასწავლა მათ სხვებისადმი გაზიარების პასუხისმგებლობა. ყოველი მწიგნობარი, რომელიც ცათა სამეფოს მოწაფე გახდა ”, თავისი საუნჯიდან რაღაც უნდა გამოიტანოს, რათა სხვებს ასწავლის. ჩვენ, არა მხოლოდ ჩვენი სარგებლისთვის ვსწავლობთ. მოწაფეები მომზადებულნი იყვნენ, რათა მათ, თავის მხრივ, შეძლებოდათ სხვა მოწაფეების მომზადება.

იგავი ათი მინას შესახებ (ლუკას 19:11-27)

► წაიკითხეთ ლუკას 19:11-27.

ეს იგავი ლუკას სახარებიდან არის, მაგრამ მათეს სახარებაშიც გვხვდება ანალოგიური იგავი, რომელიც გადმოცემულია იესოს ზეთისხილის მთაზე ქადაგების დროს. იესომ დაურთო ეს იგავი ათი მინას შესახებ, როდესაც იერუსალიმს უახლოვდებოდნენ და „რადგან მათ ეგონათ, უეცრად გამოჩნდებოდა ღვთის სამეფო.”

იესოს იერუსალიმთან მიახლოებასთან ერთად, ხალხში სულ უფრო მატულობდა პოლიტიკური მესიის მოლოდინი. იესომ დაურთო ეს იგავი, რომ ესწავლებინა თავისი მოწაფეებისთვის, დარჩენილიყვნენ ერთგულნი სამეფოს მოლოდინში. მათ არ უნდა დაეფარათ ის, რაც მისცა მათ მოძღვარმა; ნაცვლად ამისა, მათ თავიანთი რესურსები უნდა გამოეყენებინათ სამეფოს წინსვლისთვის.

► წაიკითხეთ მათეს 24-25.

იესოს ადრეული სწავლების დიდი ნაწილი, ორიენტირებული იყო, სამეფოს მყისიერ გამოცხადებაზე. თავისი მიწიერი მსახურების დასასრულისკენ, იესო უფრო მეტს საუბრობდა სამეფოს განხორციელების შესახებ. მათეს 24-ე და 25-ე თავებში მოყვანილი ზეთისხილის მთაზე ქადაგება არის,იესოს ყველაზე ფართო სწავლება, სამეფოს დაპირებების სამომავლო შესრულების შესახებ.

ძველი წელთაღრიცხვის 19 წელს ჰეროდე დიდმა დაიწყო ტაძრის სრული განახლება.ეს ტაძარი, რომელიც დასრულდა ძვ.წ. 516 წელს. ზერუბაბელის მიერ, უფრო მცირე და უბრალო იყო, ვიდრე სოლომონის თავდაპირველი ტაძარი. ჰეროდეს განზრახული ჰქონდა დაებრუნებინა ტაძრისთვის მისი პირვანდელი მშვენიერება. მან დაიწყო სამშენებლო პროექტი, რომელიც ოთხმოც წელზე მეტხანს გაგრძელდა. ჰეროდემ დანიშნა 10 000 გამოცდილი მუშაკი მშენებლობისთვის და მოამზადა 1000 ლევიანი, ტაძრის იმ მონაკვეთებზე სამუშაოდ, რომლებიც მრევლისთვის დახურული იყო.

ჰეროდე იმედოვნებდა, რომ მას დაიმახსოვრებდნენ, როგორც მსოფლიოს უდიდესი ტაძრის ამშენებელს. იესოს მსახურების დროს მუშაობა გაგრძელდა ორმოცდაექვსი წლის განმავლობაში (იოანეს 2:20). მთელი ტაძრის კომპლექსი არ უნდა დასრულებულიყო ახ.წ. 63 წლამდე - და განადგურდა მხოლოდ იერუსალიმის შვიდ წლიანი ალყის შემდეგ, რომაელი გენერალი ტიტუსის მიერ ახ.წ. 70 წელს.

[1]როდესაც „ჰეროდეს ტაძარი" დასრულდა, იგი თითქმის ორჯერ აღემატებოდა სოლომონის ტაძარს და იერუსალიმში დღესასწაულებზე მისულ ათასობით ებრაელ მომლოცველს იტევდა. ეს იყო რომის იმპერიის ერთ -ერთი უდიდესი საოცრება.

იესოს იერუსალიმში ყოფნის ბოლო კვირას „მივიდნენ მასთან მისი მოწაფეები, რათა ეჩვენებინათ ტაძრის შენობები.” ვინაიდან ტაძრის მშენებლობა ჯერ კიდევ მიმდინარეობდა, ისინი ალბათ მიუთითებდნენ იმ განსხვავებაზე, რაც შეიცვალა ტაძარში მათი წინა ვიზიტის შემდეგ.

იესომ უპასუხა წინასწარმეტყველებით, ტაძრის დანგრევის შესახებ. „ხედავთ ყოველივე ამას? ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: ქვა ქვაზე არ დარჩება აქ, რომ არ ჩამოიქცეს.” შემდეგ მოწაფეებმა ჰკითხეს: „გვითხარი, როდის მოხდება ეს და რა იქნება შენი მოსვლისა და საუკუნის აღსასრულის ნიშანი?”

მოწაფეების შეკითხვა იყო ორ ნაწილიანი; იესოს პასუხიც ორი ნაწილისგან შედგებოდა. ისევე, როგორც ძველი აღთქმის წინასწარმეტყველებები მოიცავდა როგორც ახლო, ისე შორეულ ასპექტებს, იესოს წინასწარმეტყველებაც მოიცავდა ზოგიერთ მოვლენას, რომელიც მალე მოხდებოდა და ზოგიერთს, რომელიც მოხდებოდა „საუკუნის აღსასრულს.”

• მოწაფეებმა ჰკითხეს: „როდის მოხდება ეს ყველაფერი?” „ეს ყველაფერი” (ტაძრის დანგრევა, სანამ „ქვა ქვაზე არ დარჩება აქ") მოხდა ახ. წ. 70 წელს.

• მოწაფეებმა ჰკითხეს: „რა იქნება შენი მოსვლისა და საუკუნის აღსასრულის ნიშანი?” იესომ მომავალ დაბრუნებაზე თქვა „იხილავენ კაცის ძეს, ცის ღრუბლებზე მომავალს, დიადი ძალითა და დიდებით” (მათეს 25:30).

იესომ აჩვენა, რომ სამეფოში შევლენ ხალხი ყველა ერიდან, როგორც ებრაელები, ისე წარმართები. მან აჩვენა, რომ არაებრაელთა ჩართვა სამეფოში, იყო ღვთის გეგმა „ქვეყნიერების დასაბამიდან” (მათეს 25:34). ღვთის სამეფო იყო ღმერთის მარადიული გეგმა თავისი ხალხისთვის.

ზეთისხილის ქადაგების ორი იგავი გვასწავლის, რომ ჩვენ უნდა ვიყოთ ერთგულნი, სანამ ველოდებით სამეფოს. ხუთი უგუნური ქალწული ელოდა - მაგრამ სათანადო მომზადების გარეშე. ერთი ტალანტის მიმღები მსახური ელოდა - მაგრამ მიღებულის კარგად მართვის გარეშე. როგორც სამეფოს მოქალაქეები, ჩვენ მოწოდებულნი ვართ მეფისადმი ერთგულად და შეუპოვრად მსახურებისთვის.

საბოლოო სამსჯავროზე, მათეს მე -13 თავში დაპირებული, კეთილისა და ბოროტის გამორჩევა მოხდება. მთავარი გაკვეთილი არ მდგომარეობს იმაში, თუ როდის და როგორ მოხდება ეს სამსჯავრო. პირიქით, იესოს სწავლება ეხება იმას, თუ როგორ უნდა იცხოვრონ დღეს სამეფოს მოქალაქეებმა საბოლოო განკითხვისთვის მოსამზადებლად. იმ დღეს მეფე ეტყვის: „ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: რაც გაუკეთეთ ერთს ამ ჩემს უმცირეს ძმათაგანს, მე გამიკეთეთ.” ჩვენ უნდა ვიცხოვროთ მეფის დაბრუნების მუდმივ მზადყოფნაში. ჩვენ უნდა აღმოვჩნდეთ ერთგულები, როდესაც ის დაბრუნდება.

► წაიკითხეთ ლუკას 9:21-27.

ღვთის სამეფოს მოქალაქეობა, მხოლოდ მადლით არის შესაძლებელი. ჩვენ არ ვხდებით სამეფოს მოქალაქეები კეთილი საქმეებით. თუმცა, ეს არ ნიშნავს იმას, რომ მოწაფეობრივ ცხოვრებას ფასი არ აქვს. ლუკას მე -9 თავში იესომ თავის მიმდევრებს ასწავლა მოწაფეობის ფასი.

დალას ვილარდი წერდა: „მადლი არ ეწინააღმდეგება ძალისხმევას; მადლი მოგების წინააღმდეგია.”[1] ძალისხმევა, რომელსაც ჩვენ ვიღებთ როგორც მოწაფეები, არ ეწინააღმდეგება მადლს. სინამდვილეში, ერთადერთი გზა იმისა, რომ ჩვენ გვაქვს ძალა განვაგრძოთ მოწაფეობა არის ღვთის მადლი.

გთხოვთ გაითვალისწინოთ იესოს სწავლების ნიმუში: ჯვარი და შემდეგ დიდება.

• იესომ იწინასწარმეტყველა მისი სიკვდილი და აღდგომა (ლუკა 9:21-22). ეს იყო ფასი, რომელიც იესომ გადაიხადა სამეფოში ჩვენი მოქალაქეობის უზრუნველსაყოფად.

• იესომ უთხრა თავის მიმდევრებს, თუ რა ფასი დაუჯდებოდათ მისი მოწაფეობა (ლუკა 9:23-25). „თუ ვინმეს სურს გამომყვეს, უარყოს თავისი თავი, ყოველდღე იტვირთავდეს თავის ჯვარს და მომყვებოდეს.” იესომ ჯვარი გაიარა სამეფოს დასამყარებლად; ჩვენც უნდა ავიღოთ ჯვარი, თუ გვინდა სამეფოში ცხოვრება.

• იესო საუბრობდა ღვთის სამეფოზე (ლუკა 9:26-27). „რადგან, ვისაც შერცხვება ჩემი და ჩემი სიტყვებისა, კაცის ძესაც შერცხვება მისი, როცა მოვა თავისი მამისა და წმიდა ანგელოზების დიდებით.”

ჩვენ არ შეგვიძლია გავიზიაროთ სამეფოს დიდება ჯვრის გაზიარების გარეშე. იესომ „დაიმდაბლა თავი ... თვით სიკვდილამდე, ჯვარცმით სიკვდილამდე. ამიტომ ღმერთმაც აღამაღლა იგი …” (ფილიოელთა 2:8-9).

ჩვენ, როგორც ღვთის შვილები, მივყვებით იმავე მაგალითს. „და თქვენი მცირეოდენი ტანჯვის შემდეგ, ღმერთი ყოველგვარი მადლისა, რომელმაც მოგვიწოდა თავისი სამუდამო დიდებისაკენ ქრისტეში…” (1 პეტრეს 5:10). ეს არის ცხოვრების ფორმა სამეფოში. ქრისტემ ჯვარცმა აიტანა, ტრიუმფით განდიდებამდე. მისმა მიმდევრებმა უნდა „აიღონ ჯვარი", სანამ ისარგებლებენ „მისი მარადიული დიდებით.”

იესო ეძებდა ერთგულ მოწაფეებს. ის არ ითხოვდა თავის მოწაფეებისგან, ჰქონოდათ ბრწყინვალე გონება; ის ითხოვდა მათგან, ჰქონოდათ მიძღვნილი გული. რა ფასი ჯდება მოწაფეობა? „თუ ვინმეს სურს გამომყვეს, უარყოს თავისი თავი, ყოველდღე იტვირთავდეს თავის ჯვარს და მომყვებოდეს.”

1. მოწაფემ უნდა უარყოს საკუთარი თავი. საკუთარ თავს უთხრა „არა“, ძნელია გასაკეთებლად.

2. მოწაფემ უნდა აიღოს თავისი ჯვარი. იესოს მიმდევრებს ესმოდათ, რომ ჯვარი ნიშნავს სიკვდილს. ჯვარი წარმოადგენდა ტანჯვას და დამცირებას. მაგრამ ადრეულმა ქრისტიანებმა იცოდნენ, რომ მოწაფეობა ჯვარს მოითხოვდა. როდესაც იგნატიუსი რომში მიემგზავრებოდა მოწამეობრივი სიკვდილისთვის, მან თქვა: „მე ვიწყებ მოწაფეობას.” მოწაფეობა ჯვარს მოითხოვს.

3. მოწაფემ უნდა გააგრძელოს იესოს მიბაძვა ბუნებითა და საქციელით. ზმნა "მიბაძვა" არის ახლანდელ დროში.

ღირს მოწაფეობა ამ ფასად? იესომ მოწაფეობის სამი მიზეზი მოიყვანა. ბედის ირონიით, ეს არის სწორედ ის მიზეზები, რის გამოც ბევრი ადამიანი თავს არიდებს მოწაფეობას. რატომ უნდა გადავიხადოთ ფასი მოწაფეობისათვის?

1. უსაფრთხოება. ვინც ჯვრის თავიდან აცილებით ცდილობს სიცოცხლის გადარჩენას, დაიღუპება (ლუკა 9:24).

2. ჭეშმარიტი სიმდიდრე. ვინც უარს იტყვის ქრისტესთან გაიგივებაზე, ის ყველაფერს დაკარგავს (ლუკა 9:25).

3. ჯილდო. მხოლოდ ისინი, ვინც ქრისტეს მიჰყვებიან, მიღებულნი იქნებიან სამეფოში (ლუკა 9: 26-27).

► წაიკითხეთ ლუკას 14:25-33.

მოგვიანებით იესომ გააფართოვა სწავლება მოწაფეობაზე. მისი ინსტრუქცია იყოფა სამ ნაწილად:

1. მოწაფეობის ფასი (ლუკა 14: 26-27)

2. უგუნურებაა გახდე მოწაფე, თუ არ განსაზღვრავ, რა ფასის გადახდა მოგიწევს (ლუკა 14: 28-32)

3. შეხსენება მოწაფეობის ფასის შესახებ (ლუკა 14:33)

თუ მანქანის საყიდლად მიხვალთ, გამყიდველი შეეცდება დამალოს საბოლოო ღირებულება. ის იტყვის: „შეხედე ამ ლამაზ მანქანას!" „იგრძენი ამ მანქანის ძალა!” მხოლოდ მას შემდეგ, რაც შეგიყვარდება მანქანა, ის გეუბნება ფასს.

იესოს არასოდეს შეუთავაზებია თავისი მიმდევრებისთვის სამეფოსკენ მიმავალი მარტივი გზა. მან დაიწყო ფასის მონიშვნით:

თუ ვინმე მოვა ჩემთან და არ მოიძულებს თავის მამას და დედას, ცოლსა და შვილებს, ძმებსა და დებს, საკუთარ სულსაც კი, იგი ვერ გახდება ჩემი მოწაფე. ვინც არ ატარებს თავის ჯვარს და ისე არ გამომყვება, ვერ გახდება ჩემი მოწაფე.

სიტყვა „მოიძულებს" არის ებრაული იდიომა, რომელიც სრულიად განსხვავდება ჩვენი ქართული ტერმინისგან. „მოიძულო" რაღაც, ნიშნავს, გიყვარდეს სხვაზე ნაკლებად. იესო ამბობს: „შენ არ შეგიძლია გახდე ჩემი მოწაფე, თუ არ გიყვარვარ უფრო მეტად, ვიდრე შენი მამა, დედა, ცოლი, შვილები, ძმები, დები, საკუთარი თავიც კი!”

რა ფასი ჯდება მოწაფეობა? ყველაფერი! იყო ქრისტეს მოწაფე, უფრო მეტია, ვიდრე მესიანური დაპირებების სიხარულის გაზიარება; ის მოითხოვს ჯვრის გაზიარებას.

► იოანეს სახარება იძლევა დამატებით სამ პირობას მოწაფეობისთვის. წაიკითხე იოანეს 8:31; 13:35; და 15:8. თქვენ ამზადებთ მოწაფეებს თქვენს მსახურებაში, მოწაფეობის პირობებზე დაყრდნობით, რომლებიც მოყვანილია ლუკასა და იოანეს სახარებებში?

სანამ ქრისტე არ დაბრუნდება, ჩვენ ვერ გავიგებთ მისი სწავლების ყველა დეტალს სამეფოს შესახებ. თუმცა, სახარებები აჩვენებს ღვთის სამეფოს მრავალ მახასიათებელს:

• ღვთის სამეფო არის სულიერი სამეფო. „ვინაიდან ღვთის სასუფეველი საჭმელ-სასმელი კი არ არის, არამედ სიმართლე, მშვიდობა და სიხარული სულიწმიდაში” (რომაელთა 14:17). ხელახლა შობა გვათავისუფლებს სატანის ძალაუფლებისგან და გვაქცევს ღვთის სამეფოს ნაწილად.

• ღვთის სამეფო მოიცავს ფიზიკურ და პოლიტიკურ მეფობას საუკუნის აღსასრულს.

• ღვთის სამეფო საყოველთაოა; ის არ შემოიფარგლება ებრაელი ერით.

• ღვთის სამეფო არის „დინამიური" და არა გეოგრაფიული. ეს არის ღმერთის ძალა, რომელიც მოქმედებს მსოფლიოში და არა ფიზიკური ადგილმდებარეობა. ათი მინას იგავში სამეფო იყო უფლებამოსილი, მმართველობა და არა გეოგრაფიული მდებარეობა.[1]

• ღვთის სამეფო ზებუნებრივია. ადამიანი თესავს თესლს; მას არ შეუძლია გაზარდოს ის. სამეფო იზრდება ღვთის ძალით.

• ღვთის სამეფო უფრო მეტია, ვიდრე გაურკვეველი მომავლის იმედი; ეს არის ახლანდელი რეალობა, რომელიც მოითხოვს დაუყოვნებლივ რეაგირებას.

• ღვთის სამეფო გამოცხადდა იესოს მსახურების მეშვეობით. მისმა ძალაუფლებამ დემონებზე აჩვენა ღვთის სამეფოს გამარჯვება სატანის სამეფოზე.

• ღვთის სამეფო აგრძელებს წინსვლას ეკლესიის მუშაობით. მთაზე ქადაგება გვიჩვენებს, როგორი ცხოვრებისთვის არიან მოწოდებულნი მორწმუნეები, ახლანდელ პერიოდში.

• ღვთის სამეფო დაგვირგვინდება ქრისტეს დაბრუნებისას, რათა იმეფოს დიდებაში. სატანის ძალაუფლება დაინგრევა და ღმერთი მარადიულად იმეფებს.

► დანართში არის ქადაგება სახელწოდებით „სამეფოს სახარება". წაიკითხეთ ეს სანამ გადახვალთ მე -7 გაკვეთილზე.

მოამზადეთ სამი ქადაგების სერია, რომელიც დაფუძნებულია იესოს მთაზე ქადაგებაზე. თქვენი ქადაგების თემა უნდა იყოს „ცხოვრება ღვთის სამეფოში.” აჩვენეთ როგორ უნდა ვიცხოვროთ დღეს, როგორც ღვთის სამეფოს მოქალაქეებმა. დარწმუნდით, რომ ქადაგებთ „კეთილ უწყებას.” აჩვენეთ, როგორ გვაძლევს უფლებას ღმერთის მადლი, ვიცხოვროთ როგორც მოქალაქეებმა ღვთის სამეფოში.