Lesson 2: რწმენაში მოქცევის თეოლოგია

მინიშნება კლასის ლიდერისთვის: წმიდა წერილის ამ გაკვეთილზე განხილული მონაკვეთების გარდა, არსებობს წმიდა წერილის მრავალი მითითება, რომელიც მოცემულია სქოლიოებში. კლასს შეიძლება დრო არ ეყოს გაკვეთილის განმავლობაში ყველა მათგანის მოსაძებნად და წასაკითხად. კლასის ლიდერს შეუძლია წასაკითხად ამოირჩიოს რამდენიმე.

ტერმინი გარდაქმნა ეხება ცვლილებას, რომელიც ხდება ადამიანის გადარჩენის დროს. მახარებლობის მიზანია ცოდვილი მიიყვანოს გარდაქმნის გამოცდილებამდე.

► წაიკითხეთ 1 თესალონიკელთა პირველი თავი. რა ცვლილებები მოხდა თესალონიკელების ცხოვრებაში, როდესაც ისინი მობრუნდნენ?

იმის გასაგებად, თუ რატომ სჭირდება ადამიანს მობრუნება და რა ხდება, როდესაც ადამიანი გარდაიქმნება, უნდა გავიგოთ ცოდვილის მდგომარეობა მობრუნებამდე.

► როგორ აღწერდით ადამიანის მდგომარეობას გადარჩენამდე (დახსნამდე)?

ადამის ცოდვის გამო ყოველი ადამიანი დაშორებულია ღმერთს, როდესაც იბადება (რომაელთა 5:12). ეს ნიშნავს, რომ თითოეული ადამიანი საკუთარ თავზეა ორიენტირებული და მიდის თავისი გზით.

ცოდვილის ოთხი მახასიათებელი

როგორც კი ადამიანი იწყებს არჩევანის გაკეთებას, ის იწყებს ცოდვის ჩადენას. ყველა ცოდვილი დამნაშავეა მრავალი ცოდვის ჩადენაში (რომაელთა 3:23).

ცოდვა არის ღვთის რჯულის დარღვევა (1 იოანეს 3:4, იაკობის 2:10-11). რადგან ღმერთი აბსოლუტური სამართლიანობაა, ის არ ამართლებს ცოდვას და ყოველი ადამიანი განიკითხება იმის გამო, რაც ჩაიდინა (2 კორინთელთა 5:10, გამოცხადების 20:12-13). ეჭვგარეშეა, რომ ნებისმიერი ადამიანი დამნაშავეა და იმსახურებს სასჯელს. ყველა ცოდვილი უკვე მსჯავრდადებულია (იოანეს 3:18-19).

ცოდვილი ღმერთის მტერია (რომაელთა 5:10). ცოდვილს არ შეუძლია ღმერთთან ურთიერთობა, თუ არ მოიხსნება მისი დანაშაული ღვთის წინაშე.

ცოდვილიც ისეთ მდგომარეობაშია, რაც მას ღმერთთან ურთიერთობისთვის შეუფერებელს ხდის, რადგან ის გარყვნილია თავის სურვილებში (ეფესელთა 2:3). რადგან ცოდვის მონაა, ცოდვილი უძლურია შეცვალოს თავისი მდგომარეობა (რომაელთა 5:20, 7:23).

მაშ, რა ხსნა სჭირდება ცოდვილს? ვინაიდან ცოდვილი დამნაშავეა, ხსნა ნიშნავს პატიებას. რადგან ის ღმერთის მტერია, ხსნა ნიშნავს შერიგებას. რადგან ის წარყვნილია, ხსნა განწმედას ნიშნავს. რადგან ის უძლურია, ხსნა ნიშნავს გათავისუფლებას. ეს მხოლოდ ხსნის რამდენიმე ასპექტია, რომელიც ცოდვილს სჭირდება.

მობრუნების მომენტში ცოდვილს ეპატიება, ის ურიგდება ღმერთს, განიწმიდება და თავისუფლდება ცოდვის ძალაუფლებისგან. პავლემ აღწერა კორინთელი მორწმუნეების წინა ცოდვილი მდგომარეობა, რომელიც მოიცავდა ბევრ საშინელ ცოდვას. შემდეგ მან თქვა: „მაგრამ განიბანეთ, მაგრამ წმიდა გახდით, მაგრამ გამართლდით..” (1 კორინთელთა 6:11).

ვერავინ გადაიხდის საზღაურს საკუთარი ცოდვისთვის. ცოდვისთვის, რომელიც უსასრულო ღმერთის წინააღმდეგაა ჩადენილი. კაცობრიობას არაფერი გააჩნია უსასრულოდ ღირებული, რომ გადაიხადოს.

ადამიანს არაფრის გაკეთება შეეძლო თავის ამ საჭიროების გადაწყვეტისთვის; შესაბამისად, კაცობრიობის მიმართ ვერ დადგებოდა ვერანაირი მოთხოვნა, რომელსაც შეეძლებოდა გადარჩენის მოტანა (გალატელთა 3:21). ადამიანს რომ შეძლებოდა საკუთარი გადარჩენის მიღწევა, იესოსთვის აღარ იქნებოდა საჭირო ჯვარზე სიკვდილი (გალატელთა 2:21).

► თუ ღმერთს სურდა პატიება, რატომ უბრალოდ არ აპატია, ჯვრის გარეშე?

რადგან ღმერთი წმიდაა, მან უნდა განსაჯოს ჭეშმარიტებისა და სამართლიანობის მიხედვით (რომაელთა 2:5-6).

წარმოიდგინეთ, ქრისტეს მსხვერპლი რომ არ მომხდარიყო. რა მოხდება, ღმერთს უბრალოდ რომ ეპატია ცოდვები გამოსყიდვის გარეშე?

თუ ღმერთი აპატიებდა ცოდვას გამოსყიდვის გარეშე, გამოვიდოდა, რომ ცოდვა რაღაც უმნიშვნელოა. გამოვიდოდა, რომ ღმერთი უსამართლოა და უწმინდურიც კი. გამოჩნდებოდა ისე, რომ ღმერთის თვალში არ არის განსხვავება სწორად მოქმედ ადამიანსა და არასწორად მოქმედს შორის.

თუ პატიება გამოსყიდვის გარეშე მოხდებოდა, შეუძლებელი იქნებოდა ღმერთის თაყვანისცემა, როგორც წმიდა და სამართლიანი ღმერთის მიმართ, როგორიც ის არის. გამოსყიდვის გარეშე პატიება საბოლოო ჯამში შეურაცხყოფდა ღმერთს, მისი განდიდების ნაცვლად.

მაგრამ ღმერთი მოსიყვარულეა და სურს პატიება. მას არ სურდა დაეტოვებინა მთელი კაცობრიობა ცოდვილ მდგომარეობაში, რათა სამუდამოდ დაკარგულიყო, მიუხედავად იმისა, რომ ისინი ამას იმსახურებდნენ.

ჯვარზე იესოს მსხვერპლმა უზრუნველყო ის უსასრულოდ ფასეული მსხვერპლი, რაც საჭირო იყო. იესო შესაფერისი იყო იმით, რომ (1) იყო უცოდველი (2 კორინთელთა 5:21). (სრულყოფილი და არ სჭირდებოდა ხსნა), და (2) იმით, რომ იყო ღმერთიც და ადამიანიც.

გამოსყიდვა იძლევა იმას, რაც საჭიროა, როგორც საფუძველი პატიებისთვის. ახლა ღმერთს შეუძლია აპატიოს ადამიანს, ვინც ინანიებს და სწამს მისი დაპირების. არავის, ვისაც ესმის ჯვარზე გაღებული მსხვერპლი, არ შეუძლია იფიქროს, რომ ცოდვა უმნიშვნელოა ღმერთისთვის.

გამოსყიდვა აძლევს ღმერთს იმის საშუალებას, რომ ცოდვილი, რომელსაც სწამს აღთქმების, ჩათვალოს მართლად და ამასთან მაინც სამართლიანი დარჩეს. რომაელთა 3:20-26 იძლევა ლოგიკურ ახსნას, თუ როგორ მუშაობს გამოსყიდვა.

ბიბლია გვეუბნება, რომ ღმერთის მიერ წარმოდგენილი გადარჩენის ხერხი, არის აბსოლუტურად ერთადერთი გზა. თუ ადამიანი უარყოფს მადლით ხსნას, ქრისტეს რწმენის მეშვეობით, ის ვერ გადარჩება (მარკოზის 16:15-16, საქმეების 4:12, ებრაელთა 2:3).

ამიტომ მნიშვნელოვანია ვიცოდეთ მოძღვრება ხსნის მხოლოდ მადლით, მხოლოდ რწმენით მიღების შესახებ. ხსნა მხოლოდ მადლითაა, რადგან ვერაფერს გავაკეთებთ მის მოსაპოვებლად ან დასამსახურებლად, ეს მხოლოდ რწმენით ხდება, რადგან ჩვენ ვერაფერს გავაკეთებთ მის მისაღწევად. ჩვენ შეგვიძლია მხოლოდ ვირწმუნოთ ღვთის აღთქმული.

► რა ხდება თავდაპირველად: ადამიანის რეაგირება ღმერთის მიმართ თუ ღმერთის მუშაობა ადამიანში?

ღვთის მადლი აღწევს ცოდვილთა გულში, ამხელს ცოდვების გამო და აღძრავს მასში პატიების სურვილს (ტიტეს 2:11, იოანეს 1:9, რომაელთა 1:20). ცოდვილი უძლურია მიატოვოს თავისი ცოდვილი ცხოვრება ღვთის დახმარების გარეშე (იოანეს 6:44). ღმერთი ცოდვილს აძლევს სახარებაზე რეაგირების უნარს. თუ ადამიანის გადარჩენა არ მოხდა, ეს არა იმიტომ, რომ მას მადლი არ ჰქონდა; ეს იმიტომ, რომ მან არ უპასუხა ღვთის მადლს.

იესო მოკვდა მთელი სამყაროს ცოდვებისთვის და ღმერთს სურს, რომ ყველა ადამიანი გადარჩეს (2 პეტრეს 3:9, 1 იოანეს 2:2, 1 ტიმოთეს 4:10). ღვთის მადლი თითოეულ ადამიანს აძლევს შესაძლებლობას, რომ უპასუხოს, მაგრამ ის არავის აიძულებს. ამიტომ ღმერთი მოუწოდებს ცოდვილს, აირჩიოს მონანიება და რწმენა (მარკოზის 1:15).

► რა არის მონანიება?

მონანიება ნიშნავს იმას, რომ ცოდვილი თავს დამნაშავედ და სასჯელის ღირსად თვლის და სურს ცოდვების მიტოვება.

ესაიას წიგნის ეს მუხლი აღწერს მონანიებას:

მიატოვოს ბოროტეულმა თავისი გზა და უმართლომ - თავისი ზრახვები, დაუბრუნდეს უფალს, ჩვენს ღმერთს და ის შეიწყალებს, - ვინაიდან მრავალმოწყალეა იგი (ესაიას 55:7).

მონანიება არ ნიშნავს იმას, რომ ცოდვილმა უნდა გამოასწოროს თავისი ცხოვრება და წმიდანი გახდეს, სანამ ღმერთი აპატიებს მას. ეს შეუძლებელია, რადგან ადამიანი ცოდვის მონობაშია და ვერ იხსნის საკუთარ თავს; არამედ ცოდვილს უნდა სურდეს, რომ ღმერთმა იხსნას ის მისი ცოდვებისგან.

► ხსნა მიიღება მადლით; და, რატომ არის აუცილებელი მონანიება გადარჩენისთვის?

რწმენა პატიების ერთადერთი მოთხოვნაა, მაგრამ ქრისტეს ჭეშმარიტი რწმენა ყოველთვის აიძულებს ადამიანს ცოდვების მონანიებას. ქრისტესადმი მიბრუნება (რწმენა) და ცოდვისგან თავის დაღწევა (მონანიება) ერთდროულად ხდება, მაგრამ რწმენა ხდის შესაძლებელს ცოდვისგან თავის დაღწევას. ეს მხსნელი რწმენა ღვთის საჩუქარია (ეფესელთა 2:8-9). თუ ადამიანს არ სურს მონანიება, მას არ სურს ცოდვისგან დახსნა.

თუ ადამიანი არ ინანიებს, ის არ აღიარებს ცოდვის ბოროტებას. თუ ის ვერ ხვდება, რატომ უნდა შეწყვიტოს ცოდვის ჩადენა, მაშინ ის ვერ ხედავს, რომ მისი ცოდვა სინამდვილეში ბოროტებაა. თუ ის ვერ ხედავს, რომ მისი ცოდვა ბოროტებაა, მას ნამდვილად არ ესმის, რატომ სჭირდება პატიება.

თუ ადამიანი არ თვლიდა თავს ჭეშმარიტად დამნაშავედ, გამართლების გარეშე და სასჯელის ღირსად, მას არ მოუნანიებია. თუ ის აღიარებს, რომ ცოდვილია, მაგრამ სურს რელიგია, რომელიც საშუალებას მისცემს მას განაგრძოს ცოდვის ჩადენა, მას არ მოუნანიებია, რადგან სურს გააგრძელოს იმის კეთება, რაც მას დამნაშავედ ხდის.

► თუ ადამიანს აქვს გადამრჩენი რწმენა, რას ნიშნავს, რომ მას სწამს?

(1) ის ხედავს, რომ თავის გასამართლებლად ვერაფერს გააკეთებს.

მადლით ხართ გადარჩენილნი, რწმენის მეშვეობით, და ეს თქვენგან კი არაა, არამედ ღვთის საჩუქარია. არა საქმეთაგან, რათა არავინ დაიკვეხნოს (იქვე.).

ის ხვდება, რომ ვერაფრით, რაც არ უნდა გააკეთოს, ვერ დაიმსახურებს გადარჩენას, თუნდაც ნაწილობრივს.

(2) მას მიაჩნია, რომ ქრისტეს მსხვერპლი საკმარისია მისი პატიებისთვის.

ის არის ჩვენი და არა მარტო ჩვენი, არამედ მთელი ქვეყნიერების ცოდვების მიმტევებელი (1 იოანეს 2:2).

მიმტევებელი ნიშნავს მსხვერპლს, რომელიც შესაძლებელს ხდის ჩვენს პატიებას.

(3) მას სჯერა, რომ ღმერთი მას მხოლოდ რწმენის პირობით პატიობს.

თუ ვაღიარებთ ჩვენს ცოდვებს, მაშინ ის, ერთგული და მართალი, მოგვიტევებს ცოდვებს და გაგვწმენდს ყოველგვარი უმართლობისგან (1 იოანეს 1:9).

თუ ის ფიქრობს, რომ არსებობს სხვა პირობები, მას ექნება მოლოდინი, რომ ნაწილობრივ გადარჩება საქმეებით და არა მხოლოდ მადლით.

► სტუდენტმა ჯგუფს უნდა წაუკითხოს საქმეების 26:16-18. რას მოგვითხრობს ეს მუხლები პავლეს მსახურების შესახებ?

პავლეს მსახურებას უნდა მიეყვანა ხალხი მოქცევამდე. მე-18 მუხლი აღწერს მოქცევას. ეს მოიცავს სიბნელიდან სინათლისკენ მობრუნებას და სატანის ძალაუფლებიდან ღმერთისკენ მიქცევას, პატიებისა და განწმედილთა მემკვიდრეობის მიღებას. ეს ხდება ქრისტესადმი რწმენით.

ცოდვილობიდან ქრისტიანად გადაქცევა დიდი ტრანსფორმაციაა. ბიბლია მას ახალ ქმნილებას უწოდებს (2 კორინთელთა 5:17). ძველი საქმეები დასრულდა და ახლა ყველაფერი ახალია.

მოქცეული ადამიანი ტოვებს კერპებს და ნებისმიერ რელიგიურ პრაქტიკას, რომელიც ეწინააღმდეგება ღმერთის სრულ ერთგულებას (1 თესალონიკელთა 1:9).

ცვლილება ჩვეულებრივ აოცებს სხვებს (1 პეტრეს 4:3-4). მათ არ ესმით, რატომ შეიცვალა ადამიანი ასე ძალიან. პიროვნების უახლოესმა მეგობრებმა და ახლობლებმა მასზე შეიძლება დევნა განახორციელონ (მათეს 10:34-36).

[1]მოქცეული ადამიანი აღარ იზიარებს ქვეყნიერების სურვილებსა და პრიორიტეტებს. ეს კონტრასტი არის ერთ-ერთი მტკიცებულება იმისა, რომ ის მოექცა (1 იოანეს 2:15). მოქცეულ ადამიანს უყვარს სხვა მორწმუნეები და სურს მათთან ურთიერთობა (1 იოანეს 3:14).

ადამიანის სურვილები იცვლება, როდესაც ის მოექცევა. მას კვლავ ექნება ცდუნება, მაგრამ მას შეუძლია გაუძლოს ცოდვის ცდუნებას, რადგან მას აღარ აკონტროლებს ცოდვილი სურვილები. მას აქვს ღვთის სიტყვის შეცნობის სურვილი, რადგან მან განიცადა ღვთის მადლი (1 პეტრეს 2:2-3).

მოქცეულ ადამიანს უყვარს ღმერთი და სურს აამოს მას. ის არ თვლის ღვთის მცნებებს მძიმედ და უსიამოვნოდ (1 იოანეს 5:2-4).

მოქცეული ადამიანი ინარჩუნებს პირად ურთიერთობას ღმერთთან, რომელიც გამოიხატება განსაკუთრებით ლოცვაში (1 კორინთელთა 1:2).

► თქვენივე სიტყვებით, მოყევით გარდაქმნის შესახებ, რომელიც ხდება მას შემდეგ როდესაც ადამიანი მოექცევა.

ბიბლია ამბობს, რომ როდესაც ადამიანი ხელახლა იბადება, ყველაფერი ახალი ხდება. სიახლეები მოიცავს შემდეგს:

• ახალი ბუნება - ღვთაებრივი ბუნება (2 პეტრეს 1:4).

• ახალი მოძღვარი - ქრისტე სულიწმიდის მეშვეობით (მათეს 23:10, რომაელთა 8:14).

• ახალი წყურვილი ღვთის სიტყვისადმი (1 პეტრეს 2:2).

• სიყვარულისადმი ახალი დამოკიდებულება (რომაელთა 5:5, 1 იოანეს 4:7-8).

• ახალი ურთიერთობა ღმერთთან, როგორც ვაჟის ან ქალიშვილის (იოანეს 1:12).

• ახალი შემწე სულიწმიდაში (იოანეს 14:16, რომაელთა 8:26-27).

• ახალი შუამდგომელი იესო ქრისტეში, თუ ცოდვაში ჩავარდებით (1 იოანეს 2:1).

• მარადიული სიცოცხლის ახალი და ცოცხალი იმედი (რომაელთა 8:12, 1 იოანეს 3:2).

► რა არასწორმა მიზეზებმა შეიძლება აიძულოს ადამიანი იფიქროს, რომ ის ქრისტიანია?

ადამიანმა შეიძლება იფიქროს, რომ ის ქრისტიანია, რადგან

• ის მოინათლა.

• ის ეკლესიის წევრია.

• მას სწამს გარკვეული ქრისტიანული მოძღვრებების.

• ის გარკვეულ რელიგიურ წეს-ჩვეულებებს იცავს.

• ის მიჰყვება სწორად მოქცევის სტანდარტს.

• მას სულიერი გამოცდილება ჰქონდა.

• მან მიიღო გადაწყვეტილება და რწმენის აღიარება.

ბიბლიის თანახმად, არცერთი მათგანი არ არის საკმარისი იმისათვის, რომ ადამიანი დარწმუნდეს, რომ ის ქრისტიანია.

ბიბლია გვეუბნება, რომ ჩვენ შეგვიძლია დარწმუნებით ვიცოდეთ, რომ გადარჩენილნი ვართ. შეგვიძლია ვიყოთ დარწმუნებულები იმაში, რომ ღმერთმა მიგვიღო. ჩვენ არ უნდა ვიცხოვროთ შიშში, რადგან ღვთის სული გვარწმუნებს, რომ ღვთის შვილები ვართ (რომაელთა 8:15-16).

ეს დარწმუნება იმდენად სრულია, რომ ჩვენ არ უნდა გვეშინოდეს განკითხვის დღის (1 იოანეს 4:17). ზოგი ადამიანი ამბობს, რომ იმედოვნებს, რომ მას მიიღებენ ზეცაში, მაგრამ ჩვენ ამაში უკეთ შეგვიძლია ვიყოთ დარწმუნებულები. არ არის საკმარისი იმის რწმენა, რომ ხსნა მოცემულია ზოგადად კაცობრიობისთვის; ადამიანმა უნდა იცოდეს, რომ თავად არის გადარჩენილი.

► როგორ უნდა იცოდეს ადამიანმა დარწმუნებით, რომ გადარჩენილია?

ზოგიერთი ადამიანი თავის გრძნობებზეა დამოკიდებული, მაგრამ გრძნობები ცვალებადია და შეიძლება შეცდომაში შეიყვანოს.

შეცვლილი ცხოვრება მოწმობს იმას, რომ ადამიანი გადარჩენილია, მაგრამ თავიდან ეს მტკიცებულებები არ არსებობს. გადარჩენის შედეგების გამოსავლენად საკმარისი დრო არ არის გასული. ამიტომ, შეცვლილი ცხოვრება არ არის დარწმუნების საფუძველი.

მორწმუნე შეიძლება დარწმუნებული იყოს თავის გადარჩენაში, თუ იცის, რომ ის მიჰყვა ხსნის ბიბლიურ გზას. თუ ადამიანი გულწრფელად ინანიებს და სწამს, როგორც ამას ბიბლია გვასწავლის, მას უფლება აქვს დარწმუნებული იყოს, რომ ღმერთმა აპატია მას, როდესაც ადამიანი ინანიებს და ირწმუნებს, ამ დროს ღმერთი მოწმობს თავისი სულით, რომ ის გახდა ღვთის შვილი.

თუ ადამიანი ცდილობს შეიგრძნოს, რომ გადარჩენილია მაშინ, როდესაც სინამდვილეში არ მოინანია, დაიბნევა და შესაძლოა თავი მოიტყუოს.

თუ ადამიანი (1) ნამდვილად მოინანიებს, (2) ენდობა ღვთის აღთქმას წმიდა წერილში და (3) მიიღებს სულის მოწმობას, ის არ მოტყუვდება. ეს დარწმუნება ეფუძნება ღვთის სიტყვას, რომელიც აბსოლუტურად სანდოა. ღმერთი ყოველთვის ასრულებს თავის დანაპირებს.

შერიგება: ეს სიტყვა ნიშნავს იმას, რომ ვინც მტრები იყვნენ, ახლა მათ შორის მშვიდობაა. ხსნაში ჩვენ მშვიდობას ვამყარებთ ღმერთთან (2 კორინთელთა 5:19, რომაელთა 5:1)[1]

გამოსწორება: ეს სიტყვა ნიშნავს, რომ ჩანაწერი გასუფთავებულია. ხსნაში ჩვენი ცოდვების ჩანაწერი წაიშალა (ებრაელთა 8:12).

შეწყალება: ეს სიტყვა ეხება ისეთ რამეს, რაც მოცემულია სხვისი ბრაზის ასაცილებლად. ხსნაში იესოს მსხვერპლი აცილებს ღვთის რისხვას, რომელიც ჩვენს წინააღმდეგ იყო (1 იოანეს 2:2).

გათავისუფლება: ეს სიტყვა ნიშნავს,იმას რომ ვიღაც იქნა დახსნილი სხვისი ძალაუფლებისგან. ხსნაში ჩვენ გამოყვანილი ვიქენით სატანისა და ცოდვის ძალაუფლებიდან (ლუკას 1:74; რომაელთა 6:6, 12-18).

გამოსყიდვა: ეს სიტყვა ნიშნავს, რომ ფასი გადაიხადეს, რათა ვიღაც თავისუფალი იყოს. ხსნაში, იესოს სიკვდილი არის ფასი, რომელიც იქნა გადახდილი, რათა გავთავისუფლდეთ ცოდვის მონობისა და სასჯელისაგან (ეფესელთა 1:7, ტიტეს 2:14).

გამართლება: ეს სიტყვა ნიშნავს, რომ ვინმე გამოცხადებულია მართლად ან უდანაშაულოდ. ხსნაში დამნაშავე ცოდვილი, მართლად ითვლება, რადგან მის ნაცვლად იესო ეტანჯა (2 კორინთელთა 5:19, რომაელთა 5:1 (ამ მუხლებში საუბარია გამართლებაზეც და შერიგებაზეც.)).

განწმედა: ეს სიტყვა ნიშნავს ვინმეს განწმედას. ცოდვილი, ხსნაში ხდება ღვთის წმიდა შვილი. ბევრი ეპისტოლე მორწმუნეებს მოიხსენიებს, როგორც „წმიდებს.” (ეფესელთა 1:1, კოლასელთა 1:1, ფილიპელთა 1:1).).

შვილება: ეს სიტყვა ნიშნავს, რომ ვიღაც ხდება ვინმეს კანონიერი შვილი. ხსნაში ჩვენ ვხდებით ღვთის შვილები (იოანეს 1:12, რომაელთა 8:15).

გარდაქმნა/ხელახლა შობა: ეს სიტყვა ნიშნავს, რომ ვიღაც იწყებს ცხოვრებას თავიდან. ხსნაში მორწმუნე იწყებს ახალ ცხოვრებას (ეფესელთა 2:1, იოანეს 7:38-39, გალატელთა 4:29, იოანეს 3:5).

ბეჭდის დასმა: ეს სიტყვა ნიშნავს, რომ რაღაც მონიშნულია იმის საჩვენებლად, თუ ვის ეკუთვნის ის. ხსნაში, ჩვენში მყოფი სულიწმიდა გვაიდენტიფიცირებს, როგორც იმას, ვინც ეკუთვნის ღმერთს (ეფესელთა 1:13).

არსებობს ადამიანების ტიპი, რომელიც ადვილად თვლის, რომ გადარჩენილია, როდესაც გაიგებს, რომ ხსნა მადლით მოდის რწმენის მეშვეობით. მას გულწრფელად არ მოუნანიებია, რადგან ვერ დაინახა, რომ ამის საჭიროება ჰქონდა. ის არასოდეს თვლიდა თავს ცოდვილად, რომელიც იმსახურებდა ღვთის სამსჯავროს. მას ჰგონია, რომ მადლი ნიშნავს, რომ მას შეუძლია თავისი გზით იაროს. იმის გამო, რომ ის იღებს ქრისტიანობის ჭეშმარიტებას, ფიქრობს, რომ ის ქრისტიანია, თუმცა მას არ განუცდია განახლება. მას არასოდეს უარყვია საკუთარი ნება; ამის ნაცვლად, მან მიიღო ღმერთი მისი ცხოვრების ნაწილად და დღემდე ცხოვრობს ძირითადად საკუთარი ნების მიხედვით. ბიბლიური აღწერის მიხედვით, ეს არ არის ღმერთთან გადარჩენის მომტანი ურთიერთობის დასაწყისი.

1. ამ გაკვეთილზე ჩვენ შევისწავლეთ 10 სიტყვა ხსნის ასპექტებისთვის. რამდენიმე აბზაცში ახსენით, რომელი მიგაჩნიათ ყველაზე მნიშვნელოვნად ღმერთთან თქვენს ურთიერთობაში. არის აქ ისეთი საკითხები, რომლებზეც მეტად უნდა დაფიქრდეთ?

2. თქვენს ქვეყანაში და განსაკუთრებით თქვენს რეგიონში დანახული ქრისტიანობის ფორმებიდან გამომდინარე, ხალხის აზრით, რას ნიშნავს იყო ქრისტიანი? 2-3 გვერდზე აღწერეთ რამდენიმე სახის ადამიანი და ის, თუ რას იტყვოდნენ ისინი ქრისტიანის შესახებ. განმარტეთ, რა არის არასწორი მათ კონცეფციაში მონანიების, გადამრჩენი რწმენის ან სხვა მოძღვრების შესახებ.