Lesson 18: მცირე ჯგუფის სახელმძღვანელო

ეს გაკვეთილი, სხვებისგან განსხვავებით არ არის მომართული, როგორც საკლასო მეცადინეობა. მისი საშუალებით შეგიძლიათ ასწავლოთ, ასევე ბევრი თემაა მიცემული განსახილველად. ამ გაკვეთილისთვის დაგჭირდებათ არაერთხელ შეხვედრა.

კლასმა უნდა გამოყოს დრო კონკრეტულად მათი სამომავლო აქტივობების განსახილველად. მათ ერთად უნდა დაგეგმონ, თუ როგორ შეუძლიათ დაეხმარონ ადგილობრივ ეკლესიებს მახარებლობისა და მოწაფეობის ამოცანების შესრულებაში.

მცირე ჯგუფების მსახურება მთელ მსოფლიოში მრავალ ფორმას იღებს. არსებობს მრავალი სახის მცირე ჯგუფები, რომლებიც განკუთვნილია სხვადასხვა მიზნებისთვის. მცირე ჯგუფები შეიძლება შეიკრიბონ შესწავლის, სულიერი პასუხისმგებლობის, მსახურების, ლოცვის ან სპეციალური პროექტებისთვის.

ზოგიერთი ეკლესია იყოფა ჯგუფებად, რომლებიც იკრიბებიან სახლებში. ჯგუფები ფუნქციონირებენ როგორც პატარა ეკლესიები. ახალი აღთქმის ეკლესიები, როგორც ჩანს, ასე ფუნქციონირებდნენ.

მზარდ, ეფექტურ ეკლესიებს, როგორც წესი, აქვთ მცირე ჯგუფების სისტემა.

გაკვეთილის ამ ნაწილში ვისაუბრებთ მცირე ჯგუფების ეფექტურობაზე მოწაფეობისთვის.

ჯონ უესლი (დიდი ბრიტანეთი, მე-18 საუკუნე) არ იყო პირველი, ვინც მოაწყო მცირე ჯგუფები, მაგრამ მან შექმნა სისტემა, რომელიც ძალიან ეფექტური იყო.

უესლიმ შეიმუშავა მოწაფეობის სისტემა სხვადასხვა ზომის ჯგუფებთან, რომელსაც ეწოდება საზოგადოებები, კლასები და ბენდები.[1] უესლის მეთოდები თავდაპირველად არ იყო სრული სისტემა, მაგრამ თანდათან ვითარდებოდა საჭიროებების დასაკმაყოფილებლად. უესლის ბევრი მოქცეული სთხოვდა გამხნევებას, რჩევას და ლოცვას. რადგან ძალიან ბევრნი იყვნენ, მათთან ყოველ ხუთშაბათს აწყობდა შეხვედრას.

ყველგან, სადაც უესლი და მისი მქადაგებლები სახარებას ქადაგებდნენ, ისინი ახალმოქცეულებს აერთიანებდნენ ჯგუფებში, რომლებიც რეგულარულად იკრიბებოდნენ. იმის გამო, რომ კრებები დიდი იყო, ბევრს არ შეეძლო ეთქვა პირადი სულიერი საჭიროებების შესახებ და ვერ ხერხდებოდა საჭირო ყურადღების მიქცევა. ჩამოყალიბდა მცირე ჯგუფები სახელწოდებით კლასები, სადაც ლიდერები მსახურობდნენ, როგორც პასტორები, წევრების გასამხნევებლად და მეურვეობის გასაწევად. ნებისმიერი წევრი, რომელიც აგრძელებდა ღიად ცოდვას და არ იცვლებოდა, გაირიცხა წევრობიდან და აეკრძალა შეკრებაზე მისვლა.

ჩამოყალიბდა კლასებზე მცირე ჯგუფები, რათა წევრებს შეძლებოდათ გაეზიარებინათ თავიანთი სულიერი ბრძოლის განცდები და უზრუნველეყოთ ერთმანეთის მიმართ სულიერი პასუხისმგებლობა. ამ პატარა ჯგუფებს ეწოდებოდა ბენდები. ამ შეხვედრებზე ლიდერი აღწერს საკუთარ სულიერ მდგომარეობას, შემდეგ კი სხვებს უსვამს კითხვებს მათი მდგომარეობის, ცოდვებისა და ცდუნების შესახებ. ამ ჯგუფებში ყველა წევრი ერთი სქესის იყო.

უესლის წარმატებამ აიძულა ცნობილი ჯორჯ უაიტფილდი, გაეკეთებინა ეს განცხადება: „ჩემი ძმა უესლი გონივრულად მოიქცა - მისი მსახურების დროს გამოღვიძებული სულები გააერთიანა კლასებში და ამით შეინარჩუნა თავისი შრომის ნაყოფი. ეს მე უგულებელვყავი და ჩემი ხალხი ქვიშის თოკივითაა." უესლის მეთოდებს აგრძელებდა ამერიკული მეთოდისტური ეკლესია ადრეულ წლებში, მაგრამ მისი მოწაფეობის პრინციპები და მისი დოქტრინებიც უგულებელყოფილია თანამედროვე მეთოდიზმის მიერ.

ყველაზე ადრეული ეკლესიის ნაგებობა, რომელიც ნაპოვნია, აშენდა დაახლოებით 250 წელს. პირველი ორი საუკუნის განმავლობაში ეკლესია საკუთარ თავს ადამიანებად აღიქვამდა და არა როგორც შენობას ან ორგანიზაციას. ეკლესია შედგება ქრისტიანთა ჯგუფებისგან, რომლებიც ერთად სცემენ თაყვანს, ახარებენ და ემორჩილებიან ბიბლიას.

ადამიანთა მცირე ჯგუფები ყველა ეფექტური ეკლესიის სტრუქტურის ძირითადი სამშენებლო ბლოკია. მცირე ჯგუფებში მოწაფეობის პროგრამა არ არის ახალი ინსტიტუცია, რომელიც ოდესმე მოძველდება. ეს არ არის ახალი მეთოდი, რომელმაც შეიძლება ზოგ ადგილას იმუშაოს და ზოგგან არა. პირიქით, მცირე ჯგუფები ეკლესიის ძირითადი სამშენებლო ბლოკია. მცირე ჯგუფებში მსახურება შეიძლება განხორციელდეს სხვადასხვა გზით იმ გამოწვევების დასაძლევად, რომელთა წინაშეც დგას ნებისმიერი ადგილობრივი ეკლესია.

ეკლესია ვერ მიაღწევს თავის მიზანს, თუ მისი წევრები რეგულარულად არ განვითარდებიან და არ ისწავლიან უფრო პირად გარემოში, ვიდრე მთელი კრება ან საკვირაო სკოლების უმეტესობაა.

გაფრთხილება

მცირე ჯგუფები იმდენად არიან სულიერები, რამდენადაც მათში ჩართული ადამიანები. თუ ისინი არ არიან ერთგული მოწაფეები და მათი პრიორიტეტი არ არის ღმერთს აამონ, ერთგულად იცხოვრონ და შეასრულონ ეკლესიის მისია, ჯგუფი შეიძლება არასწორი გზით წავიდეს.

სულიერი ანგარიშვალდებულების ქონა ნიშნავს ურთიერთობის დამყარებას ადამიანთან ან ჯგუფთან, რომელსაც აცნობებთ თქვენს სულიერ მდგომარეობას, თქვენს წარმატებას ან წარუმატებლობას სულიერ დისციპლინებში და თქვენს ვალდებულებებს განვითარებისთვის. ისინი გეუბნებიან, როდესაც ფიქრობენ, რომ არასწორად იქცევით. თქვენ ეუბნებით მათ თქვენს ვალდებულებებს და ისინი მოგვიანებით გეკითხებიან, ასრულებთ თუ არა თქვენს ვალდებულებებს.

ჯანსაღ ქრისტიანულ საზოგადოებაში სულიერი პასუხისმგებლობის ბიბლიური საფუძველი უფრო დეტალურად არის ახსნილი წინა ნაწილში. სულიერი ანგარიშვალდებულების გარეშე, ჩვენ ვერ შევასრულებთ წმიდა წერილის ყველა მცნებას; და ჩვენ ვუგულებელვყოფთ საშუალებას, რომელიც ღმერთმა შექმნა ჩვენთვის მადლის მოსანიჭებლად.

აღიარეთ ცოდვები ერთმანეთის წინაშე და ილოცეთ ერთმანეთისთვის, რათა განიკურნოთ, რადგან ბევრი რამ შეუძლია მართლის გაძლიერებულ ლოცვას (იაკობის 5:16).

ადამიანი არ აღიარებს პირად შეცდომებს, გარდა იმ ურთიერთობისა, რომელშიც ამის გაკეთება უფრო მარტივია. თუ ის არ აღიარებს იმის წინაშე, ვინც ლოცულობს მის ნაკლოვანებებზე, ის უგულებელყოფს საშუალებებს, რომლებიც ღმერთმა შექმნა ამ საჭიროებების დასაკმაყოფილებლად.

ზიდეთ ერთმანეთის ტვირთი და ასე აღასრულებთ ქრისტეს რჯულს (გალატელთა 6:2).

თუ ვინმეს კარგად არ ვიცნობთ, არ ვიცით რა არის მისი ყველაზე სერიოზული ტვირთი, ჩვენ ვერ შევძლებთ შევასრულოთ ეს ბიბლიური მცნება. ღრმა ურთიერთობის გარეშე, რომელიც ამას შესაძლებელს გახდის.

ყურადღებით მოვეკიდოთ ერთმანეთს, წავახალისოთ სიყვარულისა და კეთილი საქმეებისთვის (ებრაელთა 10:24).

ჩვენ გულდასმით უნდა გამოვიკვლიოთ ერთმანეთი სიყვარულიდან გამომდინარე, რათა გავიგოთ, რა არის საჭირო გამხნევება თუ მხილება. წახალისება ზედაპირული იქნება, ხოლო მხილება უარყოფილი, თუ ჩვენ არ გვექნება განსაკუთრებული ურთიერთობა ამ კონკრეტულ ადამიანთან.

შემდეგი კითხვები შეიძლება დაეხმაროს ადამიანს განსაზღვროს არის თუ არა სულიერი ანგარიშვალდებულება მის ცხოვრებაში.

რა ურთიერთობები მაქვს, რომლებიც შესაძლებელს ხდის, რომ ვინმე დამეხმაროს ჩემი უმძიმესი ტვირთის ტარებაში, ვაღიარებ ჩემს შეცდომებს ვინმესთან, ვეხმარები ვინმეს ტვირთის ზიდვაში და ვიღაც პასუხობს ჩემს ამჟამინდელ სულიერ მდგომარეობას?

არის შემთხვევები, როდესაც არავინ მყავს დასაყრდენი, როდესაც მიხარია, რომ არავინ იცის ჩემი მდგომარეობის შესახებ და არის შემთხვევები, როდესაც მრცხვენია ვინმეს ვუთხრა ლოცვაში ან ბიბლიის შესწავლაში დახარჯული დროის შესახებ?

ეკლესიების უმეტესობა არ ასრულებს თავის პასუხისმგებლობას სულიერი ანგარიშვალდებულების შესახებ, თუ არ მოაწყობს ამისთვის სისტემას. ბევრისთვის ეს არის პატარა ჯგუფების სისტემა.

იესომ აჩვენა მოწაფეობის პრიორიტეტი. თავისი მსახურების დასაწყისშივე მან აირჩია რამდენიმე მამაკაცი, რომლებსაც უნდა აეღოთ საკუთარ თავზე ეკლესიის ხელმძღვანელობის პასუხისმგებლობა. ის მთელს თავის დროს არ უთმობდა იმ ათასობით მიმდევრის მიმართ ქადაგებას; ამის ნაცვლად, ის ხშირად უთმობდა დროს თორმეტის მიმართ სწავლებას. მან განავრცო თავისი მსახურება მათი მეშვეობით, ვისაც ასწავლიდა.

ადამიანს, ვისაც მოწაფეობა სურს, უნდა ჰქონდეს შემდეგი მახასიათებლები. ის შეიძლება არ გამოირჩეოდეს ყველა თვისებით, მაგრამ უნდა ეცადოს გააუმჯობესოს ისინი. თუკი მას თუნდაც ერთი აკლია, გაცილებით ნაკლებად ეფექტური იქნება.

(1) სულიერად მომწიფებული

[1]მას უნდა ჰქონდეს სულიერი მოწიფულობის თვისებები, რომლებიც აღწერილია წინა ნაწილში. თუ ის სულიერად არ არის მომწიფებული, ვერ მისცემს კარგ მაგალითს და არ ექნება საჭირო გამოცდილება.

(2) ხელმისაწვდომი

თუ მისი განრიგი უკვე ძალიან დატვირთული და ცუდად ორგანიზებულია, ის არ არის შესაფერისი მცირე ჯგუფის მსახურებისთვის. მან ეს პრიორიტეტად უნდა აქციოს.

(3) სანდო

ის უნდა იყოს ადამიანი, რომელიც ასრულებს თავის ვალდებულებებს. მას უნდა შეეძლოს შეხვედრებზე სიარული. მას უნდა შეეძლოს დაიმახსოვროს საჭიროება, მოსთხოვოს სხვებს პასუხისმგებლობა მათ ვალდებულებებზე.

(4) თავდაჯერებული

მას უნდა სჯეროდეს, რომ შეუძლია ისწავლოს ჯგუფის ხელმძღვანელობა. თუ მას აქვს უნარი, მაგრამ არ სჯერა ამის, მას ჯერ ესაჭიროება გარკვეული ხელმძღვანელობითი გამოცდილება, რომელიც აამაღლებს მის ნდობას.

(5) კონფლიქტის მოგვარების უნარიანი

მას უნდა შეეძლოს სწორი დამოკიდებულების შენარჩუნება, როდესაც ადამიანები არ ეთანხმებიან და პრობლემებს უქმნიან. მას უნდა ჰქონდეს ადამიანებს შორის კონფლიქტის მოგვარებაში დახმარების უნარი.

(6) სწავლების უნარიანი

იგებს ხალხი მის ახსნილს? ლიდერი უნდა იყოს ისეთი, რომ ხალხში დაბნეულობას არ იწვევდეს.

(7) ღმერთის სიტყვისადმი მწყურვალი

მას ღვთის სიტყვა სიხარულს უნდა ანიჭებდეს, რათა სხვებსაც მოუწოდოს, რომ ისიამოვნონ მისით. მან ბიბლია მნიშვნელოვანი უნდა გახადოს ღმერთთან ურთიერთობაში.

(8) ღმერთზე დამოკიდებული

მან უნდა გააცნობიეროს, რომ სულიერი შედეგების მიღწევა შესაძლებელია მხოლოდ სულიწმიდის მოქმედებით. ის მზად უნდა იყოს სულიწმიდასთან თანამშრომლობისთვის. ის ღვთის ცხებულებაზე უნდა იყოს დამოკიდებული. ის არ უნდა იყოს დარწმუნებული, რომ მისი ახსნა მხოლოდ მისი შესაძლებლობების გამო იქნება წარმატებული.

(9) მზადაა ემსახუროს

ის უნდა იყოს ადამიანი, რომელიც გრძნობს, რომ რაღაც ღირებულს აკეთებს, როდესაც სხვებს ემსახურება. ის არ უნდა იყოს ისეთი ადამიანი, რომელსაც სურს, რომ მოემსახურონ. ის არ უნდა ეძებდეს მსახურებას თავისი ნიჭის გამოვლენის მიზნით. ის უნდა რეაგირებდეს საჭიროებებზე და მზად უნდა იყოს მოხალისეობისთვის.

(10) სულიერი ძალაუფლების ქვეშ მყოფი

ის უნდა იყოს ვინმეს წინაშე სულიერად ანგარიშვალდებული. მან უნდა შეასრულოს სულიერი ლიდერების მითითებები.

(11) ეკლესიის ერთგული

ჯგუფის ლიდერი უნდა იყოს ადგილობრივი ეკლესიის ერთგული წევრი. მოწაფეობის მსახურებამ მოტივაცია უნდა მისცეს ხალხს, რომ დააფასონ ეკლესია და გახდნენ უფრო ერთგულები მის მიმართ.

(12) ჰქონდეს წარმატებისკენ სწრაფვა

თუ მას აქვს წარმატებისკენ სწრაფვა, ის სწრაფად არ დანებდება. ის მოერგება გარემოებებს. ის მოძებნის ინფორმაციას, რომელიც დაეხმარება მას, უფრო ეფექტური იყოს. ის თავის თავზე აიღებს ინიციატივას, როდესაც იქნება პრობლემები ან შესაძლებლობები. მას ექნება ენერგია და ენთუზიაზმი.

(13) დოქტრინალურად ზუსტი

მას ბიბლიური და სახარებისეული სწავლების კარგი საფუძველი უნდა ჰქონდეს.

(14) განსწავლული მსახურებისთვის

არ არის აუცილებელი მსახურებისთვის მოსამზადებელი სწავლება აკადემიურ დაწესებულებაში ჩატარდეს. მომზადება იწყება დაკვირვებით, როდესაც მორწმუნე ხედავს, თუ როგორ ტარდება მსახურება. სწავლა იზრდება მონაწილეობით, რადგან მას ეკისრება პასუხისმგებლობა მეთვალყურეობის ქვეშ. ძალიან მნიშვნელოვანია კარგი მასალის წაკითხვა და შესწავლა.

მოწაფეობის განსახორციელებლად საუკეთესო გზაა ადგილობრივი ეკლესია, რომელსაც ესმის მოწაფეობის პასუხისმგებლობა და პრიორიტეტი ერთიანობაში მუშაობით.

ამიტომ, ეს მითითებები მიმართულია ეკლესიის ლიდერებისა და ერთგული წევრებისადმი.

თუ ეკლესია აცნობიერებს, რომ ესაჭიროება მოწაფეობის გაუმჯობესება, მან ჯერ უნდა შეისწავლოს წმიდა წერილები და პუნქტები ამ კურსიდან მოწაფეობის შესახებ. ლიდერებს შეუძლიათ წარმოადგინონ მასალა. ეკლესიის ყველა ერთგული წევრი უნდა იყოს ჩართული, თუ ეს შესაძლებელია, რათა მათ გაიზიარონ ხედვა.

შემუშავების მეორე ნაწილი არის იმის დაკვირვება, რასაც ეკლესია უკვე აკეთებს. ეკლესიების უმეტესობას აქვს რამდენიმე უკვე მოქმედი ჯგუფი, მაშინაც კი, თუ მათ მიზანმიმართულად არ დაუწყიათ მცირე ჯგუფების პროგრამა. მაგალითად, ეკლესიაში შეიძლება იყოს მუსიკოსების ჯგუფი, რომელიც ხშირად იკრიბება. შეიძლება იყოს გუნდი, რომელიც მეცადინეობს. შეიძლება იყოს დიაკვნების საბჭო. შეიძლება იყოს საკვირაო სკოლის კლასები და საკვირაო სკოლის მასწავლებლებმაც შეიძლება შექმნან ჯგუფი. ეკლესიის ახალგაზრდები შეიძლება დროდადრო შეიკრიბონ. შეიძლება არსებობდეს კომიტეტები სხვადასხვა პასუხისმგებლობების შესასრულებლად. ჯგუფი შეიძლება ჩამოყალიბდეს არაფორმალურად იმ ადამიანებისგან, რომლებიც ერთად მუშაობენ პროექტზე. ეკლესიაში შეიძლება იყოს ოჯახები, რომლებიც დროდადრო იკრიბებიან მეგობრობისთვის. შეიძლება იყოს ბიბლიის შესწავლის საოჯახო და ლოცვითი შეხვედრები.

ეს ჯგუფები შეიძლება არ იყოს შექმნილი მოწაფეობის ან სულიერი ანგარიშვალდებულების მიზნებისთვის, მაგრამ ისინი შეიძლება დაეხმარონ ამ მიზნების შესრულებას. ნებისმიერ ეკლესიას, რომელსაც აქვს სულიერი ცხოვრება, უკვე ჰყავს გარკვეული ჯგუფები, რომლებიც მოქმედებენ ამ ცხოვრების მხარდასაჭერად. როდესაც ეკლესია გადაწყვეტს გააუმჯობესოს მოწაფეობის პროგრამა, მან უნდა გამოიკვლიოს არსებული ჯგუფები და აღმოაჩინოს რა ხდება, შემდეგ იფიქროს იმაზე, თუ როგორ შეიძლება უკეთ მიაღწიოს მიზნებს.

შეიძლება საჭირო გახდეს ახალი ჯგუფების ჩამოყალიბება. შესაძლოა იყოს სხვადასხვა ტიპის ჯგუფების საჭიროება. შეიძლება არსებობდეს ჯგუფები, რომლებიც ატარებენ მსახურებისთვის პრაქტიკულ სწავლებას. შეიძლება იყოს ჯგუფები, რომლებიც ძირითადად სწავლობენ ბიბლიას და ლოცულობენ. შეიძლება არსებობდეს მცირე ჯგუფები სერიოზული სულიერი პასუხისმგებლობისთვის.

ჯგუფის მიზანი განსაზღვრავს ვინ უნდა იყოს მასში და როგორ უნდა ფუნქციონირებდეს ჯგუფი. მაგალითად, სერიოზული სულიერი ანგარიშვალდებულების ჯგუფში უნდა იყოს ათამდე ადამიანი. თუ ჯგუფი ძალიან დიდია, კონფიდენციალურობა მცირდება, კომუნიკაცია ხდება ზედაპირული, საჭიროა მეტი კონტროლი, შესაძლოა ნაკლები მონაწილეობა იყოს, ხოლო დასწრება, როგორც წესი, უარესდება. პირადი გაზიარების სიღრმე შეზღუდული იქნება, თუკი ერთდროულად ქალებიც და მამაკაცებიც ესწრებიან.

ჯგუფის მიზანი განსაზღვრავს, უნდა იყოს თუ არა ის ღია ახალი წევრებისთვის. თუ მიზანი სულიერი ანგარიშვალდებულებაა, იქ აღარ უნდა მოხდეს ახალი წევრების დამატება, ჯგუფის რამდენჯერმე შეხვედრის შემდეგ. ადამიანების უმეტესობა არ გაუზიარებს მათ სულიერ მდგომარეობას მანამ, სანამ ჯგუფში სხვებთან თავს დაცულად არ იგრძნობს. თუ ჯგუფის მიზანია გაკვეთილების სერიის ათვისება, შეხვედრების სერიის განმავლობაში ხალხის დამატება არ იქნება პრაქტიკული.

შესაძლოა არსებობდეს ჯგუფი ახალმოქცეულთათვის.[1] მნიშვნელოვანია, რომ ახალმოქცეულს არ მოუხდეს რამდენიმე კვირა დალოდება ჯგუფში გაწევრიანებისთვის. ამიტომ, ამ ჯგუფს სჭირდება გაკვეთილების განახლებადი სერია, რათა ახალმა ადამიანებმა შეძლონ შეერთება ნებისმიერ დროს. ლიდერებმა უნდა გააცნობიერონ, რომ ზოგიერთი ახალმოქცეული ჩამოშორდება ჯგუფს. ის ფაქტი, რომ ზოგიერთი ადამიანი ტოვებს ჯგუფს, არ ნიშნავს, რომ ჯგუფი კარგად ვერ მუშაობს. მიუხედავად იმისა, რომ ზოგიერთი ჩამოშორდება, ახალმოქცეულთა ჯგუფი ღია უნდა იყოს ახალი ხალხისთვის.

თუ ჯგუფი განკუთვნილია მსახურების მომზადებისთვის ან უფრო ღრმა სულიერი განვითარებისთვის, ჯგუფის წევრები უნდა იყვნენ ადამიანები, რომლებსაც სურთ სულიერი ზრდა და მზად არიან ჯგუფის მიზნების შესასრულებლად. თუ ზოგიერთი წევრი არ არის მიძღვნილი, ჯგუფი ვერ მიაღწევს თავის მიზნებს.

წევრების უმეტესობა უნდა დაკომპლექტდეს პირადი მოწვევით. ნუ დაელოდებით, რომ ხალხი გთხოვთ ნებას, რომ შემოუერთდნენ.

ეკლესიაში ყველა არ ჩაერთვება მცირე ჯგუფის პროგრამაში. თუ თქვენ ეკლესიაში ლიდერი ხართ, ნუ უკუაგდებთ ხალხს კრიტიკით იმის გამო, რომ ისინი მცირე ჯგუფში არ იმყოფებიან. ხელი შეუწყეთ ჯგუფის მსახურებას მისი უპირატესობების წარმოჩენით.

პირველ შეხვედრაზე დარწმუნდით, რომ ყველას ესმის ჯგუფის მნიშვნელობა. გაუზიარეთ წმიდა წერილი და ინფორმაცია, რომელიც აჩვენებს მოწაფეობის მნიშვნელობას.

დასწრების გაზრდის მიზნით, შეიძლება დაიგეგმოს ჯგუფის შეხვედრები კვირების გარკვეულ რაოდენობაზე. აუხსენით, რომ ჯგუფი მუშაობს გაკვეთილების კონკრეტულ სერიაზე და აცნობეთ, როდის დასრულდება ეს სერია. ამგვარად, თითოეულმა წევრმა ზუსტად იცის, რა ვალდებულებას ასრულებს. ხაზი გაუსვით უნაკლო დასწრების აუცილებლობას. ამ დროის გასვლის შემდეგ, ჯგუფს შეუძლია თავიდან დაიწყოს მათთან, ვისაც სურს გაგრძელება.

ანდრე რამდენიმე წელია ქრისტიანია. ის ეკლესიის წევრია და ეხმარება თავის ეკლესიას. ის შეშფოთებულია, რომ მის ეკლესიას არ გააჩნია მოწაფეობის გეგმა. მას მიაჩნია, რომ ეკლესიამ მცირე ჯგუფები უნდა შექმნას, მაგრამ ლიდერები არ არიან დაინტერესებულნი ამით.

► რა უნდა მოიმოქმედოს ანდრემ?

ანდრე უნდა ესაუბროს ეკლესიის ლიდერებს და სთხოვოს მათ თანხმობა მცირე ჯგუფის ხელმძღვანელობისთვის. მან არ უნდა გააკრიტიკოს ეკლესიის მსახურება, არამედ უნდა აუხსნას ის სარგებელი, რომელიც მოჰყვება ჯგუფის შექმნას. თუ ჯგუფი წარმატებას მიაღწევს, ეკლესია თვალნათლივ დაინახავს ამგვარი მსახურების უპირატესობას.

ჯგუფის დასაწყისს თან ახლავს მღელვარება და მოლოდინი. ბევრმა წევრმა ზუსტად არ იცის რისი მოლოდინი უნდა ჰქონდეს, მაგრამ იმედოვნებენ, რომ ჯგუფისგან დახმარებას მიიღებენ.

შემდეგი მიმართულებები დაეხმარება ჯგუფს იყოს ეფექტური და შეასრულოს თავისი მიზანი. არსებობს მცირე ჯგუფების ფუნქციონირების მნიშვნელოვანი პრინციპები. თუ ლიდერი დაეხმარება ჯგუფს დაიცვას ეს პრინციპები, ის შეამცირებს მარცხის და იმედგაცრუების რისკებს.

პირველი შეხვედრა შეიძლება განსხვავდებოდეს სხვებისგან, რადგან ჯგუფი სწავლობს, როგორ წარიმართება შეხვედრები. თუმცა, პირველი შეხვედრა განსაზღვრავს მომავალი შეხვედრების სტილს. თუ ადამიანი პირველ შეხვედრაზე არ საუბრობს, მოლოდინი ექნება, რომ შემდგომშიც შეინარჩუნებს დუმილს. თუ ვინმე აქტიურობს დისკუსიაში, ჯგუფს მოლოდინი ექნება, რომ მომავალ შეხვედრებზეც ისევ იგივე ადამიანი იაქტიურებს. თუ შეხვედრა მოუწესრიგებელია, მომავალშიც იგივეს დაელოდებიან. თუ შეხვედრა ჰგავს კლასს მცირე მონაწილეობით, მათ იგივეს მოლოდინი ექნებათ.

ზოგიერთმა წევრმა შესაძლოა რამდენიმე შეხვედრის შემდეგ თავი დაანებოს, რადგან ჯგუფი არ აღმოჩნდა ისეთი, როგორსაც ელოდნენ. მნიშვნელოვანია შეხვედრის სწორად წარმართვა, რათა წევრები, რომლებიც სწორ რამეს ელოდნენ, იმედგაცრუებული არ დარჩნენ.

(1) დანიშნეთ ჯგუფის შეხვედრები ყოველკვირეულად, თუ ეს შესაძლებელია. ზოგიერთს შეიძლება დახმარება დასჭირდეს ბავშვის მიხედვაში.

(2) შეხვედრების ფორმატი უნდა იყოს (1) სწავლის დრო, შემდეგ (2) ლოცვისთვის პირადი საჭიროებების გაზიარება, შემდეგ (3) ლოცვა.

თუ ჯგუფის უპირველესი მიზანი სწავლაა, სწავლის დრო შეიძლება იყოს ხანგრძლივი და სხვა ნაწილები მოკლე; მაგრამ სამი ნაწილი მაინც უნდა იყოს ჩართული. თუ ჯგუფის მიზანი სულიერი ანგარიშვალდებულებაა, სწავლის დრო შეიძლება იყოს მოკლე, მაგრამ მათ უნდა ჰქონდეთ გარკვეული მასალა, რომელსაც შეისწავლიან.

თუ ჯგუფში ხდება პირადი გაზიარებები და დისკუსიები, მაგრამ მათ არ აქვთ გაკვეთილზე შესასწავლი მასალა, ეს დიდი ალბათობით, მიგვიყვანს ქაოსში. მასში იქნება ზოგიერთი მონაწილის პიროვნული დომინირება. გაკვეთილის მასალა აიძულებს ყველა მათგანს რეაგირება მოახდინონ ჭეშმარიტებაზე, იმის მიღმა, რაც მათ გონებაშია.

(3) დროულად დაიწყეთ და დაასრულეთ შეხვედრები.

თუ გვიან დაიწყებთ და დაასრულებთ, ისინი, ვინც საკუთარ დროს აფასებენ და უფრთხილდებიან, დაგვიანებით დაიწყებენ მოსვლას ან გამოტოვებენ ზოგიერთ შეხვედრას.

(4) დანიშნეთ ჯგუფის დასრულების თარიღი.

წევრებმა უნდა იცოდნენ, რამდენ ხანს გაგრძელდება მათი ვალდებულება. ჩვეულებრივ, ახალ წევრებს არ უნდა მიეცეთ ჯგუფში გაწევრიანების უფლება, თუკი რამდენიმე შეხვედრა უკვე შედგა. გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც ჯგუფი უსადაგებს გაკვეთილებს ახალმოქცეულებს. თუ ჯგუფი სწავლობს გაკვეთილების სერიას, გაკვეთილების რაოდენობამ შეიძლება განსაზღვროს იმ კვირების რაოდენობა, რამდენჯერაც ისინი უნდა შეხვდნენ. თუ ისინი იკრიბებიან სულიერი ანგარიშვალდებულებისთვის, მათ შეუძლიათ დააწესონ ექვსთვიანი პერიოდი. დასრულების შემდეგ, მათ კვლავ შეუძლიათ გააგრძელონ. ამ დროს შესაძლოა ზოგიერთი წევრი წავიდეს და ჯგუფს შეუძლია განიხილოს, დაუშვას თუ არა ახალი წევრების გაწევრიანება.

(5) სწავლების დროს ყურადღება მეტად ცხოვრების შეცვლის მიზანზე გაამახვილეთ და არა ცოდნის მიღებაზე, როგორც თვითმიზანზე.

წევრი იგრძნობს, რომ ჯგუფი ღირებულია, თუ ის შესწავლიდან პირადი, კონკრეტული გამოყენების თემების გამოტანას შეძლებს.

(6) დაიცავით ვალდებულებები.

თუ ვინმემ გააზიარა პრობლემა და დაეთანხმა, რომ მან უნდა მიიღოს გარკვეული ზომები, იკითხეთ შემდეგ შეხვედრაზე, შეასრულა თუ არა ის, რისი გაკეთების ვალდებულებაც იკისრა.

(7) ლიდერი მზად უნდა იყოს შეხვდეს თითოეულ წევრს ინდივიდუალურად, რათა სულიერი რჩევა-დარიგება მისცეს.

სხვა წევრებს შეუძლიათ სხვა დროსაც შეიკრიბონ ერთმანეთის გასამხნევებლად.

(8) შეარჩიეთ შეხვედრისთვის კარგი ადგილი.

ეს უნდა იყოს არაფორმალური შეხვედრის ადგილი, ოჯახური ატმოსფეროთი. დასაჯდომი უნდა იყოს რაც შეიძლება წრიული, ისე, რომ თითოეულმა წევრმა დაინახოს ყველა სხვა წევრის სახე. ეს ხელს შეუწყობს მონაწილეობას. შეხვდით ისეთ ადგილას, სადაც არ იქნება შეფერხებები ან ყურადღების გაფანტვა.

(9) გამოიმუშავე კარგი მოსმენის ჩვევები.

კარგი მომსმენის ნიშნებია თვალის კონტაქტი, კონცენტრირებული გამომეტყველება, ყურადღების გადამტანი ფაქტორების იგნორირება და მოსაუბრის იუმორსა ან სხვა ემოციებზე რეაგირება.

(10) დარწმუნდით, რომ არცერთი წევრი არ არის ყოველთვის ჩუმად.

დაუსვით შეკითხვა წევრს, რომელიც ბევრს არ ლაპარაკობს („რას ფიქრობ ამაზე, ჩარლზ?”).

(11) ნუ აიძულებთ წევრს გაგიზიაროთ რაიმე პირადული.

ამის ნაცვლად, შეეცადეთ შექმნათ ატმოსფერო, სადაც ის თავისუფლად იგრძნობს თავს და ღიად ისაუბრებს. გაამყარეთ წევრის ნდობა მხედველობითი კონტაქტის მეშვეობით და მის მიერ ნათქვამის შექებით.

(12) შეეცადეთ დაუსვათ კითხვები, რომლებზეც მათ შეუძლიათ პასუხის გაცემა, რათა აამაღლოთ მათი თავდაჯერებულობა.

თუ ვინმე არასწორ პასუხს გასცემს, ვიდრე გააკრიტიკებთ მას, შეეცადეთ დაუდასტუროთ რაიმე კარგი ამ პასუხში.

(13) ვიდრე გააკრიტიკებთ, შეეცადეთ დაუდასტუროთ თითოეული კომენტარი რაიმე ფორმით.

(14) თუ ვინმეს აქვს ძალიან ბევრი ლაპარაკის და ყველა კითხვაზე პასუხის გაცემის ტენდენცია, მოძებნეთ მისი შეზღუდვის გზა.

ერთ-ერთი გზაა კითხვების მიმართვა კონკრეტული წევრებისადმი. ან შეგიძლიათ ჰკითხოთ: „რას ფიქრობთ დანარჩენები?" დისკუსიის დროს შეგიძლიათ თქვათ: „მოდით აზრი მოვისმინოთ ვინმესგან, ვისაც ჯერ არ უსაუბრია ამაზე.”

თუ წევრი კვლავ ბევრს ლაპარაკობს, ლიდერს შეუძლია ამის თაობაზე დაელაპარაკოს მას შეხვედრის შემდეგ. მას შეუძლია უთხრას მსგავსი რამ: „ჩარლზ, შენ ხარ სწრაფი მოაზროვნე და შეგიძლია სწრაფად უპასუხო დისკუსიებში, მაგრამ მე ვწუხვარ, რომ ზოგიერთი სხვა არ მიიღებს მონაწილეობას, თუ ყველაფერს სწრაფად ვუპასუხებთ. შეგიძლია დამეხმარო ყველას ჩართულობაში?”

(15) არ მისცეთ უფლება ორ ან სამ წევრს ჰქონდეს საკუთარი დისკუსია, ჯგუფის იგნორირებით.

თუ ვინმეს სურს რაიმეზე დიდი ხნის განმავლობაში გააგრძელოს კამათი, უთხარით მას, რომ განხილვის დასრულება მოუწევს მოგვიანებით, შეხვედრის შემდეგ.

(16) არავის მისცეთ უფლება, ხელი შეუშალოს სხვებს.

ასწიეთ ხელი, დაჟინებით გააჩერეთ ის პიროვნება, ვინც აწყვეტინებს და მიეცით საშუალება პირველ გამომსვლელს დაასრულოს. წინააღმდეგ შემთხვევაში, დისკუსიაში ყოველთვის იქნება ნაკლებად აღზრდილი წევრების დომინირება. ადამიანები, რომლებიც ნაკლებად თავდაჯერებულები არიან, იმედგაცრუებულნი დარჩებიან იმით, რომ ვერ შეძლეს დაესრულებინათ თავიანთი აზრი.

(17) მოუსმინეთ საჩივრებს.

ნებისმიერმა საჩივარმა შეიძლება გამოავლინოს პრობლემა, რომლის გამოსწორებაც შესაძლებელია. ნუ უგულებელყოფთ უკმაყოფილების ნიშნებს. თუ ვინმე უკმაყოფილოა ჯგუფის შეხვედრით, მან შეიძლება ვერ გაიგოს მიზანი, ან შეიძლება ჰქონდეს სწორი საჩივარი.

(18) თუ წევრი მუდმივად არის მტრული, აგრესიული, კამათობს ან იწყენს, მან შეიძლება არ მიიღოს ჯგუფის მიზნები.

ჯგუფი შეიძლება არ იყოს ის, რასაც ის ელოდა. ესაუბრეთ მას პირადად, რათა დაეხმაროთ ჯგუფის მიზნების დანახვაში.

(19) ლიდერი არ არის ვალდებული იცოდეს პასუხი ყველა პრობლემაზე.

მისი როლი არ არის ყველაფერზე პასუხის გაცემა, არამედ ჯგუფის წარმართვა იმაში, რომ ლოცვაში ვატაროთ ტვირთი.

(20) იყავით მოქნილი და მომთმენი გრაფიკის შეფერხებისას.

გახსოვდეთ, რომ მოვლენები ჩვენს ცხოვრებაში არის ჩვენი ღმერთისმიერი განვითარების ნაწილი. პრობლემა წაემოადგენს შესაძლებლობას.

(21) თუ წევრი ხშირად იყენებს შეხვედრის მთელ დროს თავისი საჭიროებების გასაზიარებლად, შესთავაზეთ მას რჩევის მიღება სხვა დროს.

წინააღმდეგ შემთხვევაში, დანარჩენი წევრები იგრძნობენ, რომ შეხვედრა მათ უბრალოდ მოპარეს. არ დაუშვათ ჯგუფმა დაკარგოს თავისი მიზანი, გარდა იმ შემთხვევისა თუ წევრები ერთად შეთანხმდებიან, რომ მიზანი უნდა შეიცვალოს.

(22) ნუ მისცემთ უფლებას დისკუსიები მავნებლური გახდეს.

ნუ მისცემთ უფლებას ჯგუფი იქცეს ადგილობრივი ეკლესიისა და სხვა ლიდერების კრიტიკის ადგილად.

(23) გახსოვდეთ, რომ ჯგუფის ეფექტურობა დამოკიდებულია ღმერთის ძალაზე, რომელიც მუშაობს მასზე.

ჯგუფი მხოლოდ ბიბლიური სტრუქტურაა, რომელსაც ღმერთი იყენებს.